ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα βρήκα την πρώτη μου δουλειά. Σερβιτόρα σε μια ταβέρνα.Θα πάω το βράδυ για να μ δείξει κάποια πράγματα και πραγματικά πεθαίνω στο άγχος. Δεν είμαι καν σίγουρη αν μπορώ να τα βγάλω πέρα.Φοβαμαι να δουλέψω.Το αφεντικό μου,τον κόσμο,τον εαυτό μου..

Γιατι αναρωτιέστε καποιες/κάποιοι,γιατι ενώ εδειξε να θελει,γιατι ενώ έστειλε κλπ.Δεν συνέχισε στο ίδιο στυλ ή την κουβέντα που τόσο θέλατε όπως λέτε;Έχετε υπόψην σας ότι δεν παίζουν ολοι οι ανθρώποι.Ουτε πως ψάχνουν όλοι την επιβεβαιωση.Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν και αυτοί οι ανθρωποι ομως μην προτρέχουμε γιατι Ισως ετσι χάσουμε και την ουσία με εκείνους που όντως μπορεί να ενδιαφέρονται για μας.Δεν είναι όλα άσπρο μαύρο ουτε ολοι οι ανθρωποι ίδιοι.Μπορεί ουτε Εσεις να γίνεστε κατανοητοί. Μπορεί όντως και να συνέβη κάτι αλλο.Μπορεί και να σε σκέφτεται και να θελει να σου το δείξει αλλα να μην θελει και να σε πιέσει περισσότερο.Ισως να σκέφτεται πως πρόκειται για ντροπαλό ατομο που θελει να το προσεγγίσεις περισσότερο.Μιλώ από την άλλη πλευρά που Προσπαθησα αλλα κάποια στιγμή κουραστηκα.Έχετε αισθανθεί ποτέ να σας αρέσει ένας ανθρωπος και να υπάρχει ενδιαφέρον αλλα κάπου να νιώθεις ένα τοίχος ανάμεσα σας αλλα παρόλα αυτά να μην ξέρεις αν πρέπει να προσπαθήσεις ή όχι;Και αν όντως αφορά εσάς ή μια δίκη του γενικότερη συμπεριφορά;Και από την άλλη η στμπεριφορα της άλλης πλευράς να την αισθάνεσαι ως ουτε ναι ουτε όχι;Μην τα χρεώνουμε όλα στους άλλους λοιπόν.Θα ασχοληθώ αρκει να μου δείξεις ότι το θελεις και εσυ.Όλες οι σχέσεις είναι δουναι και λαβειν.Στο χέρι μας είναι η οποία απόφαση.Ο άλλος είναι αυτό που είναι.Αν ενδιαφερόμαστε ας το δείξουμε και μεις.Αν όχι ας τον αφήσουμε να πάει.Τόσο δύσκολο είναι να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε ή θελουμε;ή δεν θέλουμε;Προσωπικά θα δείξω το ενδιαφέρον μου αλλα δεν θα φτάσω να παρακαλάω κιόλας.Δεν μπορώ να ακούω και να διαβάζω ανθρώπους που κάθονται παθητικά και περιμένουν υπομονετικά τις εξελίξεις που τους αφορούν λες και ο άλλος θα είναι παντα εκεί.

