Στο σημερινό «Α μπα»: μόνιμο ρίσκο

Στο σημερινό «Α μπα»: μόνιμο ρίσκο Facebook Twitter
85

__________________
1.

 

Σουν ζουν τσακναν μαν ταν.Τιν τον χοαν γκαλ - αν. Μαιν τα χασάν λι μι λου λου. Που λου???? χουλου!!!!
- ANNA


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Παιδιά, βοηθήστε.


__________________
2.

Ρε συ Α,μπα, δε θυμάμαι πόσος καιρός πέρασε, αλλά με έχει στοιχειώσει η πιο διάσημη ιστορία της στήλης: τελικά με τον Φιλ και τις πατούσες τι είχε γίνει; Έμαθε κανείς; Δε σου ξανάστειλε ποτέ γράμμα το κορίτσι, να εξηγήσει; Κορίτσι αν μας ακούς, πες μας, αλλιώς με αυτό τον καημό θα ζήσω και θα πεθάνω!
- Στειλε ενα γραμμα μια συλλαβή


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Επειδή έχουν ρωτήσει κι άλλοι, όχι, ποτέ δεν έλαβα τη συνέχεια της ιστορίας. Παιδιά αν είχε γίνει κάτι τέτοιο θα σας το είχα πει.

__________________
3.

Χαιρετω την ομορφη παρεα! Αμπα μου το προβλημα απλο: ειμαι ομοφυλοφιλος και φοβαμαι να φλερταρω. Εχω ενα οξυμωρο ομοφοβικο καταλοιπο μηπως ο αλλος καταλαβει οτι ειμαι γκεη (και αυτος δεν ειναι). Φοβαμαι πολυ να εκτεθω και με κραταει πισω ολο αυτο παροτι ειμαι πολυ ανοιχτος σε νεες γνωριμιες. Κοζαρω καποιον και οταν μου αντιγυριζει το βλεμμα(απο περιεργεια; Ενδιαφερον;) εγω το χαμηλωνω. Κομπλαρω να κανω κοπλιμεντο σε καποιον( ενω καλλιστα στρεητ θα το κανουν). Εχω τη μυγα και μυγιαζομαι. Φοβαμαι το να φαω ξυλο μεχρι να μου βγει το ονομα στο περιβαλλον μου. Πφφφ δεν ξερω, ο φοβος αυτος φευγει; Πως να πεισω τον εαυτο μου να ρισκαρει; Καμια ιδεα;
- Λιποτακτης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μήπως δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου να ρισκάρει; Να διαχωρίσουμε κάποια πράγματα. Πρώτα, είναι ο δικός σου φόβος, που έχει προκύψει από την εσωτερικευμένη ομοφοβία. Μετά όμως υπάρχει και ένας εξωτερικός φόβος που καλώς υπάρχει και είναι δικαιολογημένος, για να μην πω αναγκαίος, γιατί ζούμε σε μια ομοφοβική κοινωνία και δεν μπορείς να ξέρεις τι έχεις απέναντί σου. Έχει φάει κόσμος ξύλο από ένα βλέμμα, ή έχει πάθει ακόμα χειρότερα, δεν είναι κάτι που δεν έχεις λόγο να φοβάσαι. Μακάρι να ήταν αλλιώς, αλλά δεν είναι, και μέχρι τότε, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Η ασφάλεια σου έρχεται πρώτη. Ο φόβος αυτός δεν φεύγει όσο υπάρχει λόγος να υπάρχει, και είναι καλά εκεί που είναι. Για τον πρώτο φόβο, αν χρειάζεται να επεξεργαστείς αυτό που είσαι για να το αποδεχτείς, τότε καλύτερα να βρεις έναν απολύτως μη ομοφοβικό θεραπευτή για να ξεχωρίσεις τον έναν φόβο από τον άλλον και να προχωρήσεις. Κατά τα άλλα, όλοι φοβούνται να εκτεθούν και όλοι φοβούνται τις χυλόπιτες.

