Στο σημερινό «Α μπα»: επαγγελματίας νοσοκόμα

Στο σημερινό «Α μπα»: επαγγελματίας νοσοκόμα Facebook Twitter
96


__________________
1.


Θα πάμε στο σπίτι των γονιών της κοπέλας του αδερφού μου πρώτη φορά. Ξέρω ότι θα μας κρατήσουν για φαγητό. Τι είναι σωστό να τους προσφέρω; Γλυκό, λουλούδι, κρασί ή κάτι για το σπίτι; Κάτι ακριβό ή κάτι συμβολικό; Τους ανθρώπους δεν τους ξέρω καθόλου, ξέρω μόνο ότι είναι συνταξιούχοι. Η σχέση του αδερφού μου με την κοπέλα σοβαρεύει γι αυτό και η γνωριμία και το τραπέζι. Από τη μια σκέφτομαι ότι δεν είναι εποχές για έξοδα και ακριβά δώρα ένα λουλούδι ή ένα γλυκό είναι εντάξει, από την άλλη πρώτη φορά στο σπίτι τους θα ήταν ωραίο να τους προσφέρω κάτι ξεχωριστό. Τι κάνω;
-Μαρέγκα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πρώτη φορά πας, δεν ξέρεις τα γούστα τους, ούτε δικαιολογούν οι σχέσεις σας κάτι ακριβό ή συμβολικό (τι να συμβολίζει δηλαδή; Μια γνωριμία οικογενειακή κάνετε, μην βιάζεσαι). Αν προχωρήσουν οι σχέσεις σας, έχεις καιρό μπροστά σου για κάτι ξεχωριστό. Βάλε ένα ποσό στο μυαλό σου και δες τι παίρνεις με αυτό. Δεν χρειάζεται να είναι ή ένα γλυκό ή ένα κρασί, ή ένα λουλούδι. Μπορεί να είναι δύο από αυτά, ή και τα τρία. Εξαρτάται από το τι θα βρεις και τι θα σου αρέσει εκείνη την ημέρα. Επίσης φαντάζομαι ότι θα είναι και οι γονείς σου μαζί. Συντονιστείτε για να μην πάρετε τρία κρασιά ή τέσσερις γλάστρες γλαδιόλες.


__________________
2.

Δεν ξερω τι να κανω ουτε αν πρπεει να κανω κατι!!!! Φιλος μου φλερταρει με φιλη μου. Η κοπελα εχει κονδυλωματα και μου ειπε να μην πω κατι γιατι δεν εχει σκοπο να το πει. Επισης ξερω πως και οι δυο συνηθως η τελοσπαντων συχνα δε χρησιμοποιουν προφυλακτικο οταν κανουν σεξ . ακομα δεν εχουν κανει μεταξυ τους. Τι να κανωω;;;;; απο τη μια ντροπη της που δε θα το πει και ντροπη της που με κανει συνενοχο. Απο την αλλη πως να πω εγω κατι τετοιο για κεινη σε εναν τριτο; τεινω να το πω αν δεν την πεισω να το πει. Πες μου τι νομιζεις.
-Σωσε με


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Για όνομα του Θεού, κοίτα τη δουλειά σου. Πώς ξέρεις ότι ο φίλος σου δεν έχει κονδυλώματα ή κάτι χειρότερο; Δική σου υπόθεση είναι ποιος βάζει προφυλακτικό και πότε; Άκου εκεί «με κάνει συνένοχο». Λόγο θα αποκτήσεις αν σου προτείνουν τρίο.


__________________
3.

 

Γιατί πρέπει να δικαιολογούμαι συνέχεια γιατί δε θέλω να βάψω τα μαλλιά μου; Ναι, έχω λόγω ηλικίας πάρα πολλές πλέον άσπρες τρίχες. Ναι, είναι άσχημο (απ'ότι μου λένε) θέαμα. Ναι, θα μπορούσα να φαίνομαι πολύ νεότερη αν τα έβαφα με κάποια βαφή. Όμως δε θέλω να τα βάψω (μη με ρωτήσεις κι εσύ τους λόγους! Είναι δικοί μου κι αυτό αρκεί!). Κι ούτε βλέπω να ρωτάνε ΠΟΤΕ κανέναν άντρα γιατί δεν τα βάφει, πότε θα τα βάψει, αν ξέρει ότι θα του αφαιρέσει πολλά χρόνια από την εμφάνισή του, αν του αρέσουν έτσι ανάμεικτα, αν θα κάνει σεξ μαζί του η σύντροφός του λόγω μαλλιών, κ.ο.κ.
-Άβαφη άσπρομελαχρινή


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Στα σοβαρά ρωτάς το «γιατί»; Δε νομίζω, γιατί μετά ρωτάς γιατί δεν ρωτάνε ποτέ τους άντρες. Άρα ξέρεις την απάντηση. Θέλεις να συζητήσουμε την δικαιολογημένη σου αγανάκτηση; Για αυτού του είδους τις δουλειές είναι πιο κατάλληλο το facebook, και όχι το 'α μπα'.


Τις ερωτήσεις και τα σχόλια δεν θα τα σταματήσεις ό,τι και να κάνεις, οπότε σκέψου αν θέλεις να βάλεις το λιθαράκι σου ή όχι. Αν όχι, κάνε αυτό που κάνεις. Αν σε ενδιαφέρει η πιθανότητα να επηρεάσεις κάποιον ή κάποια με την στάση σου, θα πρέπει να σταματήσεις να κρατάς κρυφούς τους λόγους σου.

