ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να ακούσω μία γνώμη από ανθρώπους που δε με γνωρίζουν και αφορά τη στόχευση που πρέπει να ακολουθήσω στην ερωτική μου ζωή. Είμαι 25, έχω κλασσικά τελειώσει με πτυχίο και σχεδόν μεταπτυχιακό, εργάζομαι δόξα το θεό και είμαι από υγεία καλά. Πρόσφατα αισθάνομαι πιο έντονα από ποτέ όμως ότι πρέπει επιτέλους να ζήσω ! Να ζήσω τα απλά και φυσιολογικά πράγματα που άλλοι - ίσως και κατά 7-8ετια -νεότεροι μου ζουν και από ότι αντιλαμβάνομαι δεν υστερώ σε κάτι αντικειμενικά - πάντα στοχεύοντας σε μία μέση κατάσταση.Γενικά ήμουν από το σχολείο του διαβάσματος - αλλά ποτέ φυτό, όσους φίλους είχα κατά καιρούς ήταν όλοι αγόρια και όλως παραδόξως τώρα που το σκέφτομαι και εκείνοι με μηδενική συσχέτιση με κοπέλες. Τρομερή σύμπτωση ! Έτσι πέρασαν τα χρόνια σα νεράκι, και αν εξαιρέσουμε δύο εντελώς αστοιχείωτες απόπειρες μου προ 5ετιας με 2 κοπέλες όπου δε προέκυψε απολύτως τίποτε δηλαδή, στο τομέα αυτό είμαι άγραφος πίνακας. Βέβαια αυτό έχει και το θετικό του ότι δεν έχω μουτζουρωθεί από άσχημες αναμνήσεις ή εικόνες.Κάποιος θα έλεγε ότι δε ξέρω ούτε τα βασικά στο τομέα αυτό (και το εννοώ και στο επίπεδο απλής συμπεριφοράς προς γυναίκες), αλλά αυτό που παρατηρώ είναι λόγω μιας επικοινωνιακής μου δεξιότητας μπορώ και καλύπτω κάποιες καταστάσεις. Έτσι δεν έχει κάνει μέχρι τώρα κάτι μπαμ όσον αφορά στην εικόνα μου κατά την όποια καθαρά και μόνο κοινωνικού χαρακτήρα επικοινωνία είχα λόγω κάποιων υποχρεώσεων με κοπέλες. Εξ' άλλου μπορώ να μιλήσω για διάφορα πράγματα και δημιουργώ και καλό κλίμα με όποιον άνθρωπο συναναστρέφομαι.Αυτό όμως που παρατηρώ είναι ότι σε καμία περίπτωση δε μπορώ να συμβαδίσω με την απόλυτη πλειοψηφία των … γυναικών πια της ηλικίας μου. Τελευταία αισθάνομαι και σα μικρούλης ανάμεσα τους που ποτέ δε το είχα. Βάλε τις ανύπαρκτες ερωτικές εμπειρίες, βάλε ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαι ψυχολογικά έτοιμος στο μεσοπρόθεσμο μέλλον - ακόμα και σχέση να είχα - να μιλάω με κάποια για κοινά πλάνα ζωής και σοβαρές προοπτικές, που οι περισσότερες πια εύλογα κοιτάνε. Εδώ δεν έχω ζήσει τα απολύτως βασικά. Αυτά θα ψάχνουμε τώρα; ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ θα ήταν...Εκεί που ήταν σε ένα μακρινό πια παρελθόν οι περισσότεροι της ηλικίας μου, βρίσκομαι τώρα. Και το ερώτημα είναι: τι κάνω και που απευθύνομαι, απλά και μόνο για να τσουλήσει λίγο η κατάσταση και μη φτάσω 30 και πια δεν υπάρχει γυρισμός !Υ.Γ.: Τουλάχιστον δε μικροδείχνω ιδιαίτερα :)

Εχει φυγει κανεις στο εξωτερικο και να χει αφησει εναν ερωτα πισω του ,να μου πει πως ειναι?

