ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να σας εκφράσω όσο πιο σύντομα και κατανοητά τις σκέψεις μου που εμφανίστηκαν στο μυαλό μου από τις καραντίνες. Είμαι ομοφυλόφιλη από τότε που με θυμάμαι και τώρα λίγο πριν τα 40. Από επαρχία. Χωριό μικρό και με κατοίκους περίπου 200 ανθρώπων. Σπούδασα Αθήνα και έμεινα δουλεύοντας. Έκανα τις πρώτες δειλές μου σχέσεις. Αγάπησα και ερωτεύτηκα όμως όχι πολλές αλλά δύο γυναίκες. Δυστυχώς υπάρχουν σκέψεις συμπεράσματα. Είναι λάθος να πιστεύουν γυναίκες λεσβίες της επαρχίας πως εδώ στην Αθήνα θα βρουν τη σχέση ή τον έρωτα της ζωής τους. Όταν είσαι μονογαμικό άτομο δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην πόλη αυτή. Μόνο πάρα πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Ελάχιστες. Τυχερές και αμοιβαίες. Ισχύει πως επειδή ζω σε μεγάλη πόλη έχω και όσες θέλω και να κρύβω τα πάντα από τη μία στην άλλην. Δυστυχώς. Από μικρή έξω σε εκδηλώσεις, μπαρ, κλαμπ, pride κλπ. Έχω παρατηρήσει αυτό. Κακή λέξη απαίσια αλλά θα τη γράψω. Ψωνιστήρι. Παντού ευκαιριακό σεξ. Μέρη και ίντερνετ. Δε θέλω να κουράσω ούτε να απογοητεύσω κανέναν άνθρωπο. Η ζωή μας αξίζει να τη ζούμε όπως μας κάνει εμάς ευτυχισμένους. Να σεβόμαστε όμως τους διπλανούς μας και να έχουμε όρια. Βασιστείτε σε δύο μεγάλες αρετές. Ειλικρίνεια και ευγένεια. Εύχομαι να ανέβει. Να έχετε υγεία.

Να πάρω ένα μεταχειρισμένο αυτοκινητάκι τόσο δα μικρό και πολύ οικονομικό. Παρόλο που τα 'χει τα χρονάκια του, είναι σε πολύ καλή κατάσταση κι ούτε περπάτησε πολύ. Είναι κοκκινάκι. Περιγράφω το αμάξι εν τω μεταξύ κι είναι σα να περιγράφω εμένα...(?) Αυτά τα χρήματα τα έχω αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν βρίσκω δουλειά τους τελευταίους μήνες. Και για τα δύο έψαχνα παράλληλα και βρέθηκε πρώτο αυτό. Τώρα σκέφτομαι, κι αν δεν βρω εύκολα δουλειά, πως θα το συντηρήσω αν το πάρω? Να το πάρω? Τι γνώμη έχετε να πείτε? Μία φτωχιά

Νομιζω έχω κάνει μεγάλη βλακεία και τώρα την πληρώνω! Είμαι παντρεμένη 8 χρονια. Αλλά στην αρχή της σχέσης ζηλευα πολυ επειδη ο άνδρας μου ήταν από τους ωραίους άνδρες και με υπέροχο κορμί. Τόσο που όλοι μου λέγαν πόσο τυχερή είμαι. Επειδη όμως ηνουν τοξικη ζηλιάρα άρχισα να τον παχαινω πολυ. Ώστε να μην αρέσει σε άλλες. Τον πάχυνα τόσο που από το μιντιουμ έφτασε να φοράει xxl! Τώρα που πέρασαν τα χρόνια δυσκολεύεται πολύ σε όλους τους τομείς. Και του είναι πολύ δύσκολο να αδυνατίσει. Είναι 32. Δεν είναι τόσο μεγάλος ώστε να μην μπορεί να χάσει. Ρε συ πείτε μου πραγματικά. Τι μπορώ να κάνω ; φταίω εν μερη. Το ξέρω. Αλλά ήμουν κάργα ανώριμη τότε.

Έτρεχα όλη μερα και ήμουν πτώμα! Η απάντηση σε ερώτηση γιατί χάθηκες χθες...ούτε ένα μήνυμα. Ο ίδιος άνθρωπος που την προηγούμενη μέρα σου έλεγε πόσο ερωτευμένος είναι μαζί σου. Υ.Γ Την ερώτηση δεν πρόκειται να στην κάνω ποτέ ρε φίλε!!!