__________________
4.

Αγαπητή Α, Μπα συγχαρητήρια για τη στήλη σου. Πήρα κι εγω το θάρρος να σου στείλω για κάτι που με απασχολεί. Αναρωτιέμαι γιατί άραγε με καποια άτομα βρίσκομαι σε γκρίζα ζώνη συναισθηματικά, δηλαδή δεν είμαι σίγουρη αν τους αγαπώ ή αν τους... δε θέλω να πω μισώ, ίσως μπορώ να πω αποστρέφομαι ή εχω αρνητικά συναισθήματα προς αυτούς. Αυτά λοιπόν εναλλάσσονται μεσα μου για κανα δυο άτομα στη ζωή μου. Και το πιο τρανταχτό παράδειγμα ειναι η μεγάλη μου αδερφή, η πρωτότοκη της οικογένειας. Έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας, ηταν έφηβη όταν γεννήθηκα. Όταν η μητέρα μου ανακοίνωσε στην πολυμελή οικογένεια μας ότι περίμενε ακόμη ενα μωρό της φώναζε να κάνει έκτρωση αλλιώς θα το έριχνε στα σκουπίδια. Η μητέρα μου έφτασε μέχρι το ιατρείο αλλα την έπιασαν τα κλάμματα κι έφυγε κι έτσι σήμερα υπάρχω εγω. Ποτέ δεν κατάλαβα πως ένα έφηβο κορίτσι θα μπορούσε να ειναι τόσο σκληρό. Αργότερα ξετρελάθηκαν με τη νέα προσθήκη στην οικογένεια, μέχρι περίπου όταν ήμουν 4-5 χρόνων τότε που σταματάμε να είμαστε στρουμπουλα μωρά και μπαίνουμε στην άχαρη παιδική ηλικια. Η μητέρα μου δούλευε πολλές ώρες, το ίδιο κι ο πατέρας μου που ξόδευε επιπλέον πολύ χρόνο στα καφενεία και τα τσιπουράδικα. Σαν πιο ισχυρές παρουσίες στο σπίτι θυμάμαι τη μητέρα μου και την αδερφή μου. Είχε μια εμμονή, να κρύβει τα πράγματα μας ή να τα πετάει. Ακόμη σχεδόν σε καθημερινή βάση θα φώναζε ή θα ούρλιαζε για κάτι. Οι γονείς μου ηταν πάντα ανεκτικοί μαζί της. Όταν βγήκε για δουλειά γύρω στα 20 τους στήριζε οικονομικά όταν ξέμεναν γιατί η αλήθεια ειναι ότι δεν ηταν υπεύθυνοι με το οικονομικό θέμα. Ηταν τυχερή και παρόλο που δε σπούδασε έβρισκε καλές δουλειές. Εντωμεταξύ όσο μεγάλωνα
τόσο πιο απόμακρη γινόταν. Έκανε αστεία με τις φίλες της που ήμουν αδύνατη, πως έδειχνα σαν νηστικό παιδί, ότι ήμουν γεμάτη ψείρες, ότι έδειχνα σαν γυφτάκι και χασκογελουσαν. Με έπαιρνε μαζί της για ξεκάρφωμα στους γονείς γιατί είχε παρέες με αγόρια ή κάποιο αγόρι και δε μου έδινε σημασία πχ στη θάλασσα όπου πολλές φορές κόντεψα να πνίγω και μάλιστα είχε πει μια φορά "ναι σε είδα που πνιγοσουν αλλα κι εγω δεν ήξερα κολύμπι να σε σώσω". Με έσωσε ένας τουρίστας... Με τα πολλα μπήκα στην εφηβεία, αυτή έμεινε έγκυος απο τη σχέση της και έγινε με το ζόρι παντρειά, δηλαδή εκει που ηταν ερωτευμένη και καταπάνω στο τύπο, την έπιασε ένας αρνητισμος για το όλο θέμα του γάμου. Κόντευε τα 30 κι εμένε ακόμη μαζί μας αν και οι εποχές και η δουλειά της θα της επέτρεπαν να μείνει μονη. Έκανε το παιδάκι της και αποφάσισε να παντρευτεί μεν αλλα να μείνει σε μας με τη δικαιολογία ότι δεν ηταν έτοιμη να πάει στην άλλη άκρη της Ελλάδας που μετεγκατασταθηκε ο άντρας της λόγω εργαςιας. Έτσι η ανίψια μου ηταν σαν μικρή μου αδερφή και τη φρόντιζα για καιρό. Η ίδια ούτε που μου μιλούσε, της ζητούσα ενα ευρώ και μου το πέταγε σαν να μου έκανε μεγάλη χάρη. Ενω έδειχνε άπειρη ευγνωμοςυνη στον αδερφό μας που εκτελούσε χρέη πατέρα. Καποια στιγμή που το παιδί έγινε 2 χρόνων έφυγε στον άντρα της. Πάντα είχε όμως μια εμμονή με το πατρικό, σαν να μην ήθελε να ξεκολλήσει απο εκει μεσα. Ερχόταν διακοπές και καθόταν ενα μήνα και ανακάτευε τα πάντα. Μου πέταξε αναμνηστικά, σχολικά και ρούχα, μου έπαιρνε κρυφά ρούχα που της έκαναν. Σε μια περίσταση πλήρωσε ενα υπόλοιπο που είχαν οι γονείς μου σε φροντιστήριο μου χωρίς να της το ζητήσουν και το χτυπάει ακόμη, 15 σχεδόν χρόνα μετά. Άρχισε να συζητάει πιο πολύ μαζί μου όταν πήγα για σπουδές και είχε συνηθίσει πια τη ζωή της μακριά, συνέχιζε να αρπάζει πράγματα μου όμως. Πριν απο σημαντικές στιγμές μου αν ηταν τριγύρω στο πατρικό μας έκανε φαςαριες πχ μια μέρα πριν την ορκομωσία μου με χτύπησε και με έφτυσε για ασήμαντο λόγο. Κόντευε τα 40 όταν εγω έπαθα κατάθλιψη και της εξηγούσα γιατί και πως είχα φτάσει σε πολύ χαμηλό σημείο και παραδέχτηκε ότι έφταιγε κι αυτή και ότι δε μου έδωσε αγάπη. Ενα μήνα μετά την παραδοχή της ήμουν έτοιμη να φύγω μακριά για να βρω δουλεια και με χτύπησε και με έφτυσε πάλι. Και μετά κλαίγοταν ότι το μετανιωςε. Ζω μακριά πλέον και αρχίσαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο πιο πολύ, την επισκέφθηκα μια φορά επίσης. Έχει αυτό το μετανιωμένο ύφος και παραδέχεται καποια πράγματα αλλα όταν γίνει κάτι καλό με εμένα πετάει κακίες, δε νιώθω ότι χαίρεται με τη χαρά μου. Εχει κάνει συμμαχία με την άλλη μου αδερφή μου που ειναι ολόκληρη άλλη ιστορία, με αυτή δεν εχω αμφιθυμιες, ανέχτηκα ακόμη πιο πολλα, της είχα αδυναμία γιατί ηταν πιο κοντά στην ηλικία μου και τη συγχωρούςα ο,τι μου έκανε, ώσπου ξεπέρασε κάθε όριο και σταμάτησα κάθε επικοινωνία και επαφή. Η μεγάλη μου αδερφή λοιπόν επιμένει να μου λέει την εκδοχή της άλλης αδελφής, με λίγα λόγια παίρνει το μέρος της αν και μου πήρε καιρό να το καταλάβω. Νιώθω μια μεγάλη αδικία. Ζητούσα μόνο την αγάπη της απο παιδί. Της φρόντισα το παιδάκι με μεγάλη αγάπη. Μπορεί να σπούδασα αλλα δεν είχα τις ευκαιρίες που είχε αυτή, ούτε τις δουλειές, μεγάλωσα με μεγάλους και κουρασμένους γονείς ενω αυτή με τους γονείς μας νέους και γέρους που την είχαν απο φόβο. Ζητηςα την ειλικρινή της αποδοχή, να με υποστηρίξει για τον καυγά που έγινε με την άλλη αδερφή μας αλλα μάταια. Νιώθω σαν να μη με λυπάται λίγο. Λέει σε λυπάμαι, ειναι δύσκολα τα πράγματα και μετά πετάει κάτι και τα ακυρώνει όλα. Όπως είπε μια φορά οτι με λυποταν που ήμουν άνεργη κι ότι εύχεται η κόρη της να μη γίνει μια αποτυχημένη όπως εγω. Μετά προσπαθεί να τα μπαλώσει... Κάπου νομίζω θέλει το κακό μου σε ενα υποσυνείδητο επίπεδο.. Εχω αυτή την αίσθηση. Έτσι λοιπόν το ερώτημα μου ειναι γιατί ακόμη ψάχνω την αγαπη της; Την αποδοχή της; Γιατί τη μια την αγαπώ όταν μου μιλάει καλα και νιώθω ότι με καταλαβαίνει και την άλλη με μια κουβέντα της με κάνει τόσο εύκολα να στεναχωρηθώ, να κοιμάμαι και να ξυπνάω σκεπτόμενη όλα τα άσχημα που έχω ζήσει στη ζωή μου που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση μαζί της; Ξέρω τεράστιο το κείμενο και ζήτω συγγνώμη. Σε ευχαριστώ Λένα...

-τελευταίο παπάκι στη σειρά


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητό παπάκι, δεν γίνεται να λύσουμε όλες τις οικογενειακές σου σχέσεις από το 'α μπα'. Αναφέρεις γεγονότα από τη γέννηση σου μέχρι σήμερα. Επίσης αναφέρεις ότι έπαθες κατάθλιψη. Εννοείς ότι διαγνώστηκες; Και τι έκανες γι'αυτό;


Είτε έπαθες κατάθλιψη, είτε όχι, για να λύσεις όλο αυτό το κουβάρι που περιγράφεις εδώ, χρειάζεσαι βοήθεια από ειδικό. Είναι πέρα από τις δυνατότητες της στήλης να βρεθεί η απάντηση σε αυτά που ρωτάς. Θα χρειαστεί να αφιερώσεις χρόνο και να καταβάλεις μεγάλη προσπάθεια. Αν σε ενδιαφέρει να το κάνεις, ποτέ δεν είναι αργά. Ψάξε ένα ψυχολόγο που σου ταιριάζει και ξεκίνα θεραπεία. 