__________________
4.

Αγαπητή Αμπά,

Το πρόβλημα μου είναι το εξής. Τους τελευταίους μήνες αποφάσισα να έρθω στο Λονδίνο να συγκατοίκησω με το φίλο μου ύστερα από αρκετά χρόνια σχέσης από απόσταση. Ύστερα από ενδιαφέρουσες επαγγελματικές και ακαδημαϊκές εμπειρίες που είχα τα προηγούμενα χρόνια και στην Ελλάδα άλλα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στη Γερμανία και στο Βέλγιο συγκεκριμένα, αφότου ήρθα στο Λονδίνο τα έχω βρει λίγο σκούρα ως προς την εύρεση εργασίας. Τους πρώτους μήνες έκανα ένα δίπλωμα ειδίκευσης και αφότου τελείωσε αυτό ψάχνω πιο εντατικά για δουλειά και πράγματι είχα μέχρι τώρα αρκετές σχετικές με το αντικείμενο μου συνεντεύξεις -είμαι δικηγόρος να διευκρινίσω- οι οποίες δεν είχαν, ωστόσο, αίσια κατάληξη εώς τώρα. Παράλληλα ενώ αναζητώ εργασία δουλεύω κατά διαστήματα σαν εξωτερική συνεργάτης σε διάφορες δικηγορικές εταιρίες. Οι εργασίες αυτές ενώ δεν είναι μόνιμες, μπορεί Δλδ να διαρκέσουν για 2 ή 3 εβδομάδες, μου εξασφαλίζουν τα προς το ζην, ώστε -ει δυνατόν- να μην επιβαρύνω τον φίλο μου με τον οποίο συγκατοίκουμε σε ένα σπίτι με 2 ακόμα συγκάτοικους. Το πρόβλημα μου λοιπόν την αγχωτική περίοδο αυτή των αιτησεων και των συνεντεύξεων είναι το εξής. Τα σχόλια ή η υπερευαισθησία μου σε αυτά του περίγυρού μου. Τις τελευταίες μέρες για παράδειγμα έλειπα απ το πρωί απ το σπίτι και γυρνούσα το απόγευμα διότι εργαζόμουν. Ο συγκάτοικος λοιπόν που δεν ξέρει ακριβώς το στάτους μου διότι ήρθε πρόσφατα στο σπίτι μου λέει όταν γύρισα «είδα λείπεις όλη μερα απ το σπίτι, ακολουθουσες το φίλο σου στη δουλειά για να δεις αν δουλεύει;;» Το σχόλιο αυτό, ενώ ειπώθηκε εν ειδει αστείου το βρήκα αδιάκριτο, κακεντρεχες και φαλλοκρατικό. Εν συνέχεια μιλούσαμε για μια αίτηση που έκανα την προηγούμενη μερα και για την οποία τον είχα ρωτήσει ως native English speaker που είναι ποια λέξη είναι περισσότερο δοκιμή να χρησιμοποιήσω. Με ρώτησε λοιπόν «τι αίτηση έκανες χθες ; Για αστροναύτης ;» Υπονοώντας προφανώς πως καλύτερα να ψάξω κάτι υποδεέστερο αυτών που ψάχνω. Εμένα αυτά τα σχόλια ενώ ειπώθηκαν με το χαμόγελο στα χείλη με πείραξαν. Πως απαντάει κανείς στην αγένεια των άλλων; Ή μήπως είμαι υπερευαίσθητη αυτό το διάστημα και δεν πρόκειται περί τόσο αγενών σχολίων όσο θέλω να πιστεύω και απλά κάνω προβολή των δικών μου ανασφαλειων;
-Τάδε


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Τα σχόλια είναι εντελώς αγενή, αλλά είσαι και υπερευαίσθητη, και θα σου εξηγήσω τι εννοώ. Λόγω της ανασφάλειας σου, που είναι κάπως εκτός κλίμακας, έχεις αναγάγει τα σχόλια ενός τυχαίου κάφρου σε σχόλια «των άλλων», σαν να σκέφτονται όλοι οι άλλοι όλα αυτά που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και βασανίζεσαι. Δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο να βρεις δουλειά στο Λονδίνο ως δικηγόρος, αντιθέτως πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο, και ήδη έχεις βρει τρόπο να βιοπορίζεσαι, οπότε είσαι λίγο άδικη με τον εαυτό σου. Ο τυχαίος κάφρος βλέπει πόσο πληγώνεσαι και το διασκεδάζει. Κοίτα να του κόψεις τη φόρα γιατί θα ξεχάσεις ότι πρόκειται περί χοντράνθρωπου και θα καταλήξεις να πιστεύεις ότι όλο το Λονδίνο σκέφτεται όπως αυτός.

__________________
5.

αμπα μου είσαι φοβερή και είσαι ο μόνος άνθρωπος που μπορώ να απευθυνθώ γιατί είναι ένα θέμα που με κάνει να ντρέπομαι, δεν θα ήθελα να το μοιραστώ με κανέναν που ξέρω. ειμαι 34, έχω καλούς φίλους και παντρεύομαι με έναν άνθρωπο που τα παμε πολύ καλά και μας αρέσει να είμαστε μαζί. δουλειά οκ πολλη κούραση τουλάχιστον πληρώνομαι καλά. Γενικά όλα καλά και είμαι ενας χαρούμενος άνθρωπος. υπάρχει κάτι που με γεμίζει ανασφάλεια και αυτό είναι η εμφάνιση μου. και δεν έχω κάτι τρομερό μη νομίζεις αλλά εγώ με θεωρώ αδιάφορη προς το άσχημη. ψηλή είμαι αδύνατη απλώς με ένα αδιάφορο πρόσωπο. και για κάποιο λόγο θα ήθελα πολύ να είμαι πολύ πιο όμορφη. μα γιατι;;;; Αφού πρακτικά δεν θεωρώ ότι η εμφάνιση μου έχει αποτελέσει εμπόδιο σε κάτι. και γιατί με έχει πιάσει τωρα; θεωρώ πάντα ήμουν ανασφαλής με το θέμα αλλά γιατί τώρα πιο πολύ; Όταν ήμουν πιο μικρή που κρινομουν περισσότερο για αυτό- έβγαινα περισσότερο και δεν ένιωθα ότι οι φίλες μου είναι τόσο πιο όμορφες. έβρισκα κι εγώ τύπους που ενδιαφέρονταν, οκ οι φίλες μου πιο ωραίους. αλλά τώρα γιατι; τι με νοιάζει σε αυτή την ηλικια; ούτε έφηβη να ήμουν. ξέρω γιατί και έχει να κάνει μάλλον με το ότι μεγαλώνω σε συνάρτηση με το όνομα μου- απάντηση στους προβληματισμούς μου. να πω ότι με έχουν πληγώσει άνθρωποι σχετικά με την εμφάνιση μου - που με κάνουν να αναρωτιέμαι αν είμαι τόσο χάλια που χρειάζεται να μου το υπενθυμισουν;; θα ήθελα να μη με νοιάζει, γαμωτη.
- because patriarchy


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν μπορώ να σου πω εγώ το γιατί αν εσύ δεν έχεις ιδέα, άσε που δε νομίζω ότι περιμένεις να σου απαντήσω, τον εαυτό σου ρωτάς συνέχεια μήπως και καταλάβεις. Αν σου δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα σου, που αυτό γίνεται, και δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις, γκούγκλαρε «και τώρα το μάντρα του α μπα».

