ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον βλέπω και τρελαινομαι.Φτιαχνομαι ανάβω πως το λένε .Δεν του το έχω δείξει πέρα από λίγα πειράγματα και ούτε πρόκειται μιας και με φλέρταρε αλλά όπως έμαθα είναι αλλού ...Τώρα τον βλέπω και με το ζόρι τον κοιτώ, σήμερα μάλιστα έπεσα πάνω του επίτηδες με νεύρα χτυπώντας τον στον ώμο μπας και καταλάβει ότι δεν τρώω πιτουρα Κλασικά μου την είπε ,ότι δεν πάω καλά κτλ. και του είπα πως πάω και καλύτερα να μην ανοίξω το στόμα μου .Σίγουρα έχει καταλάβει πως ξέρω για την αλλη απλά πουλάει τρελα.Όμως τον βλέπω και τρελαίνομαι .Τον θέλω κολασμένα. Ο Θεός να με βοηθήσει να μην κάνω καμιά χοντράδα.

Γυναικα, 41, ελευθερη , με μοντερνες αντιληψεις , εμφανισιμη ,με master , με 3 γλωσσες ,στελεχος σε πολυεθνική επι 20ετια, χωρισμενη απο τραυματικη σχεση.Ανδρας, 30 ,ελευθερος , με παραδοσιακες αντιληψεις, αποφοιτος τεχνικου λυκειου ,με ορθογραφία που σκιζει ,υπαλληλος σε καταστημα ανταλλακτικων, χωρισμένος απο αρραβώνα.15 μερες μαζι....γελαμε πολυ, βγαινουμε παντου, παμε εκδρομες και το sex απερίγραπτο....Δεν αναρωτιέμαι αν εχει μέλλον αναρωτιεμαι αν εχει νοημα.....και κατι αλλο...ενέχονται κινδυνοι ;(συναισθηματικης φυσης).....αντιμετωπιζονται;

