Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Συνειδητοποίησα ποσο μα ποσο μονη ειμαι σε αυτή τη ζωή. Ακομα και η αδελφή μο5 δεν είναι δίπλα μου. Πονάει αυτό. Και το χειρότερο; η διαπίστωση αυτή προήλθε με τροπο τοσο συνεχόμενο απο όλους. Γαμω ειμαι μονη
Σημερα , το απογευμα ειχα μαθημα ισπανικων , διπλα στο φροντηστηριο ειναι ενα take away παραγγειλα εναν καφε, δεν προλαβα να τον πληρωσω , ηρθε ο Π.. ο ποιος σημειωτέον με ενδιαφερει .. και ειπε κερναω εγω, ειπα την επομενη ειναι δικα μου. Το θεμα μου ειναι να του ζητησω εγω να βγουμε για καφε ή να περιμενω να τον πετυχω στο take away και να τον κερασω?
Τα κοιτάω ΚΆΘΕ μέρα.Αλλά ξέρω ότι δε θα σε βρω εκεί. Γιατί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, γράφουν μόνο άσχημα νέα. Ενώ εσύ είσαι γεννημένη να μαγεύεις!
έχει νόημα μόνο δίπλα σου.Όταν περάσουν και τα δικά μας σύννεφα, το νιώθω πως θα ανοίξεις τα μάτια και την καρδιά σου. Αξίζεις όλη την αναμονή κι ευχαριστώ το Θεό που σε έστειλε στη ζωή μου.
Ειναι μια μεγαλη ιστορια και συγνωμη για το "σεντονι" απλα εχω την αναγκη ν μιλησω..Ημουν 4 χρονια με εναν ανθρωπο με τα καλα κ τα κακα μας υπερβολικη ζηλια εκεινος μονη χωρις κανεναν εγω διοτι δεν επιτρεποταν ν φοραω στενα ρουχα,να εχω φιλες φιλους να βγαινω και διαφορα αλλα ομως τον αγαπουσα και τα δεχομουν ολα...Ωσπου "ξυπναω"απο ολο αυτο κ φευγω να βρω τον εαυτο μου,εφυγα εξω για δουλεια...Χωρισα οσο πιο ομορφα μπορουσα ενω τον αγαπουσα πολυ αλλα καταλαβα οτι επρεπε ν αγαπησω κ τον εαυτο μου με εκεινον βεβαια ν συνεχιζει τηλ κ μνμ και εγω να απανταω τυπικα...Ηρεμη ξεκαθαρη πλεον για το τι κ πως το θελω...Λιγες μερες μετα ερχεται ενα τηλεφωνημα απο την νυν του (η οποια δεν ηξερα καν οτι υπηρχε)που μ λεει να μην τον ξανα ενοχλησω και οτι εχει σχεση εγω τα παιξα της ξεκαθαρισα οτι δεν ηξερα τιποτα και να μην με ανακατευουν...Ο "κυριος μετα να παιρνει κ ν μου ζηταει συγνωμη να μου λεει οτι την "εστειλε"δεν ηταν τιποτα εγω σε μια κατασταση χαλια γτ ειχα μαθει οτι η κυρια ηταν και συναδελφος του και μαλιστα αυτη η συναδελφος που εκεινος κατηγορουσε οσο ημασταν μαζι για τα ντυσιματα της και τις επιλογες της στους αντρες εφοσον ειχε ελευθερη σχεση με εναν αλλο τους συναδελφο..Ημουν τρελαμενει φωναζα κ εβριζα του ειπα να μην με ξανα ενοχλησει ποτε οτι κοροιδευε το λουστηκε εκεινος παλι να παρακαλαει και να κλαιει. Να στελνει μνμ και τραγουδια..Και γω να ευχαριστω τον Θεο που ημουν τοσο μακρια...Με τα πολλα τελειωνει η δουλεια μου γυριζω στο μερος μου και στα καλα καθουμενα εχω αλλο ενα τηλεφωνημα απο την κυρια οπου με βριζει κ μου λεει οτι εκεινος ειναι δικος της να μην τολμησω να τους πλησιασω και οτι εγω ειμαι μια ασχημη κακομοιρα...Και με ψυχολογικα προβληματα οπως της ειχε πει ο πρωην μου(4 χρονια σχεση ετσι)ολα αυτα απο το τηλ με ανοιχτη ακροαση και ο ιδιος παρον εγω σε κατασταση σοκ ειπα μονο ενα αξιζετε ο ενας στον αλλο και το εκλεισα...Δεν εβγαινε μιλια τιποτα δεν υποστηριξα τον εαυτο μου δεν ειπα οσα ηξερα την αληθεια μου...Και τωρα 4 μηνες μετα παντρευονται και περιμενουν παιδι...Και γω τσακισμενη ν προσπαθω για αλλη μια φορα να βρω τον εαυτο μου χωρις καμια εμπιστοσυνη σε κανεναν πια...
