ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχει κάτι που με προβληματίζει εδώ και καιρο. Είμαι 22 ετων. Γενικότερα είμαι αυτό που χαρακτηρίζει ο λαός, "σχεσακιας". Έχω περάσει στο παρελθόν μερικές φάσεις που έκανα κάτι με διάφορα άτομα και δεν ξαναμιλουσαμε ποτέ, ωστόσο πλέον καταλαβαίνω ότι δεν με γεμίζει. Πριν από κάνα τρίμηνο χώρισα από μια τοξική σχέση ενός χρόνου (να σημειωθεί ότι τον πρώτο μήνα του χωρισμού δεν μπορούσα καν να βγω από το σπίτι) και πλέον βγαίνω με μια άλλη κοπέλα και περνάω όμορφα, θα μπορούσα δηλαδή να το δω να εξελίσσεται σε κάτι παραπάνω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το επεδίωξα εξ αρχής. Ταιριάξαμε δηλαδή και προτιμώ να περιμένω να δω μελλοντικά πώς θα πάει με το συγκεκριμένο άτομο, καταδικάζοντας, σύμφωνα με τον περίγυρο μου, "να ζήσω την ελεύθερη ζωή μου". Δεν έψαξα ποτέ κάποια δέσμευση απλά επειδή ήθελα σώνει και καλά να έχω σχέση, αλλά δεν καταλαβαίνω αν υπάρχει κάποιο στάνταρ ταιμινγκ που πρέπει κανείς να μείνει ελεύθερος ή γιατί είναι τόσο κατακριτέο το να θέλω ένα ατομο και όχι 35 ταυτόχρονα. Πιστεύετε ότι είναι σωστος ο τρόπος που λειτουργώ ή όλο αυτό είναι απλά ανασφάλεια; Φυσικά μια τέτοια δημοσίευση δεν είναι απαραίτητα κάποιο καθοριστικό πόρισμα, αλλά πραγματικά νιώθω αρκετά μπερδεμένη που δεν συμβαδίζω με τα πρότυπα της ηλικίας μου σε αυτό το κομμάτι.

Κουράστηκα να νιώθω πόνο. Ειλικρινά νιώθω πως αρκετά βασανιστηκα μέχρι τώρα. Χωρίς πλάκα νιώθω να πονάω σωματικά λόγω κακής ψυχολογίας. Θέλω να τελιωσει όλο αυτό το αίσθημα απογοήτευσης και η ηττοπάθεια. Με κούρασε. Έχω κλειστεί στον εαυτό μου και η πόρτα της καρδιάς μου έχει κλεισει. Ξέρω πως δεν θα έπρεπε να έχω μεγάλες προσδοκίες από τη ζωή γενικότερα, αλλά πείτε μου έναν που να μπορεί να ζει χωρίς στόχους και όνειρα και να είναι ευχαριστημένος πραγματικά. Αναρωτιέμαι πώς και πότε θα τελειώσει αυτό το αίσθημα κενού και ανεπάρκειας. Θα το κουβαλάω για πάντα; Θέλω να προχωρήσω . Θέλω να αφήσω πίσω ότι με πονά.

Της πρότεινα να έρθει στο σπίτι μου σήμερα,να δούμε ταινία ή οτιδήποτε εκείνη θελήσει τέλος πάντων,και να παραγγείλουμε ό,τι τραβάει η ψυχή μας μέρα που είναι.Μου είπε ότι έχουν κανονίσει με την παρέα της και έχουν κλείσει τραπέζι και ότι θέλει πολύ να είμαι και εγώ,αλλά αρνήθηκα επειδή αύριο πρέπει να ξυπνήσω πολύ πρωί για τη δουλειά.Μένω μόνος,και έχω καταλάβει ότι διστάζει να έρθει,γιατί της το έχω ξαναπροτείνει.Το καταλαβαίνω απόλυτα με τόσα που γίνονται και της δίνω δίκιο.Δέν γνωριζόμαστε πολύ καιρό,όμως αυτό το λίγο διάστημα,πιστεύω πως η γνωριμία μας είναι ουσιαστική και θα έπρεπε να είχε καταλάβει πάνω-κάτω τί άνθρωπος είμαι.Έχουμε βγεί έξω αλλά πάντα με παρέα,μόνοι οι δυό μας ποτέ,και αυτό γιατί και εγώ δέν της το έχω προτείνει,αλλά και εκείνη δέν κάνει κάποια κίνηση ώστε να καταλάβω ότι θέλει.Πώς να της δείξω ότι θέλω να μου έχει εμπιστοσύνη; Νομίζω πως είναι φοβισμένη για κάποιο λόγο.

