Στο σημερινό «Α μπα»: οι ασυνήθιστοι

Στο σημερινό «Α μπα»: οι ασυνήθιστοι Facebook Twitter
63

__________________
1.

 

Αγαπητή α μπα, πριν λίγο καιρό πήρα την απόφαση να χωρίσω μετά από 18 χρόνια σχέσης και γάμου. Τα τελευταία 5 χρόνια τουλάχιστον δεν ήμουν καλά μαζί του, δεν ήμουν ερωτευμένη, δεν περνουσα όμορφα και το κυριότερο δεν με σεβόταν. Με προσεβαλλε συχνά κυρίως μπροστά σε φίλους η συγγενείς. Έχουμε και ένα παιδάκι μαζι. Είμαι πολύ χαρούμενη για την απόφαση μου αλλα περναω πολυ δύσκολα. Νιώθω μεγάλη θλιψη για τα λάθη μου και για τα χρόνια που σπαταλησα μαζί του καθως και για το οτι δεν έβλεπα οτι δεν ταιριαζουμε και καλυπτα πάντα τις άσχημες συμπεριφορές του με δικαιολογίες. Φυσικά μου δημιουργεί προβλήματα μετά τον χωρισμό καθώς δεν το έχει αποδεκτει ακόμα αλλά πιστεύω οτι αυτά θα περάσουν με τον καιρό και με την συμβολή των δικηγορων. Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα ειναι το πως να συγχωρεσω τον εαυτό μου.
- Georgia


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα τον συγχωρήσεις όταν παραδεχτείς μέχρι το μεδούλι γιατί έκανες ό,τι έκανες όταν το έκανες. Γιατί κάλυπτες, γιατί έβρισκες δικαιολογίες, τι φοβόσουν, γιατί το φοβόσουν, ποιον φοβόσουν, αν είχες δίκιο που φοβόσουν. Όταν καταλάβεις ότι ό,τι έκανες ήταν αυτό που τότε μπορούσες να κάνεις, θα φτάσεις και στη συγχώρεση. Χρειάζεται πολλή δύναμη για να παραδεχτείς την ρίζα της αδυναμίας σου. Θα χρειαστεί άλλη τόση ειλικρίνεια για να μην κατηγορήσεις άλλους, τους γονείς σου, την κακούργα την κοινωνία. Όμως, γίνεται. Αν δυσκολεύεσαι, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο.

__________________
2.


Φίλη αμπα , νομίζω πως αρχίζω να απελπίζομαι. Βρίσκομαι σε μια ηλικία που βρίσκω ακόμα τον εαυτό μου. Έκανα μια καινούργια αρχή στην ζωή μου , στον οικονομικό και στον επαγγελματικό αλλά τα συναισθηματικά μου συνεχίζουν ακόμα να με ταλαιπωρούν. Αρχικά , θέλω να σου αναφέρω ότι έχω φερθεί όμορφα στα αγόρια που πέρασαν από την ζωή μου , και τους ξεκαθάριζα από την αρχή την θέση μου .. όμως με τον συγκεκριμένο έχασα τον εαυτό μου . Συμβιβάστηκα , έριξα το επίπεδο μου , πίστεψα ότι μπορούσε να αλλάξει κάτι με την συμπεριφορά μου - ότι θα τον έκανα να με δει στα σοβαρά , αλλά τζίφος. Τώρα απλά δεν μπορώ να ελέγξω όσα συμβαίνουν μέσα μου .. είμαι απογοητευμένη , μπερδεμένη και με την ελπίδα ακόμη ότι μπορεί να αλλάξει κάτι.
Πήρα ένα μάθημα όμως , να λέω τα συναισθήματα μου από την αρχή!
Εσύ , τι πιστεύεις , τι με συμβουλεύεις;
- ανώνυμη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι το μάθημα δεν είναι να ξεκαθαρίζεις τα συναισθήματα σου από την αρχή, αλλά να μην προσπαθείς να χειριστείς τον άλλον για να κάνει αυτό που θέλεις. Ο στόχος να φέρεσαι όμορφα στον κόσμο είναι αξιοσέβαστος και άριστη πυξίδα για όλες σου τις σχέσεις, αλλά το «ξεκαθάρισμα από την αρχή» υποψιάζομαι ότι είναι «είμαι σοβαρή και όχι καμιά σουρλουλού» το οποίο ελπίζεις να σε ξεχωρίσει από τον σωρό των σουρλουλούδων. Αυτό που καταφέρνεις είναι η άμεση υποτίμηση, γιατί έτσι παρουσιάζεις τον εαυτό σου ως εμπόρευμα. Δεν είναι δυνατόν να ξεκαθαρίσεις τα συναισθήματα σου από την αρχή διότι τα συναισθήματα αλλάζουν. Δεν μπορείς να εγγυηθείς συναισθήματα. Κι εσύ το ξέρεις, και οι άλλοι το ξέρουν. Δεν σου το λένε γιατί εκμεταλλεύονται στην δεινή σου θέση – στην οποία μπήκες μόνη σου.


Τώρα αυτό που ζητάς είναι οδηγίες για το πώς θα συγχωρήσεις τον εαυτό σου, οπότε ξαναδιάβασε την προηγούμενη απάντηση.

 

__________________
3.

Σε διαβάζω καθημερινά εδώ και πολύ καιρό κι έχω να τονίσω ότι ακόμα και στις ερωτήσεις που μου ακούγονται κάπως αδιάφορες/χιλιοειπωμένες, η απάντηση σου πάντα θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Μπαίνω στο ψητό: Τελείωσα πρόπερσι με άριστα την σχολή μου (Διαιτογία-Διατροφολογία) και γενικώς από μικρή είχα έφεση στην μάθηση και έτρεφα αυταπάτες (όπως τα περισσότερα παιδιά της γενιάς μου) ότι αυτό είναι εχέγγυο για μια δημιουργική και αξιοπρεπή επαγγελματική απασχόληση στο μέλλον.
Όμως η επαγγελματική ματαίωση στην Ελλάδα της κρίσης αποδεικνύεται πάρα πολύ σκληρή για να την διαχειριστώ βρε αμπα. Μέχρι τώρα έχω βρεθεί σε 2 διαφορετικές δουλειές ως πωλήτρια σε καταστήματα με είδη καλλυντικών και συμπληρωμάτων διατροφής, και στις δύο με παρόμοια βιώματα: εξαντλητική σωματική κούραση (συνεχής ορθοστασία, σκάλες, κουβάλημα κουτιών κ.λ.π), βασικός ψωρομισθός των 500 ευρώ και συμπεριφορά εργοδότη που σου τσακίζει κάθε αξιοπρέπεια. Πέρα από την γενικότερη αίσθηση της αναλωσιμότητάς μου, περισσότερο με πονάει το ότι σε αυτό το περιβάλλον οι επιστημονικές γνώσεις, οι αναλυτικές δεξιότητες, ό,τι τέλος πάντων καλλιέργησα με πολύ κόπο τόσα χρόνια, έχουν μηδαμινή αξία. [Περιττό να πω ότι ψάχνω να βρω κάτι πιο σχετικό με τις σπουδές μου αλλά, οποία έκπληξις, τίποτα στον ορίζοντα..]
Τον τελευταίο καιρό νιώθω τόση απόγνωση που με δυσκολία κρατιέμαι να μην με πάρουν τα κλάματα την ώρα της δουλειάς, κλαίω καθημερινά όταν επιστρέφω σπίτι κι επίσης την νύχτα παρά την κούραση δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Πιστεύεις ότι βλέπω με κάποιο παραμορφωτικό φακό την κατάσταση, ότι υπάρχει κάποια άλλη πιο φωτεινή-αισιόδοξη οπτική που μου διαφεύγει; Ναι ξέρω, θα μπορούσα ακόμη χειρότερα να είμαι άνεργη, όπως και ο άνεργος θα μπορούσε ακόμη χειρότερα να είναι πρόσφυγας από την Συρία κ.ο.κ, δεν νομίζω όμως ότι τέτοιοι συλλογισμοί μπορούν ποτέ να προσφέρουν ουσιαστική παρηγοριά...
- Sad Lisa


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πιστεύω ότι μπορείς να βρεις δουλειά κάνοντας αυτό που έχεις σπουδάσει και δεν έχεις βρει τον τρόπο να διαφημίσεις τον εαυτό σου. Ένα μέρος της δουλειάς αυτής είναι να φανείς αυθεντία. Πρέπει να δείξεις την παρουσία σου παντού, σε γνωστούς, φίλους, φίλους φίλων, να διαλαλήσεις τι μπορείς να κάνεις. Τα social media είναι πολύ καλό εργαλείο αν είσαι πολύ προσεκτική. Ξεκίνα ένα επαγγελματικό φέισμπουκ με διατροφικές συμβουλές, βάλε και δυνατότητα ραντεβού. Προσπάθησε να δημοσιεύσεις κείμενα σου. Βρες ανθρώπους στο επάγγελμα για συμβουλές.


