Στο σημερινό «Α μπα»: όπως στο σινεμά

Στο σημερινό «Α μπα»: όπως στο σινεμά Facebook Twitter
61

 

__________________
1.

Πέρασα σε μια σχολή που θεωρώ οτι θα μου αρέσει το αντικείμενο της ενω μέχρι τώρα σπούδαζα σε μια άλλη την οποία σιχαινόμουν σαν αντικείμενο (δυο χρόνια κλάματα, φωνές και κατάρες) . Η απόφαση να αλλάξω σχολή όμως με δυσκόλεψε πολύ πολύ αυτές τις μέρες και όσο το σκέφτομαι βάζω τα κλάματα που θα χάσω αυτή την ρουτίνα που είχα συνηθίσει δύο χρόνια . Θα μου λείψουν ακόμα και οι σκέψεις που έκανα και φανταζόμουν τον εαυτό μου ως επαγγελματία του
αντικειμένου εκείνου, παρόλο που ξέρω οτι η δουλειά αυτή δεν μου αρέσει και δεν μου ταιριάζει. Πρόκειται όμως για μια σχολή που βρίσκεις πιο εύκολα δουλειά σε σχέση με την νέα... Πώς εξηγείς όλα αυτά τα αλλοπρόσαλλα συναισθήματα;- DolveVita

Τα συναισθήματα δεν είναι αλλοπρόσαλλα, η ένταση όμως με την οποία αντιμετωπίζεις κάποια τελείως συνηθισμένα και ήπια προβλήματα, είναι. Κουράζεις πάρα πολύ τον εαυτό σου ως πρωταγωνίστρια δράματος, και κατά πάσα πιθανότητα κουράζεις και τους γύρω σου.

__________________
2.

Άμπα καλημέρα, είναι λίγος καιρός τώρα που ξεκίνησα και "παρακολουθώ" τη στήλη σου καθημερινά.. μου αρέσει ότι διαβάζοντας τις απαντήσεις σου σε άλλους ανθρώπους είναι σαν να απαντάς σε δικές μου απορίες και ανησυχίες.
Αυτό που με προβλημάτισε γιατί το διάβασα αρκετές φορές, αν και λίγο πολύ το ήξερα, είναι ότι εν τέλει ο καθένας είναι αυτός που είναι και βλέπει τα πράγματα με τη δική του οπτική. Είναι λάθος να κρίνω τον άλλο με βάση τη δική μου συμπεριφορά και τη δική μου ενδεχόμενη αντιμετώπιση σε παρόμοια κατάσταση... όμως από την άλλη, πως μπορείς να μην βάζεις τα φίλτρα σου στις διάφορες σχέσεις σου? Η ουσία είναι να μην κρίνεις και να προσπαθείς να αποδεχθείς τον άλλο όπως είναι ,παρά τις διαφορές σας, ή να ψάξεις να βρεις αυτόν που είναι στο ίδιο μήκος κύματος?
Σε ρωτάω κυρίως γιατί στην σχέση μου (είμαστε περίπου 2 χρόνια μαζί, πρόσφατα χωρίσαμε και με δική του προτροπή σχεδόν τα ξαναβρήκαμε) αν και περνάμε καλά και τα βρίσκουμε, απέχουμε πολύ σε θέματα συμπεριφοράς. Το αγόρι μου είναι μία πληθωρική προσωπικότητα, με έντονες αντιδράσεις, αρκετά επιπόλαιος και αυθόρμητος ενώ εγώ αποζητώ την ηρεμία και την ισορροπία, προτιμώ να "προσπεράσω"¨ μία άσχημη κατάσταση χωρίς να έρθω σε ρήξη με τον άλλο.
Για αυτό με ενοχλεί όταν κάνει θέμα από εκεί που δεν υπάρχει, το ότι το κάνει επανειλημμένα ήταν και ο λόγος που χωρίσαμε. Αυτός όμως δεν είναι ο χαρακτήρας του?? μέχρι τώρα του επισήμανα ότι με το να ψάχνει τα προβλήματα κάνει κακό πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους...όμως είναι σωστό να προσπαθώ να τον αλλάξω??
Μπερδεμένη σε "διάσταση"

Φυσικά και είναι λάθος να προσπαθείς να τον αλλάξεις. Εντελώς λάθος. Εκτός από λάθος, είναι και εντελώς αδύνατο. Εκτός από αδύνατο, είναι και εγωιστικό. Αν ο στόχος σου είναι να ταιριάζετε περισσότερο, γιατί δεν αλλάζεις εσύ, να γίνεις σαν κι αυτόν; Επειδή κατά βάθος θεωρείς αυτονόητο ότι η δική σου συμπεριφορά είναι σωστή και η δική του λάθος;


Ψάχνουμε ανθρώπους που είναι σαν κι εμάς όταν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας, και τον θεωρούμε άξιο για ισότιμη σχέση. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα δουλειάς, και δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για επιτυχείς επιλογές. Όταν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, είναι πιθανότερο να μας εξιτάρει το αντίθετο, να το βλέπουμε ως ανώτερο, ή σαν πρόκληση.