 

__________________
6.

Αγαπητή α,μπα καλησπέρα, να χαίρεσαι το παιδάκι σου και σε ευχαριστούμε για την όμορφη παρέα και τις συμβουλές σου. Το πρόβλημά μου είναι το εξής: Με την κολλητή γνωριζόμαστε σχεδόν 10 χρόνια, κάνουμε παρέα από το 1ο έτος της σχολής και επειδή ήταν εκτός πόλης που μεγαλώσαμε για μια περίοδο συγκατοικούσαμε. Εκείνη έπειτα επέλεξε να ακολουθήσει τελείως διαφορετικό δρόμο επαγγελματικό και να ασχοληθεί με αυτό που πραγματικά ήθελε και αγαπούσε. Η φιλία μας όμως έχει κρατήσει και σίγουρα μέσα σε αυτά τα χρόνια υπήρχαν καταστάσεις δύσκολες όμως πάντα η μία ήταν εκεί για την άλλη. .ακόμα και όταν δεν ήμασταν κοντά ξέραμε ότι η άλλη θα είναι δίπλα της... Αυτή την περίοδο εγώ έχω σχέση 3 χρόνια ενώ εκείνη είναι μόνη της σχεδόν 5 χρόνια.. αρνείται να γνωρίσει τον οποιοδήποτε και να προχωρήσει τη ζωή της. Από όταν γνωριστήκαμε είχε κάποια θέματα ψυχολογικά αλλά κατά περιόδους ήταν καλά. Από όταν χώρισε και ουσιαστικά 1 χρόνο μετά το χωρισμό της τα ψυχολογικά της ήταν από το κακό στο χειρότερο, πήγε σε ψυχολόγους και άλλοτε ήταν καλά και άλλοτε όχι. Πολλές φορές κλεινόταν μέσα στο σπίτι και δεν είχε όρεξη ούτε να βγει ούτε να κάνει τίποτα. Εγώ όσο μπορούσα ήμουν δίπλα της την έπαιρνα τηλέφωνο βρισκόμασταν για κανένα καφέ, όμως υπήρχαν στιγμές που με κούραζε αυτή η κατάσταση και δεν ήξερα πως να το χειριστώ, με αποτέλεσμα να απομακρυνθώ κάπως αλλά και πάλι προσπαθούσα να έχω επικοινωνία. Πριν ένα χρόνο όμως η κατάσταση άλλαξε εντελώς κλείστηκε ακόμα πιο πολύ και εξαφανίστηκε τελείως, έβαλε φραγή στο τηλέφωνο, διέγραψε λογαριασμούς από φεϊσμπουκ, την έψαχνα παντού, είχα ανησυχήσει πάρα πολύ και πέρασαν από το μυαλό μου ένα σωρό σκέψεις, αρχικά μήπως της συνέβη τίποτα κακό και στη συνέχεια μήπως της έκανα κάτι και έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου. Αυτό κράτησε για μήνες και κάποια στιγμή αρχές καλοκαιριού περίπου σε μια προσπάθειά μου να την πάρω τηλέφωνο μου απάντησε. Μου είπε ότι δεν ήταν Ελλάδα, δεν ήταν πολύ καλά και σε λίγες μέρες θα ερχόταν πίσω και να βρισκόμασταν. Συναντηθήκαμε αλλά η επαφή μας δε μπορώ να πω ότι ήταν πολύ καλή, μου εξήγησε τι της συνέβη αλλά και πάλι δεν μπόρεσα να τη δικαιολογήσω και να τη συγχωρέσω. Με πείραξε ότι όλο αυτό το διάστημα εξαφανίστηκε, δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο να μου πει ότι θα φύγει, ενώ έμαθα ότι σε άλλους το είχε πει, και στο κάτω κάτω να καταλάβω ότι είχε τα ψυχολογικά της αλλά εμένα με ρώτησε αν όλο αυτό τον καιρό ήμουν καλά αν ζω ή αν πέθανα. Όταν βρεθήκαμε της τα είπα όλα αυτά, μου ζήτησε συγγνώμη και ότι έχω δίκιο αλλά εγώ μέσα μου έχω παγώσει και δεν είμαι όπως παλιά. Πλέον βρισκόμαστε μόνο αν το ζητήσει εκείνη και με πάρει τηλέφωνο και γενικά όταν βρισκόμαστε δεν της ανοίγομαι και πολύ για τα προσωπικά μου γιατί δε μου βγαίνει να το κάνω.
Ξέρω ότι θέλει χρόνο αλλά εσύ α μπα μου τι θα μου συμβούλευες να κάνω και πώς να το χειριστώ; Και από εκείνη όμως δε βλέπω κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να με φέρει πιο κοντά της. Οι σχέσεις μας νιώθω ότι είναι πλέον τυπικές απλά και μόνο να λέμε ότι είμαστε φίλες.
Συγγνώμη για το μεγάλο σεντόνι αλλά θέλω να σου δώσω να καταλάβεις όσο γίνεται καλύτερα το θέμα.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Απομακρύνθηκες επειδή κουράστηκες, αυτή κατάλαβε ότι απομακρύνθηκες επειδή κουράστηκες, για να προστατευτεί απομακρύνθηκε και η ίδια, γενικώς, απομακρυνθήκατε. Συμβαίνει αυτό στις φιλίες και είναι πάντα δύσκολο να το διαχειριστεί κάποιος, αλλά ενώ είναι απολύτως κατανοητό να σε κουράζει κάποιος που είναι μια καλά και μια όχι, πρέπει επίσης να καταλάβεις ότι η φιλία δεν μπορεί να είναι με τους όρους σου. Εφόσον κουράστηκες, έπρεπε κι αυτή να το διαχειριστεί κάπως, και ο τρόπος της ήταν να μην σε έχει με τον ίδιο τρόπο στη ζωή της. Τώρα καμία από τις δύο δεν ανοίγεται. Θέλει χρόνο ώστε να γίνει τι; Το πώς θα το χειριστείς εξαρτάται από τι θέλεις να γίνει. Να γίνετε όπως δέκα χρόνια πριν, αυτό αποκλείεται. Η φίλη σου, και δε νομίζω ότι το έχεις καταλάβει σε όλο το μήκος και το πλάτος, αντιμετωπίζει προβλήματα που εσύ δεν έχεις και μάλλον δεν μπορείς να φανταστείς. «Τα ψυχολογικά της», όπως λες, δεν είναι μια ενοχλητική λεπτομέρεια. Είναι η ζωή της, και το πώς τα χειρίζεται είναι ένα με την ίδια. Πιστεύω ότι δεν τα έχεις πάρει αρκετά στα σοβαρά επειδή δεν αντέχεις να τα μπεις μέσα και να σε επηρεάσουν, κάτι εντελώς κατανοητό και φυσικά δικαίωμα σου, αλλά αν πραγματικά αναρωτιέσαι, αυτός είναι ο κυρίως λόγος που δεν είσαστε πια κολλητές.

