ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φοβάμαι της κυλιόμενες σκάλες, χωρίς να ξέρω το λόγο και της φοβάμαι παρα πολύ δεν έχω ανέβει πότε μόνη μου πάντα με κάποιον δίπλα μου και κρατώντας τον σφιχτά. (είμαι 22 χρονών γαϊδούρα!) Για πιο λόγο να συμβαίνει αυτό άραγε;

Αναστασία μου είμαστε συνομίληκοι.Δεν θα σε γνωρίσω ποτέ, δεν θα μάθω ποτέ τι άνθρωπος ήσουν.Όμως να ξέρει η ψυχούλα σου ότι δεν θα σε ξεχάσω.Θα προσεύχομαι για σένα, για την οικογένεια σου καθώς και για τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτή την νόσο.Και πρώτα ως άνθρωπος και μετά ως σπουδαστής ιατρικής, σου δίνω τον λόγο μου πως κάπως κάποτε ποτέ ξανά κανείς δεν θα υποφέρει από αυτή την ασθένεια.Ποτέ ξανά.

______________________________________________________________________Οταν βρισκεστε μπροστα σε ενα τροχαιο και εχετε δει ποιος εφταιγε κ ποιος οχι σταματηστε και δωσ'τε καταθεση για να βοηθησετε να φανει ποιος ειναι αθωος. Δυστυχως σε περιπτωσεις που δεν ειναι εντελως ξεκαθαρο ποιος φταιει, καθενας απο τους εμπλεκομενους οδηγους μπορει να πει ο,τι θελει και δεν βγαινει ευκολα ακρη αν δεν υπαρχει η μαρτυρια καποιου που ηταν παρων. Σιγουρα δεν θα θελατε να βρισκεστε εσεις στη θεση αυτου που ειναι αθωος κ παρολα αυτα δεν μπορει να βρει το δικιο του επειδη ο αλλος οδηγος δεν παραδεχεται οτι εφταιγε. Γι' αυτο, αντι να προσπερνατε αμεριμνοι σε τετοιες καταστασεις, πηγαινετε να βοηθησετε. Οχι δεν θα μπλεξετε. Θα αφιερωσετε απλα λιγο χρονο απο τη ζωη σας για να προσφερετε πολυτιμη βοηθεια σε καποιον αλλον. Ημαρτον. Τοσο δυσκολο ειναι να σκεφτειτε λιγο τον διπλανο σας?______________________________________________________________________

Του το ειπα,του ειπα πως τον απατησα. Και τωρα?Δεν ειπε πολλα,ειπε απλα πως τον κοροιδεψα αρκετα και τιποτα αλλο.Φανηκε πως θελει να το ξεχασει,θελει ομως?η θα συνεχισει να μου το χτυπαει μια ζωη?Του ειπα μονο πως φιληθηκα με τον αλλον,δεν του ειπα για τα υπολοιπα,οχι οτι υπαρχουν και πολλα,δεν καναμε ποτε ερωτα με τον αλλον,σκεφτηκα πως δεν χρειαζονται τετοιες λεπτομεριες,καλα δεν εκανα?Αλλα τωρα τι γινεται?Πως θα κρατησω την σχεση μου?

Δεν ξέρω αν εμφανιστεις ποτέ στη ζωή μου, αν η ζωή ή η μοίρα σε φέρει κοντά μου κάποια στιγμή και ζήσω όλο αυτό που έχω ονειρευτεί μαζί σου....απλώς βαρέθηκα...Δεν έχει νόημα να περιμένεις κάποιον και να ελπιζεις ότι μετα απο τόσα χρόνια θα συναντηθειτε....απλως κάποιοι άνθρωποι δεν είναι γραφτό να συναντηθουν ποτέ ξανα ή οι συγκυρίες δεν ευνοούν κατι τέτοιο...πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο να πω...θα μείνεις απλώς μια ανάμνηση...ευχομαι οι καινουριοι άνθρωποί στη ζωη σου να σου προσφερουν οσα ήθελα να σου προσφέρω Εγώ και εσύ να προσφερεις ότι δεν πρόσφερες σε εμένα...Καλή συνέχεια λοιπόν...

Το πνεύμα μου φλέγεται μα την ψυχή μου έχει καλύψει ο ίσκιος.