Όταν λέμε «κάποιον σαν κι εμάς» δεν εννοούμε κάποιον που έχει τον ίδιο σειριακό αριθμό από το εργοστάσιο. Κάποιον με κοινό όραμα ζωής, ας πούμε. Διαφορές θα υπάρχουν, και τις παραβλέπουμε ή τις συγχωρούμε ή τις αποδεχόμαστε αν είναι εντός των προσωπικών μας ορίων. Τα προσωπικά μας όρια πρέπει να τα βρούμε μόνοι μας γιατί είναι δικιά μας δουλειά, δεν περιμένουμε να πάθουμε για να μάθουμε, ούτε ζητάμε από άλλους να τα βρουν, να μας τα εξηγήσουν, και μετά να τα τηρήσουν.


Δεν ξέρω αν απάντησα στην ερώτηση.


__________________
3.

α μπα μου
θα ηθελλα να σου πω κ εγω αυτο που προβλιματιζει...λοιπον..ειχα μια σχεση 10 +που καποια στιγμη εληξε λογο οτι ρουτινιασαμε μαζι κ ηταν επιλογη της να το ληξουμε..περασαμε πολλα μαζι.. στρατο σπουδες σχεση απο αποσταση δλδ..μετα απο καιρο μεναμε στην ιδια πολυ κ οκ καποια στιγμη εληξε..πονεσα εκλαψα κλειστικα στον εαυτο μου κ δεν εκανα τπτ πλεον υσιαστηκο...καταλαβενεισ πως ειναι να εισαι τοσα χρονια με την ιδια κοπελα ετσι..μετα απο τα πολλα ασχολυθηκα με διαφορα χομπι για να ξεφυγω απ ολο αυτο που ενιωθα..τα ερωτικα τα ειχα αφησει στην ακρη γιατι ειχα πληγωθει πολυ κ δεν ηθελλα παλι να πονεσω..γιατι το διαστημα του χωρισμου περασα πολυ ασχημα κ μονος..μετα απο 4 χρονια παλι γνωριζω μια κοπελα παλι που ενω παλια λεγαμε απλα ενα γεια..στην πορεια κανςνιζαμε βγεναμε για καφε κ καναμε αρκετη παρεα..περνουσαμε ευχαριστα κ οι δυο..μετα απο λιγο καιρο υπηρχε ενδιαφερον κ απ τους δυο..ολα ωραια κ καλα..τα πηγεναμε περιφημα σχεδον 8 μηνες..ταξιδια εντος κ εκτος κ πολλα αλα διαφορα..ουτε γκρινια ουτε τσακομους ουτε τπτ..αυτη ενω δουλευε αρκετες ωρες παντα ειχαμε λιγο χρονο για εμας..συνδιαζε κ φιλλους ενδιαμεσα κ εμεις λογικα ειχαμε λιγοτερο χρονο για εμας..αλα ποτε δν ειχα προβλημα κανενα για την παρεα της..γενικα παντα την ενιωθα κ την καταλαβενα οτι πιεζετε για διαφορους λογους..μου γκρινιαζε με το παραμικρο μετα απο καποιο διαστημα..δν μπορουσα να πω κατι κ αμεσως τα ακουγα οτι την πιεζω ενω δν ηταν ετσι..απλα την πιεζαν πολλα αλα κ ξεσπουσε επανω μου..το παραδεχτηκε κ αυτη αργοτερα..πριν ενα μηνα περυπου μου λεει οτι δν παει αλο κ 8ελει να το ληξουμε..μενω αναυδος τελειως..κ ο λογος που ηταν οτι την πιεζω κ εγω..οχι οσο τα αλα προβληματα που εχει αλα εκεινα δεν μπορει να τα αλαξει κ προτιμαει να το ληξουμε μαζι..αυτο μου το ανεφερει εκεινη..παρεμπιμτοντος παντα εκανα οτι ελεγε.παντα στης σχεσης μου ειμαι δοτικος ανθροπως..οτι μπορω παντα προσφερω..σε λογικα παντα πλαισια ετσι..εχω ανεχτει πολλα.εχω κανει στην ακρη τον εγωισμο μου για να ειναι οκ αυτη..κ τωρα με ακυρωνει κ φευγει ετσι..με στεναχωρει ολο αυτο γιατι..ενω παντα εκανα οτι ηθελλε κ βρισκομασταν οταν ηθελλε τωρα με γειωνει αφανταστα..με χτυπαει συναισθηματικα ολο αυτο κ δν μπορω να το αντεξω..το σωμα μου δν μπορει να το ελεξει κ ξεσπαει αναλογα..της το λεω οτι νιωθω χαλια κ αυτη μου λεει οτι παει διακοπες με μια φιλη της..μια βδομαδα ελειπε κ δν εστειλε ουτε ενα μυνημα να δει πως ειμαι..τελικα υπαρχει μεγαλη αχαριστια στον ανθρωπο..κ επισις αν δινεις πολλα στο τελλος παιρνεις ενα τιποτα..κ ολο αυτο με στεναχωρει παρα πολυ..αφου το εχς παρει αποφαση να μην κανω τιποτα πλεον με αλη κοπελα.. αν τυχει βασικα..εχω πληγωθει αφανταστα κ δεν αντεχω αλο πονο..οχι μονο απο γυναικες..αλα απο την ζοη κ δεν αντεχω αλο..φοβαμαι να αγαπησω παλι γιατι δεν θελω να περασω παλι τα ιδια..ειναι μεγαλος ο πονος κ δεν αντεχετε για 3φορα..
τα ειπα καπου κ ξεσπασα φφφφφφφφφφφφφ.
συγνωμη για τα λαθη κ για ολα οσα εχει το κειμενο..-

