ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
3.2.2024 | 04:18

Μόνος στη ζωή

Διαβάζω πολλές εξομολογήσεις περί μοναξιάς και είπα να γράψω και την δικιά μου ιστορία, με αρκετές λεπτομέρειες ώστε να καταλάβετε τι έχω περάσει αλλά αρκετά συνοπτικά για να μην γεμίσω την κεντρική σελίδα των εξομολογήσεων. Από μικρός ήμουν μέτριος σε όλα, τίποτα το ιδιαίτερο είτε στα μαθήματα είτε στα αθλήματα. Δεν είχα φίλους, μόνο άτομα με τα οποία έκανα παρέα στα διαλείμματα, άτομα σαν εμένα, χωρίς φίλους αλλά χωρίς ποτέ να εξελιχθούν σε κάτι άλλο. Όσες γνωριμίες έκανα ήταν γραφτό να αποτύχουν επειδή ήμουν πάντα ειλικρινής σε όλα και οι άνθρωποι θέλουν να ακούνε πάντα τα ωραία λόγια, όχι τα ωμά και αληθινά και εγώ δεν ήθελα να συμβιβαστώ καθώς είμαι αντιδραστικός από την φύση μου. Δεν εργάστηκα ποτέ μου για πολύ καιρό, έχω κάνει πολλές δουλειές αλλά όλες ήταν από μερικές ημέρες μέχρι μερικές βδομάδες, αυτό μέχρι και τώρα που το γράφω στα 28μισό μου. Δεν έχω καλές σχέσεις με τους συγγενείς μου και από πρώτου βαθμού συγγένειας έχω μόνο την μητέρα μου με την οποία μένω και ζω χάρις στην σύνταξή της. Από τότε που χώρισα, πριν 2 χρόνια, δεν έχω κάνει κάποια σοβαρή γνωριμία. Πολλοί βλέπω ότι γράφουν πέρι μοναξιάς χωρίς να ξέρουν τι πάει να πει μοναξιά. Μοναξιά είναι να μην έχεις κανέναν να μιλήσεις, απολύτως κανέναν, και να νιώθεις πως κοινωνικοποιείσαι απλά μπαίνοντας σε τίποτα chat rooms και συζητώντας περί ανέμων και υδάτων με εντελώς αγνώστους, λες και γνωρίζεστε καιρό και υπάρχει αυτή η ελάχιστη οικειότητα ώστε να μπορεί να δικαιολογεί την επικοινωνία. Δεν κλαίω τη μοίρα μου επειδή μου έχουν τύχει και μερικά καλά έως πολύ καλά πράματα σε αυτά τα 28 και κάτι έτη που υπάρχω σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά αυτά ήταν μερικές μέρες μόνο στις 365 του αντίστοιχου έτους. Δηλαδή, αν έπρεπε να ζορίσω την μνήμη μου και να θυμηθώ 10 πραγματικά καλές μέρες της μέχρι τώρα ζωής μου που να ήμουν πραγματικά ευτυχισμένος και χωρίς κανένα άγχος ή πίεση για το οτιδήποτε, νομίζω οι 8 από τις 10 θα ήταν στην παιδική μου ηλικία, όταν ήμουν 8-9 χρονών και οι γονείς μου με άφηναν στην γιαγιά μου και πήγαιναν αυτοί διακοπές σε νησιά τα καλοκαίρια και απλά όλη μέρα έβλεπα παιδικά στην τηλεόραση, διάβαζα κόμιξ και μιλούσα με την γιαγιά μου, και έτρωγα από έξω επειδή η γιαγιά μου δεν μαγείρευε. Και οι 2 καλές μέρες της μετέπειτα ενήλικης ζωής μου, ήταν ενώ ήμουν σε σχέση που είχα πουλήσει ένα σπίτι που είχα κληρονομήσει και με τα χρήματα απλά έπαιρνα ό,τι ήθελα, 2 μέρες μόνο επειδή μετά έπαψε να με ενθουσιάζει το ίδιο όλη αυτή η καταναλωτική μανία και βαρέθηκα να ξοδεύω. Μοναξιά σημαίνει να μην σε νοιάζει καν το "χειρότερο πιθανό σενάριο" που όλοι υποσυνείδητα φοβόμαστε, δηλαδή ή να καταλήξεις άστεγος και άπορος είτε στην φυλακή. Απλά δε σου καίγεται καρφί επειδή δεν θα στεναχωρήσεις κάποιον που αγαπάς, μόνος σου είσαι τώρα και μόνος σου θα είσαι και τότε, δεν γίνεται να φοβηθείς κάτι που φοβίζει τους συνηθισμένους, τους φυσιολογικούς ανθρώπους που έχουν σχέσεις, φίλους, παρέες, δουλειά, κτλπ. Όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις, δεν φοβάσαι τίποτα. Μοναξιά θα πει να κάνεις βόλτες μόνος σου και να πλησιάζεις παρέες ανθρώπων ή να στέκεσαι κοντά σε ένα πολυσύχναστο μέρος, μία πλατεία π.χ. απλά για να νιώθεις πως αποτελείς μέρος μίας άτυπης ομάδας ή παρέας, ενός κοινωνικού συνόλου. Μοναξιά είναι να μην μπορείς να ταυτιστείς με το πρόβλημα κανενός και κανείς να μη μπορεί να ταυτιστεί με το δικό σου, τόσο διαφορετικά νιώθεις σε σχέση με την μάζα. Μοναξιά σημαίνει να ανυπομονείς να περάσει η ώρα και απλά να πας να κουκουλωθείς στο κρεβάτι σου ώστε να μην σκέφτεσαι πλέον πόσο μόνος είσαι στη ζωή και απλά να κοιμηθείς.Μοναξιά είναι ενώ δεν έχεις κανέναν εικονικό φίλο, να έχεις φβ και απλά να παρατηρείς σιωπηλά τα προφίλ των παλιών σου συμμαθητών, σχέσεων, γνωστών και απλά να μιζεριάζεις που η δικιά σου ζωή είναι στάσιμη και βαλτώνει ενώ οι ζωές όλων (εκτός από τις 2 κατηγορίες ανθρώπων που έγραψα παραπάνω) συνεχίζουν να αλλάζουν, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο, αλλά αλλάζουν, υπάρχει μία εξέλιξη, μία ροή, κάτι. Μοναξιά είναι να εύχεσαι να ήσουν ο οποιοσδήποτε άλλος εκτός από αυτό το μοναχικό άτομο,αυτή τη σκοτεινή σιλουέτα, που είσαι. Αυτό θα πει μοναξιά.
9
 
