ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

οταν ημουν 8 ετων περίπου στο σπιτι που ειχαμε το εξοχικο ειχε ερθει να μας φτιαξει τα επιπλα κουζινας εναν ανθρωπος γυρω στα 25 με 30. εγω σα παιδακι που ημουν ειχα ενθουσιασμο με τα αμαξια και του ειχα πει μαρεσουν τα φορτηγακια που εχεις ειναι πολυ εντυπωσιακα . αυτος δε θυμαμαι πως προεκυψε μα ειχε γινει ας το πουμε φιλαρακι με τον πατερα μου ? μιλουσαν κουβεντιαζανε οταν ανταμώναν . αυτος ομως αρχισε απο οτι καταλαβα να με βλεπει διαφορετικα οσο μεγαλωνα μα εγω δε τον εβλεπα οπως εκεινος . οποτε ετυχενε να ανταμωνουμε μιλαγε με τον πατερα μου και αυτος μιλουσε κι σε μενα ομως εγω ειμουν απομακρη κι δε ασχολουμουν με αυτον .ο πατερας μου ηθελε καποτε να μου τον προξενεψει και εγω ειπα οχι . μετα απο χρονια που εφυγε απ τη ζωη ο πατερας μου μεσα απο γνωστο που ηξερε κι αυτον κι τον πατερα μου παλι ανεφερε αυτον τον ανθρωπο κι ολο εμφανιζονταν εδω εκει με καποιο τροπο μεσω του κοινου γνωστου μας . αυτος μου τον προξενεψε και παλι οπως ο πατερας μου και παλι ειπα οχι δε ενδιαφερομαι .λογικα θα του το μετεφερε του αλλου ανθρωπου ωστε να μην ελπίζει . αυτος μετα παλι απο χρονια τωρα ξαφνικά εμφανιστει και παλι στα λημέρια μου ενω χρονια ηταν σε κενο η επαφες μας δε ειχα ποτε επιδειξει κατι ουτε γεια μαζι του δε ειχα . εγω εχω μετακομισει χρονια σε μια λιγο πιο περα περιοχη . ομως δε απεχει πολυ απο εκει που ζει ο ανθρωπος αυτος. αρχισε να σουλατσαρει παλι στα λημέρια μου αυτος και να κανει εμφανισεις . τωρα πως το εξηγουμε αυτο ??? δε τον αντιπαθώ μα δε θελω και να τον κοροιδευω τον ανθρωπο σα συνανθρωπο μου τον εκτιμω μου θυμιζει τα παιδικα μου χρονια ομως δε τον βλεπω σα γαμπρο . παρακαλω θελω γνωμες ........ ανεβαστετο το κειμενακι δε ειν τρολια

Γνωριζόμαστε ένα χρόνο περίπου,τους τελευταίους 3 μήνες ήρθαμε αρκετά κοντά,και προχθές ήταν το πρώτο μας ραντεβού.Όταν φιληθήκαμε(εκείνος αδημονούσε,κι εγώ την περίμενα πώς και πώς αυτή τη στιγμή)περιέργως όμως,δέν ένιωσα τίποτα.Ενώ μου αρέσει πολύ και εμφανισιακά και γενικότερα,μή σας πώ ότι είμαι και ερωτευμένη,εκείνη τη στιγμή βίωσα κάτι αδιάφορο.Το συνέχισα για αρκετά λεπτά αλλά και πάλι τίποτα,και το διέκοψα στο στύλ ότι επειδή είναι το πρώτο μας ραντεβού δέν θα ήθελα να συνεχίσουμε περισσότερο και το δέχθηκε.Είμαι 23,δέν μπορώ να πώ ότι έχω τις πολλές εμπερίες,αλλά στις δύο σχέσεις που είχα,το πρώτο φιλί για εμένα ήταν καθοριστικό.Σήμερα με πήρε για να ξαναβγούμε,και το απέφυγα λέγοντας του κάποια δικαιολογία.Δέν ξέρω άν είναι σωστό ή λάθος αυτό που έκανα.Τον σκέφτομαι συνέχεια,μου αρέσει πολύ,νιώθω ερωτευμένη όπως έγραψα παραπάνω,και νευριάζω γιατί συνέβη αυτό.Να δώσω μία δεύτερη ευκαιρία;Δέν ξέρω άν είναι θέμα τεχνικής ή ερωτικής χημείας,το πρόβλημα είναι ότι τον θέλω πολύ.Από την άλλη,η παροιμία λέει ότι η καλή μέρα απ'το πρωί φαίνεται.Δέν ξέρω,πραγματικά.

Είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο και το τελευταίο εξάμηνο συγκατοικούμε. Εκείνος -ας τον πούμε Α, είναι 25 χρονών και εγώ 20. Η σχέση μας έχει περάσει από κάποιες τρικυμίες, κλονισμό εμπιστοσύνης από εμένα για εκείνον (δεν με έχει απατήσει απλά είχε πει κάποια σημαντικά ψέματα) ωστόσο αγαπιόμαστε πραγματικά πολύ και για αυτό, περασμένα ξεχασμένα όλα . Για να καταλάβετε την κατάσταση , πέρα από τις σπουδές μου είμαι προσκόλλημενη πάνω του ,δεν έχω φίλες και αυτό έγινε σταδιακά επειδή περνάγαμε όλο μας τον χρόνο μαζί. Εκείνος πέρα από την δουλειά του έχει δύο φίλους που είναι σε σχέση και συναντιομαστε όλοι μαζί, μέχρι εκεί. Είμαι η προτεραιότητα του! Και αυτό μαρεσε, μέχρι που πλέον το νιώθω πολύ καταπιεστικό. Μερικά παραδείγματα.. τον ενοχλεί να διαβάζω σε καφετέρια επειδή και καλά επιζητώ το φλερτ... γενικά βγαίνω με φίλη μου μια φορά το δίμηνο από επιλογή μου ,αλλά άμα ήταν συχνότερο είμαι σίγουρη πως θα είχε θέμα, τώρα έπιασα δουλειά σε σέρβις σε ένα μεζεδοπωλείο στα Εξάρχεια, ήρθε την πρώτη μέρα να δει πως είναι και μου θύμωσε πάλι - ότι επιζητώ το φλερτ με μια τέτοια δουλειά. Παλιότερα θυμάμαι και κάτι τρελά που πχ μου είχε θυμώσει επειδή κοιμόμασταν μαζί και είχα γυρίσει πλευρό μέσα στον ύπνο μου!! ( είχε σηκωθεί μέσα στην νύχτα και κάπνιζε για αυτό ) .. επειδή και καλά είχα κοιτάξει εναν άλλον. Αλήθεια δεν τον είχα κοιτάξει και ήταν και μεσήλικας😅😅κάποια πράγματα εντελώς παράλογα...(μετά από ένα διάστημα τα παραδέχεται κ ο ίδιος, τέτοια εντελώς παράλογα δεν μου κάνει πια) Μου γκρινιάζε όταν του είπα ότι πάω για δοκιμαστικό,μετά το δοκιμαστικό και την επόμενη μέρα. Τον ενοχλεί όταν πηγαίνω μόνη στον στίβο για τρέξιμο. Νιώθω να μην έχω καθόλου ελεύθερια!! Βασικά δεν έχω. Να σημειώσω πως και εγώ μπορεί να γίνω ζηλιάρα...αλλά σε καμία περίπτωση σε αυτόν τον βαθμό. Εκλογικευω το συναίσθημα και δεν τον έχω περιορίσει ποτέ. Κάτι τελευταίο... Έγινε τις προάλλες. Είχε πιει πολύ και είχε χάσει τον εαυτό του εντελώς (πρώτη φορά) ,έσπασε ένα τζάμι, ένα τραπέζι, ένα ποτήρι δίπλα μου, τα χέρια του είχαν ματώσει , φερόταν σαν τρελός. Μετά έκανε και πολλούς εμετούς ,κοιμήθηκε και εγώ το προσπέρασα και δεν το συζήτησα καθόλου, ούτε τις επόμενες μέρες, όμως με τάραξε μέσα μου! Και σε συνδυασμό και με αυτό με την δουλειά.. και όλους μας τους τσακωμούς τελευταία. Την έλλειψη επικοινωνίας .. σήμερα πάνω στα νεύρα μου σε έναν νέο τσακωμό σηκώθηκα και έφυγα και πήγα στους δικούς μου . Με παρακαλαγε να μην φυγω. Και είμαι πάρα πολύ μπερδεμένη!! Έφυγα για να χωρισουμε.. αλλά δεν ξέρω άμα μπορώ να το κανω. Από την μια θέλω πολύ να γυρισω.. να είμαστε καλα.. τον αγαπάω .. και ξέρω ότι χωρίς αυτόν θα είμαι για πολύ καιρό κομμάτια επειδή σοβαρά το πιστεψα...από την άλλη έχω κουραστεί αφάνταστα. Ήρθε να με βρει και του ζήτησα να γυρίσει πίσω γιατί ακόμα και αυτό το θεώρησα πιεστικό του είχα ζητήσει λίγο χρόνο. Τώρα σας μίλησα για τα άσχημα, κρατήστε το αυτό στο μυαλό σας, είναι δύσκολο να σας περιγράψω μια ολόκληρη σχέση σε λίγες μόνο λέξεις. Δεν θέλω να μου τον καταδικάσετε εντελώς στα σχόλια, με έχει στηρίξει και παρά πολύ , μου έχει φερθεί ομορφα.. αλλιώς σε άλλον άνθρωπο δεν θα τα ανεχομουν αυτά! όλοι κάνουμε λάθη , ειδικά σε μια μακροχρόνια σχέση παίζονται πολλές βλακείες και εγώ η ίδια δεν είμαι τέλεια,όπως κανεις. Γενικά είναι ένας πολύ τρυφερός άνθρωπος, με σεβεται παρά πολύ , αγαπιόμαστε, με υπολογίζει.. Είναι εξαιρετικός στα πάντα απλά μάλλον βγάζει ανασφάλειες.(?) Πριν από εμένα είχε μια σχέση πέντε χρόνια και την χώρισε εκείνος και δύο φορες ..δεν ήταν κολλημένος πάνω της είχε τις παρέες του ήταν αλλιώς Εμείς έχουμε πέσει και οι δύο με τα μούτρα από τις πολύ αρχες... και δυστυχώς υπάρχει αυτή η ζηλια και η έλλειψη επικοινωνίας . Τι στο διάολο να κάνω? Νιωθω δεν μπορώ να αγαπήσω άλλον άνθρωπο έτσι για να φύγω απλά

