ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω το γιατι. Καταλαβαινω την κατσταση μου και το να μην θελω να μιλησω σε ανθρωπο. Καθομαι στο κρεβατι και τρωω ολη μερα και ουτε μου αρεσει αυτο, ουτε κανω κατι να το αλλαξω. Το θεμα ειναι οι γονεις μου , αυτο το υποτιθεμενο στηριγμα, που με βλεπουν στα κακα μου τα χαλια και δεν με βοηθανε καθολου . Δεν ζητησα ουτε βοηθεια με χρηματα, ουτε χαρη απο κανενα γιατι δεν ηθελα να ζητησουν ουτε αυτοι απο εμενα. Απλα θελω την ησυχια μου την οποια δεν βρισκω. Πρεπει να σηκωνομαι καθε μερα να καθαριζω και να μαγειρευω ενω ειμαι 21 και δεν ειπα να μην τα κανω ολα αυτα αλλα οχι σε καθημερινη βαση γιατι η μαμα μου βαριεται. Και απο την αλλη ο πατερας μου που δεν μαζευεται ποτε σπιτι. Πρωι-απογευμα καφε εξω και το βραδυ ποτο. Δεν μου στερησε τιποτα δεν μου ειπε να μην βγω απλα με εκνευριζει το να με βλεπει μεσα στο δωματιο εδω και τρεις μηνες και να μην μου μιλαει. Νιωθω οτι δεν νοιαζονται , οτι δεν καταλαβαινουν ή ακομα χειροτερα οτι δεν θελουν α καταλαβουν γιατι βαριουνται να ασχοληθουν.

Μου αρέσει κάποιος και πήρα το θάρρος μα του στείλω μήνυμα πρώτη! Μου μίλησε και κάναμε λίγο συζήτηση! Μετά απο 2-3 μέρες του ξανά έστειλα δεύτερη φορά και μιλήσαμε αρκετά περισσότερο! Τι να κάνω να ξαναστειλω;Τελευταία φορά μιλήσαμε την Τετάρτη. Αντ αυτού τώρα μου στέλνει ένας φίλος του, που ποτε όμως δεν είχε γίνει κάτι και δεν μ ενδιαφέρει τώρα! Τι να κάνω για να μου στείλει αυτός που θέλω;

Από τις 6.30 κανω δουλειές στο σπιτι όπως κάθε μέρα. Τώρα φεύγω για δουλειά. Για να γυρίσω στο σπιτι και να τα κανω όλα πάλι από την αρχή. Όμως, περνά πολύ έντονα από το μυαλό μου να μην πάω στη δουλειά, να μη γυρίσω στο σπιτι και να μην τα κανω όλα πάλι από την αρχή....τι μου φταίει όμως η οικογένεια μου;

στο τελος αμα χαθουνε ποναει παρα πολυ... και ποναει περισσοτερο οταν καθε μερα καθε ωρα καθεε λεπτο σκεφτεσαι αυτο το ατομο που του εδωσες τα παντα και αυτο σου εδωσε μονο πονο για να τον εχεις μια ζωη..

Με ποια λογική να επιλέξω σχολή ; Μόνο με βάση τι ΝΟΜΊΖΩ ότι θα μ αρέσει ; Μόνο με βάση την επαγγελματική αποκατάσταση; Δυστυχώς και τα δύο δεν συνδυάζονται εύκολα . Σκέφτομαι να πάω στους ημμυ με 10% αλλά δεν με ενδιέφερε ποτέ το λογισμικό και τα hardware πως λέγεται...ωστόσο με τα μαθήματα είμαι αισιόδοξος ότι θα τα καταφέρω αφού ήμουν σε δύσκολη σχολή πριν . Η άλλη επιλογή είναι χημικός μηχανικός που σαν δουλειά ( όχι τα μαθήματα ) ακούγεται πιο ενδιαφέρον ωστόσο επαγγελματική αποκατάσταση γιοκ. Και αυτή η απόφαση παίζει να επηρεάσει όλη μου την ζωή , τραγικό. ..