 
 
 
σχόλια

Σε κάποια περίοδο της ζωής μου δεν μιλούσα με την οικογένεια μου λόγω κάποιων κληρονομικών και αισθανόμουν έτσι. Είναι πολύ σημαντικό αν έχεις αγάπη μέσα σου να χτίσεις σχέσεις. Εγώ σκέφτομαι σοβαρά να γίνω ανάδοχος. Ίσως να είναι μια υπέροχη διέξοδος που θα ωφελήσει κ σένα κ το παιδί. Αν έχεις προβλημα επαγγελματικό πήγαινε στο codecademy και κάνε το front end developer πρόγραμμά τους. Υπάρχουν δουλειές ακόμα στο κλαδο. Καλή τύχη και να θυμάσαι πως πολύς κόσμος έχει περάσει εξτρίμ μοναξιές. Εγώ κάνω κ ψυχοθεραπεία btw και δεν το θεωρώ πολυτέλεια. Είναι μια επένδυση στον εαυτό σου. Καλή τύχη φίλε μου!

Είσαι απλά βαρετός και μονότονος δεν είναι η μοναξιά το ζήτημα σου....αντίθετος θα έλεγα πως την έχεις καταβρει με αυτήν και απλά σε στεναχωρεί το γεγονός πως κάπου χάνεις σε χαρακτήρα....δεν σε γεμίζουν αυττα που κάνεις στην καθημερινότητα σου και απλά η ζωή σου σου φαίνεται βαρετή και μονότονη και πιστεύεις πως μια σχέση θα σε σώσει όταν απλά το μόνο που θα μπορούσε να σε σώσει είναι μόνο ο εαυτός σου δεν είσαι θέση να κάνεις σχέση γιατί απλά δεν θα τα έχεις καλά με τον εαυτό σου γενικά βλέπω μια μικρή συσσώρευση θυμού μπορεί και να κάνω λάθος αλλά άμα σε οποιαδήποτε περίπτωση σκεφτείς πως είμαι σωστός σε αυτό που λέω πως ναι έχεις θυμό μέσα σου κοίτα να το δεις με κάποιον ειδικό γιατί ο αντιδραστικός σου χαρακτήρας και δήθεν αληθινός μπορεί να ξεσπάσει και να κάνεις κακό είτε σε εσένα τον ίδιο είτε σε κάποιο τυχαίο γεγονός και να σε βάλει σε μπελάδες .....και λέω δήθεν αληθινός γιατί άμα ήσουν αληθινός είτε θα δεχοσουν το γεγονός της μοναξιάς σου βρίσκεται από προσωπική σου επιλογή και την ωριμότητα της σκέψης πως ναι ρε φίλε δεν γουστάρω κανέναν και καμμιά είτε θα επιδιωκες να αλλάξεις αυτό που προκαλεί την μοναξιά σου .... Οπότε μόνο αληθινός δεν είσαι πίστεψε με...

Πρεπει να επισκεφθεις εναν ειδικο οπωσδηποτε!! Η ψυχοθεραπεια θα λυτρωσει την ψυχη σου! Μην το σκέφτεσαι, παρε το αποφαση και πηγαινε. Και αν δεν σου ταιριαξει ο πρωτος ειδικος, πηγαινε και σε αλλον μεχρι να βρεις αυτον που σου ταιριαζει! Μην τα παρατησεις! Θα δεις οτι θα αλλαξει η ζωη σου επειδη θα αλλαξει η ψυχη σου!

Να προσέχεις τη μητέρα σου, να έχετε αμοιβαία αγάπη, να βρεις κάτι που να γεμίζει την ψυχή σου και να δοθείς ολοκληρωτικά σε αυτό.