Είχα βρει μετά από χρόνια δουλειά στον τομέα μου και με νορμάλ λεφτά αν σκεφτεί κανείς ότι δεν είχα εμπειρία. Στην πορεία είδα ότι οι συνθήκες ήταν απαίσιες τα αφεντικά μας είχαν σαν δούλους... Έκανα υπομονή και σκεφτόμουν ότι τουλάχιστον η δουλειά μου αρέσει και θα έχω και εμπειρία σε αυτόν τον κλάδο. Μετά από 7 μήνες αυξήθηκε ο μισθός μου και λέω εντάξει τουλάχιστον αναγνωριζουν την αξια μου... Ένα χρόνο μετά την αύξηση έρχεται η μείωση σε ποσο μικρότερο από ότι έπαιρνα στην αρχή!!! Θα ξαναγινω λοιπόν πωλητής και θα κυνηγήσω το όνειρο μου μόνος μου! Πισωγύρισμα? Μπορεί.. αλλά όταν μετά από σχεδόν 2 χρόνια συνεχόμενης πίεσης και άσχημης συμπεριφοράς η ψυχολογία πιάνει πάτο και επιρεαζει τη ζωή σου, υπάρχει άλλη λύση?

Αναρωτιέμαι γιατί ενοχλεί η καλοσύνη κάποιους ανθρώπους. Και στις πράξεις που είναι το πιο σημαντικό μα και στα λόγια. Η κριτική σκέψη μαζί με την καλοσύνη. Θεωρητικά δεν ενοχλεί κανέναν. Όλοι την καλοσύνη αναζητούν και έναν συνδυασμό ρεαλισμού-ρομαντισμού στη σκέψη. Αλλά συνήθως οι άνθρωποι που πράττουν το καλό θεωρούνται εκ προοιμίου μαλθακοί και αδύναμοι κι ότι δεν σκέφτονται σωστά και παλιμπαιδίζουν. Αναρωτιέμαι γιατί αφού υπάρχουν τόσοι καλοί άνθρωποι τα πράγματα είναι έτσι γύρω μας; Κανένας δεν κάνει και δεν αναζητά το κακό κι όμως αυτό θριαμβεύει. Κατανοώ την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σκέψεων και της δράσης και ότι το κακό πολλές φορές προκύπτει από προσωπικά βιώματα κι εμπειρίες. Προσωπικά όμως πιστεύω πως το να κάνει κάποιος κακό στην πράξη, να φτάσει στο τελικό στάδιο δηλαδή, να φτάσει από την σκέψη στην πράξη τότε πέρα κάποιων μεμονωμένων περιπτώσεων είναι καθαρά επιλογή εκείνου που θα το διαπράξει χωρίς δικαιολογία. Ένα τραγούδι που εκφράζει όσα νιώθω είναι εδώ: https://youtu.be/Y9K1p5rZdeg (εννοείται ότι δεν ταυτιζόμαστε)

