ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα μιλήσω για την οικογένεια που μεγάλωσα,  στην οποία είχαμε τρία βασικά χαρακτηριστικά : χαμηλό βαθμό συνοχής, ανύπαρκτη επικοινωνία και εκφραστικότητα και πολύ υψηλό βαθμό σύγκρουσης. Η εσωτερική μας  ζωή ήταν συχνά χαοτική, τυχαία, απρόβλεπτη και ασυνεπής, την ώρα που οι σχέσεις μεταξύ μας είναι έντονα δυσλειτουργικές Oσον αφορά στα πρόσωπα της οικογένειας, ο πατέρας ήταν συχνά συναισθηματικά απόμακρος και αδιάφορος. Η μητέρα απο την άλλη υπερπροστατευτική, θυμωμένη και επικριτική. Η επικοινωνία που είχαμε τα υπόλοιπα  μέλη είναι αρκετά επιφανειακή. Η  μητέρα ήταν υπερπροστατευτική απέναντι μας, με συναισθηματική υπερεμπλοκή, ασκούσε έντονη επιρροή και ενώ ήταν  αρκετά παρεμβατική στη ζωή μας. Η επικοινωνία ανάμεσα στην μέλη της οικογένεια δεν ήταν άμεση και ουσιαστική,  ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που η επαφή γίνονταν με τρόπους αρνητικούς (γκρίνια, επικρίσεις παράπονα κ.λπ.) Συχνά διαμορφώνονταν τριγωνικές σχέσεις όπου η συμμαχία των δυο μελών ( Μάνα – Εγώ)  (Πατέρας – Αδερφή)  οδηγούσε στον αποκλεισμό και την αποδοκιμασία του τρίτου. Δεν λειτουργούσαμε με κανόνες, όρια.  Αν και η επικοινωνία ανάμεσα μας δεν ήταν ουσιαστική, οι σχέσεις μεταξύ μας παραδόξως ήταν στενές κατά ένα τρόπο προκαλούσαν και να διαιωνίζαν την υλική και συναισθηματική μας εξάρτηση.   Εγώ μέχρι προσφατά εξακολουθούσα να είμαι προσκολλημένος και καθηλωμένος στην οικογένεια , διατηρώντας έντονες αν και διαταραγμένες σχέσεις μαζί της Υπήρχε το βασανιστικό δίλλημα της παραμονής ή φυγής απ’ το σπίτι. Φευγώ αλλά τοτέ θα προδώσω την οικογένεια  και απο την άλλη εάν δεν τα καταφέρω μόνος. Και απο την άλλη μένω και διαιωνίζω την συγκρουσιακές και εξαρτηρικές σχέσεις.   Σήμερα θέλω να οργανώσω τις οικογενειακές σχέσεις σε καινούριες βάσεις, να αντιμετωπίζω το πρόβληματα ανοιχτά, να μπορώ να έκφραζω συναισθηματα μου και έχουμε καλυτερή διαχείριση των συγκρούσεων – διαφωνιών μας. Δεν ξέρω εάν μπορούμε να τα καταφέρουμε, γιατί τόσα χρόνια μάθαμε στρεβλά και αδιέξοδα να λειτουργούμε. Και φυσικά εάν το θέλουν και οι άλλοι.