Επίσης κάποιες φορές χρειάζεται και κάποια διπλωματία (όχι υποκρισία) για να ειπωθεί η αλήθεια χωρίς να πληγώσει. Αυτό ίσως απομάκρυνε ανθρώπους από κοντά σου. Δεν ξέρω, εσύ γνωρίζεις καλύτερα τα συμβάντα.
Αν όντως είσαι σε αυτή την κατάσταση και δεν έχετε μαζί με τη μητέρα σου κάποιο επιπλέον εισόδημα ως καβάτζα (π.χ. νοίκι από διαμέρισμα) ή οτιδήποτε άλλο πέρα από τη σύνταξή της όπως γράφεις, μην παρασυρθείς απ' όσα άτομα σου προτείνουν ψυχοθεραπεία και ψυχανάλυση και γενικώς τέτοια κουλ πραγματάκια που είναι και δυστυχώς υπερβολικά στη μόδα.
Είναι άλλο ένα περιττό έξοδο που θα βγει από τη σύνταξη της μητέρας σου, να το σκεφτείς αυτό.
Θα στερηθείτε κάτι άλλο τώρα ειδικά που η ακρίβεια θερίζει (αν και για τους φτωχούς ανθρώπους πάντα η ακρίβεια ήταν τεράστιο πρόβλημα).
Κι η ψυχοθεραπεία χρειάζεται να έχει κάποιος μία έστω μικρή ποιότητα ζωής για να φέρει αποτέλεσμα.
Αλλιώς δυστυχισμένος θα πηγαίνει στη συνεδρία, δυστυχισμένος θα γυρνάει απ' αυτή. Και μείον τα χρήματα που θα έχει δώσει στον ψυχοθεραπευτή.
Απλώς έμαθαν οι άνθρωποι πλέον αντί να προσφέρουν βοήθεια στους άλλους, αντί να κάνουν φιλίες ή να δημιουργούν ερωτικές σχέσεις με δική τους πρωτοβουλία ή να προσφέρουν ό,τι μπορούν, ακόμα και οικονομική βοήθεια αν είναι εφικτό, έμαθαν να παραπέμπουν τους άλλους με ευκολία σε ψυχαναλυτές-ψυχολόγους κτλ...
Κι αν κάποιος σου πει να πας σε δωρεάν συνεδρίες, είναι ακόμα χειρότερα, αν το ψάξεις μέσω Δήμου δηλαδή ή κάτι τέτοιο. Απίστευτη γραφειοκρατία (όπως παντού άλλωστε) και θα σε βάλουν σε μια λίστα αναμονής και τρέχα-γύρευε.
Και ο ψυχαναλυτής θα σου πει αυτά που κατά βάθος ξέρεις κι εσύ μέσα σου (και που θα σου πρότεινα κι εγώ αν το επιθυμείς): Ψάξε για κάποιο έστω μικρό σταθερό εισόδημα που να το κερδίζεις από κάποια δουλειά, οποιουδήποτε είδους κι από εκεί και πέρα υπομονή.
Τα ''δες το θετικά'' και τα ''shine bright'' που θα σου πει μεταξύ άλλων ο ψυχοθεραπευτής καθώς και τα ''απελευθέρωσε τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου'' ξέρεις πολύ καλά ότι δε γίνονται με μοναδικό έσοδο τη σύνταξη της μαμάς και μοναξιά.
Από την άλλη εύχομαι να είσαι πάντα αγαπημένος με τη μαμά σου, να έχετε και οι δυο σας υγεία και καλή δύναμη.

