ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με όλα αυτά που διαβάζω εδώ και με όσα έχω γράψει κ εγώ κατά καιρούς. Είναι πολύ άσχημο, να βλέπεις κόσμο να τυραννιέται έτσι, να βγάζει τα εσώψυχά του σε μια οθόνη, όπου είναι και ανώνυμα και κανείς δεν θα καταλάβει ποτέ τίποτα. Δεν υπάρχουν χειρότερα συναισθήματα από την αδιαφορία, την στενοχώρια και τη μιζέρια, τον πόνο που σου προκαλεί οποιδήποτε τέλος σχέσης, είτε ερωτικής είτε φιλικής, τον μεγάλο εγωισμό των 2 φύλλων είτε να φεύγουν σιωπηλοί είτε να περιμένουν για κάποιον ή κάποια μόνο και μόνο επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Είναι πάρα πολύ άσχημο να στο κάνουν κ να το κάνεις. Μακάρι να σταματήσουμε και να σκεφτόμαστε πριν τις πράξεις μας και το πότε θα ανοίξουμε το στόμα μας για να πετάμε φαρμάκια έχοντας το ελαφρυντικό ότι "το κάνω για το καλό σου". Μακάρι κανείς να μην γράψει ποτέ τίποτα πάλι εδώ για το πόσο του λείπει κάποιος ή κάποια , μακάρι να ξυπνήσουμε λίγο όλοι μας και περισότερο ο καθένας για τον εαυτό του κ να μην ξαναπληγώσει ποτέ όσους αγαπάει και λατρεύει και θέλει κοντά του να περνάει παρέα όταν νοιώθει μόνος/η.Και το βράδυ όταν ξαπλώνουμε κ έχουμε το βάρος επάνω μας, να θυμόμαστε και λίγο ότι κ αυτός/η που μας πούλησε ή πέταξε φαρμάκια και κακίες, έχει ψυχή. Εύχομαι να έρθει μια μέρα που όλοι μας θα μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια αυτούς/ες που πληγώσαμε χωρίς να σκύβουμε το κεφάλι. Μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα, μια κίνηση σεβασμού προς τους άλλους ποτέ δεν θα πάει χαμένη. Ειλικρινά λυπάμαι που δεν έχω εφαρμόσει τίποτα από τα παραπάνω.