Άλλος παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη. Βρε αγόρι μου, οι χωρισμοί πονάνε πολύ. Έτσι είναι η ζωή. Θα το πάθεις και τρίτη και τέταρτη φορά. Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου; Νομίζεις ότι η ζωή σε δυσκόλεψε ιδιαίτερα; Τόσα καψουροτράγουδα, τόσες ταινίες, τόσα ποιήματα, βιβλία για χωρισμούς, ολόκληρο κίνημα ρομαντισμού που κράτησε έναν ολόκληρο αιώνα, μόνο εσύ πληγώθηκες από «τις γυναίκες;»


Κουράζεις τον εαυτό σου κι εσύ, όπως η φίλη της ερώτησης 1, και παρομοίως, μάλλον κουράζεις και τους γύρω σου. Δώσε στις σχέσεις σου όσα θέλεις, αλλά επειδή το θέλεις. Όχι επειδή έτσι νομίζεις ότι εξασφαλίζεις ανταπόδοση. Πού την είδες την αχαριστία; Εγώ από αυτά που διάβασα κατάλαβα ότι μετά από κάποιο καιρό δεν σε ήθελε πια, τόσο απλά. Πονάει και κόβει και τσούζει, αλλά οχτώ μήνες τα έχετε, μην αρχίζεις κι εσύ τις άριες. Ή άρχισε τες, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις και τι κάνεις.


Μια πρόταση: μην κάνεις πάντα ό,τι σου λένε, και αν το κάνεις, μην το διαφημίζεις ως προτέρημα. Δεν είναι τιμητικό να παίζεις το ρόλο του χαλιού. Ποιος είσαι; Τι θέλεις από τους άλλους; Με ποιο τρόπο το διεκδικείς; Άνθρωπο θέλουν «οι γυναίκες» να έχουν δίπλα τους, με πάθη, λάθη, και χαρακτήρα.


Είσαι και λιγουλάκι χειριστικός, έτσι; Να το ξέρεις. Δεν θέλω καν να μάθω τι σημαίνει το «το σώμα μου ξεσπάει ανάλογα και της το λέω ότι νιώθω χάλια». Χωρίσατε, φίλε μου, δεν πήρατε διαζύγιο με τέσσερα παιδιά μετά από είκοσι χρόνια. Δεν είσαι πια δικό της πρόβλημα. Όταν σου λένε ότι πιέζεις, να το παίρνεις στα σοβαρά. Είναι τεράστια καμπάνα.

__________________
4.

Χαιρετώ την παρέα
Είμαι 38 χρονών και ελεύθερη. Όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να βρεις κάποιον για να ταιριάξεις για σχέση, να είναι διαθέσιμος κτλ. Τελευταία βλέπω ότι προστέθηκε και κάτι ακόμα. Δεν με ελκύουν ερωτικά καθόλου, οι άντρες που ηλικιακά τουλάχιστον θα μου ταίριαζαν. Οι 40-45 μου φαίνονται μπαρμπάδες. Εντάξει όχι όλοι, αλλά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ή τουλάχιστον αυτοί που γνωρίζω εγώ. Μπορεί να κάνουμε ωραίες συζητήσεις ή να είναι καλοί άνθρωποι ή κάτι τέτοιο, αλλά δεν νιώθω σεξουαλική έλξη. Δεν με συγκινεί αυτό το στυλ άντρα που μεγαλοδείχνει και δυστυχώς στην Ελλάδα ανθεί, λόγω και της έλλειψης παιδείας στο πως ζούμε την καθημερινότητα μας και πώς φροντίζουμε τον εαυτό μας. Δεν λέω ότι κ εγώ είμαι καμιά αμάν και τι, αλλά τουλάχιστον αυτό που αναζητώ το προσφέρω αντίστοιχα. Η λύση βρες ένα μικρότερο δεν ξέρω πόσο ταιριαστή είναι. Μέχρι πότε θα διαλέγω/ θα με διαλέγουν μικρότεροι αφού και εγώ δεν είμαι καμία μπεμπέκα; Πρόσφατα το συζήτησα με κάποιες φίλες κοντινής ηλικίας και μου είπαν ότι το παθαίνουν και αυτές! Και ρωτώ λοιπόν : το παθαίνουν και άλλοι; Πώς βγαίνεις από αυτή τη λούμπα; Πώς μπορείς να προσαρμόσεις τα γούστα σου στα χρόνια που περνάνε;- Δεσποινίς ετών 38

Οι 45ρηδες που σε περνάνε εφτά χρόνια είναι εντάξει, αλλά οι άντρες που περνάς εσύ εφτά χρόνια δεν είναι κατάλληλοι για σένα, γιατί δεν είσαι «μπεμπέκα». Οι 45ρηδες όμως δικαίως μπορούν να αναζητούν γυναίκες που είναι εφτά χρόνια μικρότερες τους. Συγχαρητήρια, έχεις ενσωματωθεί πλήρως στην πατριαρχία.


