ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως μπορω να ξεπεράσω το αγχος στη δουλειά και να είμαι παραγωγικη με ηρεμία;Αγχώνομαι , φοβάμαι, κλαίω, Κλαίω στην παραμικρή παρατηρησηΕνω θα θελα να είμαι σαν τις αλλες κοπέλες που έχουν τσαμπούκα και δεν κλαίνε.Πως να γινω δυναμικήΠως να μην κλαίωΠώς να δουλεύω χώρις αγχος; Δουλειά σε καφετερια- fast food

Μια δουλεια ισα ισα να βγάζω τα έξοδα μου, με χαρτζιλικώνουν οι γονείς μου και ακόμη μένω μαζί τους στον ιδιο σπίτι την ίδια στιγμή που οι γονείς μου στα σαραντα τους ειχαν παντρευτεί και είχαν εμένα 10 χρονων παιδι.!!!!!!Καλα για άνδρα ουτε για αστειο. Δεν με άρεσει αυτη η εκφραση αλλα νοιώθω την ζωη στα σαράντα μου να φευγει κάτω απο τα ποδια μου.

Από αύριο ξεκινάω δίαιτα, θέλω να χάσω 20 κιλά, τα οποία μου ρίχνουν συνεχώς την αυτοπεποίθηση και με οδηγούν στην κατάθλιψη. Θα το κάνω αυτή την φορά, θα αλλάξω την ζωή μου. Θα το κάνω..Πραγματικά ξέρω και πιστεύω ακράδαντα ότι δεν πρέπει να κρίνουμε ένα άνθρωπο από την εξωτερική εμφάνιση, αλλά αφού εγώ έχω κριθεί, αντί να προσπαθώ να αλλαξω τους άλλους, ώστε να μην κρίνουν από την εμφάνιση, Καλύτερα να αλλάξω τον εαυτό μου, για κα μην κρίνομαι εγώ! Καλή συνέχεια σε όλους, να είστε πάντα ευτυχισμένοι και αδύνατοι(;)

Είμαι πρωτοετής φοιτήτρια δεύτερο εξάμηνο εδώ και δυο βδομάδες έχω μπλέξει με ένα παιδί που είναι στην παρέα μου ...ο οποίος μ άρεσε αρκετό καιρό το πρόβλημα μου είναι ότι χώρισε πρόσφατα πριν από 4 μήνες με την κοπέλα που είχε στο λύκειο λόγω απόστασης, με την οποία είχε σχέση 4 χρόνια ...το καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να την ξεπεράσει όμως ενώ βγαίνει μαζί μου την έχει ως φόντο στο κινητό , το οποίο με ενοχλεί και δεν το έχω συζητήσει μαζί του γτ δε θέλω να φανώ πιεστική αν και δε το θεωρώ και πολύ φυσιολογικό.!

Υπάρχουν στιγμές που δεν χορταίνω να σε κοιτάζω, θέλω να λιώσουμε στα φιλιά και να μένουμε αγκαλιασμένοι μέχρι να γίνουμε ένα. Ίσως δεν διαρκέσει, αλλά τώρα είναι όμορφο κι ας μην είναι τέλειο. Σε σκέφτομαι.

Παιδιά δίνω φέτος Πανελλήνιες αν και 23 ετών, (στροφή 180°,μεγαλη ιστορία!). Και ενώ έχω ξεκινήσει προετοιμασία από Σεπτέμβρη, δε μπορώ να καταλήξω σε σχολή. Ανοίγω 3ο και 4ο πεδίο αλλά κλίνω περισσότερο προς ανθρωπιστικες σπουδές. Ως πρώτη επιλογή είχα Οικονομικό Ιωαννίνων μόνο και μόνο λόγω επαγγελματικής κατάρτισης, διαφορετικά ούτε να τα βλέπω τα οικονομικά. Κοίταζα σήμερα το πρόγραμμα σπουδών θεατρου (ΑΠΘ) και με έχει σαγηνεύσει αρκετά. Υπάρχει κάποιος από αυτό το τμήμα να με συμβουλεψει; Τι γίνεται με την επαγγελματική κατάρτιση;; Και οι υπόλοιποι τι πιστεύετε;; Να πάω Οικονομικό για να 'χω δουλειά ή να πάω κάπου που πραγματικά μου αρέσει;; Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Του είπα πως τον θέλω,εδώ και μήνες μου φερόταν άσχημα,με αγνοούσε...Τώρα με κοιτά μου μιλά όμορφα,προσπαθεί από κοντά να μου πιάσει την κουβέντα.Μωρό μου είναι αργά,πήγαινε για ύπνο.

Είμαι 18, και δεν έχω κάνει ποτέ μου σχέση. Κι όχι μόνο σχέση δηλαδή, τίποτα γενικώς. Και για να πω την αλήθεια δεν το είχα και σκοπό φέτος που δίνω Πανελλαδικές, διαβάζω πάρα πολλές ώρες. Αλλά όλες αυτές οι συζητήσεις με τις φίλες μου και με τα κορίτσια που γνωρίζω με έχει ανησυχήσει λίγο. Δεν ξέρω καμία αυτή τη στιγμή που να μη έχει φλερτάρει ΠΌΤΕ... εκτός από μένα, ουπς. Δεν ξέρω αν κάνω κάτι τόσο λάθος, Ε δεν είναι ότι δεν βλέπομαι κιόλας, απλά δεν έιμαι και το πρώτο μπόι, τόσο κακό είναι πια; Και (για να το πω και αυτό) δεν νιώθω εντελώς έτοιμη για σχέση, αλλά το πρόβλημα μου είναι που ποτέ κανένας δεν έχει νιώσει τίποτα για μένα. Δεν ξέρω αν ακούγεται ανώριμο, και συγγνώμη κιόλας μη με φάτε στα σχόλια, δεν είμαι καμία ξελιγωμενη, αλλά αισθάνομαι άσχημα όταν ρωτανε και ξαναρωτάνε όλοι για το αν έχω σχέση κι εγώ δεν εχω βρεθεί με άγνωστο αγόρι ούτε σε παρέα. Κι όταν βγαίνει αυτό το πολυπόθητο 《όχι 》 από το στόμα μου, οι περισσότεροι γελάνε ή κοιτάζουν αλλού από αμηχανία. Ε, τί να γίνει βρε παιδιά, αυτό έχω, τί να κάνουμε;

Λέω πάντα το λάθος πράγμα τη λάθος στιγμή

Εχω βρει 2 δουλειές : Μια πενθήμερη απασχοληση στην Αθήνα, όπου μένω τον τελευταίο 1.5 χρόνο με πολύ καλες συνθήκες εργασίας αλλά δεν είναι στον τομέα που έχω σπουδάσει και μια εξαημερη απασχόληση στην πόλη καταγωγής μου με πολύ πιο απαιτητικά ωράρια κ φόρτο εργασίας αλλά είναι στο τομέα που έχω σπουδάσει κ που με ενδιαφέρει να ασχοληθώ...Μου αρέσει πολύ η ζωη μου στην Αθήνα κ η ανεξαρτησία μου κ θα μου κακοφαινοταν πολυ να την αφησω κ να γυρίσω στο πατρικό μου κ στην πόλη που μεγαλωσα(η οποία δε με συγκινεί καθόλου) ωστόσο οι ευκαιρίες δε σου χτυπάνε κάθε μέρα την πόρτα και η δουλειά στην πόλη καταγωγής μου θα μετρήσει πολύ στο βιογραφικό μου...Είμαι πολύ μπερδεμένη....Ετών 25..