Εχω 3 μηνες σχεση (εχουν προηγηθει 2 μηνες γνωριμιας) με μια κοπελα την οποια ερωτετηκα κεραυνοβολα και αισθανομαι καποια πραγματα. Αν και μεχρι στιγμης ολα ηταν μελι γαλα το τελευταιο διαστημα η κοπελα μου εχει αλλαξει τρομερα συμπεριφορα. Συνεχεια γκρινιαζει και με κατηγορει. Βασικα περασαμε ενα καλοκαιρι απιστευτο ολο βολτες και χαρα. απο τον προηγουμενο μην αρχησα να δουλευω εφυγε και οι κοπελα ενα διαστημα για την σχολη της και τωρα που γυρισε ειναι μεσα στην γκρινια και τα νευρα. Αρχιζει να εχει απαιτησεις ταξιδια και βολτες συνεχεια και στο ακουσμα της αρνησης μου αρχιζει και φωναζει. Ειδικοτερα το σκ αναγκαστηκα κυριολεκτικα γιατι εβαλε τσιριδες να νοικιασω ξενοδοχειο στην διπλανη πόλη να μεινουμε 1 βραδυ ΣΚ για να αλλαξει παραστασεις. Τελος παντων το θεμα ξεκιναει ως εξης. καταγομαι απο ευκαταστατη οικογενεια αλλα στα 28 μου δεν θελω να ζηταω λεφτα απο τους δικους μου και δεν εχω δικο μου αυτοκινητο. εργαζομαι, αμοιβομαι ετσι κι ετσι, μου δινουν και οι δικοι μου αν χρειαστω, παιρνω και το αμαξι τους οταν δεν εχω δουλεια αλλα δεν θελω να ζηταω για λουσα και ταξιδια. αισθανομαι ασθημα οταν και οι ιδιοι δεν πανε. το ειχα εξηγησει την κοπελα μου απο την πρωτη κιολας φορα που βγηκαμε οτι προσπαθω να ειμαι ανεξαρτητος και μαλιστα ειχε ξετρελαθει με το οτι δεν στηριζομαι στους δικους μου. Τωρα ομως οχι μονο μου θελει οπωσδηποτε να κλεισουμε διακοπες απο τωρα για τα Χριστουγεννα σε 5 στερο ξενοδοχειο, οχι μονο θελει συνεχεια βολτες αλλα κιολας μου βαζει χερι να εξηγησω ταχα μου στους δικους μου γιατι ΠΡΕΠΕΙ να μου δωσουν λεφτα για να κανω ολα αυτα. Μαλιστα της εξηγω πως δεν θελω να ζηταω κι αυτη μου βαζει παλι της φωνες. Δεν ξερω ρε παιδια ειμαι εγω υπερβολικος; γυρισε και μου ειπε πως νιωθει την σχεση μας στασιμη και δεν παει μπροστα και πως καπως σαν να βαλτωσε. ειναι 3 μηνας, εγω θελω να την βλεπω συνεχεια και να ειμαστε συνεχεια αγκαλιτσα και να την πειραζω, αυτη λεει αλλα. τι κανω λαθος; εκανα μια υποχωρηση την πηγα καπου και αντ αυτου γυρισε και μου ειπε πως για να την παω της το εβγαλα απο την μυτη. θελω να ειναι χαρουμενη κι ευτυχισμενη αλλα δεν μπορω και δεν ξερω γιατι. τι εχει παθει; της εχω δωσει προτεραιοτητα. ανεξαρτητος κουρασης θα κατσω να την δω ολη μερα και θα αγνοησω οτιδηποτε αλλο για χαρη της. τον τελευταιο καιρο μαλιστα αρχιζω να αισθανομαι και δυστυχισμενος και καπως απελπισμενα. σαν να εχω ενα ατομο τοξικο που μου ρουφαει ολη την ενεργεια και δεν εχω να δωσω κατι αλλο. τι γινεται;

Διαβάζω άπειρες εξομολογήσεις και σχόλια για μοναξιά, για ανθρώπους κλεισμένους σε τέσσερις τοίχους, που έχουν ανάγκη από μία ανθρώπινη φωνή, από ένα χέρι να τους αγγίξει να μην τρελαθούν.Αλήθεια, πού είστε όλοι και όλες εσείς; όποιον και να γνωρίζω ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, ζει την τέλεια και γαμάτη ζωή, με άπειρους φίλους, παρέες, γεμάτες ημέρες που δε χωράς ούτε για έναν καφέ στη ζωή του. Μήπως δουλευόμαστε ομαδικώς;

Ρε παιδιά γίνεται 19χρονος υδραυλικός χωρίς εμπειρία, που επιασε φετος πρωτη φορα δουλεια στη ζωη του να παιρνει 1700€ στην Κύπρο; Με δουλεύει;

Κάποιος με έσπρωξε,Ήμουν στην άκρη, δεν έβλεπα κάτω, κοιτούσα αδιάφορα δεξιά-αριστερά.Ξαφνικά μια σπρωξιά, ένιωσα το σώμα μου να φεύγει. Ήμουν στον αέρα, πουθενά να πιαστώ, δεν έβλεπα τίποτα γύρω μου.Ακόμα δεν βλέπω. Σε μια διαρκή προσπάθεια ικανοποίησης των άλλων, προσπάθεια να αποδείξω ότι αξίζω, ότι μπορώ να είμαι αυτό που θέλεις, φαντάζεσαι, ονειρεύεσαι.Από γονεις, φίλους και έρωτες. Ένας άνθρωπος που προσαρμόζεται, αλλάζει και φτιάχνεται, ξαφνικά έχασε τον εαυτό του.Η αλήθεια είναι ότι τον είχα χάσει εδώ και πολύ καιρό, αλλά η στιγμή που απέρριψα τους ανθρώπους που παρίστανα με έκανε να αντιληφθώ ποσό στον αέρα βρίσκομαι.Και τώρα πετάω ή πέφτω.?