Περναω διαστημα που εχω χωρισει, οι περισσοτεροι φιλοι μου ειναι μακρια και ειμαι στη φαση που αφιερωνω χρονο σε εμενα. Απο εκει που ειχα απειρα πραγματα να κανω διαρκως και τοσα ατομα διπλα μου ξαφνικα τα εφερε η τυχη ετσι και εμεινα καπως μονος.Και χωρις δουλεια. Δεν λεω χρησιμο και αυτο ειδικα τις καθημερινες,κανω οσα πραγματα δεν ειχα το χρονο πριν αλλα ρε παιδια Παρασκευη,Σαββατο βραδυ ολοι εξω με παρεες και γελια και εμενα η μονη επιλογη το netflix; ζορικο.
Αυτό το βράδυ θα ήθελα να πίνουμε παρέα.Τιποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο..Να πίνουμε μαζί μόνο,να μη μιλάμε και να συνεννοούμαστε με τα μάτια, όπως κάναμε και τότε.Η διακριτικότητα στα όρια της αηδιας, όμως η γραπα να είναι το κοινό μας σημείο, αυτό που αφήνει να λέμε με τα μάτια όσα δε μπορούμε με το στόμα.Μονο να πίναμε μαζί σήμερα.
Αυτη την φορα ο πατερας μου εκανε ολοκληρο θεμα επειδη η μητερα μου του ειπε να πανε να πιούνε απο ενα τσιπουρο το οποιο να πω οτι εχει μονο 1,50 € και αυτος ξεκινησε και φωναζε και έλεγε οτι εχουμε μονο 150€ στην ακρη μεχρι να πληρωθεί δλδ σε κανα 2 βδομαδες μετα του ειπε και η μανα μου εντάξει παρολα αυτα συνεχισε και ελεγε τα ιδια και τα ιδια επίσης να κανει λεει κουμαντο η μανα μου στα χρηματα και ας πανε οπου θελει και ξεκίνησε και εβριζε την τυχη του και την μανα μου και τρ βαραει τα επιπλα ειμαι χαλια .
Το "ανδενταπωθασκασω" pt1Νιωθω σαν να μαι 10 ατομα μαζι.Και εκει που παω να με βρω παλι με χάνω. Ιδέες σκέψεις συναισθήματα συγκρούονται το μέτωπο ζαρώνει πιέζεται το μυαλό Μολις πω κατι το αναιρώ μέχρι που φτάνω πια να μη μιλαω. Ποτε γιναν οι λέξεις φυλακή! Με βασανίζει να μαι εδω και ταυτόχρονα εκει• να αισθάνομαι κατι και ταυτόχρονα το αντίθετο ακριβώς. Το στήθος μου τραντάζεται απο δυνατό γελιο τη στιγμη που νιωθω πως παω να διαλυθώ και οταν κοντεύω να σπαςω... ξαναγεννιέμαι (πως μου φαινεται Περίεργο μετα να βρίσκω ασφάλεια στο αιώνιο αυτο ταλαντευμα που τοσο με τρομάζει...)-Α.Μ.
Να τον θελεις τοσο πολυ, να βγαινετε σχεδον συνεχεια μαζι,να εισαι αποφασισμενη πως θα ερχοσουν αντιμετωπη και με τους δικους σου ακομη, μονο και μονο για την αγαπη του και να σου λεει οτι εισαι πολυ μικρη και θα σου χαλασει το μελλον.... Αραγε να ειναι αληθεια αυτο η απλα μια προφαση γιατι δεν το βλεπει να προχωραει στο μελλον?? Πρωτη μου φορα με τοσο μεγαλυτερο(23χρονια) και πρωτη του φορα με τοσο μικροτερη.