Η ψυχοθεραπεια δεν ειναι μοδα! Και στην συγκεκριμένη περιπτωση ειναι απαραίτητη. Μα τι μπουρδες γραφετε? Οι φιλοι δεν ειναι ψυχαναλυτες! Ειναι οριακα ανηθικο να ψυχαναλυεις τον αλλον αν δεν εχεις την γνωση γιατι γινεσαι επικινδυνος! Οι ειδικοι και μονο αυτοι ξερουν πως να βοηθησουν και να δωσουν εργαλεια στους ανθρωπους να βρουν διεξοδους, να αποκτησουν κινητρα, να διαχειριστουν τα συναισθηματα τους κλπ. Από την στιγμη που δεν ειστε γνωστης, πρακαλω μη δινετε λαθος συμβουλές. Οποιος θελει να μεινει μιζερος, ας μεινει! Τους υπολοιπους να τους αφησει να βρουν το φως που αναζητουν!

Δεν λέω μπούρδες όπως γράφετε αλλά πώς φαίνεται ότι δεν έχετε ιδέα από φτώχεια. Ούτε καν έχετε περάσει ξυστά από δύσκολες βιοποριστικές καταστάσεις γι' αυτό άλλωστε και δεν αναφέρεστε καθόλου στο βιοποριστικό θέμα του εξομολογούμενου που επαναλαμβάνω (σε περίπτωση που επίτηδες κάνετε πως σας διέφυγε) έχει μόνο τη σύνταξη της μητέρας του ως εισόδημα, ζει μαζί της, δύο άνθρωποι δηλαδή μαζί με τα έξοδα του σπιτιού, λογαριασμούς, κλπ... (κι άλλα τέτοια που μάλλον θα τα βλέπετε ως μίζερα πράγματα εσείς καθώς λέτε τη φοβερή κούφια περιεχομένου φράση ''όποιος θέλει να μείνει μίζερος, ας μείνει!', αλλά έτσι είναι όταν κάποιο άτομο είναι ευνοημένο κι οικονομικά εξασφαλισμένο).
Το να πηγαίνουμε στο Da Capo να παίρνουμε τον φρέντο εσπρέσο ή τον μοκατσίνο μας ή κάποιον άλλο από τους δεκάδες μοδάτους καφέδες, να χαζεύουμε τις βιτρίνες με τις νέες παραλαβές, να μπαίνουμε μέσα και να ψωνίζουμε κι ένα ρουχαλάκι ή αξεσουάρ γιατί έχουμε κατάθλιψη και την καταπολεμάμε με shopping therapy σπαταλώντας για ένα αντικείμενο όσα κάνουν τα ψώνια της εβδομάδας από το σούπερ μάρκετ και στο καπάκι να πηγαίνουμε στην ψυχοθεραπεία να συζητήσουμε ''τα υπαρξιακά μας'' τύπου ''χώρισα αλλα έχω άλλους δέκα που με πολιορκούν αλλά κλαψ! σνιφ! έχω κατάθλιψη και τους αγνοώ '' ή ''έδωσαν προαγωγή και bonus στον συνάδελφο στην εταιρεία που δουλεύω αλλά εγώ έχω μείνει μόνο με 2.000 ευρώ το μήνα και γαμώτο, δεν τα βγάζω πέρα'' (ίδια προβλήματα και συμπεριφορά έχουν και αντίστοιχα οι άντρες που είναι ευνοημένοι σε αυτή τη ζωή και δεν είναι ''μίζερες, φτωχάντζες και παρακατιανοί'' σαν κι εμάς τους οικονομικά ασθενέστερους, κατηγορία στην οποία ανήκει και ο εξομολογούμενος καθώς επαναλαμβάνω ζει μόνο με τη σύνταξη της μητέρας του μαζί της σε έναν κόσμο με τόση ακρίβεια, δεν ξέρω βέβαια αν η επανάληψη της κατάστασής του είναι μέσα στις σύγχρονες μεθόδους του treatment και των psychological tests αλλά όσο να 'ναι βοηθάει στο να εντυπωθεί στο μυαλό σας),δεν έχει καμία σχέση αυτός ο τρόπος ζωής με τις δυσκολίες ενός νέου ανθρώπου χωρίς έσοδα και με δυσκολίες όπως είναι ο εξομολογούμενος.
Επίσης προς ενημέρωσή σας έχω κάνει ψυχοθεραπεία πριν χρόνια (όταν βρισκόμουν πάνω-κάτω στην ηλικία του εξομολογούμενου) και ξέρω τι συμβαίνει.