__________________
5.

Αγαπημένη μας Λένα,
θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την ύπαρξη αυτής της στήλης, με βοηθάς πολύ στις διαπροσωπικές μου σχέσεις και μου δίνεις τροφή για σκέψη καθημερινά.
Θα ήθελα να ζητήσω τη συμβουλή σου για ένα θέμα που με απασχολεί, τώρα που πλησιάζει κι η εξεταστική.
Στη σχολή μου, κάνω παρέα με 4-5 άτομα, μία κοριτσοπαρέα, η οποία συστηματικά ασχολείται με θέματα ζωδίων, νυχιών, καφέδων, "τι θα φάμε σήμερα" και "αχ το μωράκι, από χτες, κάτσε να σου πω". Από το πρώτο έτος δεν σταματήσαμε να κάνουμε παρέα, από τη μεριά μου γιατί δεν βρήκα κάτι πιο ταιριαστό, παράλληλα χρειαζομουν και μια παρέα, να μην είμαι μόνη μου στο διάλειμμα που λέει ο λόγος.
Από το πρώτο έτος, όταν ξεκινήσαμε να γράφουμε προόδους και εξεταστική, αφού διάβαζα λίγες βδομάδες-μερες νωρίτερα τους έδινα τις σημειώσεις μου και από την παράδοση του μαθήματος και του διαβάσματός μου, ανιδιοτελώς και με περίσσεια χαρά.
Ε τώρα, όμως, αρχίζω να εκνευρίζομαι. Σε περίοδο εξεταστικής, είναι συνέχεια έξω, για καφέ-καφε-καφε, για βόλτα, για ψώνια και πλέον απαιτούν τις έτοιμες σημειώσεις, για τις οποίες ξοδεύω πολύ χρόνο και ενέργεια.
Σαφώς και δεν θα ελέγχω πως περνάνε την ώρα τους, αλλά το θεωρώ άδικο και πια στεναχωριέμαι όταν τις δίνω, νιώθω άσχημα με εμένα, νιώθω κορόιδο.
Έπρεπε να το είχα χειριστεί καλύτερα στην αρχή σίγουρα, αλλά ήταν μεγάλη η ανάγκη μου να νιώσω κάπου αποδεκτή, επιθυμητή ίσως, και τα υπόλοιπα δεν με απασχολούσαν.

Και εδώ θα ήθελα τη συμβουλή σου• πως να αρνηθώ, αλλά χωρίς να παρεξηγηθούν και γίνω η κακιά στα τελευταία της σχολής.
Έγραψα μάλλον μεγάλο κείμενο για κάτι φαινομενικά ασήμαντο, αλλά ειλικρινά δεν μου είναι αδιάφορο πλέον.
-Τσεκ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Το θέμα δεν είναι πώς θα γίνει να μην παρεξηγηθούν αυτές και γίνεις «η κακιά» για μια παρέα 4-5 ατόμων που σε εκμεταλλεύεται.


Το θέμα είναι πώς θα σταματήσει να σε ενδιαφέρει αν θα παρεξηγηθούν 4-5 άτομα που ξέρεις ότι σε εκμεταλλεύονται, και επιπλέον, ούτε εκτιμάς ούτε θέλεις για παρέα.


Δεν βρήκες κάτι ταιριαστό, λες, αλλά δεν την γλιτώνεις έτσι. Αυτό είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν είναι καθόλου ασήμαντο αυτό που περιγράφεις. Η μεγάλη σου ανάγκη για να νιώσεις κάπου αποδεκτή, επιθυμητή, πάση θυσία, είναι ακόμα εκεί στα επίπεδα που ήταν όταν μπήκες σε αυτή την παρέα; Μάλλον όχι, γιατί τώρα αρχίζεις και εκνευρίζεσαι. Αυτό είναι πολύ καλή εξέλιξη, αλλά δεν σταματάς τώρα που κατάλαβες ότι δεν είναι ισότιμη η θέση σου σε αυτή την παρέα. Αυτή είναι η αρχή.


Μου φαίνεται ότι ακριβώς τώρα που είσαστε στα τελειώματα είναι η καταλληλότερη περίοδος για ρήξη. Αν δεν τις θέλεις για φίλες σου, σύντομα δεν θα χρειάζεται να τις βλέπεις ποτέ και πουθενά. Όμως αυτή η ανάγκη που σε έκανε να μείνεις σε μια παρέα που δεν σου αρέσει, είναι κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις άσχετα με το τι θα κάνεις τώρα με τις σημειώσεις. Πώς σκοπεύεις να σηκώσεις το ανάστημά σου και να διεκδικείς παρέες που σου ταιριάζουν;

__________________
6.

Αγαπητή Αμπά!Ξέρω ότι είναι τετριμμένα τα θέματα σχέσεων αλλά θέλω τη γνώμη σου.Όταν ο άλλος σε χωρίζει μετά από 3,5 χρόνια σχέσης χωρίς σοβαρά προβλήματα γιατί θέλει να μείνει μόνος αλλά δεν έρχεται 1 μήνα μετά να πάρει τα πράγματα του κ όταν βρίσκεσαι μαζί του δείχνει να σε θέλει αλλά είναι σαν μια ανώτερη δύναμη να επιβάλει τον χωρισμό, τι κάνεις; Υπομονή; Ο φίλος είναι 23 κ εγώ 28. Λέει ότι η σχέση μας είναι όπως φανταζόταν πάντα τη σχέση ζωής που θα θελε να έχει αλλά είναι πολύ νωρίς γι'αυτό. Δεν πιέζω τις καταστάσεις αλλά με έχει πιάσει απελπισία!
Όλοι μου λένε να αδιαφορήσω τελείως κ ίσως γυρίσει. Τι να κάνω πια;Σε ευχαριστώ!
-Christie

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Να πιέσεις καταστάσεις, γιατί τώρα έχεις γίνει κάδος των δικών του συναισθημάτων. Να μαζέψεις εσύ τα πράγματα του και να πας την κούτα αυτοπροσώπως ή καλύτερα, να του την στείλεις με ταχυδρομείο. Παράλληλα πρέπει να σταματήσεις να τον συναντάς, και οπωσδήποτε πρέπει να σταματήσεις να τον στηρίζεις ψυχολογικά με την παρουσία σου, σα να μην έχετε χωρίσει, σταμάτα να του επιτρέπεις να σε κοιτάει με μάτια κουταβιού. Για να καταλάβει τι σημαίνει ο χωρισμός σας, πρέπει να χωρίσετε πρώτα. Σταμάτα να συμμετέχεις σε αυτό το ντεμί σεζόν. Όσο περισσότερο το κρατάς, τόσο πιο ομαλά θα αποστασιοποιηθεί από σένα.


Το άλλο που πρέπει να κάνεις είναι να πάρεις πολύ σοβαρά αυτό που σου λέει. Δεν έχει σημασία αν είναι βλακεία ή όχι. Αν αυτό πιστεύει, έτσι είναι.