__________________
4.

400 εκατομμύρια προβολές στο Youtube. Αν είσαι στο mood δώσε ένα παραλήρημα για εμάς τους φανς.
Dear future husband
Here's a few things
You'll need to know if you wanna be
My one and only all my life
Take me on a date
I deserve a break
And don't forget the flowers every anniversary
'Cause if you'll treat me right
I'll be the perfect wife
Buying groceries
Buy-buying what you need
You got that 9 to 5
But, baby, so do I
So don't be thinking I'll be home and baking apple pies
I never learned to cook
But I can write a hook
Sing along with me
Sing-sing along with me (Hey)
You gotta know how to treat me like a lady
Even when I'm acting crazy
Tell me everything's alright
Dear future husband
Here's a few things you'll need to know if you want to be
My one and only all my life
Dear future husband
If you wanna get that special lovin'
Tell me I'm beautiful each and every night
After every fight
Just apologize
And maybe then I'll let you try and rock my body right
Even if I was wrong
You know I'm never wrong
Why disagree?
Why, why disagree?
You gotta know how to treat me like a lady
Even when I'm acting crazy
Tell me everything's alright
Dear future husband
Here's a few things
You'll need to know if you want to be
My one and only all my life (Hey, baby)
Dear future husband
Make time for me
Don't leave me lonely
And know we'll never see your family more than mine
I'll be sleeping on the left side of the bed (Hey)
Open doors for me and you might get some kisses
Don't have a dirty mind
Just be a classy guy
Buy me a ring
Buy-buy me a ring, babe
You gotta know how to treat me like a lady
Even when I'm acting crazy
Tell me everything's alright
Dear future husband
Here's a few things
You'll need to know if you want to be
My one and only all my life
Dear future husband
If you wanna get that special loving
Tell me I'm beautiful each and every night
Future husband, better love me right
-19χρονη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το τραγούδι είναι πραγματικά πολύ κακό. Από τον μελλοντικό σου σύζυγο να μην ζητάς να σου φέρεται σα να είσαι κυρία, αλλά να σου φέρεται σα να είσαι άνθρωπος με δικαιώματα και υποχρεώσεις, όπως ακριβώς είναι κι αυτός.


__________________
5.


Γεια σου Α, μπα και σχολιαστές,
Συνέβη κάτι που ίσως σας φανεί αμελητέο αλλά εμένα με προβλημάτισε πολυ...
Μένω σε δυόροφο, εγω στον πρωτο όροφο, μια οικογένεια ισογειο και στον δεύτερο κανείς αυτη την στιγμή..Είχα γενέθλια και την Παρασκευή κάναμε ενα φιλικό σουαρέ (ηπιαμε , φάγαμε, χορέψαμε, μια χαρά περάσαμε..) 'Εξω έβρεχε πάρα πολύ!!
Την επόμενη μέρα βγήκα να πετάξω τα σκουπίδια και βρήκα στον πίνακα ανακοινώσεων στην είσοδο σημείωμα που έλεγε «Χθες το βράδυ κάποιος πήρε μια φουξια ομπρέλα απο το διαμέρισμα στο ισόγειο μέσα απο την ομπρελοθήκη. Παρακαλούμε να την επιστρέψετε...» Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα;;;;;
Πήγα αμέσως απέναντι στο super market, αγόρασα μια ομπρέλα, έκοψα και λίγη τούρτα και τα πήγα στην απο κάτω..Περιττο να σας πω οτι μου πέσαν τα μόυτρα....
Περίμενα μερικες μέρες μήπως κάποιος μου πει οτι πήρε την ομπρελα γιατι την ωρα που έφευγε έβρεχε πολυ και τωρα θέλει να την επιστρέψει...Κανεις...Στο μεταξυ εγω επικοινώνησα με όλους σχεδόν για να ευχαριστήσω για τα δώρα και να ρωτήσω αν περάσαν καλα, για να δώσω και την ευκαιρία να το πουν...Κανείς....
Λοιπόν, οκ ξέρω οτι πολυς κόσμος φεύγει ας πουμε απο μια καφετερια και τσουπ απλωνει χερακι και παιρνει μια ομπρελα, αλλα ειναι καπως ανωνυμο ρε παιδι μου..ή οταν δανειζεις σε κάποιον μια, ξέρεις οτι δεν θα την ξαναδεις ποτε!!Αλλα, δεν μπορω να χωνέψω οτι φιλος μου, δικός μου ανθρωπος, ειχε το θρασσος να αφαιρέσει (για να μην πω κλέψει)ξένο αντικειμενο, να το οικιοποιηθεί και κατα κάποιο τρόπο να με εκθέσει...
Να τους ρωτήσω έναν έναν μπας και βρω τον μακρυχέρι;;; Λίγο απογοητέυτηκα απο αυτη την συμπεριφορά και τους κοιτάω όλους με μισό μάτι. Εσας θα σας πέιραζε ρε παιδιά, ή ειναι σε ένα κοινωνικά αποδεκτό πλαίσιο;;;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είναι σα να κλέβεις τσιγάρα από φυλακισμένο, αλλά αποδεκτό δεν θα το έλεγα, ακριβώς επειδή όποιος το έκανε ήξερε ότι θα εξέθετε εσένα. Νομίζω ότι αρμόζει ένα μαζικό μέιλ στους καλεσμένους σου με τις συνέπειες που είχες, και αν ξεχάσεις κανέναν ή δεν έχεις όλα τα μέιλ, μη φοβάσαι, η πληροφορία θα φτάσει σε όλους γιατί όλοι θα αναρωτηθούν ποιος είναι ο ένοχος, και αυτός που το έκανε την επόμενη φορά θα το σκεφτεί δυο και τρεις φορές πριν το κάνει.


__________________
6.


Βλεπω εδω στο αμπα, τοσους πολλους ευτυχισμένους ανθρωπους σε υγιείς σχεσεις, που στηρίζονται στους συντρόφους τους κανουν οικογένεια και καταφερνουν και φτιαχνουν τη ζωη τους μαζι με εναν αλλον ανθρωπο. Προφανώς δεν ζω στην ψευδαίσθηση οτι δεν εχουν και αυτοι προβληματα απλα να.. εγω δεν μπορω να φανταστω ετσι τον εαυτο μου. Δεν μπορω να φανταστώ πως θα ειμαι με καποιον για το υπόλοιπο της ζωης μου. Ειμαι 23, θα ηθελα πολυ να κανω καποια στιγμη οικογενεια και ειμαι "σχεσακιας" εχω κανει μεγαλες σχεσεις 2 και 3 χρονων με ανθρωπους που με αγαπησανε πολυ και τους αγαπησα και εγω ομως δεν ένοιωσα ποτε ολοκληρωμενη, δεν ενοιωσα ποτε πως ο ανθρωπος διπλα μου θα μπορουσε να ειναι ο ανθρωπος με τον οποιο θα κανω οικογενεια. Και αναρωτιέμαι πως το κανουν οι αλλοι; πως αποφασίζουν πως θα παντρευτούν; πως δεσμευονται; πως νοιώθουν ολοκληρωμενοι τοσο απλα;
- Ακαταδεκτη

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για να πω την αλήθεια ήμουν έτοιμη να σβήσω την ερώτηση ως κάποια που θα απαντηθεί από την ζωή σου, αλλά μετά με κράτησε κάτι που δεν είχα προσέξει την πρώτη φορά. Είναι μεγάλη αλήθεια ότι η αντίληψη της πραγματικότητας είναι επιλεκτική. Πού είδες εδώ στο 'α μπα' τόσους πολλούς (τόσους πολλούς!) ευτυχισμένους ανθρώπους σε υγιείς σχέσεις που στηρίζονται στους συντρόφους τους; Όχι ότι αυτοί δεν υπάρχουν· απλά δεν έχουν λόγο να στείλουν ερώτηση στο 'α μπα', και πράγματι, δεν στέλνουν. Τους είδες επειδή νομίζεις ότι αυτό είναι το πρόβλημα που έχεις με τις σχέσεις.


