ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να καταγγείλω τους κακούς οδηγούς. Δυστυχώς στην Ελλάδα έχουμε κακή οδηγική συμπεριφορά και νοοτροπία. Ειδικά στην πόλη που ζω θεωρώ πως έχουμε πολλούς που συμπεριφέρονται εντελώς ανόητα και ανεύθυνα. Ζω από μικρός στην πόλη της Δράμας και αυτό που παρατηρώ συνεχώς είναι ότι οι οδηγοί στην πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν δίνουν προτεραιότητα στους πεζούς παρά μόνο στην περιοχή της κεντρικής πλατείας. Στους υπόλοιπους δρόμους συμπεριφέρονται εντελώς εγωιστικά και ενάντια στον ΚΟΚ χωρίς να σέβονται τα όρια ταχύτητας.Σήμερα το πρωί κατέβηκα για μια δουλειά στο διοικητήριο. Καθώς περπατούσα στον κεντρικό δρόμο από την πλευρά του γυμναστηρίου πέτυχα έναν αρσενικό γατούλη με χρυσό τρίχωμα ο οποίος ήταν χτυπημένος και δυστυχώς δεν επιβίωσε από την σύγκρουση. Το σημείο όπου βρήκα τον γάτο ήταν σε δρόμο όπου δεν μπορείς να αναπτύξεις ταχύτητα λόγω του ότι η περιοχή είναι κεντρική, έχει μονίμως τις πρωινές ώρες μποτιλιάρισμα και μάλιστα υπάρχουν φανάρια εντός λίγων μέτρων οπότε είναι αδύνατο από κάθε άποψη να τρέξεις. Δυστυχώς όμως ακόμα κι υπό αυτές τις περιοριστικές συνθήκες υπάρχουν κάποιοι που όχι μόνο τρέχουν, αλλά δεν υπολογίζουν καν τον κίνδυνο να πεταχτεί κάποιος στο δρόμο μιας και βρίσκεται κοντά δημοτικό σχολείο.Βλέποντας λοιπόν τον γάτο και το σημείο όπου τον βρήκα νεκρό ήταν μια πολύ άσχημη και άδικη εικόνα. Ωστόσο αυτό που μου έσπασε την καρδιά ήταν όταν ήρθε και ένας άλλος άσπρος γάτος και πάνω από το σώμα του νεκρού γάτου άρχισε να τον ακουμπάει και να τρίβει το πρόσωπο του στο κεφαλάκι του ξαπλωμένος γάτου.Τα ζώα αισθάνονται και καταλαβαίνουν. Έμεινα αρκετά λεπτά παρακολουθώντας την σκηνή και κατάλαβα ότι αυτά τα δύο γατάκια ηταν φίλοι και γνωρίζονταν. Μετά από λίγα λεπτά ο άσπρος γάτος αποχώρησε και πήγε παραδίπλα στο πεζοδρόμιο σε ένα ύψωμα και νιαουριζε. Δεν ξερω τι μπορεί να σήμαινε η φωνή του. Ξέρω όμως ότι μόνο τυχαία δεν ήταν ολη του η συμπεριφορά.Μπορώ να φέρω και άλλα πολλά παραδείγματα κακής οδηγικής συμπεριφοράς. Έχω ζήσει και στην Θεσσαλονίκη και έχω δει εξίσου άσχημες εικόνες με νεκρά ζωάκια. Όπως επίσης και κατά μήκος του δρόμου της παλιάς εθνικής οδού κάτω από τις Βόλβες μεταξύ Ρεντίνας και Αγίου Βασιλείου. Κατά μήκος του δρόμου δεν υπάρχει μέρα που να μην συναντήσεις νεκρό σκυλί.Οι οδηγοί στην Ελλάδα δεν σέβονται καθόλου τις σημάνσεις. Δυστυχώς τώρα που αρκετοί μετανάστες και πρόσφυγες κινούνται κατά μήκος του δρόμου αφού οι διακινητες τους αφήνουν σε διάφορα σημεία, είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε και ανθρώπινη απώλεια.Ελπίζω κάποτε να ενδιαφερθεί πραγματικά η τροχαία και οι νομαρχίες και να βάλουν σαμαρακια εντός των πόλεων. Αυτό ειναι μέτρο που ακόμα και οι πόλεις στην Βουλγαρία το έχουν εφαρμόσει. Και παράλληλα οι κάμερες ταχύτητας να λειτουργήσουν, όπως επίσης τα μπλόκα που όλοι γνωρίζουμε να αλλάξουν στέκια επειδή αυτό που κάνουν οι οδηγοί είναι να τρέχουν σε όλους τους δρόμους και απλά να εναρμονίζονται με τα όρια στους συγκεκριμένους που όλοι ξέρουν ότι υπάρχει παρουσία της τροχαίας.

