ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά απο πρόσφατη εμπειρία μου, συνοδευόμενη με όλα τα συναισθήματα που μπορεί να νιώσει καποιος για το αλλο φύλο, έρχομαι να ρωτήσω το εξής: Πώς ξέρεις οτι είσαι ερωτευμένος/η ή οτι ερωτεύτηκες και δεν ειναι απλά αυτο που λεμε καψούρα και τεσπα κατι πιο παροδικό και απλό; Μέσα σε ενα διαστημα μολις 3 μηνών, κολακεύτηκα τον γούσταρα, τον σκεφτόμουν, ήθελα να τον βλέπω κάθε μέρα, ένιωσα λες και ειμαι στα ουράνια, μετά, ζήλεψα, νευρίασα, έκλαψα πολύ, ξενέρωσα και τώρα στεναχωριέμαι που δε προχώρησε σε κάτι. Νομίζω οτι περνώ μια ερωτική απογοήτευση, αλλα απο την άλλη μήπως απλά πληγώθηκε ο εγωισμός μου; Η 26αρα

Που μ έχουν συμβεί, σήμερα μου ήρθε μια επιτυχία κ δεν μπορούσα να γελάσω με τη καρδιά μου.

Εξομολογουμαι οτι δεν θεωρω καθολου ιερή ή ιδιαιτερη τη σχεση νονάς βαφτισιμιού.Με τη νονα μου μιλαμε μια φορα το χρονο και αν ( κατοπιν τηλεφωνικης συνομιλιας εκεινης και της μητερας μου συνηθως).Δεν μπορω επισης να καταλαβω γιατι καποιοι δενονται πολύ με νονους .Ειναι απλως μια τελετη. Ιερη ασφαλως την ωρα που γινεται αλλα η μετεπειτα σχεση με το νονο δεν μπορει να ειναι περισσοτερο σοβαρη ή ιδιαιτερη απο οποιονδηποτε αλλο ανθρωπο..

Γιατι τελικα κάνουμε λάθος επιλογές; Βρισκόμουν σε δίλημμα σχετικά με δυο δουλειές που μου προέκυψαν. Άκουγα τα χειρότερα για τη μια δουλειά (στην οποια ομως είχα ξεκινήσει για κάποιο διάστημα) και για την άλλη μονο καλα. Ήμουν 50 50, Παραιτήθηκα και Διαλεξα αυτή με τα καλα αλλα τελικα το μετάνιωσα γιατι στην άλλη δουλειά περνούσα καλύτερα. Τους ζήτησα να με πάρουν πίσω αλλα δεν δέχονται. Επισησ Στην καινούργια δουλειά παίζεται το αν θα με κρατήσουν λόγω οικονομικών. Θα σκάσω δεν μπορω. Και η πρώτη δουλειά ηταν κοντά στο αντικείμενο μου. ☹️ Τι να κανω;

Όχι δεν εννοώ να πηγαίνεις με όποιον βρεθεί μπροστά σου, ο οποίος μπορεί να σε ελκύει ακόμα και στο ελάχιστο. Εννοω να μην υπάρχουν οι ενοχές ( ειδικά για εμάς τα κοριτσάκια) ότι ο άλλος άνθρωπος δεν είναι ο "ένας". Να δίνεις το σώμα σου σε ανθρώπους που σε εκτιμούν και μπορούν να σε ευχαριστήσουν ακόμα κι αν δεν ειναι το "για πάντα " σου. Μας φλωμωσαν με το παραμύθι και τον πρίγκηπα πάνω στο άσπρο άλογο. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κανένα παραμύθι και κανενας πρίγκηπας , υπάρχουν μόνο απλοί άνθρωποι που έχουν ανάγκες και έχουν και αισθήματα. Για πρώτη φορά άφησα το σώμα μου να μου πει τι χρειάζεται και σταμάτησα να νιώθω ενοχές που ειμαι μια γυναικα με σεξουαλικές ορμές.

Παρακαλούμε διαβάστε ολοκληρωμένα τι γράφουμε και μη ξεκόβετε κάποιο κομματάκι μόνο, δε βοηθάτε. Επίσης υφάκια ξερολιές αυθαίρετα συμπεράσματα και χαζά κατά προτίμηση να αποφεύγονται. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα όσους αποφεύγουν τα παραπάνω. Πολλά φιλιά.

