ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
19.7.2017 | 01:28

Δεν εχω αισθηματα για τους γονεις μου

Απο την μικρη μου ηλικια θυμαμαι μονο φωνες και τσακωμους μεταξυ των γονιων μου. Οχι ομως για πραγματα που συναντας Καθημερινά σε ένα σπίτι αλλά για βλακείες. Ναι μεν ο πατέρας μου είχε θέματα με το μαγαζί που δούλευε με τον αδερφό του αλλά οι φωνές μπορεί να γίνονταν και για ό,τι πιο ανούσιο μπορεί να φανταστεί κάποιος όπως για παράδειγμα για ένα ρούχο στο Πάτωμα η κάτι αντίστοιχο. Θυμάμαι να κοιμάμαι και να τους έχω έξω απ' την πόρτα μου να φωνάζουν και να ουρλιαζουν. Η μάνα μου γεννημένη στον Καναδά όταν ήρθε Ελλάδα δεν δούλευε μέχρι να παω γυμνασιο Που σημαίνει ότι την πληρωναν οι γονείς της Δηλαδή οι παππούδες μου οι οποίοι μένανε ακριβώς από κάτω. Οι παππούδες μου ήταν επίσης αυτοί που πληρωναν τα αγγλικα μας,τα φροντιστήρια και τα λοιπά Αλλά πάντα μας την έλεγε για κάθε ευρώ που χαλάει λες και τα δινε η ίδια. Λέγαμε τα κάλαντα με την αδερφή μου και τα λεφτά της τα δίναμε για να πάρει φωτιστικά για το σπίτι Ή γενικά ότι χρειαζόμασταν γιατί μας είχε περαστεί ότι είναι κακό να έχουμε λεφτά δικά μας και νιώθαμε ενοχές αν περνάμε κάτι και δεν της τα δίναμε. Ο δε πατέρας μου ασχολιότανε μια ζωή με τη μηχανή του και όταν γυρναγε απο τη δουλεια εφευγε κατευθείαν να βγει για καφε με φιλους επισης μηχανοβιους. Και ενω η μανα μου τσακωνοταν για αυτα(χεστηκε στην τελικη που τα ακουγαμε εμεις και ταραζομασταν)δεν τον εδιωχνε η κατι με το επιχειρημα πως δεν ειναι καποιος που πινει η καπνιζει ουτε γκομενιζει(!) Να τονισω πως Οι γονείς μου αμφιβάλλω εάν έρχονται σε επαφή γιατί και ο πατέρας μου το είχε πετάξει μία φορά και φαίνεται αυτό και η μάνα μου γενικά όλη τη ζωή θυμάμαι να μου περνάει το θέμα του σεξ με μεγάλη ντροπή. Δεν ήτανε ποτέ από τα ζευγάρια που θα πηγαίνανε ένα διήμερο ή κάπου διαφορετικά και το εριχναν σε εμάς ότι και καλά εξαιτίας μας δεν πάνε επειδή έχουν έξοδα,όταν ο πατέρας μου χάλαγε πόσα λεφτά για τη μηχανή είτε σε σέρβις είτε σε βόλτες. Τώρα που μεγαλώσαμε με την αδερφή μου και βλέπουμε πιο καθαρά τα πράγματα επειδή έχουμε δουλέψει Καταλαβαίνουμε ότι το σπίτι μας δεν είναι φυσιολογικό. Η γιαγιά μου και ο παππούς μου με τη θεία μου μένανε κάτω και η θεια μου είναι ανύπαντρη Και η μάνα μου μόνο με αυτήν βγαίνει και με μία ψευτο παρέα Που έχει όσα χρόνια εγώ ζω. Πότε μου δε θυμάμαι να βγαίνουμε με αυτό που λέμε οικογενειακούς φίλους γιατί όλοι φίλοι του πατέρα μου ήτανε μηχανόβιοι και γενικά κοινωνικά αμόρφωτοι. Πάντα ζηλευα με την καλή την έννοια τα παιδιά που είχανε καλη σχέση με το σπίτι τους γιατί εγώ ήξερα ότι ούτε μπράβο θα ακούσω πότε και πως ότι και να γινότανε θα γινότανε χαμός στο σπίτι. Η αδερφή μου προς το παρόν δεν έχει κάνει καμία σχέση και ειναι 22 χρονών εγώ είμαι 25 και έχω εφτά χρόνια σχέση με ένα παιδί που μου άνοιξε τα μάτια σε πολλά θέματα γιατί κοιμόμουνα όρθια. Δεν ξέρω τι να πω αλλά έχει τύχει να μου την πουν οι γονείς μου για τα κιλά μου