Ειλικρινά δεν ξέρω τι τρέχει με εμένα. Είμαι 44, πριν από τέσσερα χρόνια βγήκα από μια μακροχρόνια σχέση και από τότε μένω μόνος, βγαίνω μόνος διασκεδάζω μόνος. Γενικά περνάω καλά αλλά μου λείπει μια συντροφιά, γενικά είμαι άνθρωπος που του αρέσουν οι σταθερές σχέσεις.Κατά διαστήματα γνωρίζω κοπέλες όπου οι περισσότερες, όχι όλες, δεν θέλουν κάτι μόνιμο, περνάμε ένα χρονικό διάστημα μαζί και μετά ο καθένας συνεχίζει την πορεία του. Όταν όμως μόλις γνωρίσω κάποια κοπέλα και καταλάβω ότι οδηγούμαστε σε μια πιο σταθερή βάση, με πιάνει πανικός, αρχίζω και σκέφτομαι ότι θα μου λείψει γενικά η μοναχική ζωή που έχω και τελικά τρέχω μακριά και εξαφανίζομαι. Από την μια δηλαδή επιθυμώ κάτι συγκεκριμένο και από την άλλη μόλις καταλάβω ότι τα γεγονότα οδηγούν προς τα εκεί τα καταστρέφω όλα. Άντε μετά πάλι από την αρχή. Μάλλον δεν πάω καλά...

Πόσο σοφό αυτό : > Μα πως ;; Πως να πεις σε κάποιον ότι του αρέσεις από την στιγμή που μπορεί να μη του αρέσεις. Θέλει κότσια πολλά . Ειδικά αν είσαι γκει και δεν ξέρεις καν ο άλλος αν είναι . Μα είναι τόσο μικρή η ζωή . Μακάρι να είχα αυτό το θάρρος . Ίσως να μου βγαίνε σε καλό .

Παιδιά γεια σας.Είμαι φοιτητής, χρωστάω 6 μαθήματα. Εδώ και τρεις μήνες νιώθω ότι η σχολή με πνίγει! Πέρασα μια εξεταστική με τεράστιο άγχος και αϋπνίες, στην οποία κατάφερα να περάσω 3 μαθήματα, αφού δεν έπεσα κάτω από την εξάντληση και τα ψυχοσωματικά. Χρωστάω 6 μαθήματα , αλλά νιώθω πολυ δυσκολεμένος και είμαι καθημερινά αγχωμένος. Έχω κουραστεί από το διάβασμα και δεν αντέχω άλλο. Ειλικρινά δε ξέρω τι να κάνω με τη ζωή μου και με τη σχολή, γιατί δε θέλω να την αφήσω, αλλά ούτε μπορώ να ζω άλλο έτσι.

