ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι στα 33, έμενα σε μεγαλη πολη μεχρι προσφατα, λογω χωρισμου εδω και αρκετο καιρο εχω γυρισει στην πολη μου και το πρατρικο μου και θελω να ξαναφυγω. αυτην την φορα ειναι διαφορετικα. δεν ειμαι στα 23 που ειχα αυτην την φρεσκαδα, τον παρορμητισμο και τα ειχα κανει ολα λαθος, ( ήταν και οι χειροτερες χρονιες τις κρισεις βεβαια) . ολα αυτα με κανουν να φοβαμαι να προχωρησω ξανα. με κρατανε πισω. ειμαι στο τσακ να πατησω αυτο το γ@@@μενο κλικ και να κλεισω προσωρινο σπιτι. καθομαι και το κοιταω στην οθονη και λεω κανε το. ολη αυτην την ωρα σκεφτομαι όλα αυτα τα ΄΄τα χρονια περνανε, μεγαλωσες ασε τις περιπετειες΄΄ , τα ΄΄ θα σου βρουμε δουλεια εδω΄΄ και τελικα λεω αυριο θα το κλεισω το σπιτι. αν το χασω δεν ηταν γραφτο, θελω τοσο να βαλω την ζωη μ σε μια ταξη και τα πηγαινε ελα με κουρασανε. ειπα αυτο θα ειναι το τελευταιο, λιγη υποστηριξη θελω γαμωτο.

Όταν ήμουν στο τεχνικό λύκειο Σαλαμίνα κάποια άτομα μου έκαναν τραμπουκισμος και πίστευα ότι ήθελαν και να με εξοντώσουν κιόλας. Σήμερα ένας από αυτούς το παίζει δήθεν οικογενειαρχης

Δέκα μέρες μετά την απόφαση του να χωρίσουμε, νιώθω ανακούφιση και ηρεμία. Στεναχωρηθηκα, έκλαψα, πικραθηκα αλλά το αποδέχτηκα. Δε θα του δώσω άλλο χώρο στη σκέψη μου και στη ζωή μου. Τι με δίδαξε αυτός ο χωρισμός; Να μη μου αρκούν τα "ψίχουλα" που μου δίνει κάποιος και να βάζω τα όρια μου από την αρχή.

Λοιπόν έχω κανονίσει εδώ και καιρό από αρχές του άλλου μήνα όταν και το αγόρι μου έχει ρεπό να κάνω μερικές αλλαγές στο σπιτι μου. Μου ζήτησε να περιμένω γιατί έχει πιεστικό πρόγραμμα και θα το κάνουμε μαζί απο πρώτη εβδομάδα. Το έχω αναβάλει πολλές φορές η αλήθεια και είχα ευκαιρία να το κάνω τώρα αυτό το μήνα, αλλά συμφώνησα. Προχθές μου έστειλε να μου πει ότι σκέφτεται γιατί με κατι φίλους να πάνε εκδρομή την πρώτη εβδομάδα του μήνα κτλ. Και νευρίασα, στο γεγονός ότι με βάζει να περιμένω εννοώ ξέρει ότι ήθελα να τελειώσω με όλο αυτό το θέμα. Μόλις του εξήγησα ότι με πειράξει κτλ. Αρχισε να με λέει ότι για αυτό το είπε για να δούμε ποτέ να το κάνουμε μέσα στο μήνα και ούτε καν αρχές ποτέ θα το βολεύει. Με κούρασε να πάω όλο με το πρόγραμμα του και πάντα αυτός να είναι ο πολυάσχολος που δεν έχει χρόνο για όλα. Γιατί κάθε φορά το θέμα είναι ότι δεν προλαβαίνει να κάνει όσα θέλει, αλλά τελικά εγω έχω αλλάξει το πρόγραμμα μου σύμφωνα με το δικό του.

