ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν σε μια σχέση/γάμο για τον ένα από τους δύο έχει τελειώσει (αφού έχουν προηγηθεί όλες οι προσπάθειες του κόσμου από μεριά του), να μην μπορεί να το πει ξεκάθαρα αλλά να φαίνεται από τις πράξεις/συμπεριφορά του του και ο άλλος να επιμένει κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει. Γνώμες, τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;

Πριν ακριβως ενα χρονο αρχισα μια καθημερινη δυαδικτυακη και επειτα τηλεφωνικη επικοινωνια με εναν ανδρα απο μακρινη πολη που απο την αρχη μου ελεγε πως δεν θελει σχεση απο αποσταση. Παρολα αυτα καθε μερα μπιρι μπιρι με τις ωρες. Εγω ενθουσιασμενη τον επισκεφθηκα 4 φορες στο συνολο και αυτος ηρθε μια φορα να με δει. Περασαμε 4 ΣΚ οι δυο μας,ειδαμε ο ενας το χωρο του αλλου και πως περνα τον ελευθερο χρονο του και γενικα ηταν ολα πολυ ιδανικα για να ειναι αληθινα. Αυτος 41 και εγω 37. Τον ρωταω Χριστουγεννα αν θελει να ερθει να περασουμε μαζι και μου απανταει οτι δεν μπορει την αποσταση αλλο και οτι ηταν ενθουσιασμενος και για αυτο το παρεβλεψε στην αρχη αλλα αφου δεν μπορουμε να συγκατοικησουμε δεν μπορουμε να εχουμε και σχεση ας μην βαζουμε λοιπον ταμπελες σχεση κλπ κλπΟποτε και αναρωτιεμαι ΠΟΙΟΣ ο λογος να συνεχισουμε τα καθημερινα μηνυματα και τηλεφωνηματα; Δεν πηρα ξεκαθαρη απαντηση οποτε και δεν του ξαναμιλησα και εκοψα μαχαιρι την επικοινωνια. Αυτος μου ευχηθηκε καλες γιορτες αλλα εγω δεν ανοιξα καν το μηνυμα του. Προχθες τα μεσανυχτα μου εστειλε ενα ακομα μηνυμα στο βαιμπερ και αυτο το ανοιξα τελικα χθες. Μου λεει πως του αρεσει η καινουρια φωτογραφια μου στο βαιμπερ και οτι ελπιζει να ειμαι καλα. Τι θα σκεφτοσασταν στη θεση μου; Γιατι το κανει αυτο ενας μεγαλος και υποτιθεται σοβαρος ανθρωπος; Αν δεν απαντησω παλι θα κανω αυτο που απεχθανομαι δλδ το λεγομενο ghosting; Θα ηθελα καποιες γνωμες βρε lifopaida

-ένα χρόνο πριν-Ήταν μια πολύ όμορφη και ξεχωριστή μέραγια μένα! και μου φαίνεται σαν να ήταν χθες!Πως τρέχει έτσι ο χρόνος...

Είμαι σε σχέση από τα 20 με τον πρώτο μου και είμαι 24, τον αγαπώ πολύ, είναι ο καλύτερος μου φίλος και περνάμε υπέροχα. Εκείνος κάνει σχέδια για το κοινό μας μέλλον πολύ μακροχρόνια, τύπου γάμος στα 30 παιδιά κλπ αφού πρώτα φύγουμε μαζί εξωτερικό για μεταπτυχιακό και έχουμε τακτοποιηθεί επαγγελματικά. Είμαστε στη φάση που ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μετά το πτυχίο πάνω στο αντικείμενο μας ο καθένας και κάνουμε διάφορα πράγματα για τον εμπλουτισμό του βιογραφικού. Δεν ξέρουμε ειλικρινά τι μας επιφυλάσσει ο μέλλον. Εκείνος δεν έχει πάει ακόμα στρατό, δεν ξέρω τι μεταπτυχιακό θα κάνω όπως ούτε και αυτός. Γενικά ρε παιδιά όταν όλα είναι τόσο ρευστά δεν πρέπει να είσαι λίγο πιο συγκρατημένος? Θα πληγωθεί πολύ μέσα του αν κάτι πάει στραβά και γι αυτό εγώ είμαι επιφυλακτική και δεν σχεδιάζω για μας τόσο μακροπρόθεσμα αλλά διατηρώ μέσα μου το ενδεχόμενο κάτι να στραβώσει και να αναγκαστούμε να χωριστούμε, για λίγο ή για πάντα.

Λένε, πως η πρώτη αγάπη,δεν θα ξεχαστεί....Ναι, γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί....Δεν την ρούφηξε η ρουτίνα της ζωής!Μένει εκεί, σαν τον φάρο της ψυχής, να αναρωτιέσαι αν ήμασταν μαζί. ..Λένε, πως το πρώτο φιλί,αφηνει σημάδι στην ψυχή....Ναι, γιατί έμεινε εκεί στον ουρανό,σαν το χιόνι που δεν πιάνει γη.....και δεν το πάτησε κανείς! Λένε. ...