Ποιος είναι ο λόγος που πρέπει οπωσδήποτε να είναι μεγαλύτερος ο άντρας; Για να έχει εμπειρία ζωής και να μην τον ξεγελάνε στο μέτρημα όταν πηγαίνει να πουλήσει τις αγελάδες;


Πώς σου φαίνεται ας πούμε να βρεις έναν στην ηλικία σου; Ή, μια τρελή, εντελώς παλαβή σκέψη: να βρεις κάποιον που σου ταιριάζει, χωρίς να είναι η ηλικία το πρώτο κριτήριο;

__________________
5.

Αγαπητή Α μπα,
όταν διαβάζεις ένα βιβλίο που μετά από κάποια κεφάλαια αποφασίζεις ότι δε σου αρέσει, το αφήνεις και πας στο επόμενο? Όσοι έχω ρωτήσει λένε ότι το αφήνουν, εκτός από μένα, που το διαβάζω μέχρι το τέλος, με αποτέλεσμα κάποια βιβλία να μοιάζουν σχεδόν σαν τιμωρία, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι φτάνοντας ως στο τέλος μπορεί να ανακαλύψω κάτι που δεν είχα δει στην αρχή (δε μου έχει συμβεί ακόμα!). Εσύ τι λες?- reader

Αμέ, το αφήνω, το αφήνω και μετά από λίγες σελίδες, ακόμα και μετά από λίγες παραγράφους. Αυτό που κάνεις το έκανα κι εγώ για πάρα πολλά χρόνια, μεγάλος ψυχαναγκασμός. Είναι από αυτά που καταπολέμησα επιτυχώς, όταν κατάλαβα επιτέλους ότι δεν έχω άπειρο χρόνο μπροστά μου και είναι τουλάχιστον ανόητο να τον σπαταλάω με βιβλία που δεν μου αρέσουν, ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχουν ακόμη χιλιάδες που δεν έχω διαβάσει και θα μου αρέσουν πάρα πολύ.


Όσα χρόνια έκανα αυτό το ψυχαναγκαστικό, ούτε μια φορά δεν άλλαξα γνώμη στο τέλος. Αν δεν σου αρέσει, δεν σου αρέσει. Δεν είναι αποτυχία να μην σου αρέσει κάτι, είναι πρόβλημα να μην ξέρεις πότε να τα παρατάς.

__________________
6.


Καλησπέρα αγαπημένη α,μπα! Η ερώτησή μου είναι απλή, φαντάζομαι, αλλά δεν τα βγάζω πέρα. Χρειάζομαι λοιπόν μια άποψη παραπάνω κ σου χτυπάω την πόρτα : Είμαστε παρέα, 3 κοπέλες, βγαίνουμε καθημερινά κ γενικά φαίνεται να είμαστε καλά! Το πρόβλημά μου είναι ότι παρουσιάζουν συχνά πυκνά το άσχημο πρόσωπό τους. Πως μπορώ να ξέρω ποιο είναι τελικά αυτό που υπερισχύει? Δηλαδή, τι γίνεται αν είναι περίεργες κ απλά παρουσιάζουν που κ που την καλή τους πλευρά? Σχολιάζουν τα πάντα και κυρίως αρνητικά, βγάζουν μια ζήλεια που δε δείχνουν να αντιλαμβάνονται. Σαν όλοι γύρω να ναι "θνητοί" ενώ εκείνες όχι. Τις περισσότερες φορές "θάβουν" τους άλλους αλλά αν τους συναντήσουμε τυχαία κάνουν τα πάντα για να είναι αγαπητές και φέρονται με τον καλύτερο τρόπο. Μήπως να πακετάρω και να φύγω με το πρώτο αεροπλάνο γιατί το πιο πιθανό είναι να κάνουν το ίδιο και με μένα? Αλλά αν το κάνουν, γιατί βγαίνουν μαζί μου καθημερινά? Μια εύστοχη ερώτηση θα ήταν γιατί βγαίνω εγώ μαζί τους-να σημειώσω λοιπόν ότι δεν κάνω εύκολα παρέες αφού δεν διαθέτω αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθηση οπότε μένω στα σίγουρα. Σημαντική επίσης πληροφορία: είμαστε 27 χρονών, κάπως μεγάλες για τέτοια δε νομίζεις?! Θα ήταν υπέροχα αν μπορούσα να μάθω τη γνώμη σου. Όπως κ να'χει, στέλνω πολλή αγάπη. -Η φίλη(?)

Ο κακός χαρακτήρας μπορεί να διορθώνεται με τον καιρό, αλλά δεν βελτιώνεται απαραίτητα με την ηλικία. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: κάνεις παρέα με κάποιες που δεν εκτιμάς, αλλά δεν ξεκόβεις επειδή διστάζεις να βρεις άλλη παρέα. Ποια είναι η ερώτηση;

__________________
7.


Αγαπητή Α.μπα,
νιώθω πως έχω παρεξηγήσει κάποια πράγματα για το σεξ. Συγκεκριμένα, αν με το αγόρι μου κάνουμε κάποια στάση- π.χ που δεν κοιταζόμαστε- αυτομάτως κάνω τη σκέψη ότι τώρα σκέφτεται μόνο το σώμα μου και ξενερώνω, σαν ο έρωτας να γίνεται ωμό σεξ. Γενικότερα ,μου φέρεται τέλεια και στοργικά και το θέμα νιώθω πως είναι καθαρά δικό μου. Μήπως εντοπίζεις το προβληματικό σημείο στο συλλογισμό μου και μου το πεις να το δω κι εγώ?

