ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρέπει να την χαϊδεύουμε δηλαδή για να μην την κάνουμε νιώσει χειρότερα;! Σοβαρά τώρα ;;Αγαπητή rosestar οι απόψεις σου για το θέμα είναι γνωστές: για να βρεις δουλειά πρέπει να έχεις γνωστό να σε βάλει κάπου. Έως εκεί φτάνει η φιλοδοξία του ανθρώπου; Όλοι οι υπόλοιποι που προσπαθήσαμε μόνοι μας; Τι εννοείς μιλάμε εκ του ασφαλούς; Από μικρή δουλεύω, χωρίς παύσεις, όχι στην ίδια δουλειά. Ξεκίνησα, άλλαξα αντικειμενο, προσπάθησα να γίνω καλύτερη σε αυτό που μου άρεσε περισσότερο ώστε να το κάνω πιο ευχάριστα. Και ναι, στην πορεία, έκανα γνωριμίες οι οποίες πάντα είχαν κάτι να μου προτείνουν, πολλές φορές ένα σκαλί παραπάνω, διότι είδαν πώς δουλεύω και τί μπορώ να κάνω. Δημιουργηθηκε ένας κύκλος ανθρώπων οι οποίοι είχαν κάπου να με προτείνουν και να βγουν ασπροπρόσωποι. Που είναι το κακό όταν είσαι καλός στην δουλειά σου; Ο άντρας μου τα ίδια. Μέχρι που συναντηθήκαμε και δημιουργήσαμε μαζί κάτι ξεχωριστό! Για την άλλη έννοια του γνωστού, του βυσματος εννοώ, νομίζω δεν αξίζει να το αναλύσουμε. Ωραία, ζούμε γνωρίζοντας ότι υπάρχει. Εμείς τί κάνουμε είναι το θέμα.

Συμφωνώ σε όλα rosestar. Όντως οι συγκυρίες είναι μεγάλη υπόθεση.Γι αυτό πρέπει να είμαστε όσο και όπως μπορούμε μέσα στα πράγματα. Να μη μένουμε στην απ'έξω. Να τους υπενθυμίζουμε την παρουσία μας. Οταν είμαστε σε τέτοια δυσχερή θέση ρωτάμε παντού για δουλειά. Πηγαίνουμε οι ίδιοι. Εκτιμάται τις περισσότερες φορές. Χαίρομαι που γράφεις ότι προσπαθείς.Αυτό το μήνυμα ήθελα να περάσω. Να μην αφηνομαστε. Κάπου θα βγει.

Επειδή προφανώς αυτό που λες απευθύνεται και σε εμένα... Δεν μιλάμε εκ του ασφαλούς φίλε μου. Στον ιδιωτικό τομέα κυρίως κανένας δεν μπορεί να ειναι ασφαλής. Αλλά το προσπαθήσαμε. Μοιράσαμε ένα σκασμό βιογραφικά, πήγαμε σε ένα σωρό συνεντεύξεις, διαβάσαμε, ψάξαμε στο ιντερνετ, διαβάσαμε και μάθαμε πράγματα μόνοι μας. Και ναι, προφανώς και δεν θα χαϊδέψουμε αυτιά. Τα παραδείγματα που έχω εγώ από την οικογένεια μου ή τους φίλους μου είναι ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ περιπτώσεις που απορρίπτουν ευκαιρίες για δουλειά επειδή δεν ταιριάζει με το πτυχίο τους, το Image τους, με το τι θα πει ο κόσμος, με το "αααα εμένα η μάνα μου δεν με μεγάλωσε για να σερβίρω καφέδες" και άλλα τέτοια. Άρα πως θέλεις να σκεφτώ ότι δεν μιλάμε για μια περίπτωση "μία από τα ίδια"? Άσε που ειναι μια γενική εξομολόγηση που μπορούμε άνετα να την κατατάξουμε σε αυτή την κατηγορία. Όταν φίλη μου 4 χρόνια άνεργη - παραίτηση, όχι απόλυση - νηπιαγωγός, απέρριψε 4ωρη εργασία σε σταθμό γιατί δεν σπούδασε για να πάρει 300 ευρώ τότε ναι, κι εμείς θα αρπαχτούμε με αυτές τις εξομολογήσεις. Γιατί ειναι παράδειγμα οτι ευκαιρίες υπάρχουν, μετρημένες όμως και ορισμένοι περιμένουν να διαλέξουν. Κι εμείς - που μιλάμε εκ του ασφαλούς όπως λες - από εκεί ξεκινήσαμε, από τα 300 ευρώ. Και βάλαμε τον κώλο μας κάτω - σορρυ κιολας - και το παλέψαμε, διαβάσαμε, εξελιχθήκαμε και πήγαμε παρακάτω. Για αυτό λοιπόν θα σου πω ακόμα μια παροιμία. Αν δώσεις λέει σε κάποιον ένα ψάρι θα έχει φαγητό για μια μέρα. Αν τον μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει κάθε μερα. Αν δεν της δώσουμε λοιπόν 2-3 ιδέες και δεν την παρακινήσουμε να εξελιχθεί, δεν κάνουμε τίποτα.