Καλησπέρα σας. Θα ήθελα να σας διηγηθώ την συμπεριφορά του για να μου πείτε την γνώμη σας.Ο λόγος που το κάνω αυτό είναι για να μπορώ να καταλάβω τι γίνεται.Ήμαστε μαζί δύο χρόνια. Τα καλοκαίρια δεν τα περνάμε μαζί λόγο δουλειας.Επικοινωνεί μαζί μου καθημερινά, όλο το καλοκαίρι μιλούσαμε καθημερινά μέσα στη μέρα, εκείνος μου έδειχνε την αγάπη του όπως κι εγώ. Ειναι δραστήριος τύπος, συνέχεια θέλει να πηγαίνει σε φεστιβάλ- κάμπινγκ- καθώς καθημερινά ξενυχτάει και πίνει με φίλους. Μου είπε κιόλας ότι σε ένα φεστιβάλ του την έπεσε μια κοπέλα και αυτός αντέδρασε λέγοντας της ότι έχει κοπελα. Αυτές τις μέρες είναι μέρες που θα συναντηθούμε ξανά μετά από 3 μηνες και γενικά αν δε του στείλω εγώ μύνημα εκείνος δύσκολα θα μου πει ένα καλημέρα η θα μου στείλει μύνημα αν δεν του στείλω εγω δεν μπαίνει στην διαδικασία να το κάνει. Τουλάχιστον έτσι νομίζω. Δεν του έδωσα και το περιθώριο να δω πότε θα ενδιαφερθεί,σήμερα είπα να μην του στείλω. Μ έχει πιάσει ένα συναίσθημα ότι με κοροϊδεύει και ότι είναι αλλού. Ενώ όλο το καλοκαίρι είχα στο μυαλό μου ότι ήμαστε πολύ καλά αυτές τις μέρες καταλαβαίνω το τελείως αντίθετο. Η εγώ δεν είμαι καλά γιατί δεν έχω κοινωνική ζωή γιατι δουλεύω 14 ώρες ++ , και με το μόνο άτομο που μιλάω είναι εκείνος ή έχω πέσει πάνω του με τα μούτρα και στο τέλος θα τον χάσω η όντως συμβαίνει κάτι πίσω απ' την πλάτη μου. Τι να πω. Τώρα που τα γράφω βλέπω ότι δεν υπάρχει κάτι ύποπτο σε εκείνων. Απλά εγώ τα κάνω όλα να φαίνονται περίεργα. Είναι βλέπετε το μυαλό μου που δεν σταματά να σκέφτεται αρνητικά

Νοσταλγω την μορφη σου..εισαι στην σκεψη μου ολα μερα. Ζεις μαζι μου. Γιατι? Οσες φορες και να το πω αυτο το γιατι που με ποναει πολυ. Δεν ερχεσαι πισω. Ο θεος σε πηρε μαζι του.Αναρωτιεμαι πως?..μου λειπεις γιγαντα μου . Σε αγαπησα πολυ φιλε μου..μωρο μου...σε αγαπω ακομα..και για παντα..καποτε μου εστελνες λουλουδια κοκκινα τριανταφυλλα..τωρα σου στελνω εγω λευκα..τοσο αγαθα οσο και η ψυχη σου. Αραγε με βλεπεις? Σου μιλαω ..αφηνω την ψυχη μου να ταξιδευει μαζι σου για τον γυρω του κοσμου και καθε κοσμου οπου και αν υπαρχει . Βρισκεσαι μεσα μου και εδω ζεις. Και θα ζεις παντα . Ποσο θα ηθελα να γινεις καλα και να ημασταν μαζι μεχρι να γινουμε παππουδες και να φυγουμε απο αυτον τον κοσμο αγκαλια μαζι. Εφυγες τοσο νωρις..και ειχα μια ζωη να μοιραστω μαζι σου..να σου χαρισω.. Μαζι με εσενα πεθανα και εγω..μαζι με εμενα θα ζεις και εσυ.Με εκανες καλυτερο ανθρωπο ..με εκανες την γυναικα που ειμαι σημερα ..ποσο ευτυχισμενη ημουν στην αγκαλια σου...Γαμωτο.

Δεν σε ξεπεράσα ΠΟΤΕ όλη μου την ζωή από τότε που θυμαμε τον εαυτό μου σε ήθελα παντρευτηκα κ ακόμα σε σκέφτομαι , ξέρω κ εγώ ότι δεν μπορούμε.να είμαστε μαζί κ ούτε θ μπορέσουμε ....μετανιωσα που ποτέ δεν σε φιλησα που ποτέ δεν κάναμε έρωτα ενώ είχα τν ευκαιρία...4/8/2010(ή πρώτη φορά που βρεθηκαμε σπίτι σου)

από τη σχέση. Και ας την αγαπούσα. Και ας την είχα ανάγκη. Δεν ήταν θέμα εγωισμού. Πές με ιδιόρρυθμο, παράξενο, πες με όπως θέλεις. Υπαρξιακό ήταν το ζήτημα. Και δεν με έπεισε ότι είχα άδικο. Έφτασα να της περισσεύω και όχι να της λείπω. Και το ένοιωθα. Και το ήξερε.......Έτσι είπα να σου κάνω χώρο στη ζωή σου να πραγματοποιήσεις τα μεγάλα σχέδιά σου. Και σηκώθηκα κι έφυγα από τη σχέση. Και ας σε αγαπούσα. Και ας σε είχα ανάγκη. Έτσι είναι ρε Βασούλα..........δε σου λειπα......σου περίσσευα πια και είπα να σου αδειάσω τη μικρή γωνιά που με είχες στην καρδιά σου. Έτσι απλά.-Μην ανησυχείς, δε σου λείπω, μια συνήθεια σου είχα γίνει.....σε λίγο θα συνηθίσεις αλλιώς.......χάρη σου κάνω που φεύγω, γιατί σε αγαπώ, ......δε σου λείπω...άκουσέ με....σε ξέρω καλύτερα από εσένα--Σε φιλώ και θα σε νοιάζομαι πάντα--Να σαι καλά--Πάνος-