Αυτον τον καιρο δεν εχω καθολου ορεξη για σμαλ τοκ. Βασικα ουτε για μπικ τοκ δεν εχω. Μ'εχουν πιασει λιγο οι ξινες μου, και νερω οτι οταν με πιανουν δειχνω ο πιο σνομπ και απροσιτος ανθρωπος του κοσμου. Και οι ανθρωποι απλα με αποφευγουν. Απλα νομιζω δεν εχω βρει ακομα την ισσοροπια αναμεσα σε 'μενα και τους αλλους. Υπαρχουν φορες που πραγματικα θελω να'μαι μονη μου, να μην μιλαω, να μην αναλωνομαι σε βλακειες. Αλλα γενικα δεν θελω να ειμαι μονη στη ζωη μου ,και πρεπει να πληρωσω το τιμημα γι'αυτο. Και το τιμημα πολλες φορες μπορει να ειναι να μην ειμαι εντελως ο εαυτος μου.Επειδη εχω υπαρξει μονη, δεν θελω να ζησω ολη μου τη ζωη ετσι. Οπως σε μια αλλη εξομολογηση που ελεγε ενα παιδι οτι εχει καλη δουλεια αλλα απο κοινωνικη ζωη μηδεν. Κι εγω δεν θελω να ειμαι ετσι, και ειμαι σιγουρη γι'αυτο. Θα ηταν απλα συμβιβασμος και αδυναμια να νικησω τους δαιμονες μου και να βγω απο τη ζωνη ασφαλειας μου. Και το προσπαθω. Και στιβω το μυαλο μου καμια φορα να δω τι παει λαθος και παλι τα σκατωνω. Και ψαχνω ακομα την ισσοροπια, αναμεσα σ'αυτο που ειμαι και σ'αυτο που πρεπει να δειχνω, αρχικα τουλαχιστον για να γινω προσιτη. Και καποιες φορες κουραζομαι. Οπως τωρα

Έχουμε να βρεθούμε ένα δίμηνο. Είχαμε σταματήσει να μιλάμε εδώ και ένα 20ήμερο. Του έστειλα στα γενέθλια του και μιλήσαμε. Σήμερα μου έστειλε ένα τραγούδι γιατί ήθελε απλά να μου στείλει και ψιλοπιάσαμε κουβέντα.Υπάρχει η περίπτωση να με βλέπει φιλικά; Είχαμε συντροφική σχέση πριν. Σκέφτομαι να του πω να πάμε για καφέ και ανάλογα...ακόμα μου αρέσει και αυτός είναι αρκετά ντροπαλός, οπότε δε μπορώ να καταλάβω ακριβώς πως αισθάνεται για μένα.

Έμαθα σήμερα πως η μαμα μου καπνίζε στις εγκυμοσύνες της . Έμεις πλέον είμαστε ενήλικες. αντιμετωπίζω άσθμα και η αδελφή μου έχει μια δυσπλασια στο αναπνευστικο .Εχει κανει χειρουργεια μικρή και ειναι Μεγάλη Ιστορία αυτο δε θα το πω εδω. Φυσικά για αυτό δε μου αρέσει που ευθύνεται κυρίως η μητέρα μου . Αν υπέφερα με δικιά της υπαιτιότητα; οχι πως αυτο δε συμβαινει αλλα λεμε τωρα .ακόμη και να σου έχει πει ο γιατρός μέχρι 5 τσιγάρα πως γίνεται να ακούς καρδιά μωρού και να καπνίζεις; ακόμη και λόγω Του άσθματος έχω υποφέρει πολύ και έχω χάσει ευκαιρίες πχ συμμετοχή σε διαγωνισμούς, ταξίδια στο εξωτερικό. Έχω ακούσει πως ακόμη και τον εγκέφαλο μπορεί να επηρεάσει το κάπνισμα στο έμβρυο. Η αδερφή μου κινδύνευε πιο πολύ . Γενικα θύμωσα αλλά έκανα το έπαιξα δυνατή . Της είπα : το πως θα το πάρω ας το σκεφτόσουν πριν το κάνεις. Τώρα όπως και να το εκλαβω το κακο έχει γίνει . Η αδερφή μου της είπε: δεν μπορούσα να κάνω κάτι τότε, Αλλά τώρα μου μπορώ να κάνω είναι πλέον αδύνατο. Έχω δίκαιο να νευριάσω ή όχι;

Το θυμάσαι που στο τραγουδούσα;Μ'έχει πιάσει απόψε μια νοσταλγική διάθεση.Πέρασε μισός χρόνος που έχω να σε δω, το πιστεύεις;6 μήνες!Δεν κατάλαβα τίποτε.Δεν έχω ιδέα τι κάνεις, αν έφυγες ή έμεινες εδώ.Άραγε τον πίνακα στο υπνοδωμάτιο τον κατέβασες; Υ.Γ. Συγνώμη που έφυγα έτσι.Αλλά δε γινόταν αλλιώς.