Με το να με προσβάλλετε λέγοντας ότι γράφω μπούρδες επειδή έγραψα ένα σοβαρό σχόλιο (όπως άλλωστε είναι και όλα μου τα σχόλια), ένα σχόλιο που εντρύφησε στο θέμα που απασχολεί τον εξομολογούμενο και αν θέλετε το θέμα της μοναξιάς και της παραίτησης που θίγει το είχα περάσει κι εγώ ως ένα σημείο άρα ξέρω πολύ καλά για τι πράγμα μιλάει, η προσβολή σας λοιπόν δε νομίζω ότι υποβαθμίζει την ουσία του σχολίου μου.
Βέβαια πάντα στον κόσμο που ζούμε κερδίζει η επιχειρηματολογία-σαχλαμπούρδα όπως χαρακτηριστικά τη λέω εγώ, δηλαδή αοριστολογίες τύπου: ''τους υπόλοιπους να τους αφήσει να βρουν το φως που αναζητούν!''.
Ή γραφικότητες σαν κι αυτή την ψυχολόγα-life coacher που βγάζει βιντεάκια στο tik tok και την πήρανε χαμπάρι οι σατιρικές εκπομπές και την σατιρίζουν ή μπαίνουν τα βιντεάκια της σε διάφορες ιντερνετικές στήλες για να προκαλέσουν το γέλιο με τη ρηχότητά τους και τις ''συμβουλές της'' τύπου: ''Μου φτάνουν τα χρήματα που έχω, δεν χρειάζομαι άλλα'' ή ''η μέρα είναι υπέροχη, είμαι ο καλύτερος, θα τα καταφέρω, έχω αυτοπεποίθηση'' κι άλλες τέτοιες μπουρδολογίες καλοχορτασμένων και καλοζωισμένων.
Δεν χρειάζεται να αναφέρω όνομα, στην εποχή του γκουγκλαρίσματος ζούμε, μπορείτε άνετα να την βρείτε αν επιθυμείτε.
Επίσης στο σχόλιό μου το προηγούμενο που τόσο έντονα χλευάσατε αναφέρθηκα και στις δυσκολίες της προσέγγισης δωρεάν ψυχολόγων μέσω δομών.
Διαλέξατε να το αγνοήσετε κι αυτό.
Πριν λοιπόν κάποιοι άνθρωποι ψάξουν να βρουν το ''φως που αναζητούν'' όπως περήφανα διατρανώνετε στο γκραν φινάλε του σχολίου σας πρέπει να δουν πρώτα αν τους περισσεύουν χρήματα ώστε να μπορούν να πληρώνουν το άλλο, το σημαντικότερο φως, αυτό της ΔΕΗ που έρχεται με το λογαριασμό.
Αλλά ξέχασα, πάλι θα κράξετε την αλήθεια μου γιατί στις βολεμένες και τους βολεμένους αυτού του κόσμου δεν ταιριάζουν ''μίζερες'' προσεγγίσεις όπως αυτές που κάνω εγώ.
Εντάξει λοιπόν, θα ''φάμε παντεσπάνι αφού δεν έχουμε ψωμί'' και θα τρέξουμε σούμπιτοι να προγραμματίσουμε την επόμενη συνεδρία παίρνοντας πενηντάευρα και κατοστάευρα το μήνα από μια μικρή σύνταξη πεντακοσίων-εξακοσίων ευρώ όπως συνήθως είναι οι πενιχρές συντάξεις που δίνονται και που υποθέτω πως σε αυτή την κατηγορία ανήκει και η σύνταξη της μητέρας του εξομολογούμενου.
Δεν θέλω να φανταστώ πόσο τραγικότερα οικονομικά θα είναι τα πράγματα αν ζουν με χαμηλότερη σύνταξη.
Δεν σας άρεσε η πρότασή μου για δουλειά οποιουδήποτε είδους ώστε να αποκτήσει ένα μίνιμουμ προσωπικό έσοδο, αυτό που πρότεινα στον εξομολογούμενο και που θα ήταν μια καλή αρχή. Τον προτιμάτε στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή να μιλούν περί ''ανέμων και υδάτων'' και παιδικά τραύματα που τον οδήγησαν στην εσωστρέφεια αντί να κάνει κάτι πιο χειροπιαστό για την κατάσταση που βιώνει.

