Τα 10 υπέροχα κατορθώματα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις Facebook Twitter
Με τη βρετανική του μόρφωση, τη θητεία του στο Old Vic, το ιρλανδικό του ταμπεραμέντο και τη χαμαιλεοντική ικανότητα του αναμετρήθηκε με όλα τα «τέρατα» που διασταυρώθηκαν με την περιέργειά του και έδωσε λόγο ύπαρξης και πνοή σε χαρακτήρες όχι πάντα συμπαθείς και σίγουρα καθόλου απλούς.

Τα 10 υπέροχα κατορθώματα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις

4

Με την αναγγελία της οριστικής του απόσυρσης από την υποκριτική, οι απανταχού σινεφίλ ξαφνιαστήκαμε με το ίδιο το γεγονός της επίσημης ανακοίνωσης: για ποιον λόγο άραγε ο πιο «αποσυρμένος» από την κοινή θέα και τη δημοσιότητα ηθοποιός, ο άνθρωπος που διαφυλάττει την ιδιωτικότητά του ως κόρη οφθαλμού, μπαίνει στον κόπο να δηλώσει, μέσω της εκπροσώπου Τύπου, πως δεν επιθυμεί να ξαναπαίξει στο σινεμά;

Είναι άρρωστος; Θέλει να το γυρίσει στη σκηνοθεσία; Πρόκειται για μια παρόρμηση μετά από άλλο ένα εξαντλητικό γύρισμα; Ο ίδιος έχει παραδεχτεί πως τα μεθεόρτια κάθε ταινίας του είναι πολύ πικρά γιατί τον κατακλύζει μια απέραντη θλίψη, σε σημείο που δεν ξέρει ποιος είναι και τι είδους κατεύθυνση να ακολουθήσει στη ζωή του, αν και κατανοεί την κανονική ζωή του που τον περιμένει στη γωνία.

Στα 60 του χρόνια, ο κατά τεκμήριο σπουδαιότερος εν ζωή ηθοποιός παραδέχεται δημόσια πως κουράστηκε και επιστρέφει για τελευταία φορά στην οθόνη με το «Phantom Thread», όπου υποδύεται τον σημαντικό, αν και άγνωστο στο πλατύ κοινό, σχεδιαστή μόδας Τσαρλς Τζέιμς.

Είναι τυχαίο που ο Τζέιμς αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, χωρίς προφανή λόγο, το 1958, είκοσι χρόνια πριν από τον θάνατό του; Αν ήταν κάποιος άλλος, δεν θα αποκλειόταν ως και το διαφημιστικό κόλπο. Αλλά στην περίπτωση του Ντάνιελ Ντέι Λιούις το χιούμορ φτάνει μέχρις ενός σημείου και προφανώς τα διόδια της εκάστοτε κινηματογραφικής του αποστολής υπήρξαν υψηλά και το κόστος δυσβάσταχτο.

Μετά την εξαντλητική ερμηνεία του στο «Αριστερό μου πόδι», η περίοδος απεξάρτησης δεν έλεγε να τελειώσει. Γι' αυτόν το λόγο, αλλά και για να περάσει χρόνο στην Παταγονία της Αργεντινής καβάλα σε μια μηχανή, επέλεξε να παίξει στη μοναδική του κωμωδία, το «Eversmile, New Jersey» του Κάρλος Σορίν, που δικαίως δεν είδε κανείς.

Οι αντοχές λιγοστεύουν, αλλά τα στάνταρ δεν χαμηλώνουν, οπότε τα χρόνια δεν βγαίνουν για περαιτέρω αναζητήσεις, αν σκεφτούμε πως κάθε ταινία του απαιτεί περίπου μια πενταετία από τη ζωή του. Εκεί που πολλοί άνδρες συνάδελφοί του πλήττονται από κρίση μέσης ηλικίας και αναρωτιούνται αν θα πρέπει να αναβαθμιστούν σε κάτι ωριμότερο και να σταματήσουν το κρυφτούλι με τη ματαιοδοξία, ο Steely Dan παραιτείται ολοσχερώς από το δίλημμα.

Σπάνια παρατηρούνται επίσημες «λήξεις καριέρας». Ο Σον Κόνερι και ο Τζιν Χάκμαν τα παράτησαν οριστικά, αλλά μεγάλοι. Ο Μόργκαν Φρίμαν κάνει ακριβώς το αντίθετο ‒ ένα τέρας υποκριτικής, ευκολίας και ανασφάλειας, που δεν θα πει «όχι» σε κανέναν και δεν θα σταματήσει ποτέ (μου το είχε πει σε συνέντευξη παλιότερα, πως φοβάται μήπως πάψει να χτυπάει το τηλέφωνο και σταματήσουν οι προσφορές...).