Θέλω να εξομολογηθώ σε κάποιον την ιστορία μου γιατί νιώθω τόσο μόνη. Είμαι κλειστος άνθρωπος και γενικά δεν ειχα ποτέ πολλές φιλίες εως που κάποια στιγμή αποφάσισα επιτελους να συμμετέχω σε ένα προγράμμα που διοργάνωνε η σχολή μου για να δώσω ένα νέο νόημα στην ζωή μου. Είχα ανάγκη από συναναστροφές αλλά και εξειδίκευση στη δουλειά μου και έτσι το πήρα επιτέλους απόφαση και γράφτηκα εκεί.. με τον καιρό και τελειώνοντας το προγράμμα έμαθα αρκετά αλλά μου δόθηκε και η ευκαιρία να έχω νέες παρέες που δυστυχώς δεν πήγαν παραπέρα και δεν εξελίχθηκαν όπως περίμενα..παρόλα αυτά μέσω γνωστών έτυχε και γνωρισα κάποιον με τον οποίο ένιωθα ότι υπήρχε κάτι περισσότερο ..αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα γιατί λόγω του φόβου και της ανασφάλειας μου δεν έτυχε ποτέ να δώσω τη δυνατότητα σε κάποιον να με γνωρίσει πραγματικά. Γενικά έχω περάσει δυσκολες στιγμες στη ζωή μου. Παρόλα αυτά ο ιδιος δεν έκανε κάποια κίνηση και ο καιρός περνούσε .. έτσι σε μια στιγμή είπα να ξεπεράσω τους φόβους μου, πήρα πρωτοβουλία και τον πήρα εγώ πρώτη στο κινητό του και μιλήσαμε..ύστερα από κάποιο καιρό έκανε επιτέλους μια κίνηση και προσφέρθηκε να με συνοδεύσει σπίτι..ήμουν τόσο χαρούμενη που επιτέλους άλλαξε κάτι στη ζωή μου και σκεφτόμουν ότι ίσως ήρθε η στιγμή και για μένα να έχω κάποιον. Μιλήσαμε πάλι και συμφωνήσαμε να βγούμε μαζι για έναν καφέ.. όταν με πήρε του είπα τα κλασικά ότι δεν μπορώ, τον άφησα να με ξαναπάρει το Σάββατοκυριακο κλπ. Φυσικα ήμουν πολύ ενθουσιασμένη αν και ταυτόχρονα φοβόμουν να βγω μόνη μου με κάποιον που δεν ήξερα και τόσο καλά, παρόλα αυτά προετοιμάστηκα και πήγα. Δεν ξέρω γιατί αλλά με έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνο σαν να μην εμπιστεύονταν αν θα πάω η όχι..τέλος πάντων στην αρχή όλα φαίνονταν καλά, μιλούσαμε κοιταζομασταν αλλά παρόλα αυτά δεν με πλησίαζε καθόλου. Σε κάποια στιγμή και ενώ ήθελα να φύγω γιατί δεν έβλεπα να γίνεται κάτι μεταξύ μας, ζήτησε ένα ακόμα ποτό και άρχισε να κοιτάει μια άλλη κοπελιά που καθόταν παραπέρα.. με λίγα λόγια όλα πήγαν χάλια, εγινε και αργά και φοβόμουν στο τελος να φύγω και να γυρίσω μόνη μου. Τελικά γυρίσαμε κακην κακως και φαίνονταν να είναι αλλού σαν να είχε μεθύσει..Φυσικά μετά από εκείνο το βράδυ δεν ήθελα να τον ξαναδώ, τον φοβόμουν και για ένα διάστημα έκλαιγα και έλεγα ποσο άτυχη είμαι. Δεν ξέρω γιατί, αλλά μετά από κάποιο διάστημα είπα ότι ίσως παρά ήπιε η ήταν μάλλον μια κακιά στιγμή και τον συγχώρησα. Με έψαξε και τον έψαξα και από τότε αρχίσαμε να επικοινωνούμε με μυνηματα κάθε τόσο. Σιγά σιγά αρχίσαμε να μιλάμε αρκετά και φαίνονταν να υπάρχει μια συμπάθεια μεταξύ μας που δεν ήταν απλά φιλική και έτσι του πρότεινα να ξαναβρεθούμε. Μου πρότεινε να πάμε σε ένα μαγαζί που ήθελα πάντα να πάω γιατί μου άρεσε πολύ, αλλά παρόλο που είμασταν εκεί είδα και πάλι ότι δεν με πλησίαζε..στο τέλος μάλιστα εμφανίστηκε και ένας φίλος του και προτίμησε να συνεχίσει την βραδιά του μαζί του αντί να συνοδεύσει σπίτι εμένα. Τέλος πάντων και πάλι τον συγχώρεσα, με τη διαφορά ότι την επόμενη φορά που βγήκαμε ήτανε όλα όπως πρέπει και έτσι του έδωσα ένα φιλί. Για να μην τα πολυλογώ αυτή ήταν και η τελευταία φορά που βρεθήκαμε γιατί μετά άρχισε να είναι τελειως απόμακρος και γενικά αδιαφορούσε.. αυτό που τελικά κατάλαβα ήταν ότι το μόνο που ζητούσε από μένα ήταν σεξ χωρίς δεσμεύσεις και ότι γενικά δεν είχε κανέναν σκοπό να επενδύσει σε κάτι δημιουργικό στην ζωή του, ενώ εγώ άδικα περίμενα ανταπόκριση σε αυτό που ένιωθα. Τον συγχωρούσα πάντα γιατί τον αγαπούσα και ήμουν τόσο ανόητη.. ποτέ δεν τον ενδιέφερε πραγματικά ούτε για μένα ούτε για όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζα μόνη μου καθημερινά, παρόλο που ήξερε το πόσο μόνη είμαι το μόνο που σκέφτονταν ήταν να με εκμεταλλευτεί για να βολέψει το δικό του πρόβλημα.. μερικές φορές σκέφτομαι αν είναι έτσι οι άνθρωποι που γνωρίζεις μέσω φίλων, τότε τι είναι οι άλλοι άγνωστοι εκεί έξω ; Απο τότε έχω κατάθλιψη, είμαι μόνη και απογοητευμένη από όλους και από όλα