το αγορι μας, μετα απο 3-4 μηνες, ενω τον γνωρισαμε ανεξαρτητο και ωραιο προσκολλαται πανω μας και δεν δινει σημασια στους στοχους του και στη ζωη του?? ενω ολα τα αλλα πανε τελεια μεταξυ μας τα βρισκουμε καλα κλπ

Θα πείτε ότι τρολάρω. Ας το πείτε.Όμως δεν τρολάρω.Ακούστε μεσημεριανό όνειρο της χτεσινής Κυριακής.Χτες ξύπνησα πολύ πρωί για να γράψω το μυθιστόρημά μου.Μόνο σαββατοκύριακο έχω άπλετο χρόνο καθώς καθημερινές δουλέω και φεύγω έξι παρατέταρτο το πρωί από το σπίτι.Το μεσημέρι της Κυριακής λοιπόν είπα να κάνω ένα διάλειμμα από τη συγγραφή. Κι ενώ δεν κοιμάμαι μεσημέρι, είπα να κοιμηθώ τρεις με πέντε.Λοιπόν ξύπνησα πέντε η ώρα αναστατωμένος. Και σε όλο αυτό το δίωρο ύπνο το σώμα μου έτρεμε, το ένιωθα ότι έτρεμε αλλά ήταν σαν κάποιος να με είχε βουλιάξει στο κρεβάτι. Σαν κάποιο πνεύμα να είχε κάτσει από πάνω μου και δε με άφηνε να κουνηθώ. Έμεινα δυο ώρες σε μια κατάσταση ύπνου-ξύπνιου χωρίς να αλλάξω πλευρό. Κάτι με πίεζε.Ξύπνησα πέντε το απόγευμα, ήπια λίγο νερό και κοιμήθηκα πάλι με το κεφάλι μου βαρύ πέντε με εφτά.Πάλι τα ίδια. Αυτή τη φορά όμως έβλεπα κι εφιάλτες. Τέρατα, παραμορφωμένα πρόσωπα, να περπατάω στη γειτονιά μου αλλά να είναι κατασκότεινη και βομβαρδισμένη, σκοτάδι πηχτό.Και μέσα στο σκοτάδι του δρόμου που περπάταγα άνθρωποι που δεν διακρίνονταν καλά οι μορφές τους έλεγαν το εξής τετράστιχο:'' Το μαγαζάκι της καρδιάς μουδιανυκτερεύει συνεχώςέναν πελάτη ψάχνει μόνοκι εσύ είσαι αγάπη μου αυτός''.Και μου έλεγαν ότι αυτό το τετράστιχο το οποίο έλεγαν τραγουδιστά, με τη μελωδία του τραγουδιού, θα έπρεπε να το λέω συνεχόμενα κι εγώ αν δεν ήθελα να με σκοτώσουν οι κακοί που ορμούν μέσα στο σκοτάδι.Κι εγώ δεν ήθελα να το λέω και σώπαινα.Και ένα αυτοκίνητο με έντονα φώτα ήρθε καταπάνω μου, με τύφλωσε από τα φώτα του και κάπου εκεί ξύπνησα.Και βγήκα βόλτα.Ήταν πολύ ψυχοφθόρο.Αλλόκοτη εμπειρία, δε μου συμβαίνει συχνά.Υ.Γ: Το τραγούδι από το οποίο είναι το τετράστιχο που έγραψα παραπάνω είναι της Βανδή κι έχω να το ακούσω δεκαεφτά χρόνια, από το 2001.Δεν είναι καν από τις επιτυχίες της τις πολυακουσμένες.Κι ούτε ακούω Βανδή, στη δισκοθήκη μου δεν έχω ούτε για δείγμα.Το τραγούδι αυτό το άκουγα στο φροντιστήριο που πήγαινα το 2001, το τραγούδαγε μια συμμαθήτριά μου η Βούλα συνέχεια.Δεν τρολάρω. Δεν ξέρω τι μου συνέβη.