Μην κουράζεσαι NoName90 να εξηγείς.Ίσως η εξομολόγηση να έγινε με ενημερωτική διάθεση και όχι για να δοθούν κάποιες γνώμες.Από προσωπική εμπειρία και από περιπτώσεις γνωστών και συγγενών έχω καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Οτι κανείς δεν μένει 8(!) χρόνια χωρίς δουλειά! Χωρίς να κάνει οτιδήποτε! Για μένα είναι καθαρά επιλογή. Κεκαλυμενη με το μανδύα της ανεργίας και της αναξιοκρατίας. Κάποιοι μίλησαν για σεμινάρια, σπουδές, κτλ. Είχαν κάτι να προτείνουν. Και καλά κάναν. Εγώ μίλησα μόνο για δουλειές. Αυτά ξέρω, αυτά είπα. Επειδή δεν έχω σπουδάσει. Είμαι απόφοιτος λυκείου. Πρότεινα σε ένα σχόλιο κάποιες δουλειές που δεν θεωρείται απαραίτητη η προϋπηρεσία.Επειδή μας είπε ότι ζητάνε παντού. Κι αυτό γιατί γνωρίζω άτομα που απασχοληθηκαν σε τέτοιες εργασίες. Άλλοι με πτυχίο, άλλοι όχι. Μέχρι και φροντίδα ηλικιωμένου σε σπίτι έκανε γνωστό μου άτομο μέχρι να βρεθεί κάτι άλλο. Βρέθηκε, ενημέρωσε ότι θα σταματήσει, την αντικατέστησαν και τώρα ασχολείται με κάτι σχετικό με τις σπουδές της.Κάποιοι φύγανε εξωτερικό. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, πηραν την απόφαση όμως. Πού να προτείναμε και κάτι τέτοιο δηλαδή.. Γνωστός μου 10 χρόνια άνεργος, λέει ότι δεν βρίσκει. Βρίσκει. Δεν πάει όμως γιατί διαλέγει. Το ένα έχει λίγα λεφτά, το άλλο είναι πολύ κουραστικό, στο άλλο είναι μαλακες.. Δε λέω, θα κάτσουν και στραβές, θα έχεις να αντιμετωπίσεις και οικογενειακά/προσωπικα θέματα σοβαρά που θα σε πάνε πίσω.. Αλλά 8 χρόνια;! Σε 8 ολόκληρα χρόνια δεν βρέθηκε ΤΙΠΟΤΑ;;

Συμφωνώ απόλυτα Λιλίκα. Δεν θυμάμαι αν το έχω πει εδώ μέσα ή σε σχετική συζήτηση, αλλά θεωρώ ότι έχουμε τα μέσα, την τεχνολογία και τις ιδέες να κάνουμε πολλά πράγματα σαν γενιά. Μας λείπει όμως η θέληση να κάνουμε οτιδήποτε και αυτό ειναι πολύ άσχημο. Βλέπω τα Σαββατοκύριακα στον Μάνεση που δείχνει νέους που έκαναν διάφορα πράγματα, που αξιοποίησαν κτήματα, που ασχολούνται γενικότερα με τον πρωτογενή τομέα, ή άλλες ιδέες που είχαν όταν δεν είχαν εργασία και τους θαυμάζω. Ειλικρινά χαίρομαι που βλέπω ανθρώπους που δεν έμειναν πίσω από την δικαιολογία Ελλάδας της κρίσης και το πάλεψαν με κάθε τρόπο. Ας είμαστε καλά και κανείς δεν χάνεται... όλοι αργά ή γρήγορα βρίσκουν μία λύση! Και για να ελαφρύνουμε λίγο το κλίμα, μπορεί πολύ απλά η εξ. να βρει έναν πλούσιο γαμπρό να μην σκάει για τίποτα!