_________________
7.

Σας χαιρετώ απο καρδιάς...
Πως συνεχίζεις να βοηθάς έναν πρώην οταν εχει φτάσει πολυ κοντά στον θάνατο και τον ξεπέρασε; Εξηγούμαι: είμασταν μαζι για 3 χρονια,δεν τα βρίσκαμε,χωρίσαμε. Αυτός αρρώστησε και φυσικά ημουν διπλα του σε ολα, το ειχα αποφασίσει και θα ήμουν διπλα του έστω κι αν ο συγκεκριμένος ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που σε εξευτελίζουν,ως σύντροφοι, κι έπειτα ζητούν συγγνώμη κλαίγοντας-Ετσι, άλλωστε, νομίζω πως σιγά σιγά επήλθε και η αποτυχία της σχέσης...Όπως κ να χει , ηταν μεγάλη η δυσκολία για να του γυρίσω την πλάτη. Ολα πήγαν καλα ευτυχώς και, πια, παρόλη την προτροπή μου να συμβουλευτεί ψυχολόγο, για τον φόβο που νιώθει , αρνείται πεισματικά και με πολλά νεύρα.Η δε συμπεριφορά του, έστω και που πλέον εχουμε μείνει φίλοι,ειναι το ίδιο επιθετική με σημάδια μεταμελειας μετά απο μια ή δυο μερες...Εδω θα ήθελα να προσθέσω οτι η κακή συγκυρία της ασθένειας του, την οποία ξεπέρασε, ηταν ο λογος που μείναμε φίλοι.Ειδάλλως πολυ δύσκολα θα κρατούσα επικοινωνία.Εχω περάσει πολυ άσχημα μαζι του, οχι οταν αρρώστησε , αυτο ήταν αλλου ειδους δυσκολία.. Εν πολλοις, πως πείθεις αυτόν τον άνθρωπο να ζητήσει βοήθεια οταν αρνείται κατηγορηματικά...;Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου.
-Dina


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ντίνα, πας για βραβείο Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ;


Αποφάσισες να τον στηρίξεις ενώ είχατε χωρίσει, ωραία, αν αυτό ένιωθες, (δεν είναι καθόλου «φυσικό» πάντως. Θα ήταν εξίσου φυσικό αν δεν ήθελες να συμμετέχεις) αλλά καλά έκανες, αυτό τελείωσε όμως. Τώρα που ξεπεράστηκε ο κίνδυνος και είσαστε «φίλοι», γιατί συνεχίζεις την επικοινωνία αφού ούτε καλά περνάς, και επιθετική συμπεριφορά δέχεσαι, και αυτός δεν έχει καμία όρεξη να αλλάξει;


Ούτε αυτόν, ούτε κανέναν άνθρωπο δεν μπορείς να πείσεις να ζητήσει βοήθεια, πόσο μάλλον όταν αρνείται κατηγορηματικά και με πολλά νεύρα, και αυτό δεν είναι δική σου δουλειά. Δική σου δουλειά είναι να εξετάσεις τα δικά σου κριτήρια για την παραμονή σε αυτή τη σχέση. Η κακή συγκυρία δεν μπορεί να είναι δικαιολογία για πάντα. Μήπως νιώθεις σημαντική όταν προσπαθείς να τον βοηθήσεις; Μήπως έχεις ανάγκη να νιώθεις απαραίτητη για να αισθάνεσαι ότι δικαιούσαι μια σχέση, μία φιλία; Σκέψου πολύ καλά. Δεν γίνεται να κάνεις κάτι για άλλον χωρίς παράλληλα να κάνεις κάτι για σένα.