_________________
7.

Το αιώνιο ερώτημα: μήπως είμαι υπερβολική;
Είμαι κοντά στα 40, πρόσφατα χωρισμένη από μακροχρόνια σχέση. Βγαίνουμε προχθές με παρέα γνωστών (γυναίκες και άντρες) και πάμε σε καφέ-μπαρ. Ανοίγουμε κουβέντα για το πως μπορούν να γνωριστούν 2 άνθρωποι και λέω ότι εμένα δε μου ταιριάζει να βγω σε ένα μπαρ με την προοπτική να γνωρίσω κάποιον άγνωστο. Όσες σχέσεις έχω κάνει ήταν μέσα από παρέες (φίλοι φίλων, γνωστοί γνωστών κ.λπ.) οπότε υπήρχε και μια σχετική ασφάλεια για το τι είδους άνθρωπος ήταν. Εννοώ ότι δεν έχω καμιά όρεξη να αναρωτιέμαι αν κάποιος είναι δεσμευμένος/παντρεμένος, αν μου λέει αλήθεια για τη ζωή του ή αν είναι ψυχοπαθής (το λέω αυτό στην υπερβολή του αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μυαλά κουβαλάει κάποιος).
Όταν είπα ότι για μένα τίθεται και θέμα ασφάλειας (ακούμε για βιασμούς, ακόμα και δολοφονίες) πέσαν να με φάνε! Και οι άντρες και οι γυναίκες. Ότι είμαι υπερβολική, ότι δε συμβαίνουν αυτά κ.λπ. Με έκαναν να νιώσω λες και είμαι παράλογη και ότι θα έπρεπε να είμαι ανοιχτή στο να γνωρίσω τον οποιονδήποτε και να το δω χαλαρά.
Όμως πιστεύω ότι αυτά συμβαίνουν. Δεν είναι ο κανόνας αλλά συμβαίνουν. Όχι απαραίτητα από την αρχή, μπορεί να γίνουν και μετά από ένα διάστημα γνωριμίας. Εγώ προσωπικά δεν θέλω να ρισκάρω το οτιδήποτε, ακόμα και την κοροϊδία, με έναν εντελώς άγνωστο.
Για να μην παρεξηγηθώ, δε είμαι άνθρωπος που φοβάμαι, που παραλογίζομαι ή που κινδυνολογώ. Ούτε θέλω ποινικό μητρώο ή βιογραφικό για να βγω με κάποιον. Και σίγουρα το ότι τον ξέρει κάποιος γνωστός μου δε διασφαλίζει το ποιόν του. Απλώς θα γνωρίζω από πριν κάποια βασικά πράγματα.
Πιστεύεις ότι το σκεπτικό μου είναι λάθος και ότι είμαι υπερβολική;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είσαι υπερβολική, αυτά που λες ισχύουν, με μια μεγάλη διαφοροποίηση. Το ρίσκο δεν το γλιτώνεις, όπως και αν γνωρίσεις κάποιον. Η ιδέα ότι επειδή είναι φίλος φίλου είσαι εξασφαλισμένη είναι ελαφρώς αφελής από γυναίκα σαράντα χρονών. Ούτε σχετική ασφάλεια υπάρχει, ούτε τίποτα. Ίσως η έλλειψη εμπειρίας να εξηγείται με την μακροχρόνια σχέση, γιατί όποιος έχει μπει στην πισίνα έχει καταπιεί πολύ νερό. Ποτέ μα ποτέ δεν ξέρεις τι μυαλά κουβαλάει κάποιος, και ειδικότερα αυτοί που νομίζεις ότι ξέρεις. Αυτά τα βασικά πράγματα που νομίζεις ότι σου δίνουν κάποια ασφάλεια είναι αυτά που μπορούν να σε μπλέξουν, γιατί θα κρύβουν άλλα, που δεν φαίνονται.


