ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρέπει να μοιραστώ μια ιστορία .είχα γνωρίσει ένα παιδι που ήταν σε όλα υπέροχος ,βγαίναμε περίπου 2 μήνες όταν σε μια πολύ δυσκολη μου φάση αποφάσισα να πάω να τον βρω σε ένα χωριό στην Πελοπόννησο για 2 μέρες να ξεσκασω.Μου έλεγε συνέχεια να πάμε,αυτός έμενε 3 μέρες στο χωριό 3 ημέρες στην πόλη.Φτανω που λέτε στο χωριό,κοιμάμαι το πρώτο βράδυ σπίτι του και όλα ήταν καλά.Την επόμενη πάμε μια εκδρομή και στο δρόμο κάναμε στάση να πούμε ένα γεια στη μαμά του σε ένα άλλο χωριο.ε παιδιά μπαίνουμε μέσα στο σπίτι ,αυτή αρχίζει τι μου την έφερες αυτήν εδώ ,και η Μαρία το ξέρει? Κάτσε να την πάρω ένα τηλέφωνο κτλπ..όπως προέκυψε ήταν αρραβωνιασμένος με μια κοπέλα εδώ και 8 χρόνια ..αναγκάστηκαμε να μείνουμε στο σπίτι της μαμας του όλο το βράδυ γιατί έπαθε βλάβη το αυτοκίνητο.ηταν ότι πρεπει για επεισόδιο επτά θανάσιμες πεθερές.να προσθέσω ότι δεν εκνευρίστηκα ούτε λίγο.ηταν τόσο τραγικό που το πήρα στην πλάκα για να μην πέσω από κανένα γκρεμό στα χωριά της Αρκαδίας

Είμαι εδώ και 3 μήνες με μια κοπέλα τρία χρόνια μικρότερη μου με την οποία περνάμε όμορφα, όμως με κομπλαρει που έχει αμάξι κι εγώ όχι. Δε μου αρέσει όταν βγαίνουμε να με γυρίζει εκείνη στο σπίτι και πάντα επιλέγω να βγαίνουμε σε κεντρικά σημεία για να έρχεται με μετρό και να μη νιώθω μειονεκτικά. Μια λύση θα ήταν να πάρω αμάξι, αλλά κάτι τέτοιο αποκλείεται γιατί δυστυχώς είμαι χαμηλόμισθος και όλα φεύγουν στα έξοδα του σπιτιού, οπότε ούτε λόγος να βάλω λεφτά στην άκρη. Δε θέλω να χωρίσω, αλλά αλήθεια νιώθω άσχημα και ντρέπομαι γι αυτό. Σκέφτομαι και τι θα λένε οι φίλες της για μένα που είμαι 25 και ακόμα δεν έβγαλα δίπλωμα, σίγουρα θα γελάνε και θα με θεωρούν αποτυχημένο ή βλάκα. Είναι καλή κοπέλα και κατά τα άλλα τα πάμε καλά, σκέφτομαι να της μιλήσω αλλά σίγουρα θα με περάσει για κομπλεξικό και δε θέλω να την πληγώσω.

Έχω ετοιμαστεί για να πάω μόνη μου πάλι καμια βόλτα στην αγορά και να περπατήσω να ξεσκασω λιγο. Αλλά τώρα ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και τρέχουν δάκρυα .. σκέφτομαι πόσο θα κρατήσει αυτή η μοναξια, ειμαι 23 νιώθω πως φεύγει η ζωη μου από τα χέρια μου χωρίς να κάνω τίποτα ή κάνοντας τα όλα μόνη μου. Η ζωή είναι απαλευτη χωρίς φίλους, προσπαθώ να το αλλάξω αυτό αλλά δυστυχώς δεν έρχονται έτσι εύκολα οι φίλοι. Παιδιά όσοι έχετε καλούς φίλους μην τους υποτιμησετε ποτέ, και μην τους θεωρείτε δεδομένους, δεν ξέρετε πόσο άσχημο είναι να εισαι μονος...Ίσως τελικά να πάω καμία βολτα δεν θελω να το βάλω κάτω

Αντιλαμβάνομαι τη σημασία του χρόνου.Για τον λόγο αυτό δεν τον σπαταλάω από εδώ κι από εκεί.Περιορίζομαι στους λίγους και καλούς.Επίσης τον επενδύω σε δημιουργικές δραστηριότητες.

Είμαι 40 χρονών και δουλεύω σε μεγάλη εταιρεία από τα 25.Έφυγα από το νησί για σπουδές στην Αθήνα στα 18 και από τότε έχω κολλήσει εκεί,χωρίς να το είχα σχεδιάσει ιδιαίτερα.Τα χρόνια πέρασαν όμως και συνειδητοποιώ ότι σ'αυτη τη δουλειά,με τα πολύ καλα λεφτά,και σ'αυτη την πόλη δεν την παλεύω καθόλου.Κάθε χρόνο ξενερώνω όλο και περισσότερο με την κατάντια της Αθήνας.Οπότε σκέφτηκα να τα βροντήξω και να γυρίσω επιτέλους στο νησί.Αν φύγω τώρα θα πάρω αποζημείωση 50.000€ οπότε σίγουρα κάτι καλό μπορώ να κάνω με βάση τον τουρισμό και σε σχέση με το γεγονός ότι είμαι ντόπιος και έχω πολλές γνωριμίες.Ευτυχώς δεν έχω παιδιά,σκυλιά,γατιά.Ποιά η γνώμη σας;

