ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φέτος έδωσα πανελληνιες και δεν πέρασα εκεί που ήθελα ενώ είχα συγκεντρώσει 16300 μορια(παραπανω απο τα απαιτούμενα μορια για την εισαγωγή στη σχολή της μοναδικής επιλογής μου), εξαιτίας ενός λάθους του σχολείου μου,καθώς δεν με ενημέρωσε με μειλ για την εξέταση ενός ειδικού μαθήματος που έπρεπε να δώσω για να εισαχθω εκεί που θέλω.Πιανω αρκετές σχολές αλλα εγώ ήθελα μόνο αυτή εδώ και 4 χρόνια.Εμενα αυτό ήταν και είναι το όνειρο μου.Ετσι εγώ θα πρέπει αναγκαστικά να υποβληθω στην ίδια ψυχοφθόρα διαδικασία των πανελληνίων.Αυτη τη περίοδο έχω έρθει διακοπές στην γιαγιά μου να της κανω παρεα και συνέχεια με αμφισβητεί και με απαξιώνει.Μια μου λέει "οι άλλοι γιατί έγραψαν 19 και 20 και εσύ όχι;",συνεχώς προσπαθεί να μου επιβάλλει τις οπισθοδρομικες αντιλήψεις της όπως "ποιος θα σε πάρει αν δεν είσαι καλή νοικοκυρά;"Εγώ σαφώς αντιδρώ αυτή αρχίζει:" Το παίζεις τα χα μορφωμένη, μόνο λογια είσαι", "Τα παν κι αλλες αυτα και τωρα βλεπουν τις συνέπειες", "Εισαι άθεη, πως θα σε βοηθήσει ο Θεός να περάσεις εκεί που θες;", κανε εκείνο κανε το άλλο και όταν πάω να κάνω κάτι πάντα θα με διορθώσει λέγοντας πως δεν το κάνω σωστά/καλα και εγώ νευριάζω και της δείχνω πως αυτό με φθείρει ψυχολογικά αλλα αυτή χρησιμοποιεί φράσεις όπως "εγώ το λέω για να σε συμβουλεψω,να γίνεις σωστή νοικοκυρά", "να μην λέει ο κόσμος εκείνο, να μην λέει ο κόσμος το αλλο" , "η αληθεια πονάει", "στα λεγα εγώ!"...Σήμερα ξανασυζηταγαμε το θέμα πανελληνιες και της είπα πως θα ξαναδωσω γιατί ήθελα μόνο μια σχολή και άρχισε να μου λέει "Ναι μωρέ εσυ, δεν μπορείς να πας σε καμία άλλη σχολή να την τελειώνεις, θα σε πάρουν τα χρόνια", "θα είσαι 30 χρονών και θα πας πανεπιστήμιο", " θα μείνεις στο ράφι" , "εισαι ξεροκεφαλη και εγωίστρια", "τα θες όλα έτοιμα" ,"εγώ ξέρω οι καλοί δεν χρειάζονται φροντιστήρια" ,"ετσι θα μεινεις!θα φτάσεις 50 χρονών και θα σε έχουν στο σπίτι να σε ταΐζουν!".Με πλήγωσαν πάρα πολύ όσα μου είπε.Γιατι να νιώθω ενοχές που θέλω να προσπαθω;Γιατί να είναι τόσο κακο που θέλω να κυνηγήσω τα όνειρα μου;Που έχω κάτι που αγαπάω πραγματικά και θέλω να ασχοληθώ με αυτο; Μα εγώ πάντα προσπαθούσα για τα θέλω μου, ειμαι αρκετά εργατική, έχω στόχους και επιμονή.Γιατι να πρέπει να λογοκρινομαι για αυτό και να νιώθω άσχημα;Έχω που έχω να συνειδητοποιήσω και να ξεπεράσω την αδικία εις βάρος μου που έγινε από το σχολείο και μου στέρησε την εισαγωγή μου στη σχολή που ήθελα, θα πρέπει να περάσω τον χρόνο μου κλαίγοντας και νιώθοντας άσχημα για όλα με έναν μόνιμο φόβο και ένα αίσθημα ενοχής να με τρωει; Λες και έκανα κάτι κακό. Βαρέθηκα να ακούω όλες αυτές τις παπαριες...