ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά που βιώνω ερωτική απογοήτευση, το παίρνω ως απόρριψη όλου μου του είναι(κακό) και φαντασιώνομαι ότι πάω σε ένα ερημικό χωριό και μένω μόνη μου για πάντα. Νιώθω πως δεν είμαι φτιαγμένη να βιώνω (απο)χωρισμούς από άτομα που ήρθα κοντά. Μου στοιχίζει. Και η εποχή μας είναι έτσι. Καταναλωτική στους ανθρώπους. "Χαλαρή". Είμαι γρήγορα έτοιμη να δεθώ με έναν άνθρωπο (καθόλου χαλαρή),για κάποιους "δραματική-υπερβολική" ,για άλλους "τέλεια και υπέροχη" ,αλλά όχι αυτή που ψάχνουν. Δεν μου δόθηκε ουσιαστική ασφάλεια στο "μαζί" και έτσι την αναζητώ αρκετά στο "μόνη"...Όμως αναρωτιέμαι εάν υπάρχει μία ψυχή που να μπορούσε να αγαπήσει τις ατέλειες μου όσο θα αγαπούσα και γω τις δικές της. Να εξελισσόμασταν ο καθένας στα δικά του χαρίσματα και ταλέντα. Να μην παρατούσαμε τον εαυτό μας, να μην παρατούσαμε ο ένας τον άλλον. Να μην μας άγγιζαν οι πειρασμοί του σήμερα με τις άπειρες επιλογές. Να ήμασταν το σπίτι ο ένας για τον άλλον και να έφτανε για πάντα. Και αναρωτιέμαι: πως θέλω να γίνω μια μοναχική ερημίτισσα όταν ονειρεύομαι ακόμα μια τέτοια αγάπη;..

Τα έχω κάνει σκατα με την ζωη μου. Προσπαθώ να κοροϊδεψω τον εαυτό μου ότι όλα αυτά που ήθελα και δεν τόλμησα να κάνω θα τα κάνω στην επόμενη μου ζωή. Μπορώ να πω ότι κάποιες μέρες πιάνει. Αξιολυπητη. Εις υγείαν.

Μετά από 3.5 χρόνια και το τελευταίο 3μηνο προσπαθειών για παιδί, καταλήξαμε στο χωρισμό. Μετά τον άσχημο χωρισμό έστειλε στην μάνα μου μηνύματα. Πόσο άσχημα νιώθω για τον εαυτό μου που ήμουν με έναν τέτοιο άνθρωπο? Με σιχαίνομαι...

Σήμερα 10 Οκτωβρίου είναι η παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας. Μακάρι όλοι να μεγαλώναμε σε ασφαλή περιβάλλοντα με ανθρώπους που να μας αγαπούν και να τους αγαπάμε. Επίσης να πω κάτι για τις απώλειες δικών μας ανθρώπων από τη ζωή. Η ζωή με έμαθε πως είναι σκληρότερο το να ζεις με τοξικούς ανθρώπους παρά το να χάνεις κάποιον δικό σου που όμως έχεις ζήσει όμορφες στιγμές, ωραία χρόνια κι έχεις πάρει αγάπη. Παρ όλη την απώλεια των γονέων μου λοπόν, χαίρομαι που για όσο τους είχα ήταν δίπλα μου με την καρδιά τους, με λόγια και με πράξεις. Κι αυτό εύχομαι και σε όλους. Αν όμως κάποιοι ζουν σε άσχημο περιβάλλον, η απομάκρυνση και η αναζήτηση βοήθειας είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν αμέσως. Χωρίς συστολή, καμιά ντροπή. Τέλος χωρίς να επεκταθώ ιδιαίτερα θέλω να πω πως μια είδηση φρικτή της επικαιρότητας που με έκανε να μου έρχονται δάκρυα στα μάτια και να προσπαθώ να τα συγκρατήσω είναι η γνωστή που όλοι ξέρουμε όχι γιατί σοκαρίστηκα που υπάρχει ένα ακόμα ανθρωπόμορφο κτήνος ανάμεσά μας αλλά γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που το τρέφουν και είναι μαζί του, δεχόμενοι τις φρικτές υπηρεσίες που προσέφερε. Τι άνθρωποι είναι αυτοί άραγε και πόσο σκοτάδι κρύβεται τελικά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτά. Υγεία κι αγάπη για όλους.