Και επειδή φτάσαμε ως εδώ, θα απαντήσω και σε αυτό που ρωτάς. Δεν μπορείς να φανταστείς έτσι τον εαυτό σου επειδή είσαι 23. Αν τον φανταζόσουν στα 23, και πάλι δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Αν εξακολουθείς να μη το φαντάζεσαι στα 43, και πάλι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Για να καταλαβαινόμαστε, αναρωτιέσαι γιατί δεν έχεις βρει τον άντρα με τον οποίο θέλεις να κάνεις οικογένεια; Επειδή δεν θέλεις να κάνεις οικογένεια. Θέλεις θεωρητικά, στο μέλλον, αλλά όχι τώρα. Όταν θα θελήσεις, θα δεις πόσο διαφορετικά θα αρχίσεις να βλέπεις τους ανθρώπους.

_________________
7.


αν δημοσιεύετε έτσι όπως (ακριβώς) σας στέλνουν τα "γραπτά" τους οι αναγνώστες, χωρίς επιμέλεια και διόρθωση. Προφανώς ναι, ε; Μπορείς να μου το επιβεβαιώσεις και εσύ; Διότι βγαίνουν τα μάτια μου κατά καιρούς σε κάτι οθρογραφικά λάθη, βαρβαρισμούς και σολικισμούς (Τα δύο τελευταία τα έγραψα για να κάνω εντύπωση). Άντε γεια!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Προφανώς ναι. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν είναι καλύτερο να διορθώνω τις ερωτήσεις τουλάχιστον στα ορθογραφικά αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρη ότι είναι κάτι που θα προσθέσει, εξακολουθώ να πιστεύω ότι θα αφαιρέσει. Ξέρω ότι δεν είναι η συνηθισμένη πρακτική σε ανάλογες στήλες, αλλά έτσι είμαστε εδώ, ασυνήθιστοι.