επειδή κάποτε ήμουνα πολύ αδύνατη Και υποστήριζαν ότι ο δικός μου θα κοίτα αλλες με καμπύλες και τέτοια. Επίσης γενικά η μάνα μου δεν λέει εύκολα καλό λόγο με αποτέλεσμα να έχει δημιουργήσει σε μένα και την αδερφή μου ενοχές για οτιδήποτε αγοράζουμε ή όταν περνάμε καλά. Τη σχολή μου δεν την έχω βγάλει ακόμα και ξέρω οτι φταίει και το σπίτι γι' αυτό γιατί ποτέ δεν είχα την αυτοπεποίθηση Που ίσως έχουν άλλα παιδιά. Φανταστείτε καθησε η γιαγια μου και πηρε στην μανα μου αμαξι καινουργιο 15.000 € χωρις να σκεφτει οτι Στην εποχή που ζούμε ένα καινούργιο αμάξι είναι τσάμπα λεφτά πόσο μάλλον τόσο ακριβό. Και εκτός από αυτό δε γίνεται να μη δίνει τίποτα και σε μας τα εγγόνια και να μας βλέπει να τριγυρνάμε από βλάκα αφεντικό σε βλάκα αφεντικό. Έχω υπάρξει σερβιτόρα σε πολλά μαγαζιά και έχω καταλάβει ότι κανείς δε σε θέλει για την αξία σου αλλά εδώ μέσα δεν τους νοιάζει .Δηλαδή ναι μεν θα σου πει η μάνα μου να τελειώσεις την σχολή και όλα αλλά παράλληλα θα 'θελε να δουλέψεις και πόσες μέρες την εβδομάδα και αυτό δεν γίνεται γιατί άνθρωποι είμαστε και λειτουργούμε πάνω απ' όλα με την ψυχολογία. Ο δε πατέρας μου που δε μας έχει πάρει ποτέ μία αγκαλιά έχει άποψη για όλα πάντα γιατί το θαρρος του το δώσανε εδώ μέσα . Δεν είναι λίγες οι φορές που η μάνα μου έχει πει ότι εξαιτίας μου έχει κατάθλιψη και κάτι τέτοια και ώρες ώρες αναρωτιέμαι ότι αυτή γυναίκα έκανε παιδί για να βγάλει τα απωθημένα της; Στο μυαλό μου την έχω ως γυναίκα που απλά φωνάζει και κατηγορεί χωρις να ζηταει ποτε συγνωμη και τίποτα άλλο. Ξέρω πως ότι και να κάνω θέλει πάντα περισσότερο με αποτέλεσμα να είμαι ναι μεν ακομπλεξάριστη αλλά πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και να κυνηγώ πάντα το "τέλειο"για μένα. Παλιά ήθελα να πάρω ένα μπλουζάκι στράπλες για παράδειγμα και είχε τύχει να μου πει φωνάζοντας"τι το θες εσυ το στραπλες αφου δεν εχεις πλατη ". Εγώ γυμνάζομαι και γενικά μαρέσει να περιποιούμαι η μάνα μου δε βάφει τα νύχια της η το προσωπο και Κοκορεύεται γιαυτό και εγώ πιστεύω ότι οφείλεται στο ότι είναι αυτοκαταστροφική γιατί Και ποιος να τα δει στην τελική ο πατερας μου; Συμπερασματικά αυτό που θέλω να πω είναι πως είμαι με έναν άνθρωπο πολύ καλά εδώ και πόσα χρόνια και η μάνα μου άπειρες φορές μου 'χει χαλάσει την διάθεση είτε πριν από διακοπές είτε με ένα δώρο του, και επειδή οι εποχες είναι δύσκολες δεν ξέρω τι να κάνω για να μπορέσω να φύγω και να μην έχω ανάγκη να τους ακούω γιατί πραγματικά Δεν ξέρω αν πρέπει να τους πω τρελούς η τοξικούς ανθρώπους πάντως τέτοια σκηνικα δεν έχω ξανά συνάντηση ποτέ Γιατί ακόμα και η χειρότερη μάνα θα χαιρότανε φαντάζομαι να δει το παιδί της να κοιμάται να πηγαίνει διακοπές και τα λοιπά. Και αναφέρω τον ύπνο γιατί εμας ουτε αυτο δεν μας αφηνε Αφού εμπαινε μέσα στο δωμάτιο μας για να βάλει ρούχα και να τακτοποίηςει πράγματα κι αν της την λέγαμε μας φωνάζε κι από πάνω ότι αργούμε να ξυπνήσουμε(και ηταν απλα 11). Η κατάσταση είναι μπερδεμένη γιατι Ούτε ο δικός μου