Έχεις παρατηρήσει και άλλα προβλήματα μνήμης στον φίλο σου; Μήπως κάνει άλλα περίεργα, όπως να βάζει την οδοντόβουρτσα του στο ψυγείο; Γιατί αν όταν δεν βλέπει πρόσωπο ξεχνάει με ποια κάνει σεξ, είναι για νευρολόγο, το συντομότερο.


Μήπως εντοπίζεις τώρα λίγο καλύτερα το προβληματικό σημείο στο συλλογισμό σου;


Μάλλον όχι. Λοιπόν, έχεις ενσωματώσει με πολύ γερές ρίζες την πατριαρχική αντίληψη ότι για τις γυναίκες το σεξ είναι βρώμικο και ανήθικο αν δεν πεθαίνουν από έρωτα ή αν δεν είναι ο στόχος της επαφής να γεννηθεί μωρό. Για διασκέδαση απαγορεύεται να γίνεται, και καλύτερα να μην τους αρέσει και πάρα πολύ γενικότερα – εξαιρέσεις κάνουμε αν υπάρχει ένας απίθανος, μονογαμικός και τρυφερός έρωτας από πίσω, με «στοργή», που λες κι εσύ. Όταν νιώθεις ότι ο «έρωτας» λείπει (έχοντας ενσωματώσει και όλα τα κινηματογραφικά στερεότυπα περί του τι είναι ρομαντικό, τρυφερό και τα λοιπά), ξενερώνεις γιατί νιώθεις να υποβιβάζεσαι.


Ναι, το πρόβλημα είναι καθαρά δικό σου, αλλά αυτό είναι καλό. Σημαίνει ότι έχεις τον απόλυτο έλεγχο, άρα μπορείς και να το λύσεις. Δεν είναι ένας ο τρόπος για να το λύσεις, ούτε είναι εύκολη διαδικασία. Είναι βασικό όμως να ξέρεις γιατί σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτεσαι. Δεν ξέρω πώς θα διαλύσεις μέσα σου τη σκέψη ότι το σεξ είναι βρώμικο και εξαγνίζεται κακήν κακώς μόνο μέσα σε μια μονογαμική σχέση όλο έρωτα, αλλά αυτό πρέπει να κάνεις.