63

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
Αγαπητή 3, μακάρι να είχα κι εγώ κάποια συμβουλή να σου δώσω αλλά η θέση μου είναι παρόμοια. Οι αγγελίες είναι λίγες, όλοι θέλουν προϋπυρεσία, κι εγώ μόλις βρήκα την πρώτη μου (σαν πτυχιούχος πλέον) δουλειά με το βασικό μισθό και ευθύνες 5άχρονης εμπειρίας. Το αίσθημα ματαίωσης είναι τεράστιο, νιώθω σαν να είμαι κολλημένη σε ένα βούρκο όπου θα μείνω μέχρι τα βαθιά γεράματα. Σκέφτομαι ότι δεν θα καταφέρω ποτέ στη ζωή μου να είμαι ανεξάρτητη οικονομικά, σε έναν κλάδο που ψυχορραγεί, άσε που λόγω απόστασης δεν προλαβαίνω να βρω δεύτερη δουλειά και νιώθω ότι όλο αυτό θα επεκτείνεται στο άπειρο. Συγνώμη για τη μαυρίλα που περιγράφω - είναι αυτά κι άλλα πολλά στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό, είναι στιγμές που γίνομαι πιο αισιόδοξη αλλά μετά τα ξαναθυμάμαι -, δεν θέλω να το μεταφέρω σε άλλους. Είναι όμως κάτι που συμβαίνει με την κρίση που δεν είναι κρίση πλέον γιατί οι κρίση περνάει και αυτό κατσικώθηκε και καταλαβαίνω ότι δεν είμαι η μόνη που έχω αυτά τα προβλήματα και τις σκέψεις, είναι κι άλλοι και το πρόβλημα είναι πολύ πιο μεγάλο από τη γενιά μου.
Η ομπρελοθηκη ειναι στην είσοδο της πολυκατοικιας ή πιο πέρα στην είσοδο της πόρτας του διαμερισματος;γιατί αφού έβρεχε αυτοί που ήρθαν που άφησαν τις ομπρελες;στην δική σου είσοδο ή στο ισογειο; δε μπορεί κάποιος να μπερδεύτηκε; και γιατί δυσκολεύεσαι να ρωτήσεις στο τηλ "ρε συ μήπως πήρες καμιά φούξια ομπρέλα από το ισόγειο καταλαθος"
Δεν ξέρω, πολύ διαφωνώ με το κατά λάθος. Δηλαδή κάποιος ήταν αρκετά -δεν ξέρω τι να πω- για να πάρει ένα ξένο αντικείμενο, εκθέτοντας τον φίλο του, αλλά ο φίλος του πρέπει να μιλήσει ευγενικά μην τυχόν κι εκθέσει κανέναν;Ένα μαζικό μήνυμα, συμφωνώ "παιδιά, όποιος πήρε την ομπρέλα από τους από κάτω να την επιστρέψει και θα του πάρω εγώ μια με φρου φρου. Με ξεφτίλισαν οι άνθρωποι και με το δίκιο τους, πάτε καλά ρε βλαμμένα;".
Ήταν βραδιά γλεντιού μας λέει. Μπορεί κάποιος να ψιλομέθυσε και μές το βράδυ να πήρε άλλ'αντ'άλλων. Γίνεται (εδώ άλλος είχε πάρει λάθος μπουφάν και μετά δεν χωρούσε ο κάτοχος στο παρόμοιο μπουφάν που είχε ξεμείνει!)Το θέμα είναι πώς και δεν το διαπίστωσε κατόπιν αλλά ίσως να ντράπηκε να το φανερώσει (;) ή αν κάλεσε η κοπέλα το επόμενο πρωϊ ήταν ακόμη πολύ ζαλισμένος/η για να τσεκάρει (;)Τέλος πάντων splitting hairs κάνω τώρα.
Τι να πω βρε Καραβάν', σκέφτομαι πολύ τετράγωνα σ'αυτές τις περιπτώσεις. Αν μεθύσεις και κάνεις κάτι που δε θα έκανες ξεμέθυστος, επανορθώνεις άμεσα αν νιώθεις άσχημα ή το χρεώνεις στο ποτό και ησυχάζεις τη συνείδηση σου αν δεν το βρίσκεις κακό. Μόνο αν είσαι ανώριμος ντρέπεσαι. Τώρα αν ήταν τόσο κόκαλο που δεν θυμάται τίποτα, τι να πω. Θα τον/την κουβαλούσαν, δε θα κρατούσε ομπρέλα. Οπότε θ'ακούσεις την καμπάνα σου, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας σου.Χρειαζόμαστε πάραυτα feedback σ'αυτή την ερώτηση της κλεμμένης ομπρέλας. Επίσης: λύσσαξα, θέλω φούξια ομπρέλα με φρου φρου, αλλά της προκοπής, το φουξ το καλό, όχι το φωσφοριζέ. Α,μπελάδες μας ανοίγεις Α,μπα.
Ναι δεν λέω. Δεν πολυστέκει το σενάριο αλλά είπα να σκεφτώ κάπως στραβά μήπως κάτι εξηγούσε την απώλεια με άλλη αιτιολογία πλην του θράσσους. Επίσης το φούξια είναι από τα λίγα χρώματα που και μέσα στα σκοτάδια και κλάπα να είσαι υποτίθεται το διακρίνεις. Θα δικαιολογούνταν το λάθος μόνο αν είχαν προσέλθει ΔΥΟ φούξια ομπρέλες και πήρε την λάθος (αλλά τότε θα έμενε μια άσχετη φούξια ομπρέλα στην ομπρελοθήκη). Μάλλον περί γαϊδουριάς πρόκειται.
Επίκαιρο: Η Καραγιάννη το '60 τραγουδούσε ότι ο άντρας που θα παντρευτεί θα την αφήνει να φοράει παντελόνι, να πίνει, να καπνίζει, να οδηγεί, θα ταξιδεύουν μαζί, θα της κάνει τα χατήρια και θα την κοιτάζει στα μάτια. Θα είναι και ματσωμένος, γιατί εδώ λέμε αλήθειες. Με άλλα λόγια, θα της φέρεται σαν να είναι άνθρωπος και θα την αγαπάει. Και θα της παρέχει και μια ασφάλεια ότι δε θα πεινάσει. Ο "χορός" απαντάει λέγοντας πόσο ντροπιαστικά είναι αυτά που λέει, (όχι για τα λεφτά-για όλα τα υπόλοιπα) εκείνη όμως τους έχει χεσμένους. Ούτε ένας στίχος δεν υπονοεί ότι εκείνη θα του το ανταποδώσει. Εξαιρώντας το χαζοχαρούμενο περιτύλιγμα που ήταν αναγκαίο, αν είχα κόρη και το άκουγε, δε θα φοβόμουν. Αν άκουγε το παραπάνω, θα είχα πολύ δουλειά να κάνω.And know we'll never see your family more than mine Πηγή: www.lifo.grΈλα?! Και στην Αμερική μαλώνουν ποιος την έχει πιο Αγία?
#6 Προφανώς εννοεί και τους σχολιαστές η κοπέλα, όχι μόνο αυτούς που στέλνουν ερώτηση. Κακά τα ψέματα, εμείς όταν μπαίνουμε να σχολιάσουμε εδώ συνήθως θα μιλήσουμε για το ποιο θα ήταν το ιδανικό και φαίνεται ότι ζούμε σε ένα σύμπαν σεβασμού και σύμπραξης. Αν ξύσεις παρακάτω όμως σίγουρα δεν είναι όλα τέλεια, όπως κ σε κανέναν άλλωστε.
Αν πράγματι εννοεί τους σχολιαστές (που κι εγώ αυτό υποψιάστηκα) να πω κάτι στην κοπέλα του #6. Κορίτσι μου αυτό που εισπράττεις στο βαθμό που ισχύει (για τον εαυτό μου ομιλώ γιατί αυτόν γνωρίζω και όχι τους υπόλοιπους...αλλά δεν θα αμφισβητήσω όσα θα μας πουν εδώ ανώνυμα) δεν ήρθε έτσι μαγικά. Μας βγήκε ο κWλος να το κατακτήσουμε μέσα στα έτη! Και το περιθάλπουμε ως κόρη οφθαλμού για τον ίδιο λόγο. Με χιλιάδες προβλήματα και αναποδιές που προκύπτουν μέσα στην ζωή και με όλες τις μικρές και μεγαλύτερες ατέλειες που έχουν οι άνθρωποι.Οι σχέσεις δεν είναι κάτι το μαγικό που μόλις έρθει το κρυστάλλινο γοβάκι θα ταιριάξει απόλυτα στο ποδαράκι της κατάλληλης "νύφης" για το κατάλληλο "πριγκιπόπουλο". Είναι δυναμική στο χρόνο και γεμάτη από διάθεση επικοινωνίας. Θέλει ΔΟΥΛΕΙΑ και να μην επαναπαυτείς στην αστερόσκονη που δίνει η καύλα κι ο έρωτας. Πρέπει αυτά να τα πάρεις και να τα ζυμώσεις μέσα στον σεβασμό και στην ελευθερία που θα δώσεις στο άλλο άτομο να είναι ο εαυτός του ώστε το αποτέλεσμα να πετύχει και να μην τύχει. Όλα τ'άλλα είναι αμπελοφιλοσοφίες για να πουλάνε τσιτάτα και φυλλάδες.
