ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρέθηκα τους άντρες που δεν ξέρουν τι θέλουν. Βαρέθηκα τους άντρες του μόνο σεξ. Βαρέθηκα τους άντρες που δεν με σέβονται. Βαρέθηκα τους άντρες που με υποτιμούν για να ανέβουν αυτοί. Βαρέθηκα τους άντρες που με είπαν πουτάνα. Βαρέθηκα τον εργοδότη μου που μου έβαλε χέρι. Βαρέθηκα τον γκόμενό μου που με βαριέται. Βαρέθηκα να μην έχω αξία. Βαρέθηκα την υποκρισία. Βαρέθηκα να με κερατώνουν. Βαρέθηκα αυτή την μιζέρια. Βαρέθηκα να με κρίνουν για το τι φοράω, για τα νύχια μου, για τα μάλλια μου. Βαρέθηκα τους λίγους. Βαρέθηκα τους άνανδρους. Βαρέθηκα. Σας βαρέθηκα εσάς! Τους τρόπους σας. Είμαι γυναίκα. Δεν είμαι κατώτερη σας. Δεν είμαι αγνώμων στα θέματα δουλειάς. Δεν είμαι η γκόμενα της μιας βραδιάς. Δεν είμαι το πουτανάκι σας. Δεν είμαι καριόλα επειδή διεκδικώ αυτά που μου αξιωματικά μου ανήκουν. Εύχομαι αυτά να μπορούσα να σας τα φωνάξω κάθε φορά που μου προκαλείτε αηδία. Να μην δειλιάσω να μιλήσω. Να σας τα φωνάξω και ξέρω ότι κάποια θα το κάνω!

Τελειώνω τις σπουδές μου και δεν έχω ένα άτομο στην ηλικία μου να βγω, ένα Σάββατο. Έχω βαρεθεί να κάθομαι σπίτι ή να βγαίνω μόνη μου. Δεν μπορώ να προσεγγίσω τους άλλους αν δεν κάνουν αυτοί το πρώτο βήμα. Και προφανώς δεν το κάνουν, διότι όλοι έχουν τις παρέες τους. Είμαι κλειστός άνθρωπος, δεν μου βγαίνει γαμωτο να πάω να πλησιάσω τους άλλους. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω για να γίνω πιο κοινωνική και αυθόρμητη.Νιώθω τόσο μόνη μερικές φορές.Έναν καλόκαρδο άνθρωπο ψάχνω , δεν ζητάω τον ουρανό με τα άστρα.Πείτε ρε παιδιά καμία ιδέα.Ευχαριστώ εκ των προτέρων.Κατερίνα, 23

Έχω μέσα μου τρομερή στεναχώρια συνέχεια μου συμβαίνουν άσχημα πράγματα..Από το καλοκαίρι μέχρι τώρα όλο κάτι θα μου βγαίνει σε θέμα υγείας κ πάντα περιέχει πόνο..Προσπαθώ να είμαι δυνατή αλήθεια προσπαθώ αλλά ειναι αυτά τα βράδια που θέλω να κλάψω τόσο πολύ.Ειμαι συνέχεια γιατί κ γιατί..Με το τελευταίο που έπαθα δεν άντεξα η ψυχολογία μου έχει πιάσει πάτο..Έχω το άγχος μου που τα κάνει τρεις χειροτερα κ κάτι να μην έχω εγώ λογο άγχους κάτι θα βγάλω κάπου θα πονέσω..Θέλω απλά εγώ κ οι δικοί μου άνθρωποι να έχουμε την υγεία μας..Είμαι με χάπια δεν μπορώ άλλο να τα περνώ μισώ που πρέπει κάθε μέρα να τα περνώ.. Θέλω απλά να είμαι καλά..Εγώ πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου αλλιώς θα πιάσω πάτο..Είναι κ αυτός ο φόβος που σε κυριαρχεί όταν παθαίνεις όλα αυτά..Εύχομαι Παναγία μου ο καινούργιος χρόνος να μας βρει υγειεστατους κ με τις οικογένειές μας..Έχω στεναχωρηθεί τόσο πολύ ρε παιδιά..Δεν είναι εύκολο...