Τέλος πάντων, μπορεί κι εγώ να είμαι υπερβολική. Αλλά έχω δει και ακούσει υπερβολικά πολλές ιστορίες από «γνωστούς» για να νιώθω ασφάλεια με τον οποιονδήποτε.


85

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
@7 έχω σαν αρχή μου να μην γνωρίζω κανέναν σε κανέναν. Κι αυτό γιατί δε μπορώ να παρέχω εγγυητικές επιστολές για κανέναν,τέλος. Άσε που το πώς είναι κ συμπεριφέρεται ο άλλος σα φίλος δεν έχει καμία σχέση με το πώς μπορεί να λειτουργεί μέσα σε σχέση. Σε μικρότερη ηλικία έκανα το λάθος να γνωρίσω 2 άτομα μεταξύ τους (παρόλο που πιέστηκα η αλήθεια είναι από τη μια εκ των δυο πλευρών γι αυτή τη γνωριμία),και αποδείχτηκε καταστροφικό,τα δε αποτελέσματα αυτής της καταστροφικής γνωριμίας έχουν αντίκτυπο ακόμη και σήμερα. Οποτε,κομμένο πλέον. Καμία εγγύηση για κανέναν, ούτε για τον ίδιο μας τον εαυτό.
#6 Σορρυ κιόλας, αλλά μου θυμίζεις λίγο μια "φιλη" που δεν μπορούσε να "μου συγχωρέσει" το ότι όταν πέθανε η μητέρα μου δεν την πήρα τηλέφωνο να της το πω, ενώ σε άλλους το είπα... Η φίλη σου προφανώς περνούσε δύσκολα, πιθανόν δεν ήθελε να γίνεται βάρος, σε είδε κι εσένα που απομακρύνθηκες και "χάθηκε". Επανέρχεται κάπως καλύτερα ψυχολογικά, κάνει προσπάθεια επανασύνδεσης, σου ζητά συγγνώμη επί λέξη και πάλι νιώθεις "κάπως". Ο εγωισμός σου μιλάει αυτή τη στιγμή και νομίζω δεν έχεις ιδέα τι μπορεί να πέρασε η φίλη σου. Προφανώς θέλει χρόνο και μπορεί η σχέση σας να μη γίνει ποτέ όπως πριν, αλλά θεωρώ πως περισσότερο πληγώθηκε ο εγωισμός σου και περισσότερο σε πειράζει που δεν είπε σε σένα τι της συνέβη, ενώ σε άλλους μίλησε. Θα πρότεινα να αξιολογήσεις την κατάσταση και υπό άλλο πρίσμα, αν σε ενδιαφέρει καθόλου αυτή η φιλία...
#7 Είχα μια πολύ στενή φίλη κάποτε, φρεσκοπαντρεμένη με ένα μικρό παιδί. Μου σύστησε έναν φίλο της, συμπαθής αλλά δεν μου έκανε κούκου. Εκείνη τα καλύτερα μου έλεγε για αυτόν, για τον χαρακτήρα του, για το χιούμορ του, για τη γενναιοδωρία του, για την ευφυία του, άσε. Ήμουν single, δεν είχα πολλές εμπειρίες, θα μετακόμιζα από την πόλη λίγους μήνες αργότερα και είπα, ας δώσω μια ευκαιρία. Ήταν η πιο καταστροφική περίπτωση που γνώρισα ποτέ. Χειριστικός, ζηλιάρης, κομπλεξικός, στο παρα τσακ βίαιος κι επειδή είχε μάθει τα πάντα σύρμα από την άλλη (και μου έριχνε μια δεκαετία) με κάθε μου κίνηση με περίμενε στη γωνία με την καραμπίνα. Κατέληξε να μου απειλεί τη σωματική ακεραιότητα κι ότι θα βάλει να με συλλάβουν - και όλα αυτά, μετά από 3-4 μήνες σχεσούλα και με κολλητή που ορκιζόταν. Ε, η κολλητή είχε βρει γκόμενο και ήθελε ο άντρας της και όλη η παρέα να έχει το βλέμμα του στραμμένο σε εμένα... ποτέ μα ποτέ μην νομίσεις ότι ξέρεις πραγματικά τον άλλον. Όπως σου είπαν και οι άλλοι σχολιατές - πρώτα κοίτα τα κόκκινα πανιά (κι εγώ τα έβλεπα, κι έλεγα να φύγω αλλά που, η φίλη με σύζυγο και εν τέλει όλη την παρέα, να με πιέζουν να μείνω και να μείνω - ναι, rosemary's baby). Αυτά για την ιστορία.
Μπάτσος ήταν ο τύπος;Δεν συνεχίζω γιατί θα παρεκτραπώ φραστικώς.Μα πού πάτε και μπλέκετε ρε παιδιά;Ακου να σε συλλάβουν!Συγχύστηκα βραδιάτικα πάλι.