Γεια σας. Χώρισα πριν ένα χρόνο μετά από απόφαση του πρώην συντρόφου μου,ύστερα από 4 χρόνια σχέσης. Από τότε, ενώ θα ήθελα να γνωρίσω κάποιον, νομίζω πως όλα θα είναι υποκατάστατα δικά του. Κανείς δεν θα είναι σαν αυτόν. Ταυτόχρονα, ενώ βλέπω ότι πολλά από την συμπεριφορά του δεν μου άρεσαν , συνεχίζω να τον εξειδανικευω . Φυσικά έφταιγα και εγώ. Και ενώ θέλω να του πω πως άλλαξα και δεν είμαι πια η ίδια, ότι θα ήθελα να ξαναπροσπαθήσουμε, ξέρω πως θα είναι ο ίδιος. Νομίζω ότι έχω πλάσει τον ιδανικό στο μυαλό μου και τον εξειδανικευω στο πρόσωπο του. Ενώ, ακόμη και αν είμαστε πάλι μαζί, δε θα είναι αυτός που έχω στο μυαλό μου και θα κάνω πάλι τα στραβά μάτια ,νομίζοντας ότι είναι το ιδανικό. Εφόσον λοιπόν τα ξέρω αυτά, γιατί συνεχίζω να θέλω να είμαι μαζί του; Γιατί πιστεύω ότι κανείς δε θα είναι τόσο τέλειος; Δεν θα έχει το μυαλό του,το χιούμορ του, την δυναμικότητα του.. φοβάμαι πως θα συγκρίνω τον καθένα. Νομίζω με λίγα λόγια ότι έχασα τον άντρα της ζωής μου ενώ βλέπω ότι η συμπεριφορά του δεν ήταν αυτή που ήθελα. Θέλω αυτόν , αλλά με διαφορετική συμπεριφορά.

Κι εγώ δεν θέλω να μου στέλνουν μεγαλύτεροι άντρες, άντε το πολύ 3 χρόνια διαφορά, άντε 5 αν είναι πολύ καλή περίπτωση.

Εχω ακουσει τοσες φορες " Μιλας σαν Κρητικια" ενω δεν προφερω το "Κ" με το " ΤΣ " απλως μιλαω καπως ...τραγουδιστα λενε. Εγω καταγωγη απο Κρητη δεν εχω, αλλα απο την Λακωνικη Μανη ( απ' οσο ξερω ή μου εχουν πει ) Μεχρι που εχθες ηρθε μια γυναικα και με ρωτησε αν εχω συγγενεια με την Ελενη που οπως ειπε μοιαζουμε τοσο πολυ. Ειχε και μια φωτογραφια μαζι της οταν ηταν νεα ειπε το 1988. Απιστευτη ομοιοτητα. Αλλα με μια ξενη γυναικα;;; Και ολο αυτο με την Κρητη που ακουω μια ζωη;;; Μεταφυσικα πραγματα ή δεν μου εχουν πει την αληθεια για την καταγωγη μας

Θέλω τον κολλητό του. Αλλά δεν θα γίνει ποτέ. Δεν θα το κάνω ποτέ αν και είχα ευκαιρίες ήδη.

Είναι ένας τύπος που εδώ και ένα χρόνο έδειχνε να τον ενδιέφεραν και πλέον δεν μου δίνει ιδιαίτερη σημασία, αλλά οι δύο κολλητοί του και η καλύτερη του φίλοι με κοιτούν συνέχεια και προσπαθούν να με προσεγγίσουν...τι συμβαίνει;;; Να κάνω κίνηση;;

είσαι τρελά ερωτευμένη με φίλο με τον οποίο μιλάς, γελάς σχεδόν καθημερινά, και συναντιέσαι μια στο τόσο, αλλά ξέρεις ότι δεν θα γίνει ποτέ τίποτα; κι αυτό γιατί είσαι τέσσερα χρόνια σε μια πανέμορφη σχέση με πολλή αγάπη, πάθος, σεβασμό, εξαιρετική συνεννόηση και κοινά ενδιαφέροντα. ο φίλος άνωθεν είναι φίλος με το σύντροφό μου και δεν θα μπορούσα ποτέ μα ποτέ όσο κι αν το θέλω να τον πληγώσω έτσι, ενώ ταυτόχρονα ακόμα κι αν χωρίσω θα στενοχωρηθώ πολύ και θα περάσουν μήνες μέχρι να θελήσω να κάνω κάτι με άλλον. σε λίγους μήνες θα φύγω για σπουδές στο εξωτερικό οπότε δεν έχει νόημα ούτως ή άλλως. γιατί σκέφτομαι τον άλλον ρε γαμώτο; νιώθω ότι το σωστό είναι να τους ξεχάσω και τους δύο και να προχωρήσω παρακάτω, ή να περιμένω μέχρι να φύγω ώστε να ξεθωριάσει όλο αυτό, αλλά δε θέλω να αφήνω τα συναισθήματα να φεύγουν έτσι χωρίς να τα εκφράζω και να ζω αυτό που αισθάνομαι. τι να κάνω?