Ο Τζο Πέσι είχε ορκιστεί πως δεν θα επέστρεφε, αλλά οι παλιόφιλοι Ντε Νίρο και Σκορσέζε τον ξαναγύρισαν με το ζόρι για τον επερχόμενο «Ιρλανδό». Ενδεχομένως, ο μόνος που μπορεί να μεταπείσει τον Ντέι Λιούις είναι ο Πολ Τόμας Άντερσον. Η ουσία είναι πως όλοι εύχονται να είναι γερός και δυνατός.

Μπορεί να μη συμπλήρωσε τα ένσημα για πλήρη σύνταξη, όπως άλλοι με περισσότερες καταγεγραμμένες εργατοώρες, αλλά κάλυψε και με το παραπάνω την αραιή του παρουσία την τελευταία 20ετία με θαυματουργές περφόρμανς.

Τα 10 υπέροχα κατορθώματα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις Facebook Twitter
O Ντάνιελ Ντέι Λιούις στα γυρίσματα του «The Phantom Thread»

Και Μethod, και αγγλικό θέατρο

Ναι. Με εντυπωσιακά, υπερβατικά αποτελέσματα, επί 30 χρόνια. Το θαύμα ξεκίνησε όταν ξάφνιασε τους σινεφίλ μέσα σε μια χρονιά, παίζοντας έναν εδουαρδιανό δανδή στο «Δωμάτιο με Θέα» του Τζέιμς Άιβορι και έναν σοβαρό πανκ ομοφυλόφιλο στο «Ωραίο μου Πλυντήριο» του Στίβεν Φρίαρς. Από κει ξεκίνησε ένα θρυλικό ταξίδι δημιουργικής καταβύθισης, οδυνηρό, όπως λέγεται, για εκείνον, καθώς κάθε του ρόλος ήταν και μια ακανθώδης, μακρά μεταμόρφωση στον εκάστοτε χαρακτήρα, στον Άλλο.

Απλικάροντας την ξακουστή «μέθοδο», και μάλιστα με μια ανασκολόπιση που ταιριάζει μόνο στον θηριώδη Μπράντο στις καλύτερες στιγμές του, έκανε κανονική επίθεση στις ταινίες, χωρίς ομήρους και οίκτο, ανασύροντας φονικά ένστικτα με την αιμοσταγή αναλγησία ενός παράφρονα ‒ βλέπε «Ο τελευταίος των Μοϊκανών» και Χασάπης Μπιλ στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Στον «Λίνκολν» τρίβαμε τα μάτια μας: ο Πρόεδρος ζωντάνεψε και μιλούσε όπως εκείνος, κάτι που συνέβη με ηχητικό morphing, ακούγοντας τις λιγοστές ηχογραφήσεις της εποχής.

Όπως επισημαίνει ο Όουεν Γκλάιμπερμαν, ενώ οι περισσότεροι Αμερικανοί άνδρες συνάδελφοι του προτιμούν το method στυλ με ανάμεικτα αποτελέσματα, και ενίοτε με εντυπωσιακά, όπως ο Χιθ Λέτζερ στον «Σκοτεινό Ιππότη», και σαφώς λιγότεροι υιοθετούν την αγγλική προσέγγιση, όπως ο Μπεν Κίνγκσλεϊ και εν μέρει η Μέριλ Στριπ, ο Ντέι Λιούις δεν εμφανίζεται απλώς για να παίξει αλλά το ζει μέχρι τελευταίας ρανίδας και δεν αφήνει περιθώριο για αμφισβήτηση, με την ίδια ένταση που δεν επιτρέπει στο περιβάλλον, και ειδικά στη σύγχρονη ζωή, να τρυπώσει στο σύμπαν που δημιουργεί ‒ ο Στίβεν Σπίλμπεργκ τον αποκαλούσε κύριο Πρόεδρο στα γυρίσματα του «Λίνκολν».

Ωστόσο, οι ερμηνείες του δεν ηχούν ούτε φαίνονται αεροστεγείς και μουσειακές. Τουναντίον, αστράφτουν από διαχρονική διαύγεια και βροντούν από ενέργεια και πάθος. Με τη βρετανική του μόρφωση, τη θητεία του στο Old Vic, το ιρλανδικό του ταμπεραμέντο και τη χαμαιλεοντική ικανότητα του αναμετρήθηκε με όλα τα «τέρατα» που διασταυρώθηκαν με την περιέργειά του και έδωσε λόγο ύπαρξης και πνοή σε χαρακτήρες όχι πάντα συμπαθείς και σίγουρα καθόλου απλούς.