#7 βρε παιδιά εγώ μια απορία έχω. Πόσο μεγάλο κύκλο φίλων και γνωστών πρέπει να έχει κάποιος για να κάνει σχέσεις αποκλειστικά από αυτόν? Γιατί εγώ ακόμα και να το ήθελα στην καριέρα των ραντεβού μου σπανιοτατα το κατάφερα, και ήταν η μόνιμη απορια εμένα και των φιλεναδων. Βασίζομαι στο ότι 'κόβει λίγο το μάτι' μετά από κάποια ηλικία και εμπειρίες που τρως με το κουτάλι, άρα μπορείς να ψυχολογησεις λίγο τον άλλον ακόμα και να μην τον έχεις ξαναδεί, είτε έχεις κοινό γνωστό είτε όχι. Άρα μήπως τελικά μιλάμε για έλλειψη εμπειριών και φόβο μην πληγωθεις? Οι κίνδυνοι υπάρχουν παντού, όσο και να ταμπουρωθεις δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρη ποτέ γι αυτό πρέπει πάντα να είσαι σε εγρήγορση
#3 Καλά τα gay bar γι' αυτό τον λόγο δεν υπάρχουν; Για να μην έχεις αμφιβολία αν ο άλλος είναι gay ή όχι. Αν πάω σε gay bar δεν θα με πρέπει να μου κάνει εντύπωση αν μου μιλήσει κάποιος του ίδιου φύλου προκειμένου να με φλερτάρει. Ούτως ή άλλως αν έχεις καλό gaydar τον κόβεις τον άλλο αν είναι ή όχι ομοφυλόφιλος. Αλλά αν σου αρέσει κάποιος τυχαίος στο δρόμο ή στη δουλειά, εφόσον έχεις θέμα να "αποκαλυφθείς", δεν χρειάζεται να το ρισκάρεις.Ούτως ή άλλως είναι κακή ιδέα να μπλέκεις με κόσμο από τη δουλειά και για τους αγνώστους ισχύει το ίδιο για όλους. Πρέπει να έχεις το νου σου γενικότερα στις εποχές που ζούμε, ανεξαρτήτως του gay ή straight (όσον αφορά την ασφάλεια).
Νομίζω (συζητώντας με ομοφυλόφιλους) ότι κάποιοι δεν θέλουν να κάνουν γνωριμίες έτσι με τον ίδιο τρόπο που ετεροφυλόφιλοι δεν θέλουν να κάνουν μέσω Τinder.
Αν φοβάσαι για την σωματική σου ακεραιότητα ή την πιθανότητα κραξίμου, φόβοι μην παράλογοι μεν, αλλά κάπως αυξημένοι στον γράφοντα δε, νομίζω πως δεν μπορείς να λειτουργήσεις και πολύ καλά. Αν απορρίπτεις το νετ, τα "σχετικά" μαγαζιά/ μέρη, τις "σχετικές" δράσεις ...από ακτιβιστικά μέχρι πάρτυ, αν ο κύκλος είναι str8 και θες να κάνεις παιχνίδι όπως/όπου οι str8, τότε -απλά- πρέπει να έχεις υπόψιν σου ότι απευθύνεσαι σε randomly scattered ποστοστό γύρω στα 5% των ανδρών (gay, bi κ.λπ.), αφαίρεσε κι αυτούς που είναι ακατάλληλοι για τον x, y, z λόγο, ε... οι πιθανότητες -προφανώς- δεν είναι και τόσο μεγάλες αν δεν έχεις τα μάτια ανοιχτά και την τύχη των συγκυριών με το μέρος σου.
@ Καραβάν: Άλλο το tinder και το κάθε tinder (που επίσης μπορεί να χρησιμεύσει, αλλά ο συγκεκριμένος θα εκτεθεί ανεξέλεγκτα και δεν θα τον βοηθήσει. Εδώ μιλάμε για μία κοινωνική συναναστροφή πέρα από όλα τα άλλα, με άτομα που έχουν συμβατές προτιμήσεις. Συμφωνώ απόλυτα με το βλαχάκι, Πως γίνεται να απορρίπτεις όλες τις επιλογές και να περιορίζεσαι τόσο πολύ, ψάχνοντας ψύλλους στ' άχυρα. Το θέμα δεν είναι να δημιουργούμε ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις. Αφού έχει καταλήξει στο ότι είναι gay, δεν πρέπει να φοβάται την γνωριμία και σίγουρα - ούτε είναι καλύτερο, ίσως το αντίθετο - δεν μπορεί να την βρει εύκολα τυχαία στον κοινωνικό περίγυρο. Επομένως όπως ορθά δημειώνει η Λένα, πρέπει να αντιμετωπίσει, πρωτίστως, τη φοβία.Δεν είναι ομοφοβικό κατάλοιπο, δικαιολογημένος φόβος είναι να μη θέλεις σε κρίνει αρνητικά ο άλλος, εφόσον δεν μπορείς - και δεν θέλεις - να ελέγξεις τις συνέπειες. Αλλά ακόμα κι έτσι να είναι: Εφόσον αυτός δεν δείχνει ότι είναι gay, πως θα ανοιχτεί ο οποιοσδήποτε άλλος ώστε να εξελιχθεί μία γνωριμία;