Δεν έχω κολλήσει 2 χρόνια κορωνοϊο και κόλλησα 5 μέρες πριν ταξιδέψω για σοβαρό χειρουργείο. Απλά γιατί :(

και τελικά καταλήγουμε στα ίδια και στα ίδια.Μία στάσιμη κατάσταση με λίγα λόγια.Θέλει να βγαίνουμε(ok εγώ)τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα πάνε σύννεφο γιατί όπως λέει της αρέσει πολύ η επικοινωνία που έχουμε(πάλι ok εγώ)τελευταία θέλει και κάτι αγκαλίτσες και φιλάκια(super ok εγώ)αλλά δέν ξεκαθαρίζει τελικά ποιό είναι το ζητούμενο της και πού το πάει.Όταν κάποια στιγμή τη ρώτησα στα ίσια σχετικά με το τί γίνεται με εμάς,μου είπε να μήν της ξανακάνω αυτή την ερώτηση γιατί θα χαλάσω την εικόνα που έχει φτιάξει για μένα.Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε... Είναι και αυτό το ύφος και ο τρόπος που απαντάει όταν κάτι δέν της αρέσει,που με αποστομώνει,με κολλάει στον τοίχο χωρίς περιθώρια αντίδρασης.Είναι μυστήριο τρένο από τα λίγα αυτή η κοπέλα.Θα με τρελάνει,και δέν θέλω και πολύ!

Με το αγόρι μου είμαστε μαζι δύο χρόνια. Τον τελευταίο χρόνο συζουμε. Δεν έχει μόνιμη δουλειά πάντα δούλευε σε προσωρινές δουλειές. Τώρα στο τέλος όμως δεν πάει για δουλειά καθολου ούτε ψάχνει. Η μία δουλειά δε του αρέσει στην άλλη τσακώνεται κλπ, με αποτέλεσμα όλα τα έξοδα του σπιτιού να τα πληρώνω εγω. Κουράστηκα να τα πληρώνω όλα εγώ. Τι να κάνω για να πάει για δουλειά;

Δεν έχω μια δική μου φίλη. Εχω καιρό να περάσω χρονο με μια φίλη, να μιλήσουμε για "γυναικεια" θέματα, να κάνουμε μια βόλτα, να βγούμε για εναν καφέ. Εχω γνωστούς και φίλους ζευγάρια, αλλα οχι φίλες. Όλοι μου οι φίλοι είναι σε αλλες πόλεις, μόνο εγώ έμεινα Θεσσαλονίκη για δουλειά μετα και το πανεπιστήμιο και έτσι δε βλεπόμαστε πια. Λόγω του ότι τα τελευταία 7 χρονια άνοιξα μια δική μου επιχείρηση, επεσα με τα μούτρα και μετα κ τον κορωνοιο ο, τι παρέα προσπάθησα να κανω χάθηκε γιατί δε βλεπόμασταν λογω συνθηκών. Εχω μονο παλιούς φίλους που μιλάμε στο messenger λόγω απόστασης. Ολο αυτο μου προκαλεί stress και μοναξιά, παρότι είμαι σε μια όμορφη σχέση και περνάω καλά εκεί, νιώθω μια κάποια ανισορροπια λόγω της έλλειψης φίλων. Βλέπω φίλες εξω και σκέφτομαι πότε θα μπορέσω να το ξαναζήσω αυτό (?). Τελικά, τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε δεδομένο!

Μετά από αρκετό καιρό που πέρασα κατηγορώντας τον εαυτό μου ότι δεν συντονίζω το κεφάλι μου στο να βρω τί θέλω να κάνω στη ζωή μου, νομίζω αποδέχομαι ότι αυτό είναι μια πολύ οκ κατάσταση όταν είσαι 23 και έχεις βαλτώσει στο περιβάλλον που βρίσκεσαι. Οι επόμενοι μήνες θα με βρούνε να αφήνω τη Θεσσαλονικούλα και να κατεβαίνω Αθήνα. At least θα δώσω στον εαυτό μου ένα boost να ξεκινήσω από την αρχή σε ένα καινούργιο περιβάλλον, χωρίς σταθερές, προσπαθώντας να φτιάξω "κάτι".

Θελω να φύγω από τη δουλειά. Θελω να βρω κάτι άλλο αλλά ξέρω πώς πρέπει να φύγω πρώτα να ξεκουραστώ ένα διάστημα και μετά. Να γεμίσουν οι μπαταρίες μου ,νιωθω συνέχεια κουρασμένη, βαρέθηκα τα πάντα θελω να βρω κάτι άλλο. Όμως μετά από κάποιες μέρες χωρίς δουλειά ξέρω ότι θα βαρεθώ Επίσης τα χρηματα είναι θέμα. Τον τελευταίο χρονο σχεδόν δεν έχω κανει κανει έξοδο στον εαυτό μου ολα πανε αλλου πιο επείγοντα. Ουφ από την άλλη μου τη σπάει που όλοι προχωρούν και εγω έμεινα κολλημένη σε μια μίζερη δουλειά.