Μου θύμισες τα νιάτα μου που είχα καψουρευτει τον Κωστάκη τον γιο του φούρναρη που ηταν ιδιος ο Μολντερ των x-files. Καθε μερα σταματούσα μετά το σχολείο να αγοράσω τυροπιτα γιατί δεν τρωγόταν και τίποτα άλλο ουτε το ψωμι του. Πολλές φορές πετούσα και την τυροπιτα γιατι ποσο τυρι να αντεξω κι εγω. Έλεγα δεν μπορεί θα με προσέξει. Εν τέλει με πρόσεξε κάποια χρόνια αργότερα αλλά στο ενδιάμεσο είχα ξενερώσει τελειως ..ξέρεις πως; Τον είχα δει να κοροιδευει άσχημα με τους φίλους μια κοπέλα στον δρόμο και εκεί γκρεμίστηκε η εικόνα που είχα στο μυαλο μου για εκείνον. Οπότε το καλύτερο που έχεις να κάνεις για να το ξεπεράσεις είναι να τον γνωρίσεις και να του ανοιχτεις. Μπορει να σε απορριψει η μπορει να εκπλαγείς και να τον απορρίψεις εσύ.
15.5.2024 | 21:33
Γιατί
Πάντα μας αρέσουν αυτά που δεν πρέπει; Πιο πολύ σαν παράπονο θα το γράψω γιατί γνωρίζω την κατάσταση μου αλλά δεν μπορώ να ξεφύγω. Μου αρέσει (έρωτας) ένας άντρας ό οποίος στα δικά μου μάτια είναι το κάτι άλλο αλλά αυτός ούτε να με κοιτάξει (και ούτε πρόκειται). Το θέμα είναι ότι, πάντα όταν είναι αυτός συμπεριφέρομαι στους άλλους με επίκεντρο αυτόν ωστε να με προσέξει, να του κάνω εντύπωση με αποτέλεσμα να μιλάω στους άλλους αλλά το μυαλό μου να είναι σε αυτόν, αν με κοιτάει, αν με ακούει κτλπ. Το αποτέλεσμα είναι στους άλλους να αντιδρώ τελείως μηχανικά και να μην είμαι 100% ο εαυτός μου και με πολύ κακή ψυχολογία λόγω του ότι αυτός που με ενδιαφέρει δεν ενδιαφέρεται αυτός για μένα! Γενικά όλη μου η ζωή είναι αυτό το μοτίβο και αναρωτιέμαι γαμώτο, τι έχω κάνει στο σύμπαν ώστε να μην αξίζω και εγώ μια φορά ανταπόκριση; Δυστυχώς έχω προσπαθήσει να μην τον αγαπώ αλλά δεν πιάνει
6
