ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμασταν στο ιδιο λεωφορείο...Σε παρατηρουσα που ολο γυρνούσες να δεις αν κατέβηκα στην καθε στάση.Κοιταζομασταν συχνα! Καποια στιγμη που τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, χαμηλωσες το κεφάλι και εγινε φανερο το οτι ενιωσες πολυ αμήχανα! Να ξερεις πως αυτο μου αρεσε πολυ! Εν τέλει κατεβηκαμε στην ιδια σταση, κατάπιαμε τα στιγμιαία, αμοιβαία συναισθήματα μας και ο καθένας πηρε το δρομο του.Απλα τωρα, λιγο πριν κοιμηθω, κάθομαι και σκέφτομαι...Πως θα ξημερωνε αυριο η μερα, αν μου ειχες μιλησει; Αν ειχα υπερπηδησει τις οποιες αναστολές μου;Ειναι τρομακτικο, αστειο και παράλογο το πώς μια τοση δα αποφαση στης στιγμής, μπορει να σου αλλάξει την καθημερινότητα, ή να σε κρατήσει στάσιμο!Η ουσία είναι πως δε δωσαμε στον εαυτο μας την ευκαιρια να γνωριστούμε, αγορι με τη λευκη μπλούζα!Θυμήθηκα κατι ωραιο που ειχα διαβασει, βάλ' το καλα στο μυαλο σου αν με ξαναπετυχεις τυχαια: "She had blue skin and so did he He kept it hid and so did she They searched for blue their whole life through Then passed right by and never knew"