Γεια θα ηθελα να σας πω για εναν ερωτα που δυστυχως εφτασε στο τελος του... Eδω και 5 μηνες εχω γνωρισει μια κοπελα που εχουνε γινει παρα πολλα σε αυτο το χρονικο διαστημα. Τον 1ο μηνα απλα καναμε κατι και δεν το βλεπαμε σοβαρα απλα περναγαμε ωραια, τον 2ο μηνα τα πραγματα εγιναν λιγο πιο σοβαρα κλπ κλπ.. Mεχρι που αρχισε να συμπεριφερεται περιεργα και μετα απο λιγο καιρο ηθελε να χωρισουμε γιατι μου ειπε εβλεπε αλλον και τοτε απλα "χωρισαμε" αλλα δεν σταματησαμε να μιλαμε.. Mετα απο 3-4 μερες ηθελε να προσπαθησουμε ξανα και γω επειδη την αγαπουσα ακομα μετα απο αυτο που εκανε ειπα ενταξει και συνεχισαμε.. δεν το μετανιωσα καθολου που ειπα ναι γιατι εξελιχθηκε πολυ ωραια, Περασαν 2 μηνες και ολα ηταν τελεια την ειχα ερωτευτει καναμε σχεδια για το καλοκαιρι διακοπες κτλπ κτλπ.. μεχρι που ηρθαν τα δυσκολα παλι.. Εφτασε το καλοκαιρι.. και επρεπε να παει τελικα για σεζον 6 μηνες αλλα ειπαμε ενταξει με τον φοβο βεβαια η αποσταση και το τι θα κανουμε και πως θα βλεπομαστε.. Στο τελος βρηκαμε λυση θα πηγαινα να τν βλεπω καθε εβδομαδα και ετσι εγινε, Ξεκινησε τν δουλεια και ολα πηγεναν καλα οπως ειχαμε πει τν εβλεπα καθε εβδομαδα και το εκανα 3 μηνες αυτο μεχρι που η ζωη επρεπε να μας γαμησει παλι.. Αρχησε να συμπεριφερεται λιγο περιεργα ξανα και τν ρωτησα ενα βραδυ απο το τηλ τι εχει και μου ειπε με κλαματα οτι ηθελε να χωρισουμε τν ρωταγα γιατι εαν εγινε τιποτα κλπ.. μεχρι που μου ειπε οτι προσφατα εμαθε οτι εχει ενα σοβαρο προβλημα υγειας τν ρωτησα τι προβλημα εχει και μετα κλαματα μου το ειπε και δεν την πιεσα αλλο εκεινο το βραδυ αλλα δεν το αφησα ετσι τν επομενη ημερα αρχησα να τς μιλαω εαν ειναι καλα και γιατι θελει να χωρισουμε και δεν θα τν αφησω μονη θα το περασουμε μαζι και τετια πραγματα.. Μετα απο μερες αφου της εδωσα χρονο να μου πει τι θελει μου εστειλε και μου ζητησε συγνωμη μου ειπε πως μαγαπαει και τελικα ηθελε να ειμαστε παλι μαζι... Aυτο κρατησε 2 εβδομαδες και μετα σταματησε να μου μιλαει μεχρι σημερα που με ψυχρο τροπο μου ειπε τελειωσαμε της ζητησα τον λογο και ειπε οτι δεν μπορει αλλο βαρεθηκε και ηθελε να μεινει μονη.. Εχει περασει παρα πολλα πριν απο εμενα της εχουν δημιουργηθει πολλα ψυχολογικα προβληματα για διαφορους λογους και πιστευω αυτο το τελευταιο θεμα με τν υγεια της δεν αντεξε και γιαυτο με χωρισε.. βασικα αυτο θελω να πιστευω.. και οχι δεν βρηκε αλλον.. το ξερω πλ καλα. Δεν ξερω εαν πρεπει να συνεχισω να εχω ελπιδες τν αγαπαω ακομα και δεν θελω να τν αφησω ετσι.. Τι πρεπει να κανω? να συνεχισω να της μιλαω εστω φιλικα με τν ελπιδα να αλλαξει παλι γνωμη? Πολλα ατομα μου ειπαν οτι τζαμπα χρονο ξοδευω με τν κοπελα και να σταματησω να ασχολουμαι.. (Συγχωρεστε με εαν εχω κανει κανα λαθος και τν τροπο που τα εγραψα αλλα δεν εχω τον χρονο και τν ορεξη να τα γραψω καλυτερα).