Είμαι με το φίλο μου 5 χρόνια. Τον αγαπώ και με αγαπά! Μένουμε μαζί, σκεφτόμαστε να παντρευτούμε, πώς θα φτιάξουμε το σπίτι μας, πώς θα μοιάζουν τα παιδιά μας.. Πριν λίγες μέρες είχαμε βγει με κάτι φίλους κ σε έναν ξέφυγε μια κουβέντα, ότι δηλαδή έχει πάει με άλλη ο φίλος μου. Μπορεί και να μην ισχύει αλλά τριγυρνάει συνέχεια στο μυαλό μου και έχω ξενερώσει τόσο πολύ που δεν θέλω ούτε να με φιλάει. Εκείνος με ρωτάει τι έγινε και είμαι τόσο ψυχρή αλλα πιστεύω το έχει καταλάβει.. Δεν θέλω να του το πω για να μη φανώ γκρινιάρα αλλά και για να δω αν έχει τα κότσια να μου το πει ο ίδιος. Τελικά να τον συγχωρέσω και να τον παντρευτώ ή να χωρίσω και να πετάξω στα σκουπίδια τόσα χρόνια σχέσης και αγάπης;

Εδώ και αρκετό καιρό ο σύντροφός μου τρίζει τα δόντια του και ένας εκνευριστικός ήχος σαν να σπάνε ακούγεται. Το κάνει όταν είναι ξύπνιος και φυσικά όταν είμαι ξύπνια κι εγώ. Το καταλαβαίνω ότι γίνεται από άγχος, αλλά πέρα του ότι κοντεύει να καταστρέψει τα δόντια του με αυτή τη συνήθεια, κοντεύω να τρελαθώ κι εγώ από αυτόν τον ήχο. Το θέμα είναι ότι όταν του ζητάω να σταματήσει, νευριάζει, υποστηρίζει ότι δεν τον αφήνω να ηρεμήσει και με κάνει να νιώθω και ενοχές που δεν το αντέχω, ενώ όταν το ακούω κι εμένα με πιάνουν τα νεύρα μου και θέλω να τα σπάσω όλα. Αλλά επειδή καταλαβαίνω ότι γίνεται από άγχος, προσπαθώ όσο πιο ηρεμα μπορώ εκεινη την ώρα να του επισημάνω ότι είναι χειρότερο κι απτο μαρτυριο της σταγονας. Τι να κανω ρε παιδια, δεν βλέπω να το σταματαει, μάλλον του εγινε συνήθειο. Έχω σκεφτεί ωτοασπίδες, αλλά κι αυτό λύση είναι? Ασε που νομίζω ότι δεν κάνουν και τιποτα. Το χω προσπαθήσει με μπαμπακι και παλι γιατρεια δεν είδα. Κοντεύω να τρελαθώ απ τα νευρα.

όποιον έρθει και σας πει ότι κακοποιείται.Ειδικά αν έρθει και σας το πει κρυφά, με προφύλαξη.Αν φοβάται μην αποκαλυφθεί. Αν τρέμει, αν φοβαται και τη σκιά του.Αν ντρέπεται. Αν είναι σε σύγχυση ή σε πανικό.Αν δεν έχει σπίτι να μείνει ή άνθρωπο να εμπιστευτεί.99.9% λέει αλήθεια.Κάντε του μια μικρή χάρη-από ανθρωπιά μόνο- και πιστέψτε τον.Αυτό μόνο.Κάποιες φορές, τα θύματα ζητάνε μόνο μια ψυχή που να μπορεί να τους ακούσει.