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα γράψω τέτοια εξομολόγηση. Μάλλον ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι. Λοιπόν, ο αδερφός μου έχει μια σχέση λίγους μήνες. Τώρα τελευταία το έχει γνωστοποιήσει σε εμάς, στους φίλους του στα social media του κ.λπ. Με πιάνει μια φίλη μου τις προάλλες, αφού είδε κάποια κοινή τους φωτογραφία και μου είπε ότι ξέρει την κοπέλα, είχαν δουλέψει μια φορά σεζόν μαζί και γενικά η συγκεκριμένη κοπέλα έχει πολύ άσχημο χαρακτήρα. Να πω εδώ ότι η φίλη μου δεν τίθεται θέμα να μου λέει ψέματα για οποιαδήποτε λόγο (πχ να γουστάρει τον αδερφό μου, τον έχει δει δύο φορές στη ζωή της, είναι παντρεμένη και έγκυος ). Οπότε ξέρω ότι αυτά που μου λέει είναι αλήθεια. Η κοπέλα αυτή έκανε μπουλινγκ σε άλλες υπαλλήλους, έλεγε ψέματα στα αφεντικά της για συναδέλφους της, ήταν μπλεγμένη με ναρκωτικά και άλλα τέτοια σοκαριστικα. Και τώρα εγώ τι να κάνω? Ζούμε σε ξεχωριστές πόλεις με τον αδερφό μου.. Πώς να το αντιμετωπίσω? Αν του μιλήσω και του πω να χωρίσει, φοβάμαι ότι θα έχω τα αντίθετα αποτελέσματα και ως αντίδραση θα κολλήσει περισσότερο πάνω της. Πραγματικά, δεν ξέρω Πώς να το διαχειριστω..

Εχω παθει λιγο με μια κοπελα που γνωρισα μεσο της δουλειας της (την οποια κανει απο αναγκη σε χρηματα) και δεν βλεπω την ωρα να ξανα παω να την δω ωστε να της ζητησω να βγουμε. Απο την μια ισως φαω το ακυρο μου και αυτο το συμπεραίνω απο το διαολακι στο αριστερο μου ώμο. Σε αντιθεση με τον αγγελο στο δεξι που με ενθαρρύνει να κανω την κινηση μου στην κοπελα. Η κοπελα (που για την ακριβεια γυναικα θα επρεπε να την χαρακτηριζω) ειναι μια τοσο δυνατη προσωπικοτητα που μπορει να σταθει στα ποδια διχως να εχει κανεναν αναγκη εως εναν βαθμο βέβαια γιατι ολοι χρειαζομαστε μια καποια στιγμή. Ειναι απο τις κοπελες που τις γνωριζεις και ξαφνιαζεσαι πως υπάρχουν ακομα τετοιοι ανθρωποι. Απο την πρωτη στιγμη ηρθαμε τοσο κοντα (λογω της δουλειας της) που ενιωσα κατι τοσο δυνατό. Δεν δινω ακομη ωστόσο τοπο στο συναίσθημα για να μην πληγωθω. Τοσο κακο να το σκεφτεσαι ως νεος αυτο και να μην αφηνεσαι στην κατασταση οποια κι αν ειναι. Πειτε να πατε για εναν καφε στην/ον ανθρωπο που σου αναβει μια μικρη σπιθουλα την στιγμη που του μιλατε παιδια!! Βαλτε τετοιους παρομοιους στην ζωη σας. Κουρασαν τα ψυχολογικα του καθενος. Εβελινα σου ρχομαι!

Ειμαι 27 κ διαπιστωνω οτι η πλειοψηφια των συνομηλικων μου (κ οχι μονο) ο,τι κανουν σ' αυτη τη ζωη το κανουν για να το ποσταρουν στα social media. Δεν ζουνε για να ζουνε, αλλα για να το επιδεικνυουν και να παιρνουν επιβεβαιωση απο τους αλλους. Μερα του αγιου βαλεντινου χθες και ξεχειλισαν τα σοσιαλ μιντια απο ποστ ερωτευμενων. Η αναγκη μερικων για επιδειξη φτανει στο σημειο να επιδεικνυουν ακομα κ τον συντροφο τους, λες και ειναι αξεσουαρ. Θα μου πειτε, "θελουν να μοιραστουν τα συναισθηματα τους με τους αλλους". Δηλαδη γιατι θελουν να μοιραστουν τα τοσο προσωπικα τους συναισθηματα με τους followers τους, μεγαλο μερος απο τους οποιους ειναι αγνωστοι ή απλοι γνωστοι? Οσοι ειναι κοντινοι σου ανθρωποι λογικα ξερουν πως αισθανεσαι για τη σχεση σου, οι υπολοιποι γιατι πρεπει να ξερουν? Αν υπαρχει καποιος τον οποιον τον ενδιαφερουν τα συναισθηματα σου, αυτος ειναι μονο ο συντροφος σου, κανενας αλλος δε νοιαζεται. Ολα τα αλλα ειναι απλα επιδειξη κ αναγκη επιβεβαιωσης. Μερικοι ανθρωποι μαλλον πιστευουν οτι μια δήλωση αγάπης δεν είναι πλήρης αν δεν δημοσιευτει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κ αυτο μου φαινεται θλιβερο. Μακαρι να ζουσα 30 χρονια πριν που δεν υπηρχαν ολα αυτα, γιατι απο τοτε που αποκτησαμε τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης ολοι αποβλακωθηκαμε. Δεν μπορεις να ξερεις πια αν καποιος ανεβαζει φωτογραφια μαζι σου επειδη οντως απολαμβανει τη στιγμη σας ή επειδη θελει να παρει λαικ. Ειναι ωραιος ο ερωτας κ ευχομαι σε ολους μας να τον βρουμε κ οσοι τον εχετε να τον διατηρησετε οσο περισσοτερο μπορειτε, αλλα προς θεου, αν τον εχετε ζηστε τον κ μην αναζητατε την επιβεβαιωση των αλλων. Κανενος τα σχολια ή τα λαικ δεν θα σας πεισουν οτι ειστε ερωτευμενοι αν εσεις οντως δεν ειστε.

