ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με χωρισε δευτερη φορα. νιωθω νεκρη. εχουν περασει 3 μηνες και δεν το εχω ξεπερασει. εχω φρικαρει. ηταν το στηριγμαμου. θελω πραγματικα να σταματησω να νιωθω ετσι. πειτε μου τι να κανω. τον εχω διαγραψει απο παντου αλλα ο πονος δεν περναει. ξυπναω και τον σκεφτομαι. πειτε μου ακομη και τα κλισε.ειμαι 24 αλλα ηταν η μεγαλυτερη σχεση μου. φεροταν ασχημα, σιγουρα αξιζω κατι καλυτερο αλλα δεν μπορω να συνειδητοποιησω οτι μου φερθηκε σκαρτα ενας ανθρωπος που θεωρουσα οικογενεια.

Τσουρουφλίστηκα και το καταευχαριστήθηκα.

Ενώ έκοψα την αναβολή και τώρα μου ήρθε το χαρτί για το που παρουσιάζομαι σκέφτομαι να μην πάω στρατό...

Είναι απίστευτο τι θεωρίες φτιάχνει ο καθένας για να υποτιμήσει χαρίσματα που δεν έχει.Βγάζει την αυτοπεποίθηση σημάδι..... βλακείας για να κάνουμε τον σταυρό μας όσοι δεν έχουμε και να λέμε ότι είμαστε έξυπνοι αν είχαμε αυτοπεποίθηση θα ήμασταν βλάκες.Ρε φίλε κάψιμο. Ότι ας πούμε δεν υπάρχει ο όρος υπερτίμηση και έλλειψη αυτογνωσίας για να περιγράψει το φαινόμενο "αυτοπεποίθηση χωρίς λόγο".Με άλλα λόγια οι άνθρωποι που είναι σίγουροι δυνατοί και τους θαυμάζουμε στην ουσία είναι βλάκες και άχρηστοι.Πάω να κατεβάσω κανεάν ουζάκι μπας και έρθω στα ίσα μου.

Τοοσα και τόσα άρθρα, quotes από δω κι από κει στα social media σχετικά με το self love, την αυτοπεποίθηση και τα λοιπά. Οκευ το χουμε καταλάβει. Αλλά από κει και πέρα; τι μπορούμε να κάνουμε για να αγαπήσουμε όντως τον εαυτό μας, να μην τον συγκρίνουμε με άλλους, να μην νιώθουμε μειονεκτικα; Υπάρχει κάποιος εδώ που όντως άρχισε να εκτιμάει περισσότερο τον εαυτό του και τα κατάφερε μόνος του; ή να μην έχω μεγάλες προσδοκίες;Ευχαριστώ εκ των προτέρων σε όσους απαντήσουν

οσοι ειστε 18-25 και εχετε χασει καποιον γονιο σας, πως το αντιμετωπίσατε; το βλεπω να ερχεται και δεν ειμαι ετοιμη καθολου

Είχα βγει με τον αδελφό μου και την κοπέλα του για σινεμά πριν από 4 μέρες . Εκεί που περίμεναμε για να μας κόψουν τα εισητηρια, περνάει μια κοπελα που φαινόταν στην ηλικία μας με εμφανή παραπανίσια κιλά. Ο αδελφός μου (όντας και αυτός λίγο πιο γεμάτος) Την σχολίασε στην κοπέλα του. Η κοπέλα του είχε σώμα λαμπάδας. Τις λέει πως αυτή θα χρειαστεί 3 θέσεις και κάτι τέτοιου είδους αστειάκια. Η κοπέλα του είπε "δεν ντρέπεσαι, ποιος νομίζεις ότι εισαι, λες και εσύ είσαι τέλειος" και του τα έχωσε. Της ζήτησα συγνώμη για την συμπεριφορά του αδελφού μου. Τέλος πάντων εγω έκατσα στην μεση και δεν μιλήθηκαν καθόλου

Πολλές φορές μου έχει έρθει να σηκωθώ και να φύγω μακριά από όλους και από όλα... Και δεν ξέρω ούτε και εγώ που θα βρεθώ... Το έχω κάνει άλλες δύο φορές στο παρελθόν και ήταν σωτήριο, άλλαξα περιοχές, τηλέφωνα, έκλεισα social και έφτιαξα άλλα και ανανεώθηκα. Τώρα σκέφτομαι σοβαρά να το ξανακάνω γιατί βαρέθηκα κάποιους ανούσιους ανθρώπους χωρίς πάθος, που όλη τους η ζωή είναι κινητό-υπολογιστής-τηλεόραση και δεν λένε ούτε μια κουβέντα στον άνθρωπο που έχουν δίπλα τους... Να μην φοβάστε τις αλλαγές και αν κάτι δεν σας αρέσει να το αλλάζετε ή να φεύγετε, πολλοί λένε πως δεν είναι τρόπος αντιμετώπισης αλλά αν εσύ πιέζεσε δεν υπάρχει άλλη λύση, είναι βάλσαμο για την ψυχή η αλλαγή παραστάσεων και οι νέες εμπειρίες και γνωριμίες....

από τοτε που με θυμαμε κοντά της μια ζωή σπίτι σχόλιό κι με το ζόρι πουθενά να παμε οικογένεια μια βόλτα μην λένε οι γύρο . μια ζωή σπίτι μέσα φωνές τσακωμοι και να είμαι το δουλικό της . δε θυμαμε πότε να χάρηκα μαζι της κάπου που πήγαμε όλα με το ζόρι κι τυπικά . απομόνωση απο παντού και μοναχικότητα δε γνώρισα τι ειν να ζεις χαρούμενα χαλαρά ανέμελα ουσιαστικά . κι τώρα μόνες τελιος αποκομμένοι από παντού κανέναν να μην εχουμε κοντά μας . τώρα λεει μα κανείς κοντά μας ??? ούτε ένας ??? τόσα χρόνια γιατι ειμασταν όλο κλεισμένες σπιτι ??? τώρα που δε μπορεί να κουνηθεί από το κρεβάτι της , τωρα στα 37 μου ούτε γνωριμίες ούτε τίποτα αποκομμένη απο παντού . νιώθω μέσα μου ακόμα 15 κι φενομε 45 στην όψη με φωνάζουν όλοι κυρία μανταμ θειτσα τι ωραια

Η σιγουριά είναι μεγάλο αβαντάζ. Να έχεις όχι ένα σπίτι, αλλά ένα σπιτικό, μια οικογένεια με συγκεκριμένα ωράρια, αγκαλιές, πειράγματα, φιλιά και συζητήσεις. Όταν φεύγει η σιγουριά την θέση της την παίρνει ένα κενό. Η μελαγχολία και ο φόβος. Σκοτεινά μονοπάτια, σκέψεις, μοναξιά. Μου λείπει η σιγουριά, αλλά αν είχα μόνο και μόνιμα αυτή, θα ήμουν εντελώς τυφλή.