61

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
@Αμπά για την απάντηση στην ερώτηση 6:Να είσαι καλά που μου άνοιξες τα μάτια. Εδώ και μια εβδομάδα αποφεύγω να διαβάσω γιατί δεν μπορώ να ξαναπιάσω το ίδιο βιβλίο, αλλά νιώθω πως θα "κλέψω" αν διαβάσω ένα άλλο. Σε ευχαριστώ. :*
#5: Το αν θα παρατήσεις ή όχι βιβλίο ή ταινία καλύτερα να εξετάζεται με διαφορετικά κριτήρια κάθε φορά. Τα κριτήρια είναι προσωπικά για τον καθένα. Μερικές φορές όντως μοιάζει με ατελείωτο βάσανο αλλά πιστεύω πάντα έχεις να πάρεις κάτι από το συνολικό έργο, αν είναι ενός επιπέδου. Από την άλλη, γιατί να μην το διασκεδάσεις κι όλας; Τόσα έργα υπάρχουν! Είναι δύσκολο. Το μόνο που ξέρω πάντως είναι ότι κάποτε έκατσα να δω The Sopranos και δεν την πάλεψα από ένα επεισόδιο κ μετά, το παράτησα. Μετά από πολλά χρόνια, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, είδα και το τελευταίο επεισόδιο και είναι μια από τις καλύτερες σειρές που έχω δει. Ίσως είναι μια λύση να κάνεις μια άλφα αξιολόγηση και να επανέρχεσαι όταν νιώθεις έτοιμος.
#3 Εγώ από αυτά που διάβασα κατάλαβα... Πηγή: www.lifo.grΤρέλανέ μας βρε Λένα. Τίποτα δεν κατάλαβα.Φιλική συμβουλή, όπου βάζεις δυο λάμδα θέλει ένα και όπου βάζεις ένα θέλει δυο. Για ορθογραφικά και τόνους ούτε λόγος.
Μπερδεμένη σε "διάσταση" του 2, για κοίτα λίγο κάτω!Βλέπεις την πονεμένη καρδιά που κάθεται στο 3;Λοιπόν, μην προσπαθείς να αλλάξεις τον δικό σου.Πάρε το #3, που αλλάζει από μόνο του (οικειοθελώς που λέμε).
#5. Εγώ πάντως, αν δε μου αρέσει ένα βιβλίο, το ξεφυλλίζω στα γρήγορα, διαβάζοντας αποσπασματικά μέχρι το τέλος. Αυτό, μια φορά μου βγήκε σε καλό, γιατί ανάμεσα στις τελευταίες σελίδες, βρήκα ένα ξεχασμένο πεντάευρο.
"Ψάχνουμε ανθρώπους που είναι σαν κι εμάς όταν έχουμε αποδεχτεί τον εαυτό μας, και τον θεωρούμε άξιο για ισότιμη σχέση. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα δουλειάς, και δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις για επιτυχείς επιλογές. Όταν δεν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας, είναι πιθανότερο να μας εξιτάρει το αντίθετο, να το βλέπουμε ως ανώτερο, ή σαν πρόκληση." Πηγή: www.lifo.grΝα, κάτι τέτοια λες, και μου θυμίζεις γιατί σε διαβάζω καθημερινά. <3(Συγγνώμη για την καρδούλα, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ.)
Ήθελα να σταματήσω να σχολιάζω τα ορφογραφικά και τα σημεία στίξης που έχουν πάει περίπατο και τα αποσιωπητικά που μπαίνουν παντού και πάντα χωρίς λόγο,αλλά αυτές οι παυλίτσες οι ύπουλες (που έπαιζαν τον ρόλο των αποσιωπητικών ή της τελείας,ποιος ξέρει άραγε;) μου διέλυσαν τον αυτοέλεγχο και έπρεπε να το σχολιάσω,να το βγάλω από μέσα μου!Πολύ πονοκέφαλος η ερώτηση για να τη διαβάσω. Μη με παρεξηγείτε,η δασκάλα μέσα μου δεν σταματά ποτέ τη δουλειά και όποτε διαβάζω κάτι νοερά το διορθώνω!
Και το κινητό και το τάμπλετ δεν είναι δικαιολογία. Μια χαρά γράφεις, αρκεί να είσαι προσεκτικός. Κι αν σε χαντακώνει ο κορέκτορας, μπορείς να τον απενεργοποιήσεις. Όποιος θέλει να παρουσιάσει ένα στρωτό κείμενο, μπορεί, αν μη τι άλλο, ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ.
#3 γίνομαι λίγο κακιά τώρα αλλά κάτι τέτοιοι είναι ο εφιάλτης μου. Κουράστηκα και μόνο που το διάβασα, φαντάζομαι πως θα είναι το παιδί στις σχέσεις του. Επίσης έλεος με αυτό το "έδωσα τα πάντα".... Καλύτερα ο φίλος μας να κόψει το μελόδραμα και να μη τα παίρνει όλα τόσο σοβαρά. Δεν υπάρχει τίποτα το γοητευτικό στους χειριστικούς ανθρώπους,το λέω εκ πείρας καθώς πρώην μου για να τα ξαναβρούμε προσποιήθηκε μέχρι και τράκαρισμα για να τον λυπηθώ και να με κάνει να νιώσω ασχημα που τον χώρισα. Μέχρι και ψεύτικη φωτογραφία με διαλυμένο αυτοκίνητο μου έστειλε το τέρας. Μακρυά!
#4 Νομίζω πως η κοπέλα αναφερεται στους αντρες της ηλικίας της και παραπανω, γιατι αυτοι είναι πρώτον που γνωρίζεις συχνοτερα σε κοινές παρέες κλπ, και δευτερον αυτοι που προτιμάς λογω καλυτερης επικοινωνίας. Δε σημαινει πως δε μπορει να ταιριάξει μια 38αρα με εναν 28αρη, αλλα ειναι πιο δυσκολο, και στην τελική δε θέλει η κοπελα, θελει ενα συνομιλικο. Το βλέπω κι εγω παντως οτι οι άντρες στα 40 αφήνονται και δεν περιποιουνται τον εαυτό τους.