Γιατί, λίγες εξομολογήσεις από τακτικούς σχολιαστές εδώ είχαμε για κακοποίηση, για βία, για άχρηστους γκόμενους; Καθένας μας μαθαίνει από τα παθήματά του.
#3 Αν θέλει η κοπέλα να κάνει νόμιμα τα ραντεβού, δεν είναι τόσο εύκολο, θέλει ένα κεφάλαιο για χώρο, ασφαλιστικές εισφορές (που τρέχουν είτε έχεις πελάτες είτε όχι) κτλ. που δεν ξέρω αν το διαθέτει.
Ισχύει αυτό για το κεφάλαιο και δυστυχώς αυτό με τις ασφαλιστικές εισφορές είναι μεγάλη πληγή. Εξ ου κι είναι όλοι υπερχρεωμένοι...Γενικά το ότι δεν βοηθούν τον επιχειρηματία να κάνει επιχείρηση (και άρα να μπορεί και να προσλάβει άτομα κάποια στιγμή) είναι κι ο λόγος που ανέφερα αυτό που ανέφερα πιο πάνω.
Απορώ, όμως, γιατί κάνουν σαν να μην το καταλαβαίνουν ότι έτσι καταστρέφεται η οικονομία μας. Αν δεν βοηθήσεις κάποιον να γίνει εργοδότης, πώς περιμένεις να μειώσεις ανεργία και να εισπράξεις ασφαλιστικές εισφορές; Αυτό που γίνεται είναι πέρα για πέρα αυτοκαταστροφικό.
Παιδιά δεν θέλω να μου κάνετε προφανείς απορίες σε τόσο έξυπνη στήλη. ΚΑΘΕ κόμμμα στην Ελλάδα από Μεταξά και μετά υπόσχεται διορισμούς στο Δημόσιο για να ψαρέψει ψήφους. Δεν είναι ηλίου φαεινότερο;Μόνο αν πάψει αυτή η γάγκραινα της μονιμότητας στο Δημόσιο θα αρθεί αυτή η παθογένεια. (Γ'αυτό δεν θέλουν αξιολογήσεις κλπ.) Αλλά κανέναν δεν τον συμφέρει να το πράξει. Οι χώρες δεν καταστρέφονται. Οι χώρες είναι κουκίδες στο χάρτη και ονόματα στα βιβλία. Οι πολίτες καταστρέφονται κι εξευτελίζονται. Ποιός τους χέζει όμως τους πολίτες; :/
Rosa έχεις δίκιο. Γράφω σε παραληρηματική μορφή και σπανιότατα τσεκάρω τι έγραψα και σε συνδυασμό με ελαφριά ADD τα αποτελέσματα ενίοτε βγάζουν μάτι. Τα typos κι άσχετα ορθρογραφικά είναι το σήμα κατατεθέν μου. Τα βλέπω κι εγώ μετα και τραβάω τις κοτσίδες μου. (Περιέργως όμως είμαι καλή στο editing σε ξένα κείμενα, ίσως επειδή τα μάτια τρέχουν σε τριάντα κατευθύνσεις, χαχα)
Έχω φθάσει στο συμπέρασμα ότι ηθελημένα (μμμ... θεωρίες συνομωσίας αλλά δεν μπορώ να τις αποκλείσω τελείως) ή αθέλητα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα υπέστη μακροχρόνια επίθεση από το όνειρο της μονιμότητας του δημοσίου που υποσχέθηκαν οι κυβερνήσεις από το 1980 και μετά, και κέρδισε το δεύτερο. Επιπλέον όλο το σύστημα είναι στημένο έτσι ώστε να βάλλεται ο επιχειρηματίας και να επωφελείται ο δημόσιος υπάλληλος, σπρώχνοντας ακόμη περισσότερους στο υπαλληλίκι. Αλλά έτσι δεν δεν ενθαρρύνεται κανείς να γίνει επιχειρηματίας, και οι λίγοι που το παλεύουν πλέον βρίσκουν τρομερά εμπόδια.Αντιπαράβαλε δυτικά φιλελεύθερα συστήματα, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, όπου στήνεις επιχείρηση με ένα λογαριασμό στο Company House, και δεν χρειάζεται καν να πληρώνει ΦΠΑ μια μικρή επιχείρηση μέχρι να φτάσει ορισμένο εισόδημα (>£85,000 το χρόνο!!!). Γνωρίζω πολύ κόσμο που είναι μόνιμοι υπάλληλοι με καλό μισθό και να έχουν επιχειρήσεις στον ελεύθερό τους χρόνο, έστω να πλέκουν και να πουλάνε τα έργα τους στο Etsy. Σε όσους το έχω προτείνει στην Ελλάδα τρομοκρατούνται και μόνο στη σκέψη σύστασης μονοπρόσωπης εταιρείας!Αυτό να μη σε πτοήσει όμως φίλη στο #3. Άρχισε με τα σόσιαλ μύδια και ζήτα στους φίλους σου λίγη δωρεάν διαφήμιση. Βοηθά αν δώσεις κι εσύ ανάλογα κάποιες δωρεάν συμβουλές, αλλά φρόντισε να μη βγάζεις προσωποποιημένο διαιτολόγιο χωρίς έστω μια φιλική συμβολική τιμή, για να σε σέβονται ως επαγγελματία.
Idrlτι λες χρυσή μου! Αυτά είναι νεοφιλελέ βδελύγματα συνομολογημένα από την διεθνή σιωνιστική καπιταλιστική αντικουλτούρα που βάλλει τις αρχές του λαού μας. Οι οποίες οικοδομήθηκαν πάνω στην αγνή "θα βρεθούμε στα γουναράδικα" αρχή του "Πολεμάω για Χαμένες Υποθέσεις" (συντομογραφία ΠΧΥ) επειδή ξέχασε να μας ενημερώσε ο πατερούλης Στάλιν πώς μοιράστηκε η πίτα σε κείνο το τέϊον που πήρε μαζί με τους άλλους κυρίους... Ηνωμένο Βασίλειο και τρίχαι κατσαραί! Όταν εκείνοι οι άθλιοι αποικιοκράται έτρωγαν βαλανίδια εμείς είχαμε ήδη υπερτροφικό Δημόσιο! (Του Έλληνος η αλαζονεία φατριές δεν διαχωρίζει)[εξυπακούεται ότι σαρκάζω...έτσι;]
#3Δυστυχώς δεν υφίσταται αυτό το "να βρω δουλειά που να αξιοποιεί τα όσα κόπιασα να αποκτήσω". Γι'αυτό καλοί μου και καλές μου αποστέλλοντες κι αποστέλλουσες τις ερωτήσεις τέτοιου ύφους προσπαθήστε αν δεν αποδημήσετε να στερεώσετε ένα αυτοαπασχολούμενο επάγγελμα που να το διαμορφώσετε εσείς στα μέτρα σας κι αναζητώντας δικτύωση μέσα από το διαδίκτυο (που στις μέρες μας είναι πολύτιμο εργαλείο). Η κοινωνία μας χρειάζεται επιχειρηματικότητα και μόνον το επιχειρείν μπορεί να ξεβαλτώσει την χώρα ώστε τουλάχιστον στο μέλλον να υπάρχουν θέσεις εργασίας (γιατί η απλή λογική υπαγορεύει ότι δεν γίνεται να μπουν όλοι στο Δημόσιο και το Δημόσιο να μην πάθει πτωχευτική καθίζηση). Όμως επειδή η Ελλάδα απέχει ακόμα από το να τονώσει την επιχειρηματικότητα όπως θα έπρεπε (με έλλειψη γραφειοκρατίας και ληστρικής υπερφορολόγησης των επαγγελματιών δηλαδή) ιδανικά δηλώστε έδρα Κύπρο ή Βουλγαρία για ένα διάστημα κι όταν πια "πιαστείτε" από δουλειά κάντε αλλαγή έδρας στα πάτρια (από πατριωτισμό το λέω το τελευταίο γιατί πάλι τα μαλλιά σας θα τραβάτε...). Καλή τύχη!
#1 .Να συγχωρήσεις τον εαυτό σου;Κάτι άλλο θες να πεις μάλλον;ΤΟΤΕ έκανες αυτήν την επιλογή για συγκεκριμένους λόγους.ΤΩΡΑ αυτοί οι λόγοι δεν υφίστανται και έδωσες τέλος.Εσύ γνωρίζεις για ποιούς λόγους επέλεξες τον συγκεκριμένο ως σύντροφο.Προφανώς κάλυπτε κάποιες ανάγκες σου. Ποιες ανάγκες;Πιστεύω ότι μπορείς να συλλογιστείς επ αυτών. Υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν;Υπήρχαν και καλύφθηκαν άρον άρον μ αυτόν;Υπήρχαν και θεώρησες ότι κανείς δεν θα μπορούσε να σε καλύψει πέραν του πρώην συζύγου,ή,δεν το πολυσκέφτηκες;Υπήρχαν κι άλλοι εκείνη την περίοδο της ζωής σου;Είχες περάσει περίοδο αστάθειας,είχες ζήσει αρνητικές εμπειρίες,δεν είχες καθόλου εμπειρίες;Οι σχέσεις σου με τους δικούς σου πώς ήταν τότε;Ξεκαθάρισε το ψυχικό σου τοπίο,προκειμένου να μην βρεθείς ενώπιον ίδιας κατάστασης σε επόμενη σχέση.Τα περί συγχώρεσης δεν ξέρω πώς τα επεξεργάζεσαι στο μυαλό σου.Ο γέγονε,γέγονε και πας παρακάτω.ΠΡΕΠΕΙ να πας παρακάτω.Ο μαζοχισμός δεν είναι η βέλτιστη επιλογή.Η αυτοκριτική και η περίσκεψη ναι.Εχουν μεγάλη διαφορά.