#4.Αυτά τα σχόλια δεν είναι απαραίτητα κακοπροαίρετα.Βλέποντας σε κουρασμένη,να τρέχεις συνέχεια κτλ,άνετα θα μπορούσα να κάνω το πρώτο,απλά για να ελαφρύνω την κατάσταση με μια δόση χιούμορ.Δε θα σήμαινε,ότι σε αμφισβητώ ή ότι θεωρώ πως γυρίζεις άσκοπα όλη μέρα ή ακόμα κι ότι είσαι υστέρω γκόμενα.Και το δεύτερο επίσης θα μπορούσα να πω με την έννοια,ότι ζητούν υπερβολικά πράγματα για ένα βιογραφικό.Δεν ήμουν μπροστά,για να βλέπω τη φάτσα του ή να ακούω τον τόνο της φωνής του.Μήπως όμως έχεις τη μύγα και μυγιάζεσαι;Μήπως κάτι χάθηκε στη μετάφραση;Αν όχι απλά θα του έλεγα την επόμενη φορά,ότι δεν είναι δουλειά του και να μην ασχολείται.
#6.Ένας άνθρωπος,που δε νιώθει καλά,πολλές φορές δε θέλει να γίνεται βάρος.Καταλαβαίνει,ότι δεν είναι ευχάριστη παρέα και δε θέλει,να χαλάει και τη διάθεση των άλλων.Δεν μπορεί και συνέχεια να λέει όχι,να ψάχνει δικαιολογίες ή να απολογείται,επειδή δεν μπορεί να ακολουθήσει την παρέα του.Δεν είναι καθόλου ευχάριστο επίσης,να νιώθεις,ότι οι άλλοι σε λυπούνται.Δε μιλάς πια με τους άλλους στο ίδιο επίπεδο σαν ίσος προς ίσο,όταν δεν αισθάνεσαι το ίδιο δυνατός,το ίδιο υγιής,το ίδιο ικανός.Εκείνοι που αντιμετωπίζουν τα χ,ψ ψυχολογικά προβλήματα,δε σημαίνει,ότι δεν έχουν κι αξιοπρέπεια.Δε θέλουν να είναι λίγοι απέναντι στους φίλους τους.Συμβαίνει λοιπόν,να απομακρύνονται,μέχρι να νιώσουν αρκετά καλά.Σχέσεις όμως που μένουν αδρανείς για κάποιο διάστημα,είναι πιθανό να μην ξαναγίνουν,όπως πριν.Το κενό στην επικοινωνία δεν αναπληρώνεται πάντα και τουλάχιστον όχι άμεσα.Ο χρόνος θα δείξει.
#7.Κανέναν δεν ξέρουμε,μέχρι να τον ζήσουμε και να τον ζήσουμε σε ανάλογη σχέση.Οι φίλοι μου πχ καλά παιδιά μου φαίνονται,αλλά δεν τους είχα γκόμενους.Κάποιους από αυτούς δεν τους είχα συνεργάτες,δεν είχα οικονομικές δοσοληψίες μαζί τους ή δεν πήγαμε ποτέ μαζί μια εκδρομή.Πού να ξέρω πώς φέρονται σε όλες τις πιθανές καταστάσεις και πλευρές της ζωής τους;Κι όπως φέρονται σε μένα,συμπεριφέρονται κι απέναντι σε όλους;Ο γνωστός του γνωστού,ο φίλος του φίλου δεν είναι κι απόλυτη εγγύηση λοιπόν.Σίγουρα υπάρχουν σημαντικές δικλείδες ασφαλείας.Δεν μπορεί να πει ψέματα για το όνομα του,πού μένει,την οικογενειακή του κατάσταση και τέτοια.Αν επίσης συμπεριφερθεί άσχημα,κινδυνεύει να εκτεθεί στον κοινό σας περίγυρο.Από αυτή την άποψη ούτε υπερβολικό μου φαίνεται ούτε παράλογο να θέλεις να είσαι καλυμμένη.Κι όσο μεγαλώνουμε,τόσο μας κουράζει να ασχολούμαστε με τον κάθε πιθανό μαλάκα.Θέλουμε ένα πιο γρήγορο ξεσκαρτάρισμα.Δεν αποκλείω όμως και την τυχαία γνωριμία.Σ'αρέσει κάποιος,μιλάτε,ανταλλάζετε τηλέφωνα,θα βγείτε κάποιες φορές κι αναλόγως κόβεις την κατάσταση.Δεν είσαι και μικρό κοριτσάκι,να τα καταπίνεις κι όλα αμάσητα.Δεν την τρως την μπαρούφα.Σου χτυπάνε καμπανάκια.Ούτε είσαι 18 χρονών χαζοπούλι να ντρέπεσαι να πεις όχι για πράγματα που δε θέλεις ή δεν αισθάνεσαι ασφαλής.
#5 Επίσης, χωρίς να θέλω να κρίνω (συμπαθάτε με), να πω ότι το μακιγιάζ κάνει θαύματα: ένα σωστά βαλμένο eyeliner ή contour βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Όχι ότι θα λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτοεκτίμησης της κοπέλας, αλλά είναι ένας βολικός επίδεσμος μέχρι το από μέσα να έρθει κ αυτό στα ίσια του. Αυτά από μια makeup artist :)