Επειδή διαπίστωσα:1) ότι υπάρχουν πολλά άτομα τα οποία δεν έτυχαν της καλύτερης συμπεριφοράς στις σχέσεις τους και έχουν απογοητευτεί, 2) η αναζήτηση παρέας μέσα από το section "σε αναζητώ" δεν προχωράει, καθώς για κάποιο λόγο, δεν απαντάει καμία γυναίκα από αυτές που έχω επικοινωνήσει, αποφάσισα να έχω το email μου φανερό στο προφίλ μου, ούτως ώστε να είμαι πιο εύκολα προσβάσιμος από τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας. Το όνομά μου στο lifo είναι andras-monos και όπως ίσως έχετε δει, σχολιάζω όπως πολλοί άλλοι τους προβληματισμούς στις εξομολογήσεις. Κάποιες φορές που μια εξομολόγηση την έχει γράψει γυναίκα, ίσως σχολιάσω "στείλε μου μήνυμα να γνωριστούμε" ή κάτι παρόμοιο. Δεν κοροϊδεύω. Ούτως ή άλλως σαν αδέσμευτος, πρέπει να δοκιμάζω και την τύχη μου και αυτός είναι και ο λόγος που ουσιαστικά δίνω το mail μου. Πέρασα μια μεγάλη χρονική περίοδο απέχοντας από σχέσεις και την αναζήτησή τους. Ήθελα να κάνω μια επανεκκίνηση στη ζωή μου. Τώρα που νιώθω ότι αυτό έχει πραγματοποιηθεί, αναζητώ γυναίκες με σκοπό την επικοινωνία και αν αυτή είναι εποικοδομητική, γιατί όχι και για γνωριμία.Αυτά προς το παρόν, ευχαριστώ εκ των προτέρων και θα μιλήσουμε, είτε στο mail, είτε στις εξομολογήσεις. Να είστε καλά!

Δεν θελω να δανειζω χρηματα!!!!!

ενώ δεν θες ,δεν μπορω να το περιγραψω. Πεντε μερες με ελουζε κρυος ιδρωτας,εχασα τη γη ολοκληρη!Ως που εκανα το τεστ αλλα περασαν και 3 μηνες να βεβαιωθώ ότι όλα καλα!

Αν θέλετε να πνίξετε 100% τον έρωτα πριν ακόμη γεννηθεί, μιλήστε στον άνθρωπο που λαχταράει να τον ζήσει μαζί σας για ρεαλισμό. Μην γίνεστε ποτέ τρυφεροί και μην χρησιμοποιείτε ποτέ ερωτόλογα. Αγνοείστε με άλλα λόγια τις ανάγκες της καρδιάς, και θα έχετε πολύ σύντομα το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ότι σκέφτομαι, κάνω ή αισθάνομαι είναι ακραίο. Όσο μπορώ να κατανοήσω τον εαυτό μου, πάντα είχα μια ακραία αντίδραση στο οτιδήποτε, συνήθως εντός του κοινωνικά αποδεκτού πλαισίου. Δεν ξέρω πως να ξεφύγω απο αυτό και να έχω μια ισσοροπημένη ζωή, στην προσπάθεια μου να ταιριάζω με ανθρώπους. Αλλα έχω αρχισει να σκέφτομαι μήπως δεν πρέπει να ξεφύγω απο αυτό, αλλα να το εμβαθύνω. Μήπως να ενδώσω λίγο περισσότερο στο υπερεγώ μου, με κίνδυνο να στερηθώ την κοινωνικότητα; Μεχρι στιγμής αποτυγχάνω να έχω μια ρουτίνα και μια ισσοροπία. Όταν προσπαθώ να δημιουργήσω ένα πρόγραμμα, συνήθως ξεφεύγω απο την πρώτη διαδικασία και αλλα προσπαθώντας να το ακολουθήσω γίνομαι ψυχαναγκαστικός, με αποτέλεσμα να απογοητεύομαι. Αυτό που με γεμίζει είναι να καταπιάνομαι με κάτι συγκεκριμένο, που νιώθω οτι έχει αξία και να ασχολούμαι με αυτό με όλη μου την προσοχή. Αλλα δεν λειτουργούν έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω. Αν έχει κάποιος καμία ιδέα για το αν θα μπορούσα να εξισσοροπήσω προσωπική/κοικωνική ζωή, παραγωγή εργου/διασκέδαση, υγινή ζωή/διαλλείματα, ρουτίνα/αποδράσεις, θα ήμουν πολύ θετικός στο να την ακούσω.

Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται. Βγαίνουν, πηγαίνουν τις βόλτες τους και μιλάνε. Ο άντρας την γειώνει, αναφέρεται συχνά σε πρώην σχέσεις του και στο ότι δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτε. Ο άντρας αρέσει στη γυναίκα και κάνουν έρωτα, πολλές φορές το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα έχει τα μάτια της ανοιχτά για κάποια άλλη γνωριμία, προσαρμόστηκε από την αρχή στις δηλώσεις του και ξέρει πως δεν είναι παρά ένα ζευγάρι που κάνει σεξ. Δεν είναι από εκείνες που αγνοούνε τα λεγόμενα του άλλου πετώντας στα σύννεφα. Γνώρισε κάποιον άλλον μετά από τρεις μήνες, πριν βγει με τον καινούργιο μίλησε στον παλιό. Ο παλιός φάνηκε πολύ σοκαρισμένος και είπε ότι νιώθει προδομένος και ότι είναι ερωτευμένος μαζί της. Η γυναίκα του είπε ότι πήραν και οι δυο αυτό που ήθελαν. Εκείνος 100%, εκείνη κάτι λιγότερο. Κι έφυγε για να βρει τον καινούργιο άντρα, ελπίζοντας ότι δεν θα την γειώσει.

Είμαι 18 χρονων (αγόρι) αλλά οι γονείς μου πιστεύουν ότι είμαι ακόμα κάπου στα 12-13. Και φυσικά όταν ήμουν τόσο εκείνοι ήταν ακόμα πιο πίσω, δηλαδή πίστευαν ότι είμαι ακόμα μωρό που πρέπει να πίνει όλο το γάλα του και να μη βγει μόνο του ούτε στο μπαλκόνι γιατί μπορεί να το βιάσουν... Φυσικά όλο αυτό είχε επίπτωση στο να μη μεγαλώσω όπως θα ήθελα να μη χαρώ τα χρόνια που πέρασαν όπως έπρεπε και τώρα να είμαι ακόμα πίσω ηλικιακά... Εννοώ ότι νιώθω ακόμα παιδί 14-15 χρόνων και μάλιστα οι περισσότεροι φίλοι κ φιλες μου είναι μικρότεροι, από 14 μέχρι στην ηλικία μου δλδ 18-19. Ο πατέρας μου είναι πολύ δύσκολος χαρακτήρας με πολλά ψυχολογικά πρόβλημα, νευρικός, βίαιος, οπισθοδρομικος στις αντιλήψεις, γενικά έχει όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν έναν άνθρωπο αντιπαθή και μιζερο και δεν μπορεις να ζήσεις μαζί του... Ούτε καν αληθινούς φίλους δεν έχει με όλους έχει ξεκοψει η μόνη του "παρέα" είναι οι συνάδελφοι στη δουλειά του... Η μάνα μου είναι το ακριβως αντίθετο, πολύ γλυκιά και με πολύ καλή ψυχή, έχει ψυχή μικρού παιδιού... Όμως είναι πολύ δειλός και αβουλος άνθρωπος με αποτέλεσμα να έχει ανεχτεί πολλά απ αυτόν αλλά να μην τον χωρίσει πράγμα που θα έπρεπε να έχει κάνει για πολλους λόγους.. Αν εμένα μόνο μαζί της δεν θα είχα κανένα πρόβλημα θα τα πηγαίναμε μια χαρά όμως τώρα που ήμαστε και οι 3 νιώθω ότι ζω σε ένα αδιέξοδο..απ τη μία δεν αντέχω να ζω με αυτόν τον άνθρωπο στο ίδιο σπίτι μου κάνει κακό ψυχολογικά απ την άλλη δεν μπορώ να ζω εντελώς μόνος μου θέλω όταν κοιμάμαι τουλάχιστον να ξέρω ότι κάποιος είναι μαζί μου ότι αν χρειαστω έναν άνθρωπο θα είναι εκεί.. Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο αλλά θέλω να ακουσω γνώμες