Αυτό. Να καταλάβει γιατί τον διάλεξε και γιατί έμεινε μαζί του. Στα γιατί που γυρνάνε αναπάντητα στο κεφάλι μας όταν θέλουμε να το χτυπήσουμε στον τοίχο, υπάρχει πάντα μια απάντηση. Που δεν είναι ενοχή όπως νομίζουμε συνήθως. Οι ερωτήσεις της rosa είναι ό,τι πρέπει για μια καλή αρχή. Στις απαντήσεις ΜΠΟΡΕΙ και να χρειαστείς βοήθεια, αν μπερδεύεσαι.
#6πως νοιώθουν ολοκληρωμενοι τοσο απλα; Πηγή: www.lifo.grΟλοκλήρωση δε θα νιώσεις επειδή θα έχεις τσεκάρει όλα τα κουτάκια σε μια "λίστα πραγμάτων που πρέπει να κάνεις μέχρι να πεθάνεις". Θα τη νιώσεις όταν θα σκεφτείς "αν για κάποιον λόγο θα έπρεπε να ζήσω για πάντα όπως είμαι σήμερα, μια χαρά θα ήμουν".που στηρίζονται στους συντρόφους τους Πηγή: www.lifo.grΕίναι πάρα πολύ μεγάλο κατόρθωμα να στηριχτεί κάποιος πάνω σου, δικό σου κατόρθωμα. Και πολύ μεγάλη δέσμευση. Όταν θα φτάσεις να πεις ότι μπορείς να στηριχτείς σε κάποιον, πρέπει να σιγουρευτείς ότι κι εκείνος μπορεί να στηριχτεί σ'εσένα. Μην κοιτάς τι κάνουν οι άλλοι, παρά μόνο αν κάνουν πολύ καλά κάτι που θέλεις να κάνεις κι εσύ. Και να ρωτάς, μην ντρέπεσαι. Αν όντως είναι καλοί σ'αυτό που κάνουν και κυρίως, ξέρουν τι κάνουν, θα έχουν μια απάντηση που θα είναι με κάποιον τρόπο χρήσιμη. Θα δεις ότι σε περιμένουν εκπλήξεις.Η δημιουργία οικογένειας προσφέρει στους ανθρώπους πάρα πολύ όμορφα συναισθήματα, που χορταίνουν την ανάγκη του για ευτυχία, οπότε λέμε ότι ολοκληρώνεται. Δεν είναι έτσι όμως. Η ευτυχία δεν είναι κάτι που σου το προσφέρει η ζωή ουρανοκατέβατα. Έρχεται μετά από δικό μας ξεκαθάρισμα, όπου παραδεχόμαστε τι μας κάνει ευτυχισμένους. Η δημιουργία οικογένειας δεν προκαλεί σε όλους τα ίδια συναισθήματα. Τα παιδιά είναι μεγάλη χαρά, αν είναι κανείς έτοιμος να αντιμετωπίσει τις καθημερινές τους απαιτήσεις. Υπάρχουν γονείς που προσπαθούν με όλη τους τη δύναμη καθημερινά, αλλά υπάρχουν κι άλλοι που δεν αναγνωρίζουν τις υποχρεώσεις που έχουν ως γονείς. Βήμα-βήμα όμως: Προς το παρόν, αρχίζεις να βλέπεις τι παίζει.
πωπω Πόντια...όχι οτι δεν σε είχα σε εκτίμηση πριν, αλλά κατά καιρούς υπήρχουν άλλα σχόλια σου που συμφωνώ και άλλα που δε συμφωνώ και τόσο...λοιπόν με αυτό το σχόλιο σήμερα, ομολογώ σε αγάπησα, να το ξέρεις! Δεν ξέρω ποιός έγραψε την ερώτηση, αλλά η δική σου απάντηση αυτή τη στιγμή , μου ακούγεται σαν μια από τις καλύτερες συμβουλές που έχω ακούσει (ή έστω διαβάσει) εδώ και πολύυυ (πολυ όμως!) καιρό... Δε ξέρω για την Georgia, έγω πάντως σ'ευχαριστώ!!! ( κι ας είναι άσχετα τα δικά μου θέματα)Να ξέρεις, ψήλωσες πολλούς πόντους στα μάτια μου σήμερα!
Ω σ'ευχαριστώ μικρή μου Τοσοδούλα για την εκτίμηση! Εκτιμώ κι εγώ πολύ όμως την αξία της διαφωνίας, μπορεί είναι πολύ διαφωτιστική και θα χαιρόμουν αν έμπαινες στον κόπο κάποια στιγμή που θα είχες άλλη γνώμη να μου την πεις. Όχι βέβαια για να σου την αλλάξω, αλλά για την ανταλλαγή απόψεων. Και προσωπικής μου βελτίωσης, όπου χρειαστεί. :)
#1"Αν δυσκολεύεσαι, πήγαινε σε έναν ψυχολόγο"?, sorry Α μπα αλλά είναι η πιο άκυρη συμβουλή που περίμενα να διαβάσω. Να πάει σε ψυχολόγο για να βρεί τον τρόπο να συγχωρήσει τον εαυτό της? Μήπως να πάει στον εξομολόγο, ή να αυτομαστιγωθεί?Georgia σταμάτα να θές να συγχωρήσεις τον εαυτό σου. Ήταν επιλογή σου να μένεις μαζί του 18 χρόνια για λόγους που θεωρούσες βάσιμους. Τώρα έχεις κάνει μια άλλη επιλογή και έχεις πάρει μια απόφαση που σε κάνει χαρούμενη. Στάσου σε αυτό και κοίτα το σήμερα (για τα πρακτικά του ζητήματος) και το αύριο για να οργανωθείς και να το απολαύσεις. Και έτσι για να έχουμε τη σωστή προοπτική του ζητήματος, θεωρώ ότι μπορείς να κατηγορήσεις όποιον θές, γιατί και η άτιμη η κοινωνία στιγματίζει ακόμα τα διαζύγια, γιατί και οι γονείς/πεθερικά προσπαθούν να σώσουν επίπλαστα ευτυχισμένες οικογένειες δημιουργώντας ενοχές. Εσύ έχεις το στομάχι να σφυρίξεις λήξη, ξέρεις πόσες γυναίκες δεν έχουν αυτή τη δύναμη? Οπότε κράτα το χθές σαν αναφορά και ιστορία και μη χάνεις χρόνο ξεκίνα να χαμογελάς σε ένα καλύτερο αύριο.
Καταλαβαίνω την ενθαρρυντική και υποστηρικτική σου διάθεση αλλά 18 χρόνια υπομονής, ανοχής και υποτίμησης του εαυτού σου, δεν ξεπερνιούνται από όλους με το να τα ονομάσουν "χθες". Είχε το στομάχι να σφυρίξει λήξη, έχει το στομάχι να αποκοπεί από τις μνήμες αυτού του στενάχωρου παρελθόντος. Για άλλους είναι εύκολο και για άλλους δύσκολο. Οι δεύτεροι ας μη χάνουν χρόνο παλεύοντας μόνοι, ας πάρουν έναν προπονητή.
Βέβαιως ναι Maria I, στην αρχή κατηγορείς την άτιμη την κοινωνία, μετά κατηγορείς τα πεθερικά, μετά την άτιμη τη μοίρα και μετά σφυρίζεις λήξη, πείθοντας τον εαυτό σου πως όλα καλά και μετά αρχίζουν τα ψυχοσωματικά και φτάνεις στο 'μα αφού οι εξετάσεις μου είναι καλές γιατί έχω ημικρανίες...μυικούς πόνους... έλκος στομάχου... ζαλάδες... καρκίνο; (κάνω άλμα αλλά ναι, υπάρχουν τέτοιες έρευνες). Ο εαυτός σου όταν παίζεις θέατρο το γνωρίζει. Η ενοχή πηγάζει από μέσα. Η συγχώρεση του εαυτού τελικά, αν καταφέρεις να φτάσεις εκεί, είναι δώρο σωτηρίας.
Ε, αυτό ακριβώς ειναι ο λόγος που όταν εχω άγχος και ακούω το don't worry about a thing με τα ρέγκε τσικι τσικι μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Ωραία συμβουλή. Λες και δεν το είχα σκεφτεί ήδη ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι και όλα θα πάνε καλα και να ηρεμήσω και προφανώς αυτή η τραλαλά σκέψη ΔΕΝ έπιασε,Και το χειρότερο με κάτι τέτοιες συμβουλές ειναι ότι δεν πιάνουν και μετά νιώθεις και τύψεις που δεν κατάφερες να τις ακολουθήσεις.Ψυχολόγος και αυτογνωσία και ξερό ψωμί.
#7Ειλικρινά εκτίμησα πολύ την ειρωνεία του να παραπονιέσαι για τα ορθογραφικά των άλλων, κάνοντας και ο ίδιος ορθογραφικά. Μου γαργάλησες το μυαλό και σ' ευχαριστώ.
