ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πήγαν οι καλοί άνθρωποι?

...η ψυχή μου..

Με ελκύει απίστευτα ο πρώην της πρώην μου, ο οποίος είναι κολλητός με τον νυν μου. Τον σκέφτομαι συνέχεια.

Πως αλλάζουν τα πράγματα ξαφνικά,χωρίς καν να το καταλάβεις. Αρχίζετε έρχεστε πιο κοντά μιλάτε σχεδόν κάθε μέρα με μηνύματα. Βρίσκεστε αγκαλιές,χαδια. Συνεχίζετε να μιλάτε όλο καρδιές τα μηνύματα. Και του λες να βγείτε σε αφηνει στο διαβάστηκε και μια εβδομάδα καμία επαφή μαζί σου. Και συ μένεις με την απορία του τι εγινε. Τι μπορεί να άλλαξε έτσι γρήγορα ;

Πρωτο μαθημα έκθεση και υποτίθεται το δυνατό μου σημείο ..εγραψα γύρω στο 15 και αποχαιρετώ τον στόχο μου ηδη καθώς δεν προκειται να γραψω 20 στα υπολοιπα τρία

Δεν έχω από κανέναν ένα στήριγμα ούτε από τους γονείς μου ούτε τους συγγενείς μου όλοι με κρίνουν για τα κιλά μου έχω χάσει 10 κιλά και είμαι 90 τώρα όμως ακόμη φενομαι στρουμπουλή. Δέχομαι σκληρή κριτική και δεν αντέχω άλλο ας με κατάλαβενε κάποιος έστω ένας πόσο κακό μου κάνουν .. Δεν τρωο τίποτα μόνο μεσημεριανό και πολύ νερό πίνω όμως δεν φεύγουν τόσο γρήγορα τα κιλά σε σημείο που τα έχω βάλει με τον εαυτό μου . Μου μπαίνουν άσχημες σκέψεις στο μυαλό και όσο συνεχίζεται γίνομαι και χειρότερα ... Γιατί να τα περνάω όλα αυτά πότε μου δεν προσεβαλα κάποιον άνθρωπο πότε δεν είπα κάτι αρνητικό για κάποιον επιτέλους ας μου πει κάποιος γιατί όλοι μου συμπεριφερονται ετσι όσο τους μιλάω και τους λέω δεν μπορώ να χασω εύκολα και γρήγορα κιλά γίνονται άγρια θηρία που θέλουν να επιβάλουν το δικό τους . Δεν μπορώ να ζω με τον φόβο και το κριτική των άλλων!

Έχω ένα φίλο που βγαίνω αρκετό καιρό τώρα εχθές το απόγευμα και μετά από πολύ καιρό αποφάσισα να βγω με την μητέρα μου για ένα καφέ μιας και έβγαινα συνεχώς με φίλους και φίλες . Η μητέρα μου εχει δει τον φίλο μου αλλά δεν έχει έρθει έτσι με την μητέρα μου ποτέ να καθίσουμε δεν υπάρχει και λόγος ήμαστε μεγάλοι άνθρωποι και βγαίνουμε δύο μας . Εχθές φαγώθηκε η μάνα μου να καλέσω στην καφετέρια τον φίλο μου εγώ να επιμένω άστο καλύτερα ο άνθρωπος μπορεί να ντρέπεται μπορεί να μην θέλει να νιώθει άβολα και άρχισε η μάνα μου ντρέπεται τόσο μεγάλος ανδρας και να επιμένει ώσπου τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε να είσαι με την μητέρα σου πως να έρθω κλπ κλπ μου τα μασάγε μετά λέει αντέ καλά θα έρθω στην τάδε καφετέρια περίμενα 1 ώρα ολόκληρη σε μια στιγμή ενώ είχε πάρα πολύ κόσμο τον βλέπω στην άλλη γωνία να ψάχνει να με βρει και δεν με είδε καθόλου σηκώνομαι να πάω και τον βλέπω να φεύγει χωρίς καν να ξανακοιταξει πίσω. Κατευθείαν τον πήρα τηλέφωνο δεν απαντούσε του στέλνω μνμ ούτε τότε πέρασε μιση ώρα και έτσι έφυγα δεν μπορούσα αλλο να περιμένω . Η μητέρα μου άρχισε και γιατί δεν πήρε τηλέφωνο και ήρθε ως εδώ και δεν μας είδε και έφυγε και ας επερνε έστω να πει κάτι περιμένουμε 1 ώρα δεν είχε και άδικο... φτάνω σπίτι ξαπλώνω και μετά από 2 ώρες μου έστειλε μήνυμα λέγοντας ότι ξέχασε το κινητό σπίτι. Είναι πολλές φορές που βγαίνουμε το ξεχνάει στο αυτοκίνητο και γυρνάμε να το πάρει αλλά δεν πίστεψα ότι το ξέχασε σπίτι του. Στράβωσα πάρα πολύ μίλησα και εμένα φίλο μου και μου είπε πως κοίτα να δεις ίσως ντραπηκε μετάνιωσε τελευταία στιγμή κλπ κλπ εγώ τώρα σκέφτομαι πως να φέρθω σαν να μην τρέχει τίποτα η να ανταποδώσω στην ίδια συμπεριφορά η στην τελική εγώ έκανα το λάθος και δεν έπρεπε να τον καλέσω?

Είμαι 36 κ μπερδεμένη θέλω να ;λλαξω δουλειά κ φοβάμαι ότι δεν θα βρω τπτ κ ότι είμαι μεγάλη πολύ βλέπω στις αγγελίες που έχουν κ ηλικία δίπλα λες κ είμαστε κοτόπουλα...σκέφτομαι κ για δεύτερο μάστερ αλλά εκεί είναι που λέω είμαι σούπερ μεγάλη κ θα και στο αμφιθέατρο με πιτσιρίκια γιατί το χω πάθει δεν ξέρω....η μαλλον φαντάζομαι

Εμφανίστηκε ξαφνικά στη ζωή μας ένας ετεροθαλής αδερφός (50 χρονων) στην ηλικία τη δική μου και των αδερφών μου. Λενε οτι εχουμε τον ιδιο πατερα και ότι τώρα το αποκάλυψε η μάνα του που είναι ετοιμοθανατη. Την ξεραμε τη μανα του ήταν όντως παλια συντροφος του πατερα μας. Αυτος ζει στο εξωτερικο και θελει να γνωρίσει τα αδέρφια του. Τι μπορεί να θέλει από εμάς? Περιουσία? Μπορει να διεκδικήσει κάτι?

Οταν ξαναβρήκα τον εαυτό μου πριν από αρκετό καιρό, ένιωσα να έχω απέναντι μου τον 18χρόνο εαυτό μου να μου λέει "συγχαρητήρια, κατάφερες αυτό που δεν μπόρεσα εγώ να καταφέρω" και να μου χαμογελάει. Στη συνέχεια να φεύγει από μένα και να περπατάει..και λίγα λεπτά μετά να έχει χαθεί.Αυτό.