είναι κανένας λεφτάς κι εμείς ενω έχουμε σπίτια που νοικιάζουμε ξέρω ότι δεν μπορώ να βασιστώ σε αυτούς για να μείνω κάπου μεθαύριο. Οι άνθρωποι είναι τελείως αμόρφωτοι δεν έχουν ιδέα τι τους γίνεται. Δεν είναι δυνατόν να χαλάνε έτσι λεφτά από δω κι από κει κι αν τύχει να ακούςουν ότι θέλω να πάρω ένα ρούχο Ας πούμε να το κάνουν θέμα επειδή απλά έχει να κάνει με εμφάνιση γιατί αυτό είναι το θέμα τους. Νιώθω πνιγμένη και δεν μπορώ να πιστέψω ότι μία μάνα υποστηρίζει ένα τέτοιον άντρα και κατηγορεί το παιδί της για τα δικά της νεύρα και την κατάθλιψη που έχει όταν είναι προφανές τι συμβαίνει. Εσεις πιστευετε οτι υπερβαλλω; Ειναι κ αλλα πολλα αλλα δεν ξερω τι να πρωτοαναφερω
5
 
 
 
 
σχόλια
Πάντα υποστήριζα οτι δεν είναι νορμάλ να ζει κανείς με τους γονείς του μετά την ενηλικίωση, γιατί οι ρόλοι αλλάζουν και ΠΡΕΠΕΙ να αλλάζουν. Μια τέτοια περίπτωση έχουμε κι εδώ, όπου έχεις αναπτύξει κριτική σκέψη, χωρίς όμως να μπορείς να αποτινάξεις από πάνω σου το ρόλο του "παιδιού" στην οικογένεια.Πρέπει να φύγεις και μόνο όταν περάσει λίγος καιρός και ηρεμήσεις θα μπορέσεις να σκεφτείς πιο καθαρά και ίσως να συγχωρήσεις οτι το μυαλό τους φτάνει μέχρι εκεί. Μην αναλώνεσαι άλλο στο να αξιολογείς τους γονείς σου και να επιζητάς την αποδοχή τους. 'Εφτασες εδώ που έφτασες, μια χαρά θα τα καταφέρεις μόνη σου με τις επιλογές και τα λάθη σου.Μη φοβάσαι να πάρεις αποφάσεις, όλα αποκτώνται με κόπο. Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις.
Στη θεση σου θα προτεινα στην αδερφη μου να φυγουμε κ να βρουμε ενα σπιτι να συγκατοικησουμε...Να πιασετε απο μια δουλιτσα κ παραλληλα να σπουδαζετε...Δυστυχως οι γονεις σας ειναι τοξικοι(πραγμα που δεν αλλαζει)Δεν τους χρωστατε τιποτε,πολλω δε μαλλον να ανεχεστε τα νευρα ,τη κριτικη κ την αδιαφορια τους..Εχεις αποδειξει οτι εισαι δυνατη,εφοσον καταφερες με τοσους καυγαδες να σπουδασεις.Ελπιζω να ειστε αγαπημενες με την αδερφουλα σου..Οφειλετε στον εαυτο σας να διασφαλισετε τη προσωπικη σας ηρεμια απο εδω κ περα.Κουραγιο κ υπομονη! ;-)
Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση!Δεν ξερεις ποσο με ανακουφιζει να ξερω οτι τελικα δεν εχω εγω το προβλημα. Εχω βαρεθει ποσα χρονια τωρα να πιεζομαι να "βουλωσω" την μανα μου σε πραγματα που αντικειμενικα εχει αδικο αλλα το θρασσος της ειναι τετοιο με αποτελεσμα να υψωνει απλα τον τονο της φωνης της κι αλλο. Αναρωτιεμαι συχνα γιατι εγινε γονιος και ισως ακουστω υπερβολικη αλλα πιο πολυ νοιωθω οτι με αγαπαει το παιδι που βγαινω παρα εκεινη και ο πατερας μου ο οποιος ειναι ανεργος ποσα χρονια τωρα και αμα βρει δουλεια φευγει μετα απο λιγο γιατι παντα κατι δεν παει καλα! Αν φυγω εγω ομως απο μια καφετερια θα αρχισουν "ναι αλλα ολο αλλαζεις μαγαζια κτλ" λες και το σαρβις ειναι κατο αξιοπιστο..Εχω περασει σε Αει και ο πατερας μου ,μου ελεγε "αντε τραβα να βρεις δουλεια σε κανα σκλαβενιτη χωρις να σκεφτει τι τραβανε οι ανθρωποι στα σουπερ μαρκετ. Τελοσπαντων μου αρκει που δεν νοιωθω μονη στο οτι τα βλεπω περιεργα!