Λέω για πλάκα ,ως απάντηση σε μια κουβέντα που είχα με εναν γνωστο, μια λεξη στα αρχαία ελληνικα,και μου λέει μπορούμε να μιλάμε στα ελληνικά ομως;Και του λέω και αυτά ελληνικά είναι (Dah?),εκείνος στη συνεχεια υποστήριξε ότι δεν είναι ελληνικά.. τα αρχαία ελληνικά!έκαψα εγκεφαλικά κύτταρα.

Γεια σας. Σε λίγες μέρες θα πάω σε ένα μέρος στο οποίο θα συναντήσω κάποιο πρόσωπο που με ενδιαφέρει εδώ και πολυ καιρό. Το πρόβλημα μου είναι πως κάθε φορά που βλέπω το συγκεκριμένο άτομο αγχωνομαι. Την προηγούμενη φορά νόμιζα πως ήταν το Τρακ της αρχής αλλά αυτό κράτησε μέχρι την ημέρα που έφυγα και όλο και πηγαινε χειρότερα. Δεν θέλω να έχω παλι τα ίδια απαράδεκτα αποτελέσματα στα οποία έπαιξε ρόλο μονο το άγχος μου καθαρά. Καμία συμβουλή για να το αντιμετωπίσω;

Δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να εξομολογηθώ. Ξέρω όμως ότι τους τελευταίους μήνες δεν νιώθω καθόλου καλά. Όχι, δεν συνέβη κάτι συγκεκριμένο που μου χάλασε τη διάθεση. Είναι γενικά πολλά πράγματα μαζεμένα που με κάνουν να νιώθω άσχημα. Είμαι 18 χρονών, μόλις τελείωσα το σχολείο και πραγματικά κάθομαι όλη μέρα μέσα στο σπίτι. Όλοι οι φίλοι μου βλέπετε είναι πάντα πολύ απασχολημένοι, το να βρουν μια φορά χρόνο να συναντηθούμε είναι αξιοσημείωτο γεγονός. Φίλοι είπα; Δεν ξέρω τελικά ποια ακριβώς είναι η σχέση μου μαζί τους. Γιατί ρε γανωτο εγώ ήμουν πάντα εκεί για αυτούς. Ναι έγραψα σχετικά καλά στις πανελλήνιες αλλά αυτό δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα. Νιώθω μόνος μου. Δεν μπόρεσα ούτε να βρω μια δουλειά για να περνάει η ώρα μου. Που να την βρω την προϋπηρεσία δλδ αν δεν ξεκινήσω από κάπου; Φυσικά και δεν έχω κοπέλα, αυτό είναι κάτι που έχω συνηθίσει, γιατί δεν είχα και ποτέ μου. Ναι είμαι 18 κ δεν είχα ποτέ. Αλλά αλήθεια αυτό δεν με πειράζει τόσο. Γιατί δεν ξέρω και καμιά που θα ήθελα να έχω σχέση μαζί της. Δεν υπάρχει καμία που να νιώθω κάτι για εκείνη. Θα ήθελα όμως. Θα ήθελα να μπορώ να αγαπήσω καποια πολύ και να της το δείχνω. Αλλά για καμιά δεν έχω νιώσει κάτι ξεχωριστό. Και θέλω. Ίσως είμαι πολύ ρομαντικός για τα σημερινά δεδομένα. Και είναι κακό αυτό. Γιατί τελικά αυτά που εχω εγώ στο χαζό μυαλό μου μπορεί να μην συμβαίνουν. Όχι βέβαια ότι ποτέ καμία κοπέλα έδειξε ενδιαφέρον για εμένα. Ποτέ όμως. Ποτέ μου δεν έχω νιώσει πως σε κάποια αρέσω πως δεν περνάω απαρατήρητος. Γενικά από κανέναν δεν ακούω καλές κουβέντες. Όλοι κοιτάζουν τα αρνητικά κάνεις δεν κοιτάει να πει κάτι καλό για μένα. Εγώ πάντα προσπαθώ να κάνω τους άλλους να νιώθουν καλύτερα γτ ξέρω πόσο άσχημο είναι. Αλλά κανείς δεν μου το ανταποδίδει. Έχω αρχίσει και νιώθω πολύ άσχημος. Πάντα νόμιζα πως ήμουν οκ. Όχι τώρα πια όμως. Έχω αρχίσει να αλλάζω την εμφάνιση μου αλλά και πάλι νιώθω πως είναι μη αναστρέψιμη η κατάστασή μου. Βαθιά μέσα μου ξέρω πως δεν είμαι άσχημος δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό. Ντρέπομαι να βγω έξω και αν μια στο εκατομμύριο βρω κάποιον να βγούμε. Νομίζω πως όλοι θα κοιτάζουν εμένα κ την ασχήμια μου. Όποιον ρωτάω μου λέει όχι είσαι ωραίος μη λες βλακείες, αλλά γιατί ρε φίλε ποτέ κανείς δεν ήρθε να μου πει ξέρεις είσαι ωραίος σήμερα; Μου αρέσουν τα μαλλιά σου, τα παπούτσια σου. Αν είναι δύσκολο αυτό γτ είναι τόσο εύκολο να μου λέτε ότι δεν έχω ντυθεί ωραία ή οτιδηποτε άλλο αρνητικο. Που τα περισσότερα είναι και άστοχα. Γιατί ποτέ κανείς δεν ήρθε να με ρωτήσει αν είμαι καλά, ενώ είναι τόσο εύκολο να βγάλουν από μόνοι τους συμπεράσματα ότι δεν μιλάω πολύ γιατί τους σνομπαρω η γιατί είμαι γκέι !!! Ίσως φταίει και η σκατοβλαχοπολη που μένω με όλους τους χωρισμένους. Ίσως άμα φύγω να σπουδάσω τα πράγματα να είναι καλύτερα για εμένα. Ίσως. Προς το παρόν ξέρω ότι όλο μου το καλοκαίρι είναι να κάθομαι στον καναπέ, να τρώω και να βλέπω νετφλιξ. Και ξερετε κάτι. Μου αρέσει αυτό. Το προτιμώ από το να βγαίνω έξω και να περιτριγυριζομαι από άτομα που ξέρω ότι μόνο κάτι κακό έχουν να πουν για μένα. Δεν ξέρω τι έχω, αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχαστω, να νιώσω ωραία. Έχω ένα μόνιμο βάρος πάνω μου που νιώθω ότι με πνίγει. Και θέλω να φύγει. Αλλά πώς;

Ρε συς παιδιά γενικά τώρα τελευταία έχω αϋπνίες και δεν μπορώ να κοιμηθώ..Διάβασα για ένα πράγμα που λέγεται μελατονίνη το οποίο βοηθάει στον ύπνο και μπορείς να το προμηθευτεις από Πορτοκαλί πιπεριές,Ντομάτες ,Πορτοκάλια Και διάφορα άλλα Αλλά αν πάρεις σε μεγάλη δόση λένε ότι βλέπεις όνειρα τα οποία τα βιώνεις σαν αληθινά ...Δηλαδή όνειρα τα οποία είναι τόσο αληθινά σαν να μην είναι όνειρα ...Ισχύει κάτι τέτοιο ?