Όσκαρ 2020: Ανακοινώθηκαν οι φετινές υποψηφιότητες

Τα Οσκαρ και η συγκρουση Αφρο-Αμερικανων και Αμερικανων-Εβραιων στον αμερικανικο κινηματογρααφο.

Θελω να δωσω δυο εικοσαχρονα ΝΥΤ αρθρα που αφορουν δυο ταινιες του Σπιλμπεργκ, δυο ταινιες που αφορουν την ιστορια και τις πολιτικες ταυτοτητας μιας και τωρα με την εκλογη του Τραμπ στην προεδρεια, πολιτικες ταυτοτητας αναδυονται και παλι στην επικαιροτητα, οπως και την περιοδο 1989-2001.
Η μονη διαφορα ειναι οτι αυτη τη φορα λανσαρονται ως αντιπολιτευτικη αντιδραση.
Κλειδι στην κατανοηση μεγαλου μερους της αμερικανικης κοινωνιας ειναι οι πολυπλοκες και δυσκολες σχεσεις μεταξυ μαυρων και εβραιων. https://en.wikipedia.org/wiki/African_American–Jewish_relations
Κατα τη διαρκεια της δεκαετιας του 90, ειδαμε μια κλιμακωση στις σχεσεις αυτες με επικεντρο το κινηματογραφο. 
Οι μαυροι ζητουσαν περισσοτερη εκπροσωπηση και ανεξαρτησια στην παραγωγη απο τα χολυγουντιανα στουντιο που παραδοσιακα ανηκαν σε εβρα'ι'κες κυριως οικογενειες και δε τους στηριζαν οσο θελαν. 
Συχνες οι τηλεοπτικες συγκρουσεις εκπροσωπων των δυο εθνοτικων γκρουπ σε ειδησεογραφικα καναλια οπως το CNN.
 "Δωστε μας χρονο ! Που ειναι οι μαυροι ηθοποιοι ;;;!!! Που ειναι τα στουντιο ;; !!! " κραυγαζε σε ενα CNN-special ο Τζεσε Τζακσον. "Θα σας δωθει, θα σας δωθει", απαντουσε κυνικα και με χαμογελο ο παρουσιαστης...

Στην πορεια-διαμαρτυριας των μαυρων "Million Man March" στην πρωτευουσα των ΗΠΑ, τον Οκτ του 95, οι Νιου Γιορκ Ταιμς δημοσιευουν εναν τυχαιο διαλογο μεταξυ μαυρων συμμετεχοντων και ενος εβρα'ι'κης καταγωγης  που τον λεγαν Τζοναθαν Ρα'ι'ντερ. "Τι ειναι χειροτερο ; Αυτο που συνεβει σε 6 εκατ. δικων σου 'η αυτο που συνεβει σε 600 εκατ. δικους μας ; Εσεις εχετε την αναγνωριση σας ! Εχετε την ταινια σας !"  
( Πηγη - ΝΥ Ταιμς 13 Δεκ 1997 - σελ Α11 ).
( Να τονισω εδω, οτι το νουμερο 600 εκατ. ειναι σουπερ-τραβηγμενο και ισως να δημοσιευτηκε επιτηδες απο τους ΝΥΤ για να υποβιβασουνε το επιχειρημα των μαυρων. Το νουμερο ειναι γυρω στα 50-60 εκατ. Επισης να τονισω οτι ανεκαθεν ηταν ιδιαιτερα διαδεδομενη στις μαυρες κοινοτητες της Αμερικης η ιδεα οτι οι εβραιοι παιξαν ενεργο ρολο στο σκλαβοπαζαρο, αν και προσωπικα βρισκω την κατηγορια στοχευμενα αντισημιτικη και ρηχη).

Την επομενη χρονια της πορειας-διαμαρτυριας των μαυρων δημοσιευεται ενα καταπληκτικο βιβλιο το οποιο θα δωσω εδω γιατι το Wikipedia λινκ δε το περιλαμβανει : ειναι βιβλιο-διαλογος μεταξυ δυο πολυ καλων διανοουμενων. 
Τον συμπαθεστατο ραββινο απο την Καλιφορνια, Μα'ι'κλ Λερνερ, εκδοτη του σημαντικου αμερικανικου περιοδικου "Τικκουν" ( της εβραικης φρασης "Τικκουν Ολαμ" που σημαινει στα ελληνικα "να επουλωσουμε τον κοσμο" ), ενα περιοδικο που συνδρομουσα εκεινη την εποχη και θυμαμαι ακομη και κριτικες εναντιον του ιδιου του Σπιλμπεργκ για την πρωτη πολιτικη του ταινια με πανεμορφα επιχειρηματα και του γνωστου φιλοσοφου και ακαδημα'ι'κου Κορνελ Γουεστ ( "Race matters" - προφητικη παραδοση κα ).
Ημερα εκδοσης η 1η Φεβρουαριου 1996 και ειναι αυτο εδω : https://www.amazon.com/gp/product/0452275911/ref=oh_aui_detailpage_o03_s00?ie=UTF8&psc=1
+++Η μιμ "σεξουαλικος μακαρθισμος" να στιγματισει τις επιθεσεις εναντιον του Κλιντον οταν το 1998, ειχε δημιουργησει εξωσυζυγικη σχεση με μια κοπελα, γεννηθηκε ως εξωφυλλο στο "Τικκουν" και διαδωθηκε σε ολη την Αμερικη.

Την αμεσως επομενη χρονια - το 1997 δηλαδη - ο Σπιλμπεργκ απαντα με το AMISTAD. 
Ειναι μια ταινια που θα μπορουσε να κατανοηθει ως αποπειρα να εκτονωσει την αφρο-εβρα'ι'κη διπολικοτητα στην Αμερικη.

Δινω πιο κατω λοιπον δυο σπανιοτατα αρθρα για τις δυο αυτες πολιτικες ταινιες του Σπιλμπεργκ, την "Λιστα του Σιντλερ" και το "Αμισταντ". 

1 ) Το πρωτο αρθρο που αφορα τον Σιντλερ και πρωτοστατει η χηρα του, οχι μονο ΔΕΝ υπαρχει διαδυκτιακα αλλα οι διαδυκτιακες του εκδοχες περιεργως διαφερουν παρα πολυ του αυθεντικου, που δινει μεσω του πρακτορειου Ρο'ι'τερς το "παλιο" Εξαμινερ" του Σαν Φρανσισκο ( της 30ης Μαρτιου 1996 ).  

2 ) Το δευτερο που δημοσιευτηκε ως εντιτοριαλ του πολυ Ερικ Φονερ στους Νιου Γιορκ Ταιμς στις 20 Δεκεμβρη του 97 ( λιγους μηνες μετα την πρεμιερα ) ασχολειται με αυτο που απο το 1995 οι μαυροι ονομαζουν "μαυρο ολοκαυτωμα", αναδυκνειει δε την επικινδυνοτητα να αφηνομαστε στον κινηματογραφο στο να εκφρασει ιστορικα γεγονοτα...
Ευχαριστω και καλη διασκεδαση με τον σκηνοθετη Στιβι Σπιλμπεργκ.

Τιτλος αρθρου
Schindler Not a Hero Says Widow’s Memoir
WWII industrialist just wanted cheap labor, she charges.

By David Haskel
Reuters
SF Examiner - March 30, 1996

BUENOS AIRES - Oskar Schindler may be a world hero for saving more than 1000 Jews from gas chambers, but his widow has written a book in which he is portrayed as a selfish, ruthless man.
At a press conference promoting her autobiography Thursday, 88-year-old Emilie Schindler said the work on which Hollywood producer Steven Spielberg based his Oscar-winning film “Schindler’s List” was “packed with lies.”
“Spielberg’s film…portrays Oskar as a hero of this century. That is not true. Neither he nor I were heroes. We were just what we were able to be. 
In war we are all souls without a destiny,” she wrote in the book.
“Emilie Schindler - Memoirs” depicts Oskar Schindler as a greedy man whose main interest in saving Polish Jews from the death camps was to have cheap labor to keep his china factory going.

Emilie Schindler recalls a night in 1944 when her husband came home extremely worried : The Germans had decided to take all Jews from the Plaszow concentration camp in Krakow, including their factory workers, to Auschwitz for extermination. His chief concern according to the book, was to persuade the Germans to let him keep his workers.
“What matters now is being able to take our people somewhere else, so that we can continue to work,” she said her husband told her.
He eventually succeeded, and the now-famous Schindler’s List, with the names of 1300 Jews to be spared extermination was put together.

The Schindlers settled in Argentina after the war. He eventually returned to Germany and died in 1974 but his wife stayed in Argentina and led a quiet life supported by Jewish groups.

Lucid and strong, she told reporters that she had no love lost for her late husband. “I did everything for him, he did nothing for me, “ she said, adding that he did not treat her in a humane way.
Spielberg’s story, she said, was simply incorrect. “What does he know about my life ? Absolutely nothing.”   END

Τιτλος εντιντοριαλ
Hollywood Invades the Classroom
By ERIC FONER - DEC. 20, 1997  - The New York Times
As Hollywood megafilms go, ''Amistad'' has to be considered a step forward. It's about slavery, not exploding volcanoes or rampaging raptors.
But it's important to remember that it's historical fiction, based on the actual story of Africans who seized control of a Cuban slave ship in 1839 and of their courtroom struggle for freedom. The film is by no means a work of history, and it is certainly not appropriate for use in the classroom.
Unfortunately, a learning kit has been distributed to high school and college teachers, encouraging them to do just that. The study guide erases the distinction between fact and fabrication, urging students, for example, to study the film's ''composite'' character Theodore Joadson (an antislavery printer played by Morgan Freeman) rather than real African-Americans on whom he is based.
The learning kit claims that the Supreme Court's decision to free the Africans aboard the Amistad was a ''turning point in the struggle to end slavery in the United States.''
The truth is that the Amistad case revolved around the Atlantic slave trade -- outlawed by international treaty long before 1840 -- and had nothing to do with slavery in this country. In the study guide, students are not told that in the 19th century it was perfectly possible to condemn the importation of slaves from Africa while simultaneously defending slavery and the flourishing slave trade in America.

The learning kit suggests that the Supreme Court was moved to a new recognition of human rights by John Quincy Adams's impassioned plea on behalf of the slaves. But a majority of the Amistad Justices were still on the Court in 1857 when it ruled in the Dred Scott decision that blacks had ''no rights which a white man is bound to respect.''
Indeed, any study of the Amistad case must be balanced with accounts of other historical events. In October 1841, for instance, American slaves on the slave ship Creole killed some of the crew and forced the rest to sail to the Bahamas. 

For 15 years, the United States unsuccessfully badgered British authorities for return of the blacks, because they were murderers and the property of American citizens. This was typical of the Government's stance toward slavery.

The most galling assumption by the film's producers, however, is that a subject does not exist until Hollywood discovers it. The guide ends with a quote from the film's producer, Debbie Allen, condemning historians for having ''castrated'' the ''real history'' of African-Americans and slavery.

Historians may be guilty of many sins, but ignoring slavery is not one of them. Ever since the publication of Kenneth Stampp's great work ''The Peculiar Institution'' in 1956, no subject has received more scholarly attention. History textbooks today include extensive treatments of slavery, almost always emphasizing its the system's brutality and the heroism of those who survived -- the very things Ms. Allen claims have been suppressed.

''Amistad'' is an interesting historical film, but not in the way its producers intended. ''Amistad,'' like other films, tells us more about the time in which it was produced than the event that it tries to portray.

''Birth of a Nation'' revealed more about the racial prejudices of 1916 than the Civil War; Oliver Stone's ''J.F.K.'' reflected post-Watergate anti-government sensibilities. ''Amistad'' portrays white abolitionists in a highly unflattering manner -- they're self-righteous and hypocritical. In this way, the film reflects today's cynicism about broad social movements. In fact, the abolitionists were largely responsible for winning freedom for those aboard the Amistad.

If the film's producers really want to promote an understanding of slavery, they should direct students to the local library, where they will find several shelves of books on slavery and slave resistance.
Indeed, maybe some of the money ''Amistad'' earns could be donated to our public libraries.