Δουλεύοντας με τον εξωτερικό τρόπο των Αμερικανών, τον πιο σωματικό και βασισμένο στα εξωτερικά ερεθίσματα και προσωπικά βιώματα, και τον εσωτερικό των Βρετανών, που παίζουν (act) και δεν το κάνουν και τόσο θέμα, εξέλιξε τη μεικτή τεχνική σε μια απαράμιλλη «μορφοτροποποίηση». Ναι, έχουμε δει πρόσφατα ηθοποιούς να χάνονται στους χαρακτήρες τους ‒ τη Μαριόν Κοτιγιάρ ως Πιαφ, ακόμη και τη Νικόλ Κίντμαν ως Βιρτζίνια Γουλφ. Ήταν σαν να παρασύρθηκαν από ένα μαγικό ποτάμι. Ύστερα επανήλθαν στα εγκόσμια.

Ο Ντέι Λιούις απέδειξε αυτό που πάντα έλεγε ο Άντονι Χόπκινς: πως δεν υπάρχει τίποτε μαγικό σε αυτήν τη δουλειά. Κάποιοι μπορούν να το κάνουν, άλλοι όχι. Όταν όμως το κάνεις συστηματικά, σε κάθε ταινία που δέχεσαι να φέρεις εις πέρας, αυτό είναι εφαρμογή του ταλέντου σε μια σκληρή δουλειά.

Τα 10 υπέροχα κατορθώματα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις Facebook Twitter
Όταν παρέλαβε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ταινία «Λίνκολν»

Πήρε 3 Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου

Για το «Αριστερό μου Πόδι», για το «Θα Χυθεί Αίμα» και για το «Λίνκολν». Στο πρώτο, τα προγνωστικά μοιράζονταν ανάμεσα σ' εκείνον, τον Τομ Κρουζ που είχε αποσπάσει τη Χρυσή Σφαίρα για το «Γεννημένος την 4η Ιουλίου» και τον Μόργκαν Φρίμαν, λόγω της επιτυχίας του «Σοφέρ της κυρίας Ντέιζι». Στα άλλα δύο, δεν υπήρχε αντίπαλος. Και τις τρεις φορές το κοινό σηκώθηκε όρθιο για να τον επευφημήσει, ως ένδειξη σεβασμού στην προσπάθειά του.

Παραμένει ο μόνος άνδρας με 3 βραβεία για πρώτο ρόλο ‒ ο Τζακ Νίκολσον, επίσης με τρία, έχει ένα για δεύτερο, και ο καρατερίστας Γουόλτερ Μπρέναν από τη δεκαετία του '30 κανένα για πρώτο. Αν πάρει και τέταρτο στο «Phantom Thread» του Πολ Τόμας Άντερσον, για το οποίο είναι υποψήφιος, θα ισοφαρίσει το απόλυτο ρεκόρ της Κάθριν Χέμπορν.

Αγαπά την Ελλάδα

Αλλά όχι με τον αναμενόμενο, φολκλόρ φιλελληνισμό. Κι ενώ δεν αποκλείεται να ριγεί με τα αρχαία και τον πολιτισμό μας, τίμησε την υπόσχεση που έδωσε στον καλό του φίλο, τον παλιό του συμφοιτητή, σκηνοθέτη Γιώργο Οικονόμου κι ερχόταν, χωρίς αμοιβή, στην Ελλάδα με κάθε καινούργια ταινία του, με τον όρο τα έσοδα από τη φιλανθρωπική πρεμιέρα να διατίθενται στη Εταιρεία Προστασίας Σπαστικών Παιδιών, πρόεδρος της οποίας είναι η Δάφνη Οικονόμου.

Σε κάποιες επισκέψεις του στη χώρα μας βρήκε την ευκαιρία να προπονηθεί, χωρίς να τον πάρει κανείς χαμπάρι. Για παράδειγμα, έτρεχε καθημερινά σαν αγρίμι στον λόφο του Αρδηττού, προετοιμαζόμενος για το «Boxer». Η πρώτη φορά που είχε έρθει στη χώρα μας ήταν κατά τη διάρκεια της χούντας και θυμάται ένστολους και άρματα να κυκλοφορούν στον δρόμο.

Για έναν καλλιτέχνη του μεγέθους του και, κυρίως, για έναν άνθρωπο που προσαρμόζεται με βαριά καρδιά στη βραχεία περίοδο δημοσιότητας, στο πλαίσιο της κάθε ταινίας του, η αίσθηση τιμής που συνδέεται με τη χώρα μας είναι παραπάνω από συγκινητική.