#5 Μην εκπλησσεσαι τόσο, εδώ υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν εγκλήματα και οι δικοί τους ορκίζονται ότι ήταν καλός άνθρωπος και δεν το περίμεναν. Προφανώς επειδή έβρεχε κάποιος απαράδεκτος θεώρησε σωστό να κλέψει την ομπρέλα. Θα μπορούσε να στο πει τουλάχιστον και να την επιστρέψει, να την δανειστεί δηλαδή. Όμως αυτό που έγινε ήταν απαράδεκτο γιατί εξέθεσε εσένα. Στείλε ένα μαιλ, ομαδικό τσατ στο Facebook ή ότι κρίνεις σωστό και πες τι έγινε και το πόσο σε εξέθεσε. Δεν ήταν η κλοπή του αιώνα αλλά ίσως έτσι νοιώσουν μια κάποια ντροπή.
#7:"αν δημοσιεύετε έτσι όπως (ακριβώς-συντακτικά το ακριβώς ταιριάζει καλύτερα μετά το έτσι κι όχι μετά το όπως) σας στέλνουν τα "γραπτά" τους οι αναγνώστες, χωρίς επιμέλεια και διόρθωση. Προφανώς ναι, ε; Μπορείς να μου το επιβεβαιώσεις και εσύ; Διότι βγαίνουν τα μάτια μου κατά καιρούς σε (με κι όχι σε ίσως; Τίποτα σε αιτιολογικό σου κάνει επίσης; Λόγω/εξαιτίας κάποιων ορθογραφικών λαθών;) κάτι οΡΘογραφικά λάθη, βαρβαρισμούς και σολΟικισμούς (Τα δύο τελευταία τα έγραψα για να κάνω εντύπωση - ας τα έψαχνες καλύτερα πριν τα παραθέσεις εδώ. Την ειρωνεία της περίπτωσής σου την αναγνωρίζεις τουλάχιστον, ή μπααααα; Μοναδική εντύπωση που δημιούργησες σε μένα λοιπόν: κακογραμμένες και σαφέστατα αποτυχημένες εξυπναδούλες). Άντε γεια!"(INDEED!)
Mόνο που αγαπητό 7, προσπαθώντας να εντυπωσιάσεις έπεσες στην παγίδα που εσύ έστησες και έγραψες λάθος τη λέξη σολοικισμός.Γράφεται με οι και όχι με ι.
Και συ και η Α'μπα θελετε στυλιαρι που μας βαζεται δευτεριατικα να μαθαινουμε καινουριες λεξεις. Χαθηκε η Τριτη, η Τετάρτη, εστω μια Κυριακη.... μα Δευτεριατικα; τουλαχιστον η Σουση με τα χρωματα που μονο στη φαντασία της υπάρχουν μας σεβάστηκε, μεσοβδόμαδα μας εκανε να ψαχνομαστε ;P
#5: "...οκ ξέρω οτι πολυς κόσμος φεύγει ας πουμε απο μια καφετερια και τσουπ απλωνει χερακι και παιρνει μια ομπρελα, αλλα ειναι καπως ανωνυμο ρε παιδι μου..ή οταν δανειζεις σε κάποιον μια, ξέρεις οτι δεν θα την ξαναδεις ποτε" Πηγή: www.lifo.grΣοβαρά τώρα, είναι συνήθης πρακτική η ομπρελοκλοπή και ο χωρίς γυρισμό ομπρελοδανεισμός; Προσωπικά, δεν μου έχει συμβεί, ούτε και το έχω παρατηρήσει να γίνεται σε δημόσιους χώρους, οπότε να προσέχω λιγάκι, τί να πω. Ωστε υπάρχουν οι "ομπρελακηδες" (κατά το τσαντάκηδες). Δηλ αν δείτε κάποιον στην παρέα σας να σουφρώνει μια ομπρέλα που δεν είναι δική του, δεν θα του την πείτε; Ζω κάπου αλλού, αλλιώς δεν εξηγείται. Στη θέση σου, αγαπητό 5, θα έκανα αυτό που προτείνει η Λένα, πιο πολύ για το γαμώτο και για τη σκατονοοτροπία να παίρνουμε πράγματα που δεν μας ανήκουν χωρίς να ρωτάμε καν. Να μην σχολιάσω και την αναισθησία του να εκθέτεις σε τρίτους αυτόν που ειχε την ευγενή καλοσύνη να σε καλέσει στο σπίτι του.Σήμερα είναι μια ομπρέλα,αύριο ποιος ξέρει; #7: Κι εμένα μου βγήκε το μάτι με τα "οθρογραφικά λάθη" σου, αλλά το βρήκα χαριτωμένο γιατί παραπέμπει στο "βοθρογραφικά", εξαίρετο λογοπαίγνιο, χεχε
Καλά κι εγώ με ανοιχτό το στόμα έμεινα, όχι επειδή το άκουσα πρώτη φορά αλλά επειδή επιβεβαιώθηκε ένα σκηνικό που έγινε κάτι χρόνια πριν: Ήμουν με τη φίλη μου βράδυ έξω και είχε έρθει μαζί και μια δική της φίλη, η οποία είπε πως δεν παίρνει ομπρέλα παρά μόνο αν ήδη βρέχει όταν θα βγει. Αν το πάει για βροχή δεν παίρνει, γιατί αν βρέξει τελικά, θα πάρει κάποια από ένα μπαράκι, που θα τις έχουν αφήσει έξω. Είχα καταντραπεί και η φίλη μου γελούσε κι έλεγε "ναι, χαχα, έτσι κάνει, κι εγώ όταν βγαίνω μαζί της δεν παίρνω". Της είπα όταν θα βγαίνουμε μαζί, θα κουβαλάω εγώ 2 ομπρέλες, μην τυχόν και το κάνει μαζί μου. Με είπαν υπερβολική, εννοείται.Έχω μια λόξα με τις ομπρέλες, τις διαλέγω, τις ψάχνω, όχι ότι παίρνω πανάκριβες αλλά ρε παιδιά, το λιγότερο δεν έχει 10€ μια ομπρελίτσα; Κι έπειτα, πόσες ομπρέλες έχει κάθε σπίτι πια; Δεν είναι χαρτομάντηλα, που επίσης μπορεί να ξεμείνεις αλλά με 50 λεπτά βρίσκεις στο περίπτερο ή όλο και σε κάποιο συρτάρι θα βρεις ξεχασμένη.Ρε Σανάνθη, μήπως εμείς έχουμε υπερεκτιμήσει τις ομπρέλες τελικά; wtf, εντελώς όμως.
Δεν έχει καμία σημασία η τιμή της ομπρέλας. Το να πάιρνεις κάτι που δε σου ανήκει είναι κλοπή. Υπάρχει πολύς κόσμος που θεωρεί ότι αν ο ιδιοκτήτης δεν είναι κοντά στο αντικείμενο, το αντικείμενο είναι δημόσιο. Όπως τα παιδιά που βρίσκουν ένα στυλό στο πάτωμα της τάξης και αντί να ρωτήσουν τίνος είναι το κρατάνε. Αλλά έστω ότι είναι παιδιά και έστω ότι το στυλό είναι χαμένο. Στην περίπτωση όμως της ομπρέλας μέσα σε θήκη για ομπρέλες να μη βραχεί το μαγαζί, δεν είναι ότι τη βρήκες κάπου πεσμένη και τη μάζεψες, είναι ότι κυριολεκτικά την έκλεψες.
Βρε συ, πόντια, πραγματικά ☺ ♥Σήμερα, ας πούμε, έβρεχε το πρωί, τη χρειάστηκα την ομπρελίτσα μου. Δεν είναι, όπως λες κι εσύ, χαρτομάντηλα μιας χρήσης. Και τώρα δα την ξανακοίταξα και θυμήθηκα πού και υπό ποιες συνθήκες την αγόρασα (με την κουνιάδα μου σε ένα ξαφνικό μπουρίνι, καθώς τρέχαμε μαζί τσαλαβουτώντας στα σοκάκια πριν 12 χρόνια). Και σκέφτηκα πόσο θα με πείραζε αν μου τη σούφρωνε στα καλα καθούμενα κανένας αναίσθητος ομπρελάκιας. Παπιοϊστορίες, ομπρελοϊστορίες :P
Όχι βέβαια, δεν έχει σημασία η τιμή, ήθελα να πω ότι αυτός που θα τη στερηθεί, δε θα την αντικαταστήσει όσο εύκολα θα αντικαθιστούσε τον αναπτήρα, που ευστοχότατα αναφέρει η Haifischnet. Που μου θύμισε έτερη φίλη, η οποία έπαιρνε αναπτήρες σε ενοχλητικότατο βαθμό, το έβρισκε πολύ αστείο, και ειδικά μια μέρα που μου έδειχνε ένα βάζο γεμάτο αναπτήρες, είχε ξεκαρδιστεί. Πάγωσε το χαμόγελο όμως στα ροδαλά χειλάκια της και άργησε να πάρει ανάσα. Τα τεράστια μάτια της με τις πυκνές μαύρες βλεφαρίδες έμειναν να με κοιτάνε αποσβολωμένα καθώς της έριχνα τα μοσχομυρωδάτα μπινελίκια μου. Έχει καμιά 10αριά χρόνια αυτό. Μέχρι σήμερα, να μα τω Θεώ, μου λέει ότι εξαιτίας μου δεν βρίσκει ούτε άδειο αναπτήρα στο σπίτι. Πολύ περήφανη είμαι. <3