Εξαίρεση κάποιες σχέσεις που έχω κάνει στο παρελθόν … Τους τελευταίους μήνες κανένας δεν με βλέπει σοβαρά Γνώρισα αρκετά άτομα μέσω φίλων και κάναμε φιλίες στα σοσιαλ όσοι μου έστειλαν μήνυμα να γνωριστούμε μου ζήτησαν και να βγούμε , αλλά δεν μου είπαν ας πούμε πάμε για ένα καφέ τύπου να σε γνωριστούμε καλύτερα μόνοι από κοντά .. Το υποτιθέμενο ραντεβού ήταν να βγούμε βόλτα με το αμάξι κάτι χαλαρό κάπου χαλαρά κλπ . Επειδή το έχω κάνει αυτό το λάθος κ έχω βγει πρώτο ραντεβού με κάποιον ‘βόλτα με το αμάξι ‘ κατάλαβα ότι όσοι ζητάνε αυτό στο πρώτο ραντεβού θέλουν στάνταρ να σε ξεμοναχιάσουν κ μάλλον δεν σε βλέπουν κ πολύ σοβαρά από την τελευταία μου εμπειρία γιατί το παιδί είδε ότι δεν έγινε τίποτα και την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια να βρει κάποια που να είναι πιο πρόθυμη για ξεπέτες κ να θέλει κ εκείνη … δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κανείς από όσους γνωρίζω δεν θέλουν να βγούμε για ένα καφέ να γνωριστούμε καλύτερα ; Δηλαδή ώρες ώρες νιώθω κ εγώ πολύ άσχημα γιατί πιστεύω ότι δεν δείχνω ότι είμαι μια κοπέλα που θέλει απλά να περνάει τον χρόνο της ώστε να με αντιμετωπίζουν έτσι !!!

Αισθάνομαι ότι περιμένει να κάνω κάποια κίνηση ώστε να δείξω το ενδιαφέρον μου εφόσον έκανε ήδη εκείνος...τι να κάνω ? Τόσο ηλεκτρονικα όσο και από κοντά...

Εδώ και χρόνια έμεινα με μια συγκεκριμένη φίλη (η κολλητή μου) και έκανα πέρα κάθε παρέα που έφτιαχνα γιατί ήθελα να κάνω παρέα μαζί της. Πάντα βγαίναμε όποτε δεν έβγαινε με τους άλλους φίλους της κτλ. Με το πέρασμα του χρόνου γνώρισα ένα αγόρι κάναμε σχέση και είμαστε μαζί δυο χρόνια. Τα τελευταία χρόνια πολλές φορές την είπα ότι δεν μπορώ να βγω μαζί της γιατί κανόνισα με το αγόρι μου κτλ. Από τότε άρχισε να με κάνει πέρα η κολλητή μου, με το καιρό βλέποντας την στάση της κατάλαβα ότι δεν είναι καν υποστηρικτή μαζί μου και δεν βρίσκεται ποτέ εκεί όταν την χρειάζομαι! Ότι την ενοχλεί να μιλάω για το αγόρι μου ( το βλέπω από την στάση της ) και γενικά με τον τρόπο της με κάνει να νιώθω τύψεις που μπορεί να βγω μαζί του και να την κανονίσω κατι μαζί της και με την παρέα της. Νιώθω άσχημα είμαστε φίλες πάνω από 10 χρόνια, αλλά δεν θέλω ούτε να το συζήτηση μαζί της γιατί ξέρω οτι θα με πει πάντα οτι έχει δίκιο αυτή και οτι είμαι λάθος! Πλέον έχω τελειώσει την σχολή μου και δεν έχω κάποια άκρη για να αρχίσω νέες παρέες! Και η μόνη έξοδος μου όταν βγαίνω με το αγόρι μου που περνάμε πολύ όμορφα κτλ . Αλλά θέλω να βγω και με φίλους όπως όλοι, αλλά δεν έχω κανέναν

Παιδιά, είμαι γυναίκα και έχοντας μείνει μόνη σχεδόν 3 χρόνια, βγαίνω με συνομήλικό μου (32 και οι δύο) εδώ και κανένα πεντάμηνο. Τα πάμε καλά, αλλά υπάρχει κάτι που βρίσκω λιγάκι παράξενο και δεν ξέρω πώς να του το πω. Λοιπόν, νιώθω ότι κάπου υπάρχει μια συναισθηματική απόσταση και θα σας εξηγήσω. Ενώ μια χαρά με αγγίζει, με αγκαλιάζει και με φιλάει, κάνουμε σεξ, δεν έχουμε πρόβλημα σ' αυτό, αλλά ρε παιδί μου με τις γλυκές κουβέντες δεν το έχουμε πολύ. Λέω μήπως αλλάζουν τα πράματα για τους άνω των τριάντα, αλλά μου φαίνεται κάπως όλο αυτό. Για παράδειγμα, στα μηνύματα είναι σχετικά ξερός, ποτέ δεν στέλνει γλυκόλογο, είναι λες και μου στέλνει κάποιος φίλος μου αντί ο άντρας με τον οποίο λέμε ότι έχουμε σχέση. Και εγώ δεν είμαι παγάκι, δηλαδή για παράδειγμα έχει τύχει πρόσφατα να μη μπορώ να κοιμηθώ ένα βράδυ και να του αφήσω ένα γλυκό μήνυμα ότι τον σκέφτομαι και προσπαθώ ν' αποκοιμηθώ και φιλάκια και τέτοια. Και το πρωί μου απαντάει ένα ξερό καλημέρα (με χαμογελάκι emoji, ΟΚ) και μου λέει μόνο ότι ο απογευματινός καφές δεν κάνει καλό γιατί φέρνει αϋπνία. Μα τι στο καλό? Ή ξέρω γω, μιλάμε στο τηλέφωνο κάποιο βράδυ πριν πέσουμε για ύπνο και λέμε τα νέα μας και μετά αντί να πούμε κάτι ωραίο, μου αρχίζει τις ειδήσεις για την επικαιρότητα. Το ίδιο συμβαίνει και αφότου κάνουμε σεξ και μείνουμε στο κρεβάτι. Βρίσκει για θέμα συζήτησης τις ειδήσεις ή κάποιο ντοκυμαντέρ που είδε πρόσφατα. Δεν είμαι καμιά κλώσσα κι εγώ, σίγουρα μ' ενδιαφέρουν αυτά τα θέματα, αλλά το βρίσκω πολύ άκυρο να τα συζητάμε τέτοιες στιγμές που υποτίθεται ότι υπάρχει μια συναισθηματική ένταση, μια μοιρασμένη τρυφερότητα. Τα βρίσκω καλά θέματα για συζήτηση όσο βρισκόμαστε έξω, όχι όμως όταν είναι η ώρα να μιλήσουμε πιο ελεύθερα για το πώς αισθανόμαστε ο ένας για τον άλλον. Εγώ άφοβα εκδηλώνομαι, συχνά του λέω πόσο τυχερή νιώθω μαζί του και εκείνος το κόβει λέγοντάς μου ότι υπερβάλλω και ότι τον υπερκολακεύω. Τι να κάνω? Σε όλα τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε, αλλά σ' αυτό ειδικά το κομμάτι νιώθω ένα συναισθηματικό έλλειμμα, λες και είναι μονόπλευρη η εκδηλωτικότητά μου. Είναι υπερβολικές οι προσδοκίες μου, μήπως πρέπει να του δώσω χρόνο να εκδηλωθεί ή μήπως απλά ο άλλος όντως δεν νιώθει και γι' αυτό δεν εκδηλώνεται?

Είμαι με ένα παιδί σχεδόν 2 μήνες(20 εγώ,24 εκείνος)και είμαστε πολύ καλά μαζί.Ταιριάζουμε σε όλα και υπάρχουν πολύ έντονα συναισθήματα και από τις δύο πλευρές.Το μόνο "αγκάθι" άς το πώ έτσι,είναι ότι ακόμα η σχέση μας δέν έχει ολοκληρωθεί ερωτικά,και ο λόγος είναι ότι για μένα θα είναι η πρώτη ερωτική εμπειρία.Έχουμε κάνει βέβαια αρκετά πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να ενταχθούν στην κατηγορία των προκαταρκτικών,αλλά σέξ με την κλασική έννοια του όρου,δέν έχουμε κάνει.Δέν με έχει πιέσει ποτέ,προφανώς "διαβάζει" τη συμπεριφορά μου εκείνες τις στιγμές,και αφήνει να το πάμε έως εκεί που θέλω εγώ.Δέν του είπα από την αρχή ότι για εμένα θα είναι η πρώτη φορά,αλλά πρίν από μερικές μέρες αποφάσισα να του το πώ γιατί θεώρησα ότι δέν θα ήταν σωστό να τον αιφνιδιάσω με κάτι τέτοιο.Όταν του το είπα,άστραψαν τα μάτια του,με πήρε αγκαλιά και με έσφιγγε,και κάποια στιγμή νόμιζα ότι θα βγεί η καρδιά του απ'το στήθος του,τόσο δυνατά χτυπούσε!Αυτό το σκηνικό ήταν τόσο έντονο,που μου έχει αποτυπωθεί.Μου είπε να μήν προβληματίζομαι ούτε να αγχώνομαι,και ότι αυτό θα γίνει όποτε εγώ νιώσω έτοιμη.Όλα καλά,αλλά έχω παρατηρήσει το εξής:Από τη στιγμή που του το είπα,οι ερωτικές του κινήσεις απέναντι μου,έχουν γίνει πολύ προσεκτικές και εκλεπτυσμένες,λές και είμαι κάτι εύθραυστο και θα σπάσω.Κάποιες φορές μάλιστα με έχει ρωτήσει άν αυτό που κάνουμε εκείνη τη στιγμή μου αρέσει ή με ενοχλεί,κι έχω ξενερώσει κάπως.Όσο δέν του είχα πεί τίποτα,έβγαζε πολύ πάθος,και τώρα έχει γίνει υπερβολικά γλυκός και τρυφερός.Εντάξει,δέν είναι κάτι κακό αυτό,αλλά εμένα μου άρεσε περισσότερο η προηγούμενη κατάσταση.Φοβάται κάτι; Ξενέρωσε; Μήπως δέν έπρεπε να του το πώ τελικά; Περιμένει εγώ ώς πρωτάρα να πάρω την πρωτοβουλία;Τί περιμένει δηλαδή,να του πώ να με βάλει κάτω να με ........; Θέλω να ξεκινήσω επιτέλους,και θέλω μαζί του γιατί τον θέλω πολύ και είμαι και ερωτευμένη,και εκεί που υπήρχε ένας αυξητικός ρυθμός,τώρα είμαστε σε ρυθμό χελώνας.Αναρωτιέμαι άν η αντίδραση του είναι φυσιολογική μετά από αυτό που του είπα,και τί πρέπει να κάνω εγώ από την πλευρά μου.Όλα αυτά δυσκολεύομαι να τα συζητήσω μαζί του,ίσως επειδή δέν έχω ξανακάνει με άντρα τέτοιου είδους συζήτηση,γι'αυτό γράφω εδώ.Σόρρυ για το σεντόνι.

Είμαι 34 ετών, 7 μηνών και 30 ημερών, ωστόσο δεν έχω στρατευτεί, σπουδάσει ή εργαστεί ούτε μία μέρα!

Έχω μια σχέση 2 χρόνια ενώ στην αρχή βγαίναμε συνέχεια έξω τον τελευταίο καιρό όλο κάθεται στο σπίτι δεν πάει πουθενά βαριέται κ για να βγω έξω περνώ τηλέφωνο κάποια φίλη μου. Τι λέτε εσείς;