Είμαι αισίως 30 χρονών. Είμαι gay. Προσπαθούσα πάντα να καταλάβω τον κόσμο πως λειτουργεί. Αλλά έχω αρχίσει και καταλαβαίνω πλέον. Απογοητεύομαι πολύ ή ίσως έχω αρχίσει να το δέχομαι. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να μην πιστεύει στο Θεό γιατί οι πρόσκαιρες απολαύσεις δεν είναι το παν στη ζωή. Δεν πιστεύω ότι όλα είναι τυχαία γιατί ο νους σταματάει εκεί που το σύμπαν και η ζωή συνεχίζει στο άπειρο. Δεν θα σταματήσω ποτέ να προσεύχομαι και να προσφέρω καλοσύνη στους γύρω μου όσο μπορώ και αντέχω. Έτσι έμαθα και αναζητώντας πείστηκα. Ποτέ δεν δέχτηκα αυτά που προβάλλει η κοινωνία ως πρότυπα αν και πέφτω καθημερινά θύμα. Δεν μιλώ για την εκκλησία και τους παπάδες. Μιλώ για την θρησκεία και τον Θεό. Φοβάμαι τη μοναξιά αλλά την προτιμώ αν δεν έχω κάποιον δίπλα μου που να πιστεύει σε αυτά...

Ρε παιδιά να ρωτήσω κάτι: βγήκε κάποιος νόμος που απαγορεύει τη χρίση φλας στους οδηγούς ή που επιτρέπει στα μηχανάκια κυρίως και στα αυτοκίνητα να περνάνε τα φανάρια με κόκκινο;;; Tις τελευταίες μέρες που κυκλοφορώ έχει παραγίνει το κακό, σε μια μικρή διαδρομή σίγουρα θα δω κάποιον να παραβιάζει κόκκινο φανάρι. Κατi πρέπει να γίνει δεν πάει άλλο, και για να μην μου πείτε είναι θέμα παιδιάς, γιατί οκ για να μάθουν πες από σήμερα θα περιμένεις αποτελέσματα στο μέλλον, πρέπει να βγει η αστυνομία στο δρόμο και να τους βάζει τρελά πρόστιμα ή να τους παίρνει το δίπλωμα... αλλά σε ποιο κράτος ;;; Σε λίγο έξω δεν θα μπορείς να κυκλοφορισεις , μάλιστα πριν καιρό που πέρασε ένας με κόκκινο και παραλίγο να με χτυπήσει και του την είπα με έβρισε κιόλας , το θράσος του ήταν τρομερό. Εγώ όσες φορές έχω κάνει λάθος γιατί κόκκινο δεν έχω παραβιάσει ποτέ στη ζωή μου έχω ζητήσει συγνώμη δεν έχω βγει και από πάνω.... Σε τι κοινωνία έχουμε καταντήσει να ζούμε;;;

Κατολίσθηση και κυβίστηση στην πλάνη μου. Κατολίσθηση και διολίσθηση στη στάνη του κλειστού είναι μου. Κατολίσθηση και ολίσθηση στο γλιστερό σύμπαν του φόβου. Κατολίσθηση και "ίσθι συ" προστακτική αρχαία στην πλεκτάνη του εγώ μου. Γράφω την εξομολόγηση για να υπάρξω ελεύθερος πριν ακόμη μια κατολίσθηση. Για τη ζωή. Για τη life, lifo μου.

Προσπαθείς να βρείς δουλειά στέλνεις βιογραφικά πας σε συνεντεύξεις σε κάποιες δουλειές σε παίρνουν. Μετά λήγει η σύμβαση ψάχνεις ξανά για δουλειά πάλι τα ίδια θα βρεις ή δεν θα βρεις ανάλογα την περίπτωση. Όταν δεν βρίσκεις οι δικαιολογίες είναι πάντα ίδιες πχ: δεν έχετε έχετε αρκετή προϋπηρεσία (δεν σου δίνουν όμως ευκαιρίες να την αποκτήσεις ,ούτε να την εμπλουτίσεις) , δεν μας αρέσει η ηλικία σας - είστε μικροί άρα άπειροι, είστε μεγάλοι πάλι δεν μας κάνετε, είστε γυναίκα αρα θα θέλετε να κάνετε οικογένεια (!) με τί λεφτά; (είναι και μάντεις) . Δεν θέλουν να κάνουν όλες οι γυναίκες οικογένεια, αλλά και όσες τελικά κάνουν επίσης μπορούν να δουλεύουν. Ελλάδα 2019 μονο στα χαρτιά. Από μυαλά Ελλάδα 1900. Βρείτε καλύτερες δικαιολογίες οι εργοδότες έχετε καταντήσει γελοίοι.Σε τελική ανάλυση και εσας μια γυναίκα σας γέννησε αχάριστα πλάσματα.

Με απατησε...το καταλαβα... εκανα αυτο που λενε αν αγαπας καποιον αστον να φυγει ....ειναι ακομα εδώ. Απο συνήθεια , απο υποχρέωση, από ανασφάλεια, από ψευδαισθηση οτι η σχεση αυτη θα σωθεί? Δεν ξέρω πάντως οχι απο έρωτα...κ εγώ μαζεύω σιγα σιγα οτι μου απέμεινε να προχωρησω μπροστά. Ζούμε μαζί σαν ξένοι που δεν έχουν τίποτα κοινό ...δυο ανθρωποι που κοιμουνται στο ίδιο κρεβατι αλλά εχουν χασει την οικειοτητα μεταξυ τους....δύο άνθρωποι που δεν εχουν τιποτα που να αξίζει να προσπαθησουν γι αυτο . Έκανα οτι μπορούσα ,κουραστηκα , το πάλεψα αλλα δεν πάει αλλο. Ευχηθείτε μου καλή τύχη ...