Τα σχόλιά σας, Haifischnet και Πόντια, μού θύμισαν μια παλιότερη ερώτηση στο Α,μπα, γραμμένη με πολύ χιούμορ και αυτοσαρκασμό "περί της συμπαντικής αρχής της ελεύθερης διακίνησης των αναπτήρων". Ερώτηση και απάντηση, αξέχαστες :) http://www.lifo.gr/lifoland/ampa/99412 η ερώτηση 7(Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι :P)
Πωπω βρε κορίτσια, πραγματικά, τι γαϊδουρινή νοοτροπία; Δηλαδή, πρώτ'απ'όλα, ο προνοητικός που ήδη κουβαλούσε μαζί του ομπρέλα, να κινδυνεύει να μείνει έκθετος στη βροχή όταν φεύγει; Αφήστε δε που κι εγώ έχω ομπρέλες που έψαχνα χρόνια για να τις βρω όπως είναι, και μου κόστισαν και αρκετά. Θα με πείραζει πολύ περισσότερο από το να μου κλέψουν τη ζακέτα. Θα έβρισκαν λογικό να έκαναν το ίδιο και με τα γυαλιά ηλίου αυτοί οι άνθρωποι;
Αυτό που παραπονιούνται ότι τους βγαίνουν τα μάτια από τις ανορθογραφίες και μετά πετάνε έναν σολοικισμό με σκέτο γιώτα, που ακόμα και ο κορέκτορας το κοκκινίζει, με ξεπερνάει.
#4 Πολύ σωστά απάντησε η Λένα. Η νοοτροπία που εκφράζουν οι στίχοι αντιστοιχεί σε ορισμένες διαστρεβλώμενες εκδοχές του σύγχρονου (φερόμενου ως) φεμινισμού, που μπορεί να συνοψιστεί στο "τα σας μας και τα μας μάσα τα".Δεν είμαι η υποταγμένη που θα κάθομαι σπίτι να σου μαγειρεύω, δουλεύω κι εγώ αλλά... πρέπει να μου ανοίγεις πόρτες για να κερδίσεις τα φιλάκια μου; Να ζητάς πάντα **εσύ* συγγνώμη μετά από καυγά; Να μου λες ό,τι θέλω ν'ακούσω ακόμη κι αν "συμπεριφέρομαι αλλοπρόσαλλα"; Επειδή είμαι "κιουρία";Σαν κάποιες που είναι ανεξάρτητες και μάγκες και έχουν τα δικά τους έσοδα αλλά άμα βγουν με άντρα πρέπει να κερνάει πάντα αυτός. Αμ δεν πάει έτσι.Αυτή η νοοτροπία είναι εξίσου λάθος (από την ανάποδη) με την άλλη παρεξηγημένη εκδοχή του φεμινισμού: Αυτή που θέλει τη γυναίκα να έχει ίσες εργασιακές υποχρεώσεις υποχρεώσεις με τον άνδρα ΚΑΙ να αναλαμβάνει όλο το νοικοκυριό.Και οι δύο νοοτροπίες είναι λάθος και καμιά τους δεν συνεπάγεται ισότητα.
Κ εγώ νευρίασα!! Συνοψίζει όλη τη νοοτροπία που σιχαίνομαι..."Άμα μου φέρεσαι σωστά κ μου λες πόσο όμορφη είμαι, ίσως σε αφήσω να προσπαθήσεις να με ικανοποιήσεις";"Αγόρασε μου δαχτυλίδι";"Άνοιγε μου τις πόρτες να διαβώ";Εσύ δεν ψάχνεις future husband μανδάμ, future slave ψάχνεις. Κ απευθύνομαι στην κάθε γυναίκα που ταυτίζεται με το συγκεκριμένο. Είπαμε να διεκδικούμε κ να ΠΡΟΩΘΟΥΜΕ την ισότητα, όχι να θέλουμε να γίνουμε χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Σεβασμός κ στα δύο φύλα.
Οι στίχοι συνοψίζονται στη φράση "ο σωστός ο νοικοκύρης είναι δούλος μα και κύρης", εξίσου προσβλητική με τη φράση με τη σωστή νοικοκυρά. Δεν ξέρω τι προσπαθεί να προωθήσει η ποπ κουλτούρα. Μία σου και μία μου; Να πατσίσουμε τους άντρες; Τι;
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο επ'αυτού με τη Λένα και την Ιριδα. Από την άλλη, με απασχόλησε,δεν μπορώ να πω, ο τεράστιος αριθμός των προβολών: 418 εκατ. τσέκαρα πριν από λίγο για αυτή την αισθητική και νοηματική μπουρδίτσα, πολύ πιασάρικη όμως κατά τα φαινόμενα. Να προσθέσω ότι αυτή η δήθεν και καλά "διεκδικητική" γυναικεία νοοτροπία δεν είναι στιχουργικά πρωτόφαντη στην δυτική ποπ κουλτούρα. Ειδικά, μάλιστα, αν ο στίχος συνοδεύεται από στενά μπλουζάκια/κορμάκια/φουστάκια και ναζάκια στα συνοδευτικά βιντεοκλιπ. Ολα για το θεαθήναι και το χρήμα. Τί είναι στη μόδα; Αυτό να παίξουμε και να αναπαράγουμε μέχρι να βρωμίσει ιδεολογική πτωμαϊνη. Προσωπικά, το συγκεκριμένο βίντεο μού θύμισε και το "Single Ladies (Put a ring on it)" της Beyonce και το "Ain't your Mama" της JLo. Ειδικά η σκηνή με το σφουγγάρισμα στην κουζίνα, αποτελεί ξεκάθαρο copy paste του βιντεοκλιπ της δεύτερης (αλλά στο πιο trash- γνώμη μου, και η εν λόγω τραγουδίστρια δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στην JLo- ξανά γνώμη μου)
Είναι φριχτό τραγούδι, όπως και το 2 άλλα που αναφέρεις, μου προκαλούν την ίδια αμηχανία. Και μου έχουν αναφέρει μάλιστα φίλοι μου άντρες την συγκεκριμένη τραγουδίστρια με διάθεση κοροϊδίας γνωρίζοντας ότι με ενδιαφέρουν φεμινιστικά θέματα, με ύφος αυτά λένε οι φεμινίστριες κοίτα χαχα
ΘΑ'ΘΕΛΕ!!! Πέρασε και δεν ακούμπησε! Δεν είναι έτσι οι Αφέντρες...(τουλάχιστον αυτές που σέβονται τον εαυτό τους και τους παρτνέρ που αναλαμβάνουν)
Η συγκεκριμένη "φεμινίστρια"/τραγουδίστρια αλλά και το κοινό της με προβληματίζουν από το 2014 που άκουσα ότι το τραγούδι με τους εξής στίχους είναι υποψήφιο για "Best song with a social message":"Yeah, my momma she told me don't worry about your sizeShe says, boys they like a little more booty to hold at nightYou know I won't be no stick-figure, silicone Barbie doll""I'm bringing booty back, Go ahead and tell them skinny bitches Hey"κλπ κλπ.Υποτίθεται είναι "empowering" "body positive" ενώ από όπου και να το πιάσεις είναι προβληματικό. Το δίδαγμα είναι να πω hey στις skinny Bitches και να βάλω κάνα κιλό γιατί τα boys προτιμάνε more booty για να κοιμηθούν ήσυχα; Κάποιος να μου βρει το κοινωνικό μήνυμα εδώ γιατί θα σκάσω.
Είναι της ιδίας κοπής κοινωνικό μήνυμα με το "σε πιστεύω Dylan Farrow" ενώ κοτζαμάν ολόκληρο δικαστικό σύστημα δεν μπόρεσε να στοιχειοθετήσει επίσημες κατηγορίες (γιατί δεν έστεκαν). "Σε πιστεύω γιατί έτσι"...Αυτό δεν είναι empowering. Είναι ανατριχιαστικά τρομακτικό! [ειδικά επειδή η εμφύτευση σκέψεων και μηνυμάτων είναι κάτι που υφίσταται...τέτοια τραγούδια αθώα δεν είναι]
Πολύ σωστή επισήμανση, Σμαράγδα. Πλασαρίστηκε ως ύμνος που προωθούσε υποτίθεται τη body positivity ένα τραγούδι που απλώς μετέθετε το body shaming από τις "αφράτες" στις "κοκαλιάρες". Και πάλι, δε, με άξονα "τι θέλει ο άντρας", όχι "αγάπα τον εαυτό σου".Ο άντρας λοιπόν θέλει λίγα πιασίματα για να κρατιέται, για να κρατάει με τη σειρά του την πόρτα στη μανδάμ, με το μονόπετρο να φουσκώνει στο τσεπάκι του. Άσε μας χρυσή μου..
Να πούμε όμως ότι ΑΥΤΑ τα σιχάματα έχουν βγάλει κακό όνομα στις γυναίκες και νομίζουν οι άντρες ότι αυτό το βδέλυγμα είναι ο φεμινισμός. Αντίθετα high five στην φράση της Σανάνθης "Τί είναι στη μόδα; Αυτό να παίξουμε και να αναπαράγουμε μέχρι να βρωμίσει ιδεολογική πτωμαϊνη."Όλα για τα φράγκα...