Καλησπέρα παιδιά θα ήθελα να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Είχα πάει σε ένα μέρος. Εκεί σε ένα καφέ γνώρισα κάτι παιδιά. Μαρεσαν 1-2. Αλλά όταν με τρόπο έμαθα ότι είναι δεσμευμένοι απογοητεύτηκα. Σε όποιον κάνω κίνηση ( που γενικώς τώρα τελευταία άρχισα να κάνω) είναι δεσμευμένοι. Ένας απ' τα παιδιά μου ζήτησε το τηλέφωνό μου και το έδωσα. Και χθες το βράδυ με πήρε ένας άγνωστος που μου είπε ότι είναι από εκείνο το μέρος με απόκρυψη και του είπα να πάρει με γυμνό νούμερο και άρχισε να μου λέει ασυναρτησίες καυλιάρα και τέτοια και το έκλεισα. Είμαι εδώ κ 2 μήνες μόνη σχέση έχω να κάνω από προπερσι πέρασα 14 Φεβρουαρίου για 23η φορά μόνη γιατί αυτή η γιορτή δεν με γουστάρει καθόλου. Πραγματικά έχω πέσει απ' τα σύννεφα και ήταν κ κοντά στην ηλικία μου τα παιδιά γύρω στα 20-21. Από εκείνη την ημέρα δε θέλω να την ξαναπεσω σε κανένα ο ένας δεσμευμένος ο άλλος ανώριμος που παίρνει με απόκρυψη για να κάνει σήμερα έχω ραντεβού και δε ξέρω κ τι θα γίνει γτ ακόμα δεν έχουμε συνεννοηθεί καλά βαρέθηκα πραγματικά. Μια σχέση θέλω να κάνω μια σχέση όμορφη αλλά πρώτα πρέπει να γίνει γνωριμία και πέφτω συνέχεια σε εμπόδια. Πραγματικά δε θέλω να την ξαναπεσω σε κανένα από χθες σε κανένα και να μου αρέσει παλιά δε το έκανα μόνοι τους ερχόντουσαν αν και η σχέση έπεφτε σε διάλυση. Πραγματικά αισθάνομαι πολύ μόνη πολύ μου λείπει ο έρωτας βαρέθηκα να πέφτω σε άτομα που κοροϊδεύουν ή είναι δεσμευμένα απογοητεύτηκα. Κ στο κάτω κάτω σκέφτομαι ότι όποιος γουστάρει αληθινά θα μιλήσει αυτός ο άντρας είναι ο κυνηγός αμάν πια με αυτή την δήθεν μοντέρνη κοινωνία που βρώμα σαπιλα

Τελικά τι σημασία έχει στην ζωή? Αγωνιούσαν να βρω δουλειά τώρα που βρήκα δουλειά και δουλεύω μερικές ώρες στεναχωριέμαι ότι δεν πιάνω πολλά λεφτά ώστε να μετακομίσω και να φύγω από το πατρικό μου