Είναι μία κοπέλα που τη βλέπω 2-3 φορές την εβδομάδα, το πρωί, στη στάση από όπου παίρνουμε το ίδιο λεωφορείο... Είναι περίπου στην ηλικία μου (24-25) και είναι τόσο όμορφη και τόσο γλυκιά... Κάθε φορά που τη βλέπω μου φτιάχνει τη μέρα... Αλλά μέχρι εκεί. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, δε ξέρω τι να κάνω, πως να τη προσεγγίσω, χωρίς να νομίζει οτι είμαι κανένας creepy τύπος και ανησυχήσει (δεν έχω κακές προθέσεις σε καμία περίπτωση, αλλά εκείνη -προφανώς- δε το γνωρίζει οπότε μπορεί να σκεφτεί το οτιδήποτε...). Η αλήθεια είναι οτι είμαι ντροπαλός σε τέτοια ζητήματα και δε ''το'χω'' οπότε δε ξέρω τι να κάνω... Και μ'αρέσει τόσο πολύ, ρε γαμώτο, και αυτό δε μου συμβαίνει συχνά, αλλά... Ουφ, να ήμουν λίγο πιο τολμηρός...

Να κέρδιζα μια δωροεπιταγή των 3000 euro και να την τσακίσω στα μαγαζιά (Ρούχα,καλλυντικά...για μένα και δωράκια για την οικογένειά μου!!!)Πόσο μου έχει λείψει κάτι τέτοιο!!!

Μετά από χρόνια... επιτέλους αισθάνομαι ότι μπορώ να ξανααισθανθώ χαρά στη ζωή μου. Γιατί......κατάφερα να κάνω και να διατηρήσω νέους και πιο ειλικρινείς φίλους. Επέλεξα να φύγω από όλα τα άτομα που με σπρώχνανε σε δρόμους καταστροφικούς για εμένα και να μείνω ολομόναχη, περνώντας χρόνια μοναχικότητας από επιλογή....έκλεισα τα αυτιά μου στα θέλω των άλλων και πλέον μπορώ να ακολουθώ τα δικά μου θέλω χωρίς να με ενδιαφέρει αν αρέσουν σε όλους ή όχι....συνειδητοποίησα το πόσο κακό μπορούν να σου κάνουν οι συγγενείς στο όνομα του δεσμού αίματος που σας δένει, και μπόρεσα να ορίσω αποστάσεις προστασίας....εκτίμησα πόσο σημαντικό ήταν το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα. Και τους γονείς μου ακόμη περισσότερο. Όπως και φρόντισα να σφίξω τις σχέσεις με τον αδερφό μου, κάτι που μας έδεσε περισσότερο....έμαθα να εστιάζω στα όμορφα της κάθε στιγμής και να διώχνω τις κακές σκέψεις λίγο πιο μακριά....αγάπησα το σώμα μου με τα λίγα παραπάνω κιλάκια που πήρα λόγω κάποιου θέματος υγείας, και αποδέχτηκα την εικόνα μου προσπαθώντας να την αναδείξω και όχι να την αλλάξω σε κάτι που δεν είμαι εγώ....είχα την ευλογία να έχω στο πλάι μου έναν άνθρωπο με πολύ ευγενική ψυχή και αισθήματα....έπαψα να αισθάνομαι ενοχές που είμαι άνεργη τον τελευταίο καιρό. Και όταν με ρωτάνε πλέον αν δουλεύω λέω ένα ειλικρινές όχι. Και δεν καθομαι να μιζεριάσω. Αρκεί ότι βαθιά μέσα μου ξέρω ότι το ψάχνω όσο μπορώ και δεν έχω ανάγκη την αποδοχή κανενός. ...εκτίμησα την Ελλάδα μας, ακόμη και με τη φτώχια της. Σαν αυτόν τον ήλιο πουθενά.Μέσα μου, μετά από χρόνια...αισθάνομαι πλέον δυνατότερη. Νιώθω ότι μπορώ να ανταπεξέλθω σε δυσκολίες ,εχοντας πλέον παλέψει η ίδια για την ψυχική μου ηρεμία, με πολύ προσωπικό αγώνα και κόπο για να μην μου τη στερήσουν οι δυσκολίες που συνάντησα. Εξάλλου... από την κούνια αγωνίστρια ήμουν (ως πρόωρο μωρό κάποτε!) !!!

Όλοι επέζησαν! Να δούμε σήμερα! α χα χα χαχ