#7Αν καταλαβαίνω καλά, νιώθεις ασφαλέστερη επειδή στις μέσω γνωστών γνωριμίες, οι γνωστοί είναι διαμεσολαβητές και άρα γίνονται κάπως μάρτυρες, οπότε θα το σκεφτεί ο άλλος δυο φορές να σε εξαπατήσει ή να σου κάνει κακό. Συμφωνώ απολύτως, με την προϋπόθεση να εμπιστεύεσαι τα κριτήρια των φίλων σου στις επιλογές των συναναστροφών τους. Σκέψου όμως, ψυχρά και αντικειμενικά, αν θα έπαιρναν το μέρος σου στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά. Επίσης σκέψου με κάθε ειλικρίνεια, αν έτρωγες μεγάλη φόλα από γνωστό γνωστού, θα το χρέωνες στους γνωστούς του γνωστού;Προσωπικά δε μου φάνηκε να αποκλείεις το ενδεχόμενο να είναι ψυχάκιας ο γνωστός. Λες ότι για σένα ο κίνδυνος ανεβαίνει κατακόρυφα όταν πρόκειται για εντελώς άγνωστο και δε θες να παίρνεις το ρίσκο. Όσο πιο πολύ προσπαθείς να το αιτιολογήσεις, τόσο πιο υπερβολική θ'ακούγεσαι.
Φίλη Πόντια,μπορεί από γνωστούς και φίλους να πάθει κανείς μεγάλο κάζο.Ο x φίλος και τύπος που γνωρίζει ο γνωστός μας ή ο φίλος μας μπορεί να είναι οτιδήποτε. ΕΜΕΙΣ πρέπει να ελέγχουμε περί τίνος πρόκειται.ΚΑΙ στον εργασιακό χώρο ΚΑΙ στον προσωπικό.Δεν παραχωρούμε την ασφάλειά μας στα τυφλά ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.Δεν θέλω να τρομάξω κόσμο εδώ γράφοντας ιστορίες.
Και ξεχνάς να πεις το άλλο μεγάλο και σύνηθες κάζο! Να σου συστήνουν ότι τους βρίσκεται σε φλούφλη ή μαμάκια ή loser. Γενικώς όσους δεν θα κοζάριζαν οι ίδιοι ποτέ. Πού το πας αυτό;;;
Πόντια, καταλαβαίνω τι λες και συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό! Αυτό που νομίζω, όμως, ότι εννοούσε το #7 είναι η περιπτώσεις κατά συρροή δολοφόνων, βιστών, ψυχάκηδων κτλ. Σίγουρα αυτό μπορεί να συμβεί θεωρητικά και με κοινό γνωστό, απλά στην περίπτωση αυτή υπάρχουν και 2-3 άτομα που ξέρουν ότι βγήκες μαζί του, να σε ψάξει η στυνομία στο υπόγειο του σπιτιού τοθ πχ (βλέπε Criminal minds). Κάπως έτσινομίζω το σκέφτεται...
Να επιχειρήσω κι εγώ μια αυθαίρετη ερμηνεία των "κινέζικων" της #1 γιατί στο γραφείο μεσημέριασε και γουργουρίζει το στομάχι μου;"Τον τσάκωσα (σημ. τον συνάδελφο) με τα σουτζουκάκια μου. Του τά ΄χωσα καλά-καλά. Μ' έτσουξε* που τα έχασα γιατί δεν τρέφομαι με λουλούδια (σε ελεύθερη απόδοση). Πού λουλούδια; Ποιος (ζει) με λουλούδια!"Εντάξει, πάω να φάω τώρα :D*μάιν= αντίθετο του κλάιν μάιν
#5 Είσαι ενας χαρουμενος ανθρωπος, έχεις φιλους, προσωπική ζωή , δουλειά και κυριως υγεια. Δεν είσαι μονδελο ή αισθητικος πχ , αρα δεν βγαζεις το ψωμί σου από την εμφάνισή σου. Το λες και ως απαντηση , αμα βρεθει κανεις που σου τη λεει για τον οποιο ακυρο (δικο του) λογο. Ετοιμάζεσαι να κανεις ( με το καλο! ) ενα νεο ξεκινημα στη ζωή σου. Εστίασε στα καλα που εχεις καταφέρει . Ειναι νομιζω πολυτελεια το λιγοτερο , ν ασχολεισαι με κατι που δεν μπορεις ν αλλαξεις και κυρίως δεν φέρεις ευθυνη γι αυτο.
#7 Δεν εισαι υπερβολική καθόλου. Εννοείται ότι άμα γνωρίσεις κάποιον άσχετο σε μπαρ, συναυλία, κάπου τέλος πάντων, μπορει να ειναι περίεργος / περίεργη και να μπλέξεις, Αλλά και γνωστός να ειναι, πάλι μπορει να συμβεί, απλά ίσως αποφύγεις περισσότερο τις καφρίλες, τύπου σκληρός βιασμός (γιατι βιασμός με το γάντι πάλι μπορει να συμβεί). Δεν πρέπει να ζούμε με φόβο όμως. Επίσης, για σκέψου ο άνθρωπος της ζωής σου να στέκεται δίπλα σου στο μπαρ, ή πχ Τίντερ και συ να μην τον γνωρίσεις επειδή φοβάσαι; Λοιπόν εγώ προτείνω το