#7Το χω σκεφτεί κ γω αγαπητή φίλη αλλά τελικά κατάλαβα οτι δεν πρέπει να σκεφτόμαστε έτσι, αξίζει να απολαμβάνουμε κ μεις το σεξ!η πατριαρχία κ σε αυτόν τον τομέα πρέπει να πάψει να υπάρχει γιατί δεν είναι σωστοί οι διαχωρισμοί στο κρεβάτι, είμαστε ίσοι, θέλουμε κ μεις απόλαυση!ουφ!!τα πα κ ξεθύμανα!!
#5Κ γω το πάθα αυτό!με το "συλλέκτης οστών" της Καμίλα Λόγκμπεργκ, το άφησα κ το δώρισα σε αυτούς κάδους που προορίζονται για τις βιβλιοθήκες ιδρυμάτων, φυλακών κ.α. κάντε το ίδιο!!:-)
#7 Και μούρη να σε έχει, αν θέλει να φαντάζεται άλλες όταν κάνετε σεξ, κανείς δεν μπορεί να του το απαγορεύσει. Όπως κι εσύ άλλωστε, αν θες να σκέφτεσαι τον [insert πρότυπο ομορφιάς]. Σταμάτα τις rom com, δεν κάνουν καλό.
#4 απλα ειναι η πρωτη φορα που το σκεφτηκες/ξεστομισες γιατι σου χει περαστει οτι μονο με μεγαλυτερους ή στην ιδια ηλικια αντρες σου επιτρεπεται να κανεις σχεσεις! θα συνηθισεις και οσο περισσοτερο το συζητας τοσο θα βρισκεις και αλλους που εχουν την ιδια αποψη. απο κει και περα ομως.. οταν εσυ σε 10 χρονια θα φανεις ''θεια'' στον τοτε πχ 40αρη συντροφο σου (τωρα 30-32), θα πρεπει να κατανοησεις την λογικη του! χαχαχα
οταν εσυ σε 10 χρονια θα φανεις ''θεια'' στον τοτε πχ 40αρη συντροφο σου (τωρα 30-32), θα πρεπει να κατανοησεις την λογικη του!Αυτό γιατί είναι πιο δύσκολο όταν είσαι γυναίκα, μπορείς να μας το εξηγήσεις;
Γιατί μας έχουν μάθει ότι η αξία της γυναίκας είναι όσο είναι "(ανα)παραγωγική" σαν τις γελάδες...Ανέκδοτο ειρήσθω εν παρόδω. Κοντινό γυναικείο πρόσωπο κάποτε πριν καμμιά εικοσαετία χτυπιόταν να μου αποδείξει ότι ο άντρας πρέπει να είναι μεγαλύτερος από την γυναίκα στις σχέσεις και στο γάμο γιατί -και καλά!- η γυναίκα γερνάει γρηγορότερα από τον άντρα (?!?) και καλό είναι να έχουν μια διαφορά για να συμβαδίζουν αργότερα. Τώρα που γηροκομεί και τρώει το αγγούρι και διαπιστώνει ότι ούτε να συζητήσουν δεν μπορούν πια γιατί κουβαλούν άλλες νοοτροπίες (λόγω μεγάλης διαφοράς ηλικίας) έχει αλλάξει μυαλά. Αλλά τώρα είναι αργά.
δεν καταλαβαινω καν την ερωτηση σου χαχαχαχαχα σιριουσλι! εγω εννοω οτι οπως της φαινονται αυτηνης τωρα θειοι οι 5-10 χρονια μεγαλυτεροι της, ετσι θα του φαινεται αυτη και του μικροτερου γκομενου της μετα απο μια δεκαετια. και οταν αυτος θα ναι 40 (που τοτε οι περισσοτεροι αποφασιζουν να κανουν οικογενειες και παιδια και πανηγυρια τουμπανα, γιατι δεν εχουν ''ημ. ληξης'' οπως οι γυναικες) θα πρεπει να δεχτει το: σορρυ, θελω αυτο κι αυτο και εσυ δεν μπορεις ν αμου το προσφερεις ή οτι θα του φαινεται πολυ ''μεγαλη'' ιδιως αν λιιιιιιιγο παρατησει τον εαυτο της. εννοεις γιατι ειναι πιο δυσκολο οταν εισαι γυναικα ως προς τι? να κατανοησει τους λογους που θα την αφησει για μια νεοτερη? γιατι κι αυτη αυτο θα κανει, θα ''παρατησει'' τους συνομηλικους/μεγαλυτερους για εναν μικροτερο. δεν θεωρω οτι ειναι πιο δυσκολο για καποιο απο τα δυο φυλα, ολοι το σκεφτονται απλα εχουν μαθει στις γυναικες να αισθανονται ενοχες που σκεφτονται οτι θελουν εναν μικροτερο αντρα. και οπως εχω ξαναπει, εχω σχεση με ατομο 8 χρονια μικροτερο, ειναι απολυτα λογικο οταν φτασω 40, αν ειμαστε ακομα μαζι, αυτος να ειναι 32 και να θελησει κατι αλλο και του το χω πει οτι εγω οικογενειες και παιδια γιοκ. αν σου αρκει καλως.. οταν ομως νιωσεις οτι δεν σου αρκει εισαι ελευθερος να φυγεις, θα χτυπηθω, θα πλανταξω, ισως τπτ απο αυτα, δεν ξερουμε, αλλα θα φυγεις.. προσωπικα δε μου φαινονται τοσο ''θειοι'' ακομα οι μεχρι 47-50, αλλα ειναι αναλογα με το ατομο ρε παιδια.. και αποσο διαβασα συμφωνω με το οτι στο εξωτερικο οι 50ρηδες δεν εχουν καμια σχεση με τους δικους μας.. αλλα παιδια.. και οι γυναικες ειναι κατα 80% λεπτες ή κανονικες. σε μας το 80% ειναι παχυσαρκες στα 50 τους. οποτε ολοι μας καλλιεργουμε αυτο το κλιμα του ''παρεα-μεζεδακια-τσιπουρακια-κιλακια''.
#3 Έπαθα "πονοκεφαλίαση" για να διαβάσω την ερώτηση. #4 "Για να έχει εμπειρία ζωής και να μην τον ξεγελάνε στο μέτρημα όταν πηγαίνει να πουλήσει τις αγελάδες;" πόσο αστεία απάντηση!