θελω ρε γαμωτο....

Αυτό που θα πω δεν είναι καινούργιο. Ξέρω πως το έχουν σκεφτεί πολλοί άλλοι πριν από μένα, ωστόσο νιώθω την ανάγκη να το μοίραστώ.Αισθάνομαι πως οι άνθρωποι χάσαμε την ικανότητά μας να δημιουργούμε ουσιαστικές σχέσεις και να επενδύουμε σε αυτές. Πως θεωρούμε ο ένας τον άλλον αναλλώσιμο και γι’ αυτό καταλήγουμε να νιώθουμε όλο και πιο μόνοι.Αυτή η εσωτερική μοναξιά είναι ένα από τα ισχυρότερα και πιο επικίνδυνα δηλητήρια για την ψυχική μας υγεία. Οσο γεμάτο πρόγραμμα κι αν έχουμε, όσο δραστήριοι κι αν είμαστε, δεν καλύπτεται το κενό που προκαλεί η απουσία σημαντικών για μας ανθρώπων.Ευχομαι, λοιπόν, να καταφέρουμε να εντοπίσουμε τις αιτίες που μας απομάκρυναν και να φτιάξουμε ξανά ένα ισχυρό πλέγμα σχέσεων σε όλα τα επίπεδα. Ετσι μόνο θα φύγει μεγάλο μέρος από τις τοξίνες που καταστρέφουν την ψυχή μας.

Καλησπερα παιδιά.Εδώ και 3 μηνες πηγαινω 3-4 φορες τν εβδομάδα γυμναστήριο.Ο λογοσ που πήγα ηταν ξεκάθαρα γιατι ηθελα να παρω κιλά(ναι καλα διαβασατε-στο γυμναστήριο δεν πας μόνο για να χασεις-) και για να μεγαλώσουν οι γλουτοι μου.Αλλα δεν εχω δει ιδιαίτερη διάφορα.Εχω ακουσει οτι μεσα σε 3 μήνες βλέπεις αποτελέσματα και πηγαίνω σε συχνη βαση δεν ειναι οτι παω όποτε θυμάμαι.Τι λετε να φταιει;εχω ψιλό απογοητευτεί γιατι αλλα περιμενα

Πριν ενα χρόνο περίπου έβγαινα μ ένα παιδί, ας τον πούμε Χ.Τελικά δεν προχώρησε σε σχέση γιατί εγώ ήμουν κολλημένη με άλλον και δεν ήθελα να "χρησιμοποιήσω" τον Χ. για να ξεπεράσω εκείνον με τον οποίο ήμουν ερωτευμένη. Πριν λίγο καιρό αρχίσαμε να μιλάμε ξανά, να λέμε τα νέα μας κλπ. Δεν υπήρξε κάτι ερωτικο πέρα από κάποιες αναφορές στα παλιά μας ραντεβού και στο τι ωραία που θα ήταν αν ξαναβρισκομασταν. Αυτός τώρα έχει σχέση κι εγώ το μισό μήνα πηγαινοέρχομαι σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς. Σε αυτό το διάστημα μου στάθηκε σε πολύ δύσκολες στιγμές σε αντίθεση με πολλούς που ήταν "φίλοι ζωής". Κάπου εκεί του είπα όσα σκεφτόμουν εδώ και άπειρο καιρό.. ότι δηλαδή χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο που δεν έδωσα μια ευκαιρία...Εκείνος μου απάντησε ότι θέλει και του αρέσει που έχουμε τηλεφωνική επικοινωνία, και πως θα επεδίωκε να έχουμε πιο στενή επαφή αν δεν είχε σχέση...Νιώθω ότι έχω άρχισει και την πατάω μαζί του! Λέτε να προσπαθήσω να τον προσεγγίσω πιο στενά η να αφήσω τα πράγματα ως έχουν;