Τι υπάρχει μετά ... Υπάρχει τελικά? Χάνω το νόημα γιατί φοβάμαι πως όλα τελειώνουν όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή .

Είμαι 22 χρόνων. Έχω κάνει 3 σχέσεις που κυριολεκτικά έπεσαν στο κενό. Είμαι εδώ κ ένα χρόνο μόνη μου.Αυτό που ζητα και ποθεί η ψυχή μου είναι να βρω επιτέλους έναν άνθρωπο να κάνω μια υπέροχη σχέση και να απολαύσω μαζί του ατελείωτες στιγμές πάθους αγάπης και έρωτα. Κ η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι. Φοβάμαι μήπως δεν χορτάσω στην ζωή μου αγάπη και έρωτα. Φοβάμαι μήπως έχω απωθημένα κ δε θα μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό.

Από μια εργασία που δεν πλήρωναν, δε μπορώ να σταυρώσω δουλειά. Προσπάθησα και προσπαθώ πολύ, με έχουν καλέσει σε συνεντεύξεις και τίποτα. Ειλικρινά τα έχω πάει καλά ειδικά στην τελευταία και δε μπορώ να διαχειριστώ πλέον το ότι δε με παίρνουν. Έχω όλο το πακέτο και ειλικρινά δεν ξέρω τι φταίει. Ζω σε επαρχιακή πόλη και σίγουρα παίζει ρόλο να έχεις γνωστούς όμως δεν αντέχω άλλο. Έχω κουραστεί και απογοητευτεί και έχω πολλά νεύρα με την κατάσταση.

Στο παρελθον στο Lifo εγραψα αρκετές εξομολογήσεις με ηττοπάθεια , κλαψομουνιαση γαμωτο ειμαι χωρίς σχέση , μονος δεν εχω κοπέλα και ασθανόμου χάλια απο το γεγονός ότι παντρευτηκαν οι γνωστοί μου και εγω δεν παντρευτηκα. Πριν τα τέλη του 2018 δυσκολευόμουν να ανοιξω βιβλιο και το Πανεπιστημιο ουτε καν το σκεφτόμουν. Tέλη του 2018 μεσω απο ενος γνωστού του μπαμπά μου έμαθα οτι υπαρχει ενα πολύ αξιολογο Πανεπιστήμιο εξ αποστάσεως. Αν μέχρι τα τελη του 2018 μου έλεγε κάποιος ότι κοιταξε " Φίλε μέχρι τέλη του 2022 θα έχεις τελειωσει Πανεπιστήμιο ενώ δουλεύεις θα πηγαίνεις σε ΙΕΚ θα το τελειώσεις και στα τελη 2022 θα έχεις αρχισεις το μεταπτυχιακο σου " θα του απαντούσα ότι ειναι τρελός , για ζουρλομανδύα. Και ομως τα καταφερα !!!! Ετρεχα σαν παλαβός απο την Δουλεια στο ΙΕΚ και απο το ΙΕΚ σπιτι για διαβασμα - εργασίες για το Πανεπιστημιο. Πολλα ξενύχτια και φοβερή πίεση .Όμως τωρα μέσα σε λίγα μόλις χρόνια απο το 2018 τελειωσα ένα ΙΕΚ, πηρα πτυχιο Πανεπιστημιου και ειμαι σε μεταπτυχιακό. Παλιά στεναχωριόμουν πολυ που δεν παντρεύτηκα αλλα πλέον δεν με νοιάζει. Δεν με ενδιαφέρει παντρευτήκαν οι άλλοι και δημιουργήσαν οικογένεια. Ειναι μέγα λάθος η συγκριση μας με τους άλλους και αυτο ειναι που φέρνει την δυστηχία σε πολλους ανθρώπους . Διότι οι άλλοι ειναι διαφορετικοι χαρακτήρες απο μενα, διαφορετικά βιώματα έχουν και με διαφορετικό τρόπο αναλύουν την πραγματικότητα οπότε δεν εχει ουσία το να συγκριθώ μαζί τους. Η συγκριση πρεπει να γίνεται παντα με τον ιδιο μας τον εαυτό.Η σύγκριση να γίνεται μεταξυ του "πως ήμουν παλαιότερα " και του "πως ειμαι τώρα" . Δεν με ενδιαφέρει που δεν έχω κοπέλα εξάλλου νεος ανδρας ειμαι θα βρω δεν με πειραν τα χρόνια και αυτο που καταφερα τα τελευταια χρονια με έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση με έκανε να βλέπω διαφορετικά τα πράγματα, διαφορετικά την ζωή. Ανήκω στους ανθρώπους που νίκησαν τον ίδιο τους τον εαυτό. Διότι ο χειρότερος εχθρός μας δεν ειναι οι άλλοι είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και αν τον νικησουμε αυτόν τότε είμαστε ανίκητοι. Γιώργος 41 ετών

