ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...να δειξω τα συναισθηματα μου,χαρας,λυπης.αγαπης......να παρω αγκαλια το αγορι μου που τοσο το λαχταρω......να δειξω στους αλλους οτι ειμαι πολυ αδυναμη και οχι δυναμικη οπως θελω να δειχνω......να ανοιξω την καρδια μου και να βγαλω ο,τι εχω μεσα μου που με ποναει......να πω σ¨αγαπω σε φιλους-ες και να μην μαγκωνει η λεξη στο στομα και φευγει πισω......να πω οτι καποια βραδια περιμενω να μεινω μονη μου στο σπιτι για να κλαψω και να ουρλιαξω στο μαξιλαρι μου......να εξομολογηθω οτι τα πρησμενα ματια καποια πρωινα ειναι απο το κλαμα και οχι απτην κατακρατηση υγρων που υποστηριζω οτι εχω......να παραδεχτω οτι εχω καταθλιψη ασχετα αν για τους αλλους ειμαι ο πιο ευτυχισμενος ανθρωπος στη γη......να πω οτι εχω σκεφτει πολλες φορες να πηδηξω απ'το μπαλκονι του σπιτιου μου...λιγο ξαλαφρωσα που τα ειπα.ομως κρυβομαι πισω απ'την οθονη του υπολογιστη μου.με κρυβει καλα.και μαλλον θα μεινω εδω πισω για πολυ καιρο ακομα.γιατι μεσα στο μυαλο μου πλαθω για τον εαυτο μου μια εικονα που ειναι σε μενα αρεστη και αποδεκτη.γιατι ποτε δεν μ'αγαπησα...