Απο 2 βδομάδες και αφου τον πιεσα παραδεχτηκε οτι ειχε παραλληλη σχεση με μια κοπελα που γνωρισε στα μερη του (ειχαμε σχεση απο αποσταση) και εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου. Μιλησαμε πολλεε φορες και γενικα εκθειαζει την νεα σχεση του στα σοσιαλ και παντου ομως ενα πεταξε σποντες οτι το κανει γιατι με μισει και απο αντιδραση (επειδη οταν κε ειχε χωρισει στο παρελθον εγω εβγαινα ενα φεγγαρι με εναν τυπο και πηγα και διακοπες μαζι του, ημασταν ομως χωρισμενοι). Νιωθω οτι τα κανει ολα για να με εκδικηθει, λεει πως με μισει και δεν νιωθει τιποτα για μενα ομως ανεβαζει καψουροτραγουδα, φωτογραφιες και βιντεο που παιζει ενα παιχνιδι που του πηρα. Καποιες φορες με φλερταρε στο τηλεφωνο και ηθελε να μαθει αν εχω προχωρησει. Ξερω οτι με αγαπαει πολυ και εγω το ιδιο... Τι να κανω για να γυρισει σε μενα και να αφησει την αλλη? Σας παρακαλω απαντηστε μου.

Ειμαι πρωτοετης και δεν διαβαζω. Όλα τα χρονια ημουν καλη μαθητρια και το διάβασμα πρωταρχικο ρολο στις υποχρεώσεις μου . Τωρα νιώθω ενοχες γιατι δεν διαβαζω για την σχολη , μερικες φορες ουτε καν παταω !

6 μηνες απο αποσταση, σε λιγες μερες 2η συνάντηση. ΤΟΝ ΘΕΛΩ!!

Τον γνώρισα στο σούπερ μάρκετ και έπαθα την πλάκα μου μαζί του. Αυτός σε σχέση οπότε δεν έγινε κάτι μεταξύ μας αλλά έδειχνε ολοφάνερα ότι του άρεσα .Με κοιτούσε και με πλησίαζε συνεχώς για να μου μιλήσει. Είχα χαρεί τόσο πολύ μέχρι που έμαθα για την κοπέλα του. Μετά όλα μαύρισαν. Μαζευτηκα πολύ αλλά πάλι περίμενα πως και πως να τον ξαναδώ κι ας μην το παραδέχομουν ούτε στον εαυτό μου. Δεν έκανα τίποτα που να δείχνει ανταπόκριση απλώς έβλεπα τα μάτια του και έφευγα ευτυχισμένη.Μονο αυτό ήθελα εκείνη τη στιγμή. Τελικά έφυγε από εκεί και όταν το κατάλαβα έπεσα σε κατάθλιψη. Έκλαψα λες και ζούσα έναν χωρισμό. Δεν θέλω ούτε να πάω να ψωνίσω πλέον γιατί ολα μου τον θυμίζουν. Πηγαινω αναγκαστικά και με μισή καρδιά, νιώθω σαν να πνίγομαι εκεί μέσα. Τρελό πακετο έχω φάει. Τι είναι αυτό τώρα μου λέτε; Ερωτεύτηκα? Ενθουσιάστηκα? Τι μου συνέβη και βιώνω τόσο έντονα το "τίποτα"???

Πως γινεται να αντεξεις οταν απο τα 14 εισαι ο κηδεμονας του εαυτο σου.....Ποσο να αντεξεις οταν εχεις τοσα μεσα σου αλλα δεν τα λες πουθενα γιατι φοβασαι και ολοι νομιζουν πως εισαι απο μια αγαπημενη οικογενεια ενω στη πραγματικοτητα δεν υπαρχει οικογενεια ....Ποσο δυσκολο ειναι να κανεις το γονιο οταν οι γονεις ειναι σε αλλη μερη και σε αλλες καταστασης και να προσπαθεις να μεγαλωσεις η τουλαχιστον να κανεις καλο ανθρωπο οσο μπορεις το μικρο σου αδερφο.....Δεν τη παλευω ολο αυτο με κραταει πισω ........Να ευχαριστειται το θεο η σε οτι πιστευεται που εισται σε καλα χερια και πανα απο ολα ενδιαφερονται για εσας .... Καλη συνεχεια σε οτι κανετε

Δεν είμαι στα καλά μου πραγματικά. Θέλω να εξαφανιστω.