Kat,συμφωνώ πως η ψυχοθεραπεία βοηθάει σε κάποιες και σίγουρα όχι σε όλες τις περιπτώσεις.Πχ ο εξ δεν μου δίνει την εντύπωση πως χρήζει βοήθειας ψυχολόγου,από τα γραφόμενα του σχημάτισα την εντύπωση πως απλώς δεν έχει στόχους και φιλοδοξίες στη ζωή του και αυτός είναι και ο λόγος που έχει βαλτώσει .Δεν είναι δυνατόν 28 ετών να ζει με τη σύνταξη της μαμάς του .Η ανεργία και η απραγεια είναι η αιτία όλων των δεινων,δεν είναι ανάγκη να στο πει ειδικός αυτο,μπορείς να το καταλάβεις και από μόνος σου .
Από εκεί και πέρα,καλή και χρυση η ψυχοθεραπεία και ακόμα καλύτερη η ψυχανάλυση αλλά δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πως απευθύνεται σε λίγους γιατί οι τιμές είναι απαγορευτικές.Εν προκειμένω,πως την προτείνεις σε ένα παιδί που ζει από την σύνταξη της μάνας του η οποία φαντάζομαι πως καλύπτει απλώς πάγιες ανάγκες;Έχουμε φτάσει στο σημείο για το παραμικρό να προτείνουμε ψυχολόγο,όμως για να δεις αποτέλεσμα πρέπει να ακουμπήσεις αρκετό χρήμα.Και να είσαι και τυχερός να κουμπωσεις με τον ψυχοθεραπευτή ,χωρίς να χρειαστεί να αλλάξεις καμιά δεκαριά μέχρι να βρεις τον κατάλληλο και αν τον βρεις.Που σημαίνει πως σπαταλάς χρήματα άνευ αντίκρυσματος.Δυστυχως ,θα ξαναπώ πως είναι μια διαδικασία για λίγους.Τα προβλήματα της ψυχής θεωρούνται πολυτέλεια.Ας το κοιτάξουν οι αρμόδιοι λίγο αυτό,γιατί τα ψυχικά νοσήματα είναι σε έξαρση ,ας κάνουν οικονομικά πακέτα,ας κάνουν κάτι .Οι δημόσιες δομές όντως δεν είναι λύση, σου κλείνουν ραντεβού κάθε 3μηνες.Ετσι όμως δεν γίνεται δουλειά .

όπως σ όλα τ στοιχεία του φυσικού κόσμου υπάρχει ισορροπία, για ν υπάρχουν οι μη μόνοι θ πρέπει ν υπάρχουν κ οι μόνοι Ετυχες σ αυτή την πλευρά της ζυγαριάς Υπεμονη Κάνε κίνηση γ εργασία πρώτα πρώτα Καλή τύχη