Γνώρισα την κοπέλα μου στο χωριό από όταν ήμασταν 16.Τώρα είμαστε 18 και αυτή σπουδάζει Αθήνα και εγώ είμαι φαντάρος στην Αθήνα επίσης.Σε λίγο καιρό απολύομαι και αυτή θέλει να μείνω Αθήνα.Αυτή όμως δεν έχει τίποτα να κάνει στο χωριό ενώ εγώ έχω τα χωράφια εκεί και ούτε θέλω να κάνω τίποτα άλλο στη ζωή μου ούτε και ξέρω.Τι πρέπει να κάνω;Να φάω στη μάπα την Αθήνα και τα ενοίκια και να δουλεύω ντελίβερι και γκαρσόνι για να είμαι μαζί της ή να φύγω για το χωριό και τα χωράφια μου και όπου μας βγάλει;

Το μόνο που με κρατάει απ το να μην πέσω στα πατώματα..σε θέλω δικό μου άμα σε δω φοβάμαι οτι θα κλάψω από απελπισία... μακάρι να μη σε δω δεν το αντέχω να με θες και να σε θέλω τοσο και να μην αγκαλιαζομαστε να μη φιλιομαστε σαν να μην υπάρχει αύριο....δεν το αντέχω. Παρηγοριά μου τα τραγούδια που σε θυμίζουν..... μόνο αυτά

Δεν μπορώ με τίποτε τους άντρες που είναι μικρόσωμοι, δεν με πειράζει τόσο το ύψος αρκεί να είναι λίγο πιο ψηλός από εμένα. Αλλά δεν μπορώ να συνηθίσω με κάποιον μικρόσωμο και ας είναι ο τέλειος εραστής. Μπορεί να αλλάξει αυτό; Θέλω να τον αγκαλιάζω και να το ευχαριστιέμαι να τον νιώθω δυνατό. Έχει άλλη αυτό το πρόβλημα; Δεν μπορώ να το πάρω απόφαση και να μείνω σε σχέση με έναν άντρα που φαίνεται και είναι σωματικά αδύναμος, δεν με φτιάχνει σαν παρουσία και αυτό δεν αλλάζει όσους δυνατούς οργασμούς και αν μου προσφέρει. Για να μην παρεξηγηθώ, έχει προσόντα στο σώμα μόνο αναφέρομαι.

Σε νέο μαγαζί στην Αθήνα, στο κέντρο, στο καρακατάκεντρο, που δεν έχει λειτουργήσει επίσημα ακόμα, τώρα ''φτιάχνεται'', έχουν βάλει στη βιτρίνα αγγελία >. Και δίνει και μέιλ και ζητάει να σταλούν και φωτογραφίες.Κάθε φορά που περνάω από εκεί μού έρχεται να κολλήσω από κάτω ένα χαρτί που να λέει >.

Η κολλητή μου έβγαινε με κάποιον τον οποίο γνώριζε πολύ καιρό από το διαδίκτυο. Ο άνθρωπος που γνώρισε και ο άνθρωπος που σχολίαζε δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους. Όλα όσα καυτηρίαζε και κατηγορούσε τα έκανε ο ίδιος. Η συμπεριφορά του ήταν ακριβώς αυτή που ο ίδιος έκρινε ως προβληματική και άνανδρη σε άλλους. Προέκυψε ένας μνησίκακος και μικροπρεπής άνθρωπος με αντικοινωνική και προβληματική συμπεριφορά. Ένας ξάδερφος έμπλεξε με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια αποτελέσματα με μια κοπέλα που έκρυβε ότι είναι παντρεμένη, στο τέλος τον απειλούσε όταν εκείνος ανακάλυψε την αλήθεια. Πλέον βλέπω με άλλο μάτι τον κόσμο γιατί τα έζησα από πολύ κοντά. Φανταστείτε κάποιον που γνωρίζετε διαδικτυακά πολύ καιρό να αποδειχτεί ένας άλλος άνθρωπος στη θέση του. Θεωρώ ότι δεν πρόκειται απλά για υποκρισία αλλά για ψύχωση, δεν είμαι ψυχίατρος να κάνω διάγνωση αλλά είναι αρρώστια. Πως μπορεί κάποιος να είναι τόσο σταθερός σε όσα υποστηρίζει ξανά και ξανά και να είναι ακριβώς το αντίθετο; Πως μπορεί να εκφράζει κανείς οργή για πράγματα που κάνει ο ίδιος και να λέει ότι φταίνε οι άλλοι αν μπλέκουν με τέτοιους;Θα έπρεπε να ζούνε κλεισμένοι σε κάποιο ψυχιατρείο αλλά ζούνε ανάμεσά μας. Να προσέχετε πάρα πολύ και να μιλάτε με κάποιον δικό σας όταν κάνετε γνωριμίες και αρχίζετε να επικοινωνείτε με κάποιον άνθρωπο. Αν δεν το κάνετε και αργότερα προσπαθήσετε να το εξηγήσετε γιατί χρειάζεστε κατανόηση και στήριξη θα σας βγάλουν τρελό. Θα αρχίσετε να αμφιβάλλετε για την κρίση σας μη σας ακούγετε υπερβολικό, να μιλάτε με κάποιον της εμπιστοσύνης σας και μακάρι να πάνε όλα καλά και να μη χρειαστείτε καμία βοήθεια. Η κολλητή μου κάνει πάλι συνεδρίες λόγω της γνωριμίας με εκείνον τον άνθρωπο να προσέχετε πάρα πολύ μην ξεγελιέστε ό,τι και να λέει κάποιος όσο και να νομίζετε ότι τον γνωρίζετε.