Γιατί αφού μου ξεκαθάρισε ότι δέν με βλέπει όπως εγώ εκείνη,δέν αποφεύγει την επικοινωνία μεταξύ μας; Θέλει να μιλάμε στα social,αλλά αυτό που μου κάνει περισσότερη εντύπωση,είναι πως όταν θα βρεθούμε αναπόφευκτα στην κοινή μας παρέα,μου μιλάει,ασχολείται πολύ μαζί μου,και πολλές φορές κολλάει επάνω μου σάν στρείδι.Θα μου πείτε ότι το κάνει για επιβεβαίωση.Κι εγώ αυτό έχω σκεφτεί,όμως πόση επιβεβαίωση να πάρει όταν μπορεί να έχει όποιον θέλει,αποδεδειγμένα; Δέν είναι κάτι που το έχει ανάγκη,σίγουρα δέν είναι αυτό,αλλά τί είναι τελικά; Δέν ξέρω τί θέλει από μένα,που σε καμία περίπτωση δέν είμαι από αυτούς που θα έκοβαν φλέβα οι γυναίκες,έχω το γνώθι σαυτόν και είμαι ρεαλιστής.Δέν θέλω να μου χαϊδεύει την πλάτη,να με αγγίζει στο πρόσωπο,δέν μπορώ αυτές τις κινήσεις που τελευταία κάνει πολύ συχνά.Όσο συνεχίζει όλα αυτά τα περίεργα,δέν μπορώ να ξεκολλήσω.Ανυπομονώ για την επόμενη φορά που θα μιλήσουμε ή θα την ξαναδώ,την βλέπω και στον ύπνο μου.Φαύλος κύκλος αυτή η κατάσταση.

είμαι κοπέλα και ζω και δουλεύω εξωτερικό πολλά χρόνια. Έχώ 1 μεγαλύτερο αδελφή και αδελφή. Είχα διαπληκτισμό με τους γονείς μου για το θέμα της κληρονομιάς. Να διευκρινήσω ότι δεν θα είχα κανένα θέμα, αντιθέτως θα προτιμούσα, να μην έδιναν τίποτα σε κανέναν μας και να τα κρατούσαν για τον εαυτό τους. Παρόλα η αδελφή μου πηρε ενα σπίτι και ο αδελφός μου το αντίστοιχο ποσό σε μετρητά. Θα πάρω και εγώ ενα σπίτι Ελλάδα ‘οταν επιστρέψω’. Προς το παρόν αυτο το σπιτι ενοικιάζεται και ολο το ενοίκιο το παίρνουν οι γονείς μου. Οταν ανάφερα οτι το θεωρω άδικο, επειδή δεν σκοπεύω να επιστρέψω (ειμαι ήδη πανω απο 35), τότε αρχίζουν να με λενε αχάριστη και οτι παίρνω πολύ καλο μισθό στο εξωτερικό που είμαι και δεν πρέπει να εχω απαιτήσεις. Εγω απο την άλλη θεωρώ οτι απο τη στιγμή που αποφασίζεις να δώσεις κατι στα παιδιά σου, καλο είναι να το κάνεις ισάξια. Το να αποκλειστω επειδή κατάφερα να κτίσω μια καλή καριέρα θεωρώ οτι με αδικεί. Από την άλλη νιώθω τύψεις και απορώ αν το σκέφτομαι όντως πολύ εγωιστικά. Τι λέτε;