#4Το ποιος θα σε φτιάξει ερωτικά είναι πολύ προσωπικό και δεν χωράει σε ηλικιακά καλούπια. Μια χαρά μπορεί να ταιριάξεις με μικρότερο, μην βάζεις τόσα πολλά όρια στον εαυτό σου. Θα συνηθίσει κάποια στιγμή η κοινωνία το να επιλέγουμε για συντρόφους μας μικρότερους άνδρες. Μέχρι τότε όμως θα συμβιβαστείς με κάποιον που δεν σου αρέσει μόνο και μόνο για να μην πούνε ότι παραείσαι μεγάλη για το τεκνό, το σωστό, το πρόστυχο; Βουρ κοπέλα μου, μην σε νοιάζει τίποτα, στο κρεβάτι σου είσαι μόνο εσύ με τον άλλο και άμα δεν σου αρέσει είναι μεγάλο ξόδεμα. Άμα σου αρέσει όμως...
#5 Κι εγώ το έκανα κατά κόρον, και σ'εμένα δε βγήκε ποτέ σε καλό, δεν χρειάστηεκ καν να πιεστώ εν τέλει: Όταν οι υποχρεώσεις μου ξεπέρασαν κατά πολύ τον ελεύθερο χρόνο μου το έκοψα μαχαίρι, εντελώς αυθόρμητα.
Εγώ έχω αφήσει βιβλία στη μέση και τα ξανάπιασα αργότερα, όταν ήμουν σε διάθεση και όντως βγήκαν καλά, απλά εγώ δεν ήμουν σε φάση.Ένα όμως το άφησα πανηγυρικά στη μέση: ένα κάτι "του Ερέβους" της Ζυράννας Ζατέλη. Δεν άντεχα καθόλου να συνεχίσω, είχα μια αποστροφή ρε παιδί μου.
Προσπαθούσα να θυμηθώ ποιο είναι το μοναδικό βιβλίο που δεν κατάφερα να διαβάσω και είναι ακριβώς αυτό της Ζατέλη! Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις που παράτησα βιβλίο για λίγο, το έπιασα κάποια άλλη στιγμή και το τέλειωσα. Δε σημαίνει ότι σε όλες τις περιπτώσεις μου άρεσε, αλλά έχω αποδεχτεί ότι στο συγκεκριμένο θέμα έχω κάποιο είδος καταναγκασμού!
#2 Υπάρχει μια παρανόηση για το τι σημαίνει το να "δεις τα πράγματα με την οπτική του άλλου". Πολύ χοντρικά: Η φράση θα έπρεπε να αφορά τα συμπεράσματα στα οποία καταλήγουμε, όχι την αποδοχή ή μη ορισμένων καταστάσεων.Αναλυτικά και με παραδείγματα:Α) Ο/Η σύντροφός σου θέλει να βγαίνει αρκετές φορές μόνος με τους φίλους του/της.Εσύ σκέφτεσαι: Εγώ τον/την έχω ερωτευτεί τόσο που θέλω να είμαστε παρέα συνεχώς, και όταν είμαστε με φίλους, και με συγγενείς και πάντα. Άρα αυτός/-ή με αγαπάει λιγότερο.Εν προκειμένω, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν αντιμετωπίζουν όλοι τον έρωτα με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να σε λατρεύει, αλλά να έχει περισσότερη ανάγκη να περνάει χρόνο με άλλους χωρίς εσένα για να συζητάνε πιο ελεύθερα κλπ.Δεν σημαίνει ότι δεν σε νοιάζεται, δεν σημαίνει ότι είναι δικαιολογία για κέρατο. Μπορούν να ισχύουν κι αυτά, αλλά χρειάζονατι κι άλλες ενδείξεις, από μόνο του είναι ανεπαρκέστατο.Το λογικό είναι να δεις τα πράγματα από την πλευρά του άλλου και να του αφήσεις χώρο, γιατί το αίτημά του είναι λογικό και δεν καταπατά την αξιοπρέπειά σου.Β) Ο/Η σύντροφός σου σε κακομεταχειρίζεται, κάνοντας χρήση σωματικής ή/και συναισθηματικής βίας. Υποφέρεις και καταπιέζεσαι.Εσύ σκέφτεσαι: Για να με βασανίζει, δε με αγαπάει. Ή μπορεί να σκέφτεσαι: το κάνει γιατί τρέμει να με χάσει, από λατρεία. Ή να σκέφτεσαι: "Όποιος αγαπάει παιδεύει, μου έλεγε η μαμά μου".Εν προκειμένω, βασικά χεστήκαμε γιατί το κάνει. Δε μας απασχολεί να δούμε τα πράγματα από την οπτική του, το αίτημά του (να ανέχεσαι τη βία) δεν είναι λογικό και καταπατά την αξιοπρέπειά σου.Άρα δεν μας νοιάζει αν εν τέλει αυτός είναι ο τρόπος του να σου δείξει την αρρωστημένη του αγάπη. Απλώς φεύγεις.Χρησιμοποίησα σχετικά ακραία παραδείγματα, αλλά αυτό εφαρμόζεται και σε πιο απλές καταστάσεις. Πρώτα ρωτάς τον εαυτό σου: Η συμπεριφορά του άλλου με βασανίζει/τρομοκρατεί/καταπιέζει βάναυσα; Ή ΑΠΛΩΣ με προβληματίζει, μόνο και μόνο επειδή πιστεύω πώς εγώ θα έπραττα διαφορετικά;Αν ισχύει το δεύτερο, τότε μόνον είναι που πρέπει να σε απασχολήσει η οπτική του και η ερμηνεία των πράξεων. Αλλιώς η σχέση σας είναι προβληματική: Ίσως όχι επειδή είναι κακός/ιά, αλλά επειδή απλώς δεν ταιριάζετε.Ειδικά στην περίπτωση της 2: Αν η συμπεριφορά του σε καταπίεζε τόσο ώστε να τον χωρίσεις, πιθανόν να ανήκετε στην πρώτη κατηγορία (χωρίς καν να σημαίνει ότι εκείνος είναι αντικειμενικά κακός άνθρωπος). Υ.Γ. Καιρό είχα να γράψω τέτοιο μακαρόνι. Σόρι.