Ανήκω σε αυτούς που γεννήθηκαν στα 90ς. Εδώ και ένα χρόνο δε νιώθω δεν μπορώ να ερωτευτω, οριακά δεν ελκύομαι από ανθρώπους. Μου φαίνονται όλοι τόσο κοινοί, τόσο απλοί, τόσο προβλέψιμοι. Δεν έχω κατάθλιψη. Αλλά και οι άνθρωποι δεν προσπαθούν πια. Με κουράζει αυτή η ευκολία. Αν δεν είσαι εσύ θα πάνε με κάποιον άλλον. Η κοινωνία δεν κρίνει πια. Φυσικά καλά κάνει και δεν κρίνει. Επιτέλους. Αλλά επιτέλους γιατί? Για την εποχή των μη σχέσεων, των μη συναισθημάτων, του εύκολου σεξ. Το σεξ είναι σαν το φαστ φουντ πλέον. Εύκολο, γρήγορο και το βρίσκεις παντού. Τους βλέπω στα κλαμπ, βλέμμα κενό από τα ντραγκς, κοιτάζουν αλλά δεν βλέπουν, αγγίζουν αλλά δε νιώθουν. Έρωτας? Ποιος έρωτας, αυτά είναι ξεπερασμένα...