ADVERTORIAL
Ίσως να τον γνωρίζετε από το πρώτο του κομμάτι και single «Ο Κόσμος Μου», ένα τραγούδι στο οποίο μιλά ανοιχτά για τις κρίσεις πανικού. Ίσως, να τον ακούσατε στην ιδιαίτερη διασκευή του στο κομμάτι «Blue Christmas» για τη συλλογή Grecospectiva Xmas τον Νοέμβριο 2019 - ίσως να σας τράβηξε την προσοχή με το χαρακτηριστικό μπλε στα μαλλιά του. Όπως και να το γνωρίσατε, ο Silot ή αλλιώς Αποστόλης Μπόγρης, έχει καταφέρει να μπει δυναμικά στον χώρο της ελληνικής pop μουσικής και δεν σκέφτεται να σταματήσει στο άμεσο μέλλον.
Το «Χαρτομάντιλα στην Καρδιά», η power μπαλάντα του, κατάφερε να ξεχωρίσει όχι μόνο για την μουσική αλλά και για την προσωπική καλλιτεχνική ματιά του Silot, που ανέλαβε το art direction του βίντεο. Με συνεργάτες όπως οι Beyond (Τamta, Toquel, Natasha Kay, Saske), που υπογράφουν την μουσική παραγωγή, ο Silot αλλάζει τα δεδομένα, μιλά για θέματα που αφορούν όλους και αναζητά συνεχώς το κάτι καινούριο. Καθώς αναμένουμε για τον νέο του δίσκο που πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Απρίλιο 2021, μιλήσαμε μαζί του για να μάθουμε λίγα περισσότερα για τον κόσμο του Silot.
—Πότε ξεκίνησε η σχέση σου με τη μουσική; Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ερεθίσματα;
Δεν ανήκω στην κατηγορία των παιδιών που από τα 5 τους τραγουδούσαν ή έπαιζαν κάποιο μουσικό όργανο. Για 'μένα η μουσική ήταν πάντα όμως το καταφύγιό μου. Πάντα ξυπνούσα και κοιμόμουν με τα ακουστικά στα αυτιά. Η μητέρα μου ερχόταν το βράδυ και μου τα έβγαζε ενώ κοιμόμουν γιατί φοβόταν ότι θα πνιγώ με τα καλώδια.
Οπότε, η σχέση μου με την μουσική ήταν στενή, απλά όχι δημιουργική. Αργότερα έκανα ραδιόφωνο από τα 15 μου σε σταθμούς της επαρχίας και ήξερα ότι θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο η μουσική στην ζωή μου. Δεν φανταζόμουν όμως αυτόν τον ρόλο που έχει τώρα. Όμως, η αλήθεια είναι ότι από το 2013 και μετά άρχισα να δημιουργώ μουσική και να την επικοινωνώ με την φωνή μου. Το μικρόβιο μπήκε για τα καλά όταν έμενα Λονδίνο. Τότε «άνοιξα» μουσικά και ανακάλυψα πολλούς μουσικούς που δεν ήξερα και όταν πήγαινα στα lives τους ζήλευα πολύ. Γυρνώντας στην Ελλάδα και κάνοντας μαθήματα φωνητικής με έναν Γάλλο μουσικό, τον Francois Gordigiani, λύθηκα και έγραψα το πρώτο μου ολοκληρωμένο τραγούδι. Που είναι κιόλας το πρώτο single του δίσκου, το «Shelter».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
—Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να δημιουργήσεις μουσικά για πρώτη φορά;
Σχεδόν κλισέ, αλλά ο έρωτας με οδήγησε στο να γράψω το πρώτο μου τραγούδι. Ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα που έψαχναν μια έξοδο. Δεν μπορούσα τότε κιόλας να τα επικοινωνήσω με τον άνθρωπο που ήμουν ερωτευμένος, οπότε όλο αυτό γέννησε το «Shelter».
—Πώς αποφάσισες να ακολουθήσεις επαγγελματικά τον χώρο της μουσικής;
Δεν το αποφάσισα εγώ, η μουσική αποφάσισε να με «κλέψει». Όσο ανακάλυπτα εμένα μες στην μουσική, τόσο πιο εθιστική γινόταν η σχέση μου μαζί της. Πλέον βιώνω έναν έρωτα με αυτό που κάνω και θα ήθελα να γίνει η βασική μου απασχόληση. Πολύ δύσκολο να κάνεις αυτό που αγαπάς δουλειά, αλλά όχι ακατόρθωτο. Είμαι σε αυτό το μεταβατικό στάδιο.
—Το πρώτο σου single, «Ο Κόσμος Μου», έχει να κάνει με την προσωπική σου εμπειρία με τις κρίσεις πανικού. Μπορείς να μας πεις λίγα περισσότερα γι' αυτό;
Ναι, φυσικά. «Ο Κόσμος Μου» είναι ένα κομμάτι λυτρωτικό για 'μένα. Ήταν ίσως και ένας λόγος που σταμάτησαν οι κρίσεις πανικού. Καθώς γράφοντας αυτό το τραγούδι τότε, συνειδητοποίησα ότι οι κρίσεις πανικού ήταν ένας συναγερμός του οργανισμού να μου δείξει ότι κάτι δεν πάει καλά. Πάνω από έναν χρόνο ταλαιπωριόμουν πολύ, ξύπναγα το βράδυ και ένιωθα ότι θα πεθάνω. Ήταν ένας κόμπος στο στήθος που δεν είχε εξήγηση. Περνούσα τότε μια πολύ δύσκολη περίοδο και τότε άρχισα να διώχνω από τη ζωή μού ό,τι τοξικό. Αργότερα ξεκίνησα και ψυχοθεραπεία και βγήκαν κι άλλα πράγματα στην επιφάνεια. Οπότε, αυτό που θέλω να πω είναι ότι η κρίση πανικού δεν είναι κάτι που πρέπει να «θεραπεύσουμε». Αντιθέτως, έρχεται για να μας θεραπεύσει. Πρέπει να ψάξουμε γιατί εμφανίστηκαν αυτές οι κρίσεις πανικού.
—Για το «Χαρτομάντιλα στην Καρδιά», την μπαλάντα σου, έκανες και το art direction του video σου. Πώς συνδέεις αυτό το κομμάτι της δημιουργίας με τη μουσική σου;
Μπορεί μικρός να μην τραγουδούσα, αλλά σκηνοθετούσα (γέλια). Είχαμε μια κάμερα στο σπίτι και έβαζα την αδερφή μου να κάνει το performance και εγώ έφτιαχνα το σκηνικό και τις έδινα οδηγίες. Νομίζω ότι στο «Χαρτομάντιλα στην Καρδιά» είχα την ανάγκη να δημιουργήσω εικόνες που να είναι λίγο σουρεάλ. Πολλές φορές μου έρχονται εικόνες που θέλω να εντάξω μέσα σε ένα μουσικό βίντεο και αυτό το δημιουργεί το ίδιο το τραγούδι. Πάντα δίνω κάτι στον σκηνοθέτη, μια μικρή κατεύθυνση. Και αυτό γιατί θεωρώ ότι είναι μέρος της δουλείας μου, θα οπτικοποιηθεί κάτι που έχει δημιουργηθεί από το συναίσθημά μου, οπότε το βρίσκω αναγκαίο να έχω λόγο. Χωρίς να σημαίνει ότι και ο σκηνοθέτης δεν θα βάλει το δικό του συναίσθημα, είναι μια σύμπραξη. Είναι και αυτό μέρος της δημιουργίας πάντως, μου αρέσει πολύ το art direction.
—Μέσα στην πρώτη καραντίνα του 2020, ξεκίνησες μία ξεχωριστή συνεργασία η οποία έχει ως αποτέλεσμα έναν δίσκο με τίτλο «Οι Καρδίες Μας Που Πάνε;» που πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα. Τι να περιμένουμε από τον δίσκο αυτό;
Είμαι πολύ περήφανος για αυτήν την δισκογραφική δουλειά. Το «Οι Καρδίες Μας Που Πάνε;» είναι 100% εγώ μουσικά. Αυτό που έχετε να περιμένετε είναι μια πρόταση, κατά την άποψη μου. Είναι μια pop δουλειά, αλλά όχι όπως ξέρουμε την pop στην Ελλάδα. Εγώ δεν βάζω σύνορα σε αυτά που ακούω. Ούτε έχω guilty pleasures, γιατί δεν με κάνει κανένα μουσικό είδος να ντρέπομαι που το ακούω. Δεν λέω ότι ακούω τα πάντα, απλά μπορεί να ακούσω μια μέρα, Queen, Νατάσσα Μποφίλιου, Sevdaliza, Άννα Βίσση, Kanye West, Nalyssa Green, Woodkid, Saske ακριβώς με την ίδια σειρά. Οπότε αυτός ο δίσκος έχει μέσα πολλές επιρροές. Αλλά μεγάλο ρόλο έχει συντελέσει και η δουλειά των παραγωγών, που είναι οι Locust, Beyond και James Papageorgiou. Έχουμε πολύ όμορφους ήχους που δένουν με τις μελωδίες των τραγουδιών μου.
—Ποιο πιστεύεις πως είναι το μέλλον της ελληνικής pop; Πού θα ήθελες να βρίσκεσαι μέσα στα επόμενα χρόνια;
Δεν θα πω ότι δεν είμαι φιλόδοξος. Η pop στην Ελλάδα πιστεύω πως είναι η ώρα της να μεγαλώσει, πέρασε την εφηβεία της. Νιώθω ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που έχουν όραμα και αγάπη για αυτό που κάνουν και βλέπω την εξέλιξη να έρχεται. Μουσικά, λοιπόν, τα επόμενα χρόνια θα ήθελα να υπάρχω μουσικά. Τόσο απλά. Δεν μπορώ να ξέρω αν η δουλειά μου θα έχει απήχηση, αλλά ξέρω ότι δεν θα σταματήσω να δημιουργώ. Ονειρεύομαι και τα επόμενα albums και τις live εμφανίσεις και τα μουσικά βίντεο και ότι περιβάλλει αυτό το επάγγελμα. I'm in love!
Email: silotmusic@gmail.com