Είμαι σε μια σχέση εδώ 2,5 χρόνια. Το τελευταίο καιρό Κάθε φορά που μπορεί να πάμε να μαλώσουμε ή να γίνει κατι που μπορεί να με ενοχλήσει πλέον σκέφτομαι ότι θέλω να τον χωρίσω. Εννοώ δεν το σκεφτόμουν ποτέ, κάθε φορά σκέφτομαι ότι θελω τόσο πολύ εκεί την ώρα να του πω ότι χωρίζουμε και σηκωθώ να φύγω. Δεν ξέρω τι να κάνω, μήπως γιατί το σκέφτομαι έντονα μετά από καυγά η ότι είναι. Είναι και ένας λόγος να χωρίσω;

Είμαι πολύ μπερδεμένη και θα εκτιμούσα αφάνταστα την γνώμη και την εμπειρία του γυναικείου αλλά κυρίως του ανδρικού κοινού Δεν έχω ΤΗΝ εμπειρία και γνώση και υπάρχει κάτι που με απασχολεί στην ερωτική μου ζωή και ενώ γνωρίζω ότι το καλύτερο είναι να το συζητάς με τον παρτενέρ σου ενώ το έχω προσπαθήσει θα ηθελα να ακούσω και την γνώμη κάποιου άλλου Έχω μεγαλώσει με το να ακούω ότι οι άνδρες θέλουν συνέχεια σεξ και οι γυναίκες έχουν πάντα πονοκέφαλο Ακόμη και στην τηλεόραση το έβλεπα αυτό Είμαι λοιπόν αυτή τη στιγμή σε μια κατάσταση όπου το αγόρι μου…ζορίζεται να το πω; Και εχω το αντίθετο πρόβλημα Μπορεί να συμβεί σήμερα και να πάρει 4 μέρες να ξανά γίνει η ακόμα και 5 6 Και αν πω κάτι μου παραπονιέται ότι την επόμενη μέρα νιώθει πολύ κομμένος και θέλει να κοιμάται και ότι θέλει τουλάχιστον δυο μέρες να επανέλθει το σώμα του ας πούμε.. Στο μεταξύ δεν βρισκόμαστε και συχνά (φοβάται ότι θα συμβεί; Δεν ξέρω. Αλλά ξέρει ότι εγώ θέλω συχνά) και κάθε μέρα παρά μέρα να ήταν εμένα δεν θα με χάλαγε. Αλλά….here I am Και δλδ Βρίσκομαστε μια δυο φορές Την εβδομάδα Καταλαβαίνω ότι είναι και η δουλειά στη μέση, γρήγοροι ρυθμοί ζωής ε μια δυο φορές την εβδομάδα βρισκόμαστε …αυτό..που εμένα δεν μου αρκεί Και δν μου αρκεί δεν έννοω μόνο σεξουαλικα τουλάχιστον να τον έβλεπα πιο συχνά Αλλά δν είναι νορμαλ να βρίσκεσαι με τον φίλο σου χωρίς απαραίτητος να τρέξει κάτι σεξουαλικο ντε και καλά; (Αυτό ίσως είναι το δεύτερο ερώτημα) Είμαι πολύ μπερδεμένη και αυτά που ακούς από φίλους και γνωστούς είναι τελείως διαφορετικά ότι δλδ οι παρτενέρ τους το θέλουν συνέχεια και αν νιώθουν αδιαθεσία αυτό θα κρατήσει κάτι ώρες άντε μαξ μια ημέρα…δεν ξέρω τι να σκεφτώ…και μιλάμε για μεγαλύτερες ηλικίες συγκριτικά με εμένα κ τον φίλο μου Για αυτό θέλω την γνώμη σας από εμπειρία και επίσης πως το περνάει και το βλέπει ο ίδιος ο άντρας (γνωρίζοντας πάντα δεν είμαστε όλοι ίδιοι) αλλά θα με βοηθήσει αυτό να πάρω μια ιδέα ίσως Και επειδή γνωρίζω ότι η ηλικία παίζει ρόλο εγώ είμαι 25 και ο φίλος μου 32 Ευχαριστώ 🙏🏼

Τους τελευταίους μηνεσ συγκατοικώ με τους γονείς του συντροφου μου. Γενικά είναι άψογη η σχέση μας είναι τρομεροί άνθρωποι τα πάμε τέλεια . Παρά ταύτα αλλιώς να μένουν 4 αλλιώς 2. Μοιράζεσαι το ένα μπάνιο . Λίγο μόνος να θες να κάτσεις να ακούσεις τη μουσική σου η οτιδήποτε δεν είναι εφικτό. Κ από την άλλη προστίθεται κ το νεογέννητο μωράκι της αδερφής του συντρόφου μου που βοηθά η μητέρα του. Τεσπα όλα αυτά φυσιολογικά είναι, συμβαίνουν. εγώ έχω φρίξει νιώθω ενα «οικογενειακό πνίξιμο» δεν μου ναι καθόλου εύκολο να ΜΑι πάντα ευδιάθετη χαρούμενη ήρεμη με τόσο κόσμο γύρω μου. Σε μερικούς μήνες θα αλλάξουν όλα αυτά , αλλά μέχρι τότε οι φορές που θα ψάχνω τη ησυχία μου , δεν θα τη βρίσκω τη στιγμή που τη έχω ανάγκη θα χουν τρομερη επίδραση στην ψυχολογία μου

Και οι δικοί σας φίλοι κ γνωστοί παντρεύονται και κάνουν παιδιά κ εσείς είστε χωρίς καν σχέση ή μόνο εγώ; πλέον αρχίζω κ νιώθω μειονεκτικά.. Ξέρω ότι δεν πρέπει να συγκρίνουμε κλπ αλλά αναπόφευκτα συμβαίνει. Πόσο μάλλον όταν είσαι σε κάποια ηλικία. Θα μου πεις είναι κ θέμα τύχης.. Επιλογών κλπ. Το δέχομαι. Απλώς σκέφτεσαι γιατί ρε γμτ.. Γιατί να μην είμαι κ γω σε παρόμοια φάση; τι έκανα λάθος.. Ποτε θα βρω κ γω ένα σωστό άτομο κλπ κλπ

Δουλεύω σεζόν από 2 Μαΐου.. Με 4 ρεπό το μήνα. Τον περισσότερο καιρό τον περνάω μόνη..βαρεθηκα. Δε βλέπω συχνά φίλους μου, καθώς μένουν σε άλλη πόλη.. Πριν ξεκινήσω σεζόν πάλι δεν έβγαινα πολύ γιατί ξεκίνησα ενα μεταπτυχιακό το 2020 που απαιτούσε πολλές ώρες διάβασμα κλπ. Ήταν και o covid τότε. . Τα ίδια κ την σεζον 2021..δουλειά κ πριν μεταπτυχιακό. Κουράστηκα.. Ψυχικά κυρίως. Σκέφτομαι κ τον πρώην μου.. Δεν το λυξαμε καλά.. Πρώτη φορά δεν έχουμε καθόλου επικοινωνία εδώ κ 6 μήνες. Μου λείπει. Έγινε παρεξήγηση. Θέλω να πάω να τον δω να του προτείνω να τα πούμε από κοντά κι ας φάω Χ αν δεν θέλει καν..

Με την κοπελα μου συγκατοίκουμε εδώ και 6 μήνες, σε δικό μου σπίτι, για το οποίο πληρώνω δόση δανείου. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι συχνά είναι άφραγκη και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στα κοινά μας έξοδα, ρεύμα, τηλεφωνα,βενζίνες, σούπερ μάρκετ κλπ. αυτοκίνητο δεν έχει, μετακινουμαστε με το δικό μου. Το έχουμε συζητήσει και μου λέει ότι πολλά από τα χρήματά της φεύγουν σε προσωπικά της έξοδα όπως ρούχα, κομμωτηριο, γυμναστήριο, κλπ. Σκέφτομαι να της πω να χωρίσουμε, πιστεύω ότι μου λέει ψέματα και με εκμεταλλεύεται προκειμένου να μαζέψει χρήματα ώστε να έχει την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσει δικό της σπίτι, δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση δεν νομίζω ότι της φεύγουν όντως τόσα πολλά χρήματα σε όλα αυτά. Στην τελική αν σοβαρεψει η σχέση ή προκύψει κάποιο παιδί δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι, η καθημερινότητα έχει γίνει πολύ ακριβή, δεν βγαίνει με έναν μισθό να ζούνε 2 άτομα ή και με παιδί αργότερα.