96

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7 Μπράβο σου που τον στήριξες, οι περισσότεροι τα παρατάνε στη μέση. Εφόσον δεν είναι πλέον ασθενής, μίλησε του ανοιχτά και πες του ότι αυτή η συμπεριφορά σε απομακρύνει. Καθώς το λες, απομακρύνσου ώστε να δει τι σημάινει η απουσία σου. Μετά ξαναγύρνα, αν το ξανακάνει πες του να ήταν η τελευταία φορά κι ότι μετά θα φύγεις. Γενικά, καλό είναι να δίνουμε στους ανθρώπους μια πρόγευση του τι θα ακουλουθησει πριν παρουμε τις οριστικές μας αποφάσεις. υ.γ. Προτεινέ του τον μυρθιδατισμο για τον φόβο του. πχ. αν έσπασε ένα ποδι επειδή τράκαρε και τώρα δεν οδηγεί, πες του να δηγει λίγο λίγο κάθε μέρα.
#2Θα τρελαθώ με αυτά που διαβάζω.Πες το καθαρά και σταράτα. Κάρφωσέ το, δώσε την στεγνά κλπ. Πες στην ηλίθια τη φίλη σου, να πάει να κάνει θεραπεία για τα κονδυλώματα άμεσα. Πες της ακόμα ότι ο φόβος της να μην το αποκαλύψει μάλλον την οδηγεί στο να μην το πολυψάχνει στο θέμα της ασφάλειας οπότε δεν ρωτάει με ποιον έχει να κάνει κάθε φορά. Οπότε είναι προς το συμφέρον της να το αντιμετωπίσει.Πες στον φίλο σου, ότι όπως εβαλες πάνω απ' όλα την υγεία του και καρφωσες τη φίλη σου, να πάει να κάνει εξετάσεις για να μη μεταφέρει κάτι κι αυτός αν αγνοία του. Όσους, βρήκαν τη λυση στο προφυλακτικό, θα τους σοκάρω σοκάρω, αλλά εκτός από το κανονικό σεξ, υπάρχει και το στοματικό και θερίζει ο καρκίνος του φάρυγγα λόγω HPV. Τι να κάνουμε, να βάλουμε προφυλακτικό κι εκεί;Επίσης, όταν κάτι αφορα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα, το θέμα της υγείας κάποιου παύει να είναι στην ιδιωτική σφαίρα και περνάει στη δημόσια. Έλεος πια με τον εαυτούλη μας μόνο.
μμμ ...ναι, δυστυχώς κάποιοι έχουν παρόμοια άποψη και στην (μη) χρήση προφυλακτικού σε σεξ που περιλαμβάνει διείσδυση πέους.Eπίσης αν είναι αποδεκτό να παίρνει κάποι@ πίπα σε κάποι@ που φορά προφυλακτικό επί του πέους (από άποψη μάρκετινγκ, ως γνωστόν, υπάρχουν και διάφορες γεύσεις) δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί είναι τόσο *out of the question* να χρησιμοποιείται dental dam ή τροποποιημένο προφυλακτικό για vagina/anus oral.
#4Για τις οικογενειακες σχεσεις θα μπορουσαμε να γραψουμε τομους ολοκληρους, δεν ειναι περιεργο που το μηνυμα σου ηταν μακροσκελες. Οπως ειπε και καποιος σχολιαστης, σε αυτα που νιωθουμε ερχεται να προστεθει και η κοινωνικη επιταγη να αγαπαμε και να σεβομαστε τα αδερφια μας. Και κει που γινονται ακομα πιο πολυπλοκα τα πραγματα ειναι οταν αυτο που νιωθει κανεις (πριν μπουκαρουν ηθη, εθιμα και κωδικες στο τοπιο) ειναι αμφιρροπο. Πολλες αδερφικες σχεσεις ειναι ανταγωνιστικες. Ακομα και αγαπημενες, καλες σχεσεις. Και μαλλον ξεκιναει πολυ νωρις αυτο, οταν τα αδερφια ειναι ακομα παιδια και προσπαθουν να σιγουρεψουν την αγαπη και προσοχη του γονιου. Μετα ο ανταγωνισμος επεκτεινεται σε ζητηματα 'επιτευγματων' ή 'επιτυχιων' και καθως μεγαλωνουν οι ανθρωποι και αποκτουν οι προσωπικοτητες πιο ξεκαθαρο περιγραμμα, ο ανταγωνισμος απλωνεται και σε ιδεολογικες διαφορες ή διαφωνιες. Συμβαινουν αυτα. Οταν δεν μπορουμε να διαχειριστουμε αυτες τις διαφορες και τα (καινουρια ή παλια) παραπονα, νομιζω ειναι παρα πολυ καλη ιδεα ο ψυχολογος. Ειδικα αν υπαρχει θυμος. Τις απαντησεις γενικως μονος σου τις βρισκεις (σε καθε θεμα), ο ψυχολογος απλως θα σε καθοδηγησει και θα σου δειξει δρομους που ισως δεν ειχες σκεφτει. Για αυτο που γραφεις εδω"Κάπου νομίζω θέλει το κακό μου σε ενα υποσυνείδητο επίπεδο. Εχω αυτή την αίσθηση. Έτσι λοιπόν το ερώτημα μου ειναι γιατί ακόμη ψάχνω την αγαπη της; Την αποδοχή της; Γιατί τη μια την αγαπώ όταν μου μιλάει καλα και νιώθω ότι με καταλαβαίνει και την άλλη με μια κουβέντα της με κάνει τόσο εύκολα να στεναχωρηθώ, να κοιμάμαι και να ξυπνάω σκεπτόμενη όλα τα άσχημα που έχω ζήσει στη ζωή μου..." μια σκεψη: Σιγα σιγα, με πολλη δουλεια και ισως χρονο, θα καταλαβεις ευχομαι, οτι δεν χρειαζεσαι την αποδοχη της. Αυτο σε καμια περιπτωση δε σημαινει ριξη της σχεσης ή κακη εξελιξη της σχεσης. Η αδερφη σου ειναι το συντροφακι σου, μεταξυ αλλων, και συ εισαι το ιδιο για εκεινη. Αυτο δεν αλλαζει. Αυτο που μπορει να αλλαξει, ειναι η γνωμη που εχεις για τον εαυτο σου. Ο ευατος σου εισαι εσυ και ο χαρακτηρας σου και οι εμπειριες σου. Αν ειναι δυνατον, προσπαθησε να μην τον βλεπεις μεσα απο το πρισμα της αδερφης σου. Δεν σε οριζει εκεινη ουτε εσυ αυτην. Ειστε αυτονομες και ανεξαρτητες προσωπικοτητες. Κι αν ακομα δηλαδη δεν μας συμπαθει/εγκρινει καποιος τι εγινε; Καποιοι ανθρωποι ειναι μανουλες στη χειραγωγια εντωμεταξυ, και ξερουν πως να προκαλεσουν τυψεις και εσωτερικη συγκρουση στον αλλο, κυριως για να καλυψουν δικα τους κενα και ελλειψεις. Αυτο γενικα, δεν το λεω σε σχεση με την αδερφη σου. Όποτε και αν συμβαινει αυτο πρεπει να προσπαθουμε να θυμιζουμε στον εαυτο μας ποιοι ειμαστε και τι ξερουμε εμεις οι ιδιοι για τον εαυτο μας. Ολα καλα θα πανε, μην ανησυχεις. Να θυμασαι τις καλες στιγμες με την αδερφη και τα αλλα αδερφια σου, που σιγουρα υπαρχουν πολλες.
#5. Συμφωνώ απόλυτα με την Α, μπα. Συμφωνώ ότι πρέπει να αναζητήσεις τα βαθύτερα αίτια που σε έκαναν να επαναπαυθείς σε αυτή σου την επιλογή και να αρχίσεις να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου. Να βάζεις όρια και στάνταρ. Να αναγνωρίζεις τι σου ταιριάζει και να απορρίπτεις ό,τι πιστεύεις πως δεν είναι για σένα. Μπορεί να ήταν οι συγκυρίες που περιγράφεις μέχρι τώρα αλλά από εδώ και πέρα είσαι σε ηλικία που επιλέγεις και δεν σε επιλέγουν. Να περνάς όμορφα με τον εαυτό σου γιατί μόνο αυτόν θα έχεις σίγουρα για πάντα. Όσον αφορά τις σημειώσεις, γνώμη μου είναι πως η δουλειά που έκανες γι'αυτες θα την έκανες έτσι κι αλλιως. Είναι κάτι που κάνεις γιατί θέλεις να το κάνεις για να βοηθήσεις και να εξελίξεις εσένα και κανέναν άλλο. Το να τις μοιραστείς με τον οποιοδήποτε δε σε επιβαρύνει πουθενά. Δεν είσαι κορόιδο αν τις μοιραστείς. Θα το κάνεις μόνο για να βοηθήσεις επειδή εσύ το θες. Οπότε σκέψου λιγο πιο ανοιχτά. Αν πάλι δε νοιώθεις καλά με αυτό, πες την αλήθεια ότι τόσα χρόνια τις μοιράζεσαι και πλεον δε το θεωρείς σωστό. Αλλά στήριξε την όποια επιλογή σου, και αντιμετώπισε τις συνέπειες. Αυτά! Κατά τα άλλα have fun!! Και καλα πτυχια!!!
#2 μάλιστα. Έχουμε δύο ενήλικες που δεν παίρνουν προφυλάξεις. Άλλο από το να πεις και στους δύο πως είναι ηλίθιοι και ανεύθυνοι δεν μπορείς να κάνεις. Θέμα χρόνου είναι να κολλήσει κάτι κι ο άλλος. Άν δεν έχει ήδη κολλήσει. Απλά για την κοπέλα τυχαίνει να το γνωρίζεις.
4.Γραμμή Επικοινωνίας για την Κατάθλιψη: 1034 Η Γραμμή Βοήθειας για την Κατάθλιψη λειτουργεί από Δευτέρα έως Παρασκευή, 9:00 – 21:00, και στελεχώνεται από ειδικά εκπαιδευμένους ψυχολόγους και άλλους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, υπό την εποπτεία ομάδας ψυχιάτρων.Πηγή: https://frapress.gr/2015/05/grammes-ipostirixis/
#4 Παπάκι, σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά για αρχή! Οι γονείς (γενικά) πρέπει να μάθουν επιτέλους να βγάζουν τον σκασμό! Φαντάζομαι ότι δεν περίμεναν να ενηλικιωθείς για να σου πουν την ιστορία για το πώς αντέδρασε η αδερφή σου, στο άκουσμα της γέννησής σου. Ήταν κάτι που μπορούσαν να παραλείψουν, μπορούσες να ζήσεις και χωρίς αυτό. Μόνο με κάποιον ειδικό θα μπορούσες να βρεις τις ισορροπίες και να βάλεις τα όριά σου, στην αδερφή σου και γενικότερα. Θα νιώσεις πολύ όμορφα όταν συνειδητοποιήσεις όταν δεν χρειάζεται να έχεις την αποδοχη της για ό, τι κάνεις. Είναι πολύ σκληρό αλλά κάποιοι συγγενείς καλό θα ήταν να απομακρύνονται από τη ζωή μας, για τη δική μας ψυχική ηρεμία. Η αδερφή σου συμπεριφέρεται κακοποιητικά, εσύ αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να προστατευθείς από όλο αυτό. Φαίνεται να έχει πάρει τη θέση της μαμάς σας και κανείς δεν αντιδρά. Έχει πολλά θέματα, αλλά αυτό δεν σε αφορά. Με τον καιρό θα δεις ότι είναι λυτρωτικό να στέκεσαι απέναντι σε κάποιους ανθρώπους και να τους αντιμετωπίζεις στα ίσια.
#2Κι εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει, όσο καλός μας φίλος και να είναι κάποιος και να τον πιάνουμε και να λέμε "ξέρεις ο τάδε έχει την τάδε ασθένεια, πρόσεχε" κυρίως για να μην παραβιαστεί η ιδιωτικότητα του πάσχοντα, όπως προαναφέρθηκε. Όμως, αυτό που μπορούμε όλοι να κάνουμε όταν βλέπουμε τέτοια περιστατικά, ή όταν τουλάχιστον ακούμε φίλους και γνωστούς να λένε για απροφύλακτη σεξουαλική επαφή, είναι να τους αναφέρουμε μερικά καλά επιχειρήματα για το ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε προφυλακτικό. Μερικά τέτοια επιχειρήματα είναι τα παρακάτω, τα οποία είναι λίγο πολύ γνωστά και φυσικά υπάρχουν πολύ περισσότερα. 1)Κάποιο νόσημα μπορεί να δυσκολέψει πάρα πολύ τη ζωή μας και να μας στερήσει αρκετά πράγματα, ακόμα και την μελλοντική μας απόλαυση. 2)Πέρα από αυτά που δυσκολεύουν, είναι και τα πολύ πιο σοβαρά νοσήματα, των οποίων οι συνέπειες είναι μεγάλες3)Δεν μπορούμε ποτέ να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε κάποιον. Το "έχω κάνει πρόσφατα εξετάσεις" μπορεί να είναι παραμύθια της Χαλιμάς. ούτε και μπορούμε ν ξέρουμε πώς ήταν η ερωτική του ζωή στο παρελθόν ούτε και είναι δουλειά μας, αλλά ούτε και χρειάζεται. Και πολύς κόσμος λέει ψέμματα και ως προς αυτό, γιατί έτσι είναι η κοινωνία και δεν μπορεί κανείς να έχει πάει πολλούς. ούτε και είναι κανείς ΦΥΣΙΚΑ υποχρεωμένος να δώσει αναφορά για την προσωπική του ζωή. Α, και πάνω από όλα, δεν χρειάζεται να μάθουμε τίποτα για τυχόν ατασθαλίες του συντρόφου μας με τον κακό τρόπο, δηλαδή όταν θα κολλήσουμε κάτι. Αυτά νομίζω.
Η απάντηση της Λένας στο #2 με προβλημάτησε, γιατί, απ' τη μια συμφωνώ ότι σε προσωπικά ζητήματα άλλων που δε μας αφορούν καλό είναι να μην ανακατευόμαστε, απ' την άλλη όμως όταν αυτά τα ζητήματα ενέχουν πιθανό κίνδυνο για την υγεία ή την σωματική ακεραιότητα ενός ή και όλων των εμπλεκομένων, μήπως, λέω μήπως, θα μπορούσε τότε να γίνει επιτρεπτή η παρέμβαση μας(με ευγενική και φιλική πρόθεση πάντα); Το ότι τα κονδυλώματα δεν επιφέρουν το θάνατο στους φορείς τους όπως το aids δε σημαίνει πως είναι αθώα σαν απλά σπυράκια φλεγμονής κι οι επιπλοκές μπορεί να είναι πολύ σοβαρές.Με αφορμή λοιπόν την ερώτηση και την απάντηση στο #2 η απορία μου είναι σε ποιες περιπτώσεις το "μην ανακατεύεσαι, δεν είναι δικό σου θέμα" μπορεί να παραβλεφθεί κι άρα να είναι προτιμότερο τελικά να ανακατευτείς; {Προσωπικά θα ήμουν ευγνώμων αν κάποιος κοινός γνωστός που γνώριζε με ενημέρωνε - έγκαιρα - ότι ο νέος μου σύντροφος μού αποκρύπτει π.χ. τη μεταδοτική του ασθένεια ή το βεβαρημενο ποινικό του μητρώο ή τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρικό ίδρυμα.}
Αγαπητό Αρνί, δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Πχ το να πρόκειται να βγει κάποιος ραντεβού με κάποιον πρώην εγκληματία είναι πράγματι κάτι που δεν υπάρχει τρόπος να το μάθει μόνος του κ πιθανόν επικίνδυνο.Στην περίπτωση #2 τι να πεις; Δεν ξέρει κάποιος ενήλικας το 2017 ότι το σεξ χωρίς προφυλάξεις είναι πολύ επικίνδυνο; Μην τρελαθούμε. Ο καθένας υπέυθυνος για τον εαυτό του. Κ φυσικά όποιος θέλει να έχει ελεύθερες επαφές είναι στο χέρι του να φροντίσει να εξεταστεί ο ίδιος κ ο σύντροφός του.
Έχεις δίκιο σε όσα λες, απλώς, απ' τη στιγμή που το άτομο που θέτει την ερώτηση στο #2 αναφέρει ότι "φιλος μου φλερταρει με φιλη μου", τότε μιας κι υπάρχει φιλική σχέση και προφανώς οικειότητα μεταξύ αυτών των τριών, δε μου φαίνεται τόσο μεμπτό αν τελικά παρέβει σε αυτό το προσωπικό τους ζήτημα - διακριτικά βεβαίως. Επίσης, απ' τη στιγμή που η κοπέλα φίλη έχει ήδη διαγνωστεί ως φορέας κονδυλωμάτων, ακόμα και η χρήση προφυλακτικού ΔΕΝ θα προστατέψει 100% τον νεαρό και σίγουρα ο βαθμός επικινδυνότητας αυξάνεται απ' τη στιγμή που εκείνος έχει πλήρη άγνοια περί του προβλήματος.
#4 Με θλίψη διάβασα την ιστορία σου.. Αν εσύ νιώθεις έτσι, τότε δεν μπορώ να φανταστώ τι έχει περάσει η αδερφή σου για να συμπεριφέρεται με τέτοιο άσχημο τρόπο. Σίγουρα χρειάζεται εκείνη θεραπεία και φυσικά και εσύ αλλά πολύ φοβάμαι ότι καμία από τις 2 δε φταίει. Άλλοι σας οδήγησαν εκεί..
3. Συμφωνω απολυτως..δυο πραγματα με ρωτανε συνεχεια:ποτε θα κανεις δευτερο παιδι κ η αλλη ερωτηση γιατι δεν βαφεις τα μαλλια σου;εγω παντως ολες τις ηλικιωμενες με το μοβ δυο τριχες μαλλι καθολου δεν ζηλευω.αντιθετα τα ασπρα μαλλια σε μια η λικιωμενη παντα μου αρεσαν...δειχνουν πιο ψυχικα υγιεις...
Κι εγώ! Έχω κι εγώ γαλάζιο σπρέι για τα μαλλιά που φεύγει με το λούσιμο, οι φίλες μου με λένε στρουμφάκι άμα τους εμφανίζοναι με γαλάζιο μαλλί αλλά δεν με νοιάζει καθόλου. Προς το παρόν δεν τολμάω να τα κάνω μόνιμα ουράνιο τόξο λόγω δουλειάς αλλά λατρεύω τα χρώματα στα μαλλιά.
Εγώ εστίασα στο "δυο τρίχες μαλλί" που είναι όντως πραγματικότητα: μετά από μια ζωή βαφές, πιστολάκια, περμανάντ, ισιωτικές κ.λπ. δεν έχει μείνει τρίχα για τρίχα στην κεφαλή. Όλα θέλουν μέτρο.
βλέπεις όμως? ενώ σε ενοχλεί που σε ρωτάνε γιατί δεν βάφεις τα μαλλιά σου, κάνεις κι εσύ τις κρίσεις σου για "τα μαλλιά των άλλων". η ίδια λειτουργία ακριβώς είναι. απλά εσένα σου αρέσουν άβαφα , ενώ στους άλλους βαμμένα.
#3 Χωρίς να θέλω να μειώσω αυτά που περνάει η γράφουσα, βρήκα την ιστορία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ως προς την ανθρώπινη ψυχή. Κ καλογραμμένη επίσης. Στο δια ταύτα, υπάρχει μια αλήθεια στο "Κάπου νομίζω θέλει το κακό μου σε ενα υποσυνείδητο επίπεδο"...
#2: Δεν έχω να πω κάτι για την ερώτησή σου, απλά μου φαίνετε απίστευτο ότι με ΤΟΣΗ ενημέρωση πλέον, με ΤΟΣΗ πρόσβαση σε πληροφορίες παντού και για τα πάντα, νέοι άνθρωποι, εξακολουθούν να κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη. Δηλαδή από ένα σημείο και μετά, αγανακτείς τόσο που αν συμβεί κάτι, το σκέφτεσαι λίγο το "Ε καλά να πάθεις".
#2 Δική σου δουλειά δεν είναι να πεις τίποτα, αλλά εδώ που τα λέμε αν η φίλη σου γνωρίζει πως έχει κονδυλώματα και εξακολουθεί να μη χρησιμοποιεί προφυλακτικό είναι πολύ ανεύθυνη. (Φυσικα είναι γενικώς ανευθυνότητα να μην παίρνεις προφυλάξεις, αλλά αν έχεις κάτι και το ξέρεις, ακόμη περισσότερο). Στη φίλη σου πρέπει να κάνεις μια κουβέντα.
#5 Αν δεν θέλεις να κάνεις αυτά που πολύ σωστά προτείνει η Λένα, τότε δώσε τους λάθος σημειώσεις και τότε θα λυθούν όλα από μόνα τους. Καλή επιτυχία :D
#3 Σε ενοχλεί που δεν το λένε σε άνδρες, αλλά δεν βλέπω να αναφέρεις ότι δεν το λένε και σε άλλες γυναίκες, που επίσης έχουν γκρίζα μαλλιά. Προφανώς τότε δεν σε ενοχλεί.Το θεματάκι σου λοιπόν δεν είναι τόσο οι ασπρες τρίχες, όπως προσπαθείς να μας πείσεις.
Εξυπονοώ ότι δεν έχει θέμα με τα μαλλιά της, αλλά με τους άνδρες με τους οποίους - για λόγους που μόνο αυτη ξέρει - έχει μπει σε ένα τριπάκι σύγκρισης. Οι άντρες αυτό, οι άντρες εκείνο. Δεν την ενοχλεί όταν δεν λένε σε άλλες γυναίκες για τις άσπρες τρίχες τους, την ενοχλεί όταν δεν το λένε στους άνδρες. Έλα βρε Σελήνη μου, δεν το κατάλαβες ακόμα?
#3Διαφωνώ Βίρνα μου, κι αυτό διότι δεν έχεις τα απαραίτητα στοιχεία ούτως ώστε να προβείς σε ένα τέτοιο γενικό συμπέρασμα.Δεν χρειάζεται να μπαίνει κανείς σε τριπ σύγκρισης δα, για να αναγνωρίζει ότι αρκετές γυναίκες μετράνε μία-μία τις γκρίζες τρίχες τους, κι όταν αυτές γίνουν πολλές, αισθάνονται ότι θα πρέπει να τα βάψουν πάραυτα, για να μην φαίνονται γερασμένες ...υπάρχουν, δε, και οι καλοθελήτριες τους το υπενθυμίζουν συνεχώς, ενώ ο άνδρας που θα το βάψει είναι ο "γελοίος" ο βαψομαλιάς, που κάνει "γυναικεία πράγματα" και δεν θα έπρεπε να δίνει βάση σε κάτι το τόσο "επουσιώδες". ...Άσε, μου έχει τύχει να παρατηρώ να γίνονται κατ' εξακολούθηση σχόλια και για τις γκριζομαλούσες (ε...βάψτο πια! μία χένα έστω!) και για τους βαψομαλλιάδες (μόνο ντιντήδες δεν έχω ακούσει να τους λένε ...ή μήπως όχι; από άνδρα το σχολιάκι). Και επίσης δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν, ρε παιδί μου πως το λένε μία, το λένε δύο, το λένε τρεις, το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται κι ο παπάς.Αυτό που, όμως, μου κάνει εμένα εντύπωση με την 3 είναι πως είναι τόσο εκνευρισμένη-αγανακτισμένη, που δεν μπορεί να καταλάβει ότι η έχουσα την παρούσα στήλη δεν θα "απαιτούσε να μάθει τους λόγους!" με την μπότα. Η 3 θα πρέπει να καταλάβει ότι οι άνθρωποι μυρίζονται το κόμπλεξ και την ενόχληση σαν top bloodhounds, κι αν καταφέρει να περάσει το μήνυμα ότι έτσι γουστάρει και σε όποιον γουστάρει, πιθανότατα οι "καλοθελητές" ...κάποια στιγμή, θα τα ράψουν τα ρημάδια τα στοματάκια τους.Αυτά τα ολίγα απ' την Σελήνη ;-)
#4"Έτσι λοιπόν το ερώτημα μου ειναι γιατί ακόμη ψάχνω την αγαπη της; Την αποδοχή της; Γιατί τη μια την αγαπώ όταν μου μιλάει καλα και νιώθω ότι με καταλαβαίνει και την άλλη με μια κουβέντα της με κάνει τόσο εύκολα να στεναχωρηθώ, να κοιμάμαι και να ξυπνάω σκεπτόμενη όλα τα άσχημα που έχω ζήσει στη ζωή μου που έχουν άμεση ή έμμεση σχέση μαζί της;"Επειδή έχεις αντικαταστήσει τις γονεϊκές σου σχέσεις, με την σχέση με την μεγάλη σου αδερφή, γι' αυτό.Λόγω ηλικίας και κούρασης των γονιών, λόγω ηλικίας αλλά και ΡΟΛΟΥ της μεγάλης αδερφής στην οικογένεια, αντικατέστησε κατά κάποιον τρόπο την μάνα σου, χωρίς ωστόσο να είναι, εξ ου και κουβάλησε στην αίσθηση σου αυτή (ότι ήταν μάνα σου), και τις όποιες αδυναμίες της, την πιθανή αντιπάθειά της όταν γεννήθηκες, το πιθανό ζόρι της ότι θα χει να φροντίζει άλλον έναν, εφόσον στήριζε πάντα έμπρακτα την οικογένεια.Το πρόβλημα με την αδερφή σου και πιθανά και με την άλλη αδερφή, το καλλιέργησε η στάση των γονιών σας, οι οποίοι ήταν ελαφρώς απόντες λόγω των πολλών υποχρεώσεών τους στην οικογένεια και στην δουλειά, αλλά και στον τρόπο που με προθυμία μετέθεταν ευθύνες οικονομικές (και προφανώς και άλλες) στην μεγάλη αδερφή.Δηλαδή, σοβαρά τώρα, η μάνα σου σκέφτηκε να σε ρίξει επειδή το ζήτησε η αδερφή σου και σταμάτησε λόγω αδυναμίας? πάνε καθόλου καλά?Απο την άλλη, η αδερφή σίγουρα έχει πολλές ικανότητες που λόγω εμπάθειας δεν της αναγνωρίζεις . Οι πολλές καλές δουλειές δεν "τυχαίνουν" έτσι απλά και μάλιστα σε άνθρωπο που δεν έχει σπουδάσει.Και γιατι δεν σπούδασε άραγε? μήπως οι ανάγκες της οικογένειας δεν της έδωσαν την ευκαιρία, επειδή χρειαζόταν να δουλεύει συνεχώς για να βοηθάει τους γονείς;;οι γονείς ωραία επαναπαύθηκαν στην βοήθεια της. έχουν ευθύνες γι αυτό..αυτό δεν σημαίνει ότι εσύ είσαι άχρηστη που δεν έχεις δουλειά, είναι κι αυτή εμπαθής μαζί σου, ίσως επειδή είσαι το χαϊδεμένο τους που τα βρήκε όλα έτοιμα, ενώ εκείνη ο κουβαλητής και το στήριγμα, κι έτσι δεν μπορείτε να τα βρείτε.σίγουρα σε στιγμές ηρεμίας κι αυτή θα αναγνωρίζει την βοήθεια σου στο παιδί της, αλλά όλες οι άλλες διαφορές σας δεν σας αφήνουν να έχετε μια σταθερά καλή σχέση.ίσως τα καταφέρετε καλύτερα, αργότερα.
Δηλαδή, σοβαρά τώρα, η μάνα σου σκέφτηκε να σε ρίξει επειδή το ζήτησε η αδερφή σου και σταμάτησε λόγω αδυναμίας? πάνε καθόλου καλά? Πηγή: www.lifo.grFranny, αυτό μου χτύπησε και μένα στο μάτι έντονα. Κι έλα η μεγάλη αδερφή δεν ήθελε καινούριο αδερφάκι κι έκανε φασαρίες. Κι έλα η μάνα πήγε να κάνει έκτρωση για να ευχαριστήσει το παιδί της αλλά δεν άντεξε, η κοπέλα της ερώτησης από πού τα έμαθα όλα αυτά; Από την αδερφή της; Από τους γονείς της; (δηλαδή πήγαν και είπαν στην κόρη τους "Ξέρεις παρολίγο να μην υπήρχες γιατί δεν σε ήθελε η αδερφή σου";) Από ένα 3ο πρόσωπο (κι αν ναι, αυτό πού τα ξέρει όλα αυτά;); Οι γονείς που είναι σε όλο αυτό; Αμέτοχοι; Η μεσαία αδερφή; Τόσο αδύναμη είναι που υποτάσσεται στη "μέγαιρα" μεγάλη αδερφή; Εγώ αυτό που βλέπω από την υπερβολικά λεπτομερή αφήγηση της κοπέλας είναι μια οικογένεια που πάσχει. Δύο γονείς που, όπως πολύ καλά παρατήρησε η Franny, παραμένουν αμέτοχοι και τα παιδιά (ή τουλάχιστον τα 2 εξ αυτών, που μας παρουσιάζονται) που έχουν φτιάξει ένα δικό τους παραμύθι για να δικαιολογήσουν ότι οι γονείς τους δεν μπόρεσαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.Κοπέλα μου, πήγαινε τρέχοντας σε κάποιον ειδικό για να ξεκαθαρίσεις λίγο τα πράγματα.Στο κάτω-κάτω αν η αδερφή σου είναι όπως νομίζεις ότι είναι, θα δεις τι θα μπορέσεις να κάνεις για σένα και πώς θα προχωρήσεις στη ζωή σου.
Κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ,Franny.Γονείς,που δεν άντεχαν να μεγαλώσουν άλλο παιδί,φόρτωσαν μεγάλο μέρος της ευθύνης του σε άλλο παιδί.Ένα παιδί,που μάλλον δεν είχε χορτάσει αγάπη,έβλεπε σαν απειλή το μικρότερο,αλλά και ψιλιαζόταν ποιος θα πληρώσει τη νύφη.Απ'τη μια όμως στην αρχή λόγω ηλικίας δεν ήταν σε θέση να πει όχι στη φροντίδα του μικρού κι απ'την άλλη πάσχιζε για την αποδοχή των γονιών.Κι η ιστορία συνεχίζεται κι επαναλαμβάνεται.Άνθρωποι πληγωμένοι,αδικημένοι,που με τη σειρά τους μπορεί να πληγώνουν και να αδικούν,αλλά ταυτόχρονα με βαθιά ανάγκη για την αγάπη της οικογένειας.
Αποδεδειγμένα επιστημονικά οι πρωτότοκοι, είναι πιο αυταρχικοί. Προφανώς αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο γονίδιο, αλλά στο ότι μέχρι να γεννηθούν οι άλλοι, μεγαλώνουν με το 100% της προσοχής, ως μοναχοπαίδια. Απλή μαθηματική σκέψη. Διάβασε στατιστικές και θα δεις όλοι σχεδόν οι πρόεδροι των ΗΠΑ ήταν πρωτότοκοι. Επίσης μεγαλοστελέχη πολυεθνικών κλπ. Το ότι μετά καλούνται από τους γονείς, να αναλάβουν χρέη νταντάς, είναι άλλο θέμα. Αυτή η καραμέλα ότι ανοίγουν δρόμους και τούνελ είναι πια ξεπερασμένη.Εν κατακλείδι είναι σύνηθες να ζηλεύει ο πρώτος το μικρότερο. Σύνδρομο εκθρονισμένου βασιλιά λέγεται. Όσο για τις καλές δουλειές που αμφισβητείς, ότι έβρισκε η αδελφή, αν είναι κοντά στα 50 ισχύει.Έχω φίλους που δε σπούδασαν τίποτα και το 80 αρχές 90 δεν ήξεραν ποια δουλειά να διαλέξουν. Η κοπέλα δε φταίει που η μεγάλη αδελφή ανέλαβε ευθύνες, ούτε πρέπει να το πληρώνει μια ζωή, που γεννήθηκε.Το συμπέρασμα είναι ότι αυτή η οικογένεια είναι προβληματική όπως και πολλές άλλες.Απλά ήθελα να τονίσω, έλεος με τα ηρωικά πρώτα αδέρφια, που κλάνουν και ανοίγουν το δρόμο. Πιο ταπεινοί άνθρωποι είναι οι μικρότεροι της οικογένειας, γιατί έχουν γεννηθεί σε ήδη σχηματισμένη οικογένεια και ξέρουν να μοιράζονται. Οι μικρότεροι τα λατρεύουν τα μεγαλύτερα αδέρφια και αυτά κοιτάνε πως να τους εξαφανίσουν. Θα πω και πάλι φταίνε οι γονείς και δεν είναι όλες οι οικογένειες έτσι
5Δεν παθαίνεις τίποτα αν δεν έχεις παρέα στα διαλείμματα. Πεταξου στο κυλικείο, έχε ένα καλό βιβλίο να περάσει η ώρα, προετοιμασου για την επόμενη παράδοση, χαζεψε στο κινητό. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που μπορείς να κάνεις μόνη σου.Ουσιαστικά και εσύ τις έκανες παρέα χωρίς να τις συμπαθείς, μόνο και μόνο επειδή δεν ήθελες να καθεσαι μόνη σου. Όποτε η καθεμιά στην παρέα έπαιρνε πράγματα που χρειαζόταν. Αν εσύ δε θες να δίνεις πια τις σημειώσεις σου, απλά μην τις δίνεις. Δεν χρειάζεται να σε νοιάζει αν θα είσαι συμπαθής σε άτομα που έχεις επαφές από ανάγκη.
#2 Η φίλη σου τώρα που ξέρει οτι έχει κονδυλώματα χρησιμποιεί προφύλαξη; Ισως πριν να μην το έκανε όμως τώρα γνωρίζοντας την κατάστασή της να το κάνει. Είναι ανεύθυνο να μην χρησιμποιήσει προφύλαξη γνωρίζοντας οτι θα κολλήσει τον άλλον. Γενικότερα δεν σου πέφτει λόγος όμως αν είσαι φίλος και των δύο καταλαβαίνω το δίλημμά σου, αν εισαι καλός φίλος και των δύο μίλα πρώτα μαζί της κι αν δεις οτι το παίρνει ελαφριά και δεν την νοιάζει ίσως να έκανα μια έμμεση νύξη στον φίλο οτι θα ήταν καλό να χρησιμποιεί προφύλαξη