ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω άμα είμαι ερωτευμένη η απλά ενθουσιασμένη με αυτό το άτομο . Βέβαια δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς θέλει και αυτός , αλλά από ότι βλέπω είναι λίγο αναποφάσιστος , αλλά δεν γίνεται να το αφήσουνε έτσι τελευταία χρόνια και μετά παίζει να μην το ξανά δω ποτέ ! Η να μην είναι τα πράγματα έτσι όπως είναι τωτα , το Όπιο αυτό φοβάμαι , δεν θέλω να χωριστώ με αυτό το άτομο και με κανέναν

Θα θελα να είχα μια μητέρα που να με αγαπά πολύ...

Γεια σας ! Με λένε Μαριλένα και είμαι 19 οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και 7 χρόνια ήμουν 12 όταν χώρισαν και μετά από τόσα χρόνια και μέσα σε τόσα χρόνια ακόμα δεν έχει πάψει αυτή η διαμάχη που έχουν μεταξύ τους και την βγάζουν περισσότερο και σε εμάς στην ουσία εμείς τα τραβάμε όλα έχω άλλες δύο αδελφές μικρότερες 13 ετών ,έχουμε καταντήσει μπαλάκια και όχι παιδιά μια μένουμε στον μπαμπά μια στην μαμά και δεν μπορούμε να ζητήσουμε τίποτα μαζί τους γιατί αν πχ δεν έχω να πληρώσω την σχολή (σπουδάζω σε μια ιδιωτική σχολή) τότε η μαμά θα πει ότι φταίει ο μπαμπάς και ο μπαμπάς ότι φταίει η μαμά και μετά ότι φταίω εγώ ,οι αδελφές μου πια αφού δεν μπορούν να κάτσουν στον ώμο ούτε της μαμάς ούτε του μπαμπά κάνουν παρέα με παιδιά που δεν είναι καλές παρέες και καλή επιρροή εγώ σε αντίθεση με τα κορίτσια τις αδελφές μου κάνω παρέα με καλά άτομα που είμαστε χρόνια φίλοι και προσπαθώ να δω το μέλλον μου αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμα ,είναι πολύ δύσκολα και θέλω να βοηθήσω τις αδελφές μου αλλά είμαι μόνη μου οι γονείς μου δεν συμβάλουν σε αυτό το κάνουν χειρότερο θα ήθελα να μου δώσετε μια γνώμη γιατί δεν μπορώ να κάνω κάτι μόνη μου με τις αδελφές μου

Μολις γυρισα απο 12ωρο δουλειας σερβιτοριλικι...το τετραημερο ετσι το περασα...υπνος-δουλεια...Και καθομαι και σκεφτομαι ποιο το νοημα της ζωης?...19 χρονων φοιτητης... στη σχολη δεν εχω γνωρισει κανεναν (δεν ειμαι καν πρωτοετης), Μια κοπελιτσα δεν παιζει, να πω ρε παιδι μου σημερα θα βγω για φαγητο με την κοπελα μου...Εχω κατι λιγους φιλους απο το σχολειο που βγαινω πολυ αραια...Για εναν καφε, εναν απλο καφεδακο 1,5 μηνα εχω να βγω...Δεν μπορω να καταλαβω, ο καιρος περναει και περναει...και δεν καταλαβαινω πιο το νοημα, τι κανω, πλησιαζουν και χρονιαρες μερες και ξερω μεσα μου πως θα τις περασω μονος μου...Να πω οτι βρηκα δουλεια για να καλυψω την μοναξια μου?....μαλλον ναι...Απο κει που θα καθομουν σπιτι....Θα μου μεινουν πολλα απωθημενα και θα το μετανιωσω...Να παω και σε κανα ψυχολογο να με συμβουλεψει?Δεν εχω ζωη πραγματικα....θελω να κλαψω...

Πάνε τωρα τρία χρόνια που δεν είμαι σεξουαλικά ενεργή.. Δεν προέκυψε κάτι να μου αρέσει, έφαγα και μια χυλόπιτα και κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα. Μου στέλνει συνέχεια ένα παιδί, φαίνεται πολύ καλός και είναι ευγενικός και όλα καλά.. Απλά εμένα δεν μου το βγάζει και πάρα πολύ.. Δεν με έλκει..Διάφορα άτομα από τον περίγυρο μου μου λένε να κάνω κάτι γα να ξαναμπώ στο παιχνίδι.. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω ότι έχω ξεχάσει πώς είναι το φλερτ και όλα τα συναφή.. Ήλπιζα να βρω τον έρωτα αλλά καταλήγω ότι μαλλον θα συμβιβαστώ σε μία ντεμί κατάσταση..

Γεια σας.Ειμαι 17 χρόνων και ζω σε μια πολύ μικρή κοινωνία (χωριό)όπου ζουν κ άλλοι 1000 κ γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους.Βεβαια το γεγονός που γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους σημαίνει πως όλοι ξέρουν τα πάντα για όλους και σχολιάζονται πολλά θέματα αρνητικά.Οπως και το θέμα που θέλω να αναφέρω σήμερα.Οσες φορές είχα κάποιο δεσμό στην εφηβική ηλικία τα είχα κρυφά είτε ήταν ξεπέτες είτε δν πίστευα πως αξίζει να μπω στον κόπο να μαθευτεί.Μεχρι που στα 17 μου γνώρισα ενα άτομο που αγάπησα πραγματικά κ ρίσκαρα το θέμα με τους εξόδους,μαζί του ήθελα να κάνω τα πάντα βόλτες με μηχανάκια ,βόλτες στην πόλη να βγαίνουμε για καφέ για ποτό κτλ..μέχρι που όμως μας έμαθε ο αδερφός μου και του έστειλε μήνυμα λέγοντας του να το τελειώσουμε αλλιώς θα είχαν προβλήματα.Εμεις πιστέψαμε πως δν αξίζει να το τελειώσουμε κ να το κρατήσουμε τουλάχιστον πιο κρυφό.Μεχρι που το έμαθε κ η μητέρα μου και ΜΠΥ πρότεινε να το τελειώσω επειδή δεν θέλει να σχολιάζομαι αρνητικά από τον κόσμο.Αφου μου ζήτησε αυτό της είπα πως το έχω τελειώσει ενώ το κρατήσαμε κρυφά.Μετα από καιρό ήταν τα γενέθλια του κ τα γιόρτασε έξω κ φάνηκα σε μια φωτογραφία και το είδε η αδερφή μου η οποία είναι πιο αυστηρή.Η μητέρα μου μου πε πως την κορόιδευα τόσο καιρό κ αν δν το τελειώσω αυτή τη φορά θα τα πει στον πατέρα μου.Εγω τι μπορώ να κάνω;να το τελειώσω εφόσον μου το ζήτησαν;(ΥΓ:Δν πρόκειται να με καταλάβουν οι γονεις μου αν κάτσω κ τους μιλήσω)

Οι γονείς μου αν μάθουν κάτι θα υποφέρουν πραγματικά. Τους λατρεύω και δεν θέλω να παθουν κάτι εξαιτίας μου. Όμως και γω πιέζομαι πλέον. Στα 20 το έβλεπα Κ σαν πλάκα. Ξέρετε το παράνομο το κρυφο η αμαρτία η σκανταλια. Στα 31 αυτό το ψέμμα με έχει κουράσει συν ότι τα ποτε θα παντρευτείς τριπλασσιαστηκαν. Δεν είμαι έτοιμος να τσακωθώ μαζί τους γιατί εκεί θα καταλήξουμε. Αλλά δεν μπορώ να υποκρίνομαι. Έχω σύντροφό μένουνε μαζί Κ κάθε φορά Π έρχονται κρύβω τα πράγματα του. Δεν γίνεται αυτό.Υπάρχει κανείς εδώ να το έχει βιώσει? Πως το διαχειριστηκατε?

Υπαρχει καποιος/α που να νιωθει μονος; Που να θελει να κανει νεες γνωριμιες; Εχω φτασει στο τερμα. Καποτε ειχα σχεσεις,ειχα κολλητες,φιλους μετα ολοι χαθηκαν. Οχι ολοι οι περισσοτεροι. Προσπαθω να ανοιξω τον κυκλο μου. Μπορειτε να βοηθησετε; Χρηματα δεν εχω για να κανω καποιο χομπι. Θελω πολυ να γνωρισω νεα ατομα για βολτες,για καποιο χομπι,για εναν καφε. Βαρεθηκα. Απο τοτε που ελεγα αληθειες καποια ατομα απομακρυνθηκαν. Ηθελαν να τους χαιδευω τα αυτια. Θα χαιρομουν πολυ να μιλησω με ατομα που νιωθουν το ιδιο. Η με ατομα που ειναι δημιουργικα και θελουν γνωριμιες.

Γεια σας παιδιά !! Είμαι φοιτητής 20 χρόνων( δεν θέλω να αναφέρω σε ποια πόλη για να διατηρήσω την ανωνυμία μου) και νομίζω ότι ειμαι ομοφυλοφιλος. Το έχω εξομολογηθεί μόνο σε 1 φίλη μου, η οποία είναι γενικότερα ανοιχτή σε τέτοια θέματα και την εμπιστεύομαι. Στα εφηβικά μου χρόνια προσπαθούσα να το θάψω μέσα μου όσο πιο βαθιά γινόταν και να πείσω τον εαυτό μου ότι είμαι ετεροφυλόφιλος, επί της ουσίας κορόιδευα τον ίδιο μου τον εαυτό. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν αντέχω να το κρατάω άλλο μέσα μου και γενικότερα θέλω να αποδεχτώ τον εαυτό μου έτσι όπως ακριβώς είναι. Βαρέθηκα να υποκρίνομαι όλα αυτά τα χρονια, θέλω και εγώ να αγαπησω, να αγαπηθω!! Το πρόβλημα μου είναι ότι φοβάμαι να εκφραστω, γιατί δεν ξέρω αν με αποδεχτούν τα κοντινά μου άτομα, και ειδικότερα η οικογένεια του, την οποία δεν την λες και ανοιχτή με αυτά τα θεματα. Φοβάμαι. Αυτό.

Πως να σταματήσω να τον σκέφτομαι πως να σταματήσω να έχω αυτό το σφίξιμο ; Εκείνος πιστεύει ότι δεν τον συμπαθώ ή ότι δεν θέλω να του μιλάω αλλά δεν είμαι σίγουρη . Ναι όντως έχω διαπιστώσει αρκετά σημάδια που δείχνουν ότι κάτι υπάρχει από την πλευρά του το οποίο δεν έβλεπα τόσο καιρό όμως τελευταία με αποφεύγει και δεν ξέρω γιατί ...