Τα 10 υπέροχα κατορθώματα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις Facebook Twitter
Με τον Πολ Τόμας Άντερσον γελάνε στη συνέντευξη τύπου για την πρεμιέρα της ταινίας «Θα Χυθεί Αίμα», που προβλήθηκε στο θέατρο Παλλάς και της οποίας τα έσοδα διατέθηκαν για την ενίσχυση του έργου της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, 2008. Φωτο: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ

Ήταν ο Κρίστι Μπράουν στο «Αριστερό μου πόδι»

(Χωρίς σχόλιο)

Απρόβλεπτος

Μετά την εξαντλητική ερμηνεία του στο «Αριστερό μου Πόδι», η περίοδος απεξάρτησης δεν έλεγε να τελειώσει. Γι' αυτόν το λόγο, αλλά και για να περάσει χρόνο στην Παταγονία της Αργεντινής καβάλα σε μια μηχανή, επέλεξε να παίξει στη μοναδική του κωμωδία, το «Eversmile, New Jersey» του Κάρλος Σορίν, που δικαίως δεν είδε κανείς.

Αλαφροΐσκιωτος;

Εγκατέλειψε το θέατρο οριστικά όταν είδε το φάντασμα του πατέρα του, του ποιητή Σέσιλ Ντέι Λιούις, σε μια παράσταση του «Άμλετ». Ο ίδιος το αρνείται, συνήθως χαμογελώντας, κάτι που σημαίνει πως καταλαβαίνει ότι αν το παραδεχτεί θα ακουστεί τρελός. Το να του έχει συμβεί, σε ένα είδος σπάνιας συναισθησίας με μεταφυσική προέκταση, επιτείνει πολύ ταιριαστά τη μοναδικότητά του.

Η αγροτιά και τα παπούτσια

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις εμφανίστηκε έφηβος στο σινεμά στο «Sunday Bloody Sunday» του 1971, παίζοντας έναν 14χρονο βάνδαλο. Τότε νόμιζε πως ήταν πολύ κουλ να τον χαρτζιλικώνουν για να σπάει αμάξια. Η θεώρησή του για το επάγγελμα άλλαξε άρδην με τα χρόνια, σε τέτοιο βαθμό, που χαιρόταν ιδιαίτερα όταν το έσκαγε από το σινεμά ‒ την ίδια στιγμή που συνάδελφοί του φορτώνουν το πρόγραμμά τους με επικαλυπτόμενες υποχρεώσεις, για να μη μείνουν άνεργοι.

Σε ένα από τα μεγάλα του διαλείμματα, στα τέλη των '90s, ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις έμαθε να φτιάχνει παπούτσια στη Φλωρεντία, δίπλα στον μάστορα Στέφανο Μπέμερ. Λίγο αργότερα δήλωσε ευτυχής που απομακρύνθηκε από τον κόσμο του σινεμά, ενώ ποτέ δεν υπήρξε μέρος του μηχανισμού.

Επέλεξε να μένει σε ημιαστικές ή εντελώς αγροτικές περιοχές, με τις κύριες κατοικίες του έξω από τη Νέα Υόρκη και κάπου στην Ιρλανδία. Έχει δηλώσει πως σε αγροτικές κοινότητες ο κόσμος περνά απαρατήρητος και αυτό τον ενδιαφέρει πολύ.

Πρόσφατα εκδήλωσε ενδιαφέρον για τις κατασκευές σπιτιών ‒ χτίστης, μη φανταστείτε δουλειά γραφείου! Με δεδομένο πως πριν γίνει ηθοποιός ονειρευόταν καριέρα επιπλοποιού, ο διχασμός ανάμεσα στα χειρωνακτικά χόμπι κι ένα επάγγελμα που «δεν μετριέται», με πλήρη ενεργοποίηση της φαντασίας, είναι δηλωτικός της ψυχικής κούρασης που προκαλεί η παρατεταμένη ενασχόληση με κάτι που έχει ανταμοιβή, αλλά όχι αντίκρισμα.

Ποιος ξέρει, ίσως ο Ντέι Λιούις θα ήταν πιο ικανοποιημένος αν, στο λυκόφως της ζωής του, καμάρωνε τις μπότες και τα σερβάν του παρά τα Όσκαρ και τις υπόλοιπες διακρίσεις του...

Θαύμαζε τόσο πολύ τον Άρθουρ Μίλερ...

... που παντρεύτηκε την κόρη του Ρεμπέκα Μίλερ, αμέσως μετά τα γυρίσματα του «Crucible».

Τα 10 υπέροχα κατορθώματα του Ντάνιελ Ντέι Λιούις Facebook Twitter
Mε τη σύζυγό του Ρεμπέκα Μίλερ

Αρκετά χρόνια πριν, χώρισε την Ιζαμπέλ Ατζανί με φαξ

Κάποιος έπρεπε να το κάνει ‒ και μάλιστα, πολύ πριν από την εποχή των SMS.

Οθόνες
4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Οθόνες / Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «In whose name?» παρουσιάζει τον Kanye West ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Αρκεί αυτό για να αγνοήσουμε τα σφάλματά του;
THE LIFO TEAM
10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