ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με μια φίλη μου λέμε να πάμε φέτος για ελεύθερο κάμπινγκ και λόγω οικονομικών αλλά και για την εμπειρία. Εκείνη έχει ξανακάνει και είναι ενθουσιασμένη αλλά για μένα θα είναι η πρώτη φορά. Ενώ θέλω με αγχώνει κιόλας, κυρίως για τις βασικές ανάγκες πχ τουαλέτα αλλά και γιατί επισήμως είναι παράνομο. Απ'όσο έχω καταλάβει πάντως συνήθως η αστυνομία δεν επεμβαίνει στο μέρος που θα πάμε.Θα μπορούσε κάποιος που έχει κάνει να μοιραστεί την εμπειρία του;Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Πολλά προβλήματα στο σπίτι,παρά πολλά..Τεταμένες σχέσεις μεταξύ μας,πολλά νεύρα..Έχει χαθεί τελείως η εννοια της οικογενειας..Δε θέλω να ξέρω τίποτα όσο ξέρω τόσο με πιάνει κατάθλιψη..Και πάντα ο πατερας μου θα ευθύνεται πάντα όμως..Είναι ανυπόφορο δε παλλευεται,θέλω να ουρλιάξω από νεύρα από αγανάκτηση από όλα..Κατάντια..

Μα δεν θα άκουγες ούτως ή άλλως. Πιστεύω θα γέλαγες, όπως γέλασες όταν δεν σε φίλησα πίσω. Έγραφα μόνη μου τι ήθελα να σου πω, προσποιόμουν πως τα διάβαζες. Είπα πολλά, νομίζω 3 ώρες έγραφα. Μα τελείωσα με τη φράση "τελικά δεν έχω τίποτα να σου πω". Δεν θα έπρεπε να θυμάμαι τίποτα. Θα έπρεπε να την έχω σβήσει όλη εκείνη τη μέρα. Μα πώς θα ξεχάσω, τη δυνατότερη κραυγή μου, Μα πώς θα ξεχάσω, το άδειασμα της ψυχής μου, Μα πώς θα ξεχάσω, την ησυχία μετά από την κραυγή; Τον δυνατότερό μου πόνο; Έπρεπε να σε μισώ, αλλά γιατί μισώ εμένα;

Είμαι 31 σε λίγο 32 γυναίκα, αντικειμενικά είμαι ωραίο κορίτσι δεν το λέω εγώ το λένε το βλέπω ίσα ίσα εγώ δεν έχω συναίσθηση του αν είμαι ωραία..κποταζω φωτό από τα 20s μου και εκεί καταλαβαίνω ότι ήμουν πολύ ωραίο κορίτσι..τώρα μου λένε είμαι πιο ωραία..τέλος πάντων έχω τη δουλειά μου ανεξάρτητη ζω σε επαρχιακή πόλη που έχει πεθάνει η ζωή και προσπαθώ να μετακομίσω Θεσσαλονίκη κάποια στιγμή..κάνω ταξίδια έχω φίλες..αλλά στα γκομενικά μου ρε παιδιά σαν να με έχουν φτύσει! Κάποιος ήρθε πάνω από την κούνια και μ έφτυσε! Δυο μεγάλες αποτυχημένες σχέσεις και δυο χρόνια δυο άντρες εντελώς λάθος επιλογή..δεν βγαίνω εύκολα με κάποιον και μετά απογοητεύομαι..τώρα βγήκα από κάποιον που μου φέρθηκε ψευτικα και υποφέρω...θα φύγω εξωτερικό ένα μήνα το καλοκαίρι αλλά αυτό το μόνη με πονάει..θέλω ξ εγώ όπως οι φίλες μου να κάνω οικογένεια..πως θα είναι τώρα τα 32 και μόνη;;;φοβαμαι πάλι μόνη

2η φορά που θα πάω διακοπές μόνος. Το θέμα είναι πως δεν έχω ιδέα που να πάω. Ιδανικό θα ήταν να έχει και κανένα αξιοθέατο και κόσμο. Καμία πρόταση?

Δεν ξανά ερωτεύομαι στην ζωή μου...Δεν θα έχω αισθήματα για κανένα πλέον...

Ηταν τα γενεθλια μου. Μολις ειχα κερασει γλυκά στην ταξη μου τους φιλους μου. Ημουν 15 χρονων. Βγηκα απο την ταξη με το πλαστικο κουταλακι του γλυκου στο στομα. Πισω απο την πορτα με περιμεναν αυτοι. Κατεβηκα τα σκαλια και πηγα στη βρυση. Ηρθαν απο πισω μου και σταθηκαν. Ο ενας γελασε. Γυρισα και τους κοιταξα. Ο αλλος μου αγγιξε τα μαλλια. Δν ξερω γτ με μισουσαν τοσο ωστε να με βασανιζουν συνεχεια. Εφυγα γρηγορα. Με ακολούθησαν στην τουαλετα. Με αρπαξε απο το χερι και μου ξαναχαιδεψε τα μαλλια. Τον εσπρωξα. Μετα ετρεξα στον διαδρομο. Κλείστηκα σε μια αιθουσα και μπηκαν μεσα. "Κλειδωσε" ακουσα να λεει ο ενας στον αλλο. Εφυγαν τελικα χωρις να με πλησιασουν γτ φοβήθηκαν την τιμωρια. Με ντρόπιαζαν μπροστα σε ολο το σχολικο λεωφορείο. Σε μισω του φωναζα. Με απείλησε πως θα με δειρει. Εμπρος του ειπα. Καντο! Διεδωσαν ψεματα. Φημες. Μου σπαγαν τα πράγματα. Τα διελυσαν ολα. Πολλες φορές!Και μενα... Εβγαινα απο την αιθουσα και ηταν παντα εκει και περιμεναν. "Ελα εδω! Δεν θα σε πειραξω" μου φωναξε οσο απλωνε τα χερια του να με αρπάξει. " γτ τρεχεις;" " τρελη, κομπλεξικια, φυτο, γτ κοιτας κατω;" πεταξαν τα πραγματα μου στο πατωμα. " μ αρεσει οταν εισαι στα γονατα" ειπε... Μη με πλησιαζεις ούρλιαζα. Και τωρα ειμαι 17 και ολα απλα μοιαζουν σαν εφιαλτης οταν τα σκεφτομαι. Και αυτοι ειναι ακομη εδω. Μπορει να μην τολμανε πια να με πλησιασουν πολυ αλλα το βλεμμα τους με σκοτωνει. Με αναγκαζει να χαμηλωνω το δικο μου στο πατωμα. Θέλω απλα να σταματησει.

Βοηθεια!! Δουλευω σε μια δουλεια εδω και ενα μηνα ακριβως. Σε γενικες γραμμες ολα καλα ,αλλα δεν τα εχω μαθει και ολα και δεν τα κανω κ τοσο καλα ολα. Τ θεμα μ ειναι οτι συναναστρεφομαι με κατι ατομα οτι να ναι . Αν κανω καποιο λαθος εγω,θα πεσουν να με φανε και θα κοιταχτουν μεταξυ τους με ενα βλεμμα νευριασμενο κ δηθεν αγανακτισμενο λες κ εχει συμβει κατι τραγικο. Αν τ κανει αλλος τ ιδιο λαθος δεν θα συμβει τιποτα. Τ ασχημο ειναι οτι βλεπω οτι με σχολιαζουν κ οτι πεφτουν αυτα τα βλεμματα . Εχθες ρωτησα για τ πως θα κανω κατι και μια γυρισε πλατη σε μενα και ειπε κατι σε εναν αλλον νευριασμενο οταν και καλα δεν κοιταγα. Νομιζουν οτι ειμαι καθυστερημενη και δεν βλεπω τι κανουν; Τ θεμα ειναι τ κανω? Θελω τοσο πολυ να απαντησω ,για να ξερουν οτι βλεπω κ ακουω, αλλα φοβαμαι οτι μετα τα πραγματα θα γινουν χειροτερα απο πλευρα τους κ φοβαμαι μη χασω τη δουλεια. Μια φορα π ειχα απαντησει γιατι μ ειχαν σκοτισει κυριολεκτικα πηγαν κ ειπαν στ αφεντικο οτι αντιμιλαω . Δεν ξερω τ να κανω.. Ειμαι 19 ετων (ασχετη πληροφορια)

Όταν δεν μπορώ να αλλάξω καταστάσεις.

Έρχομαι μία ώρα πριν τη βάρδια μου στη δουλειά, διότι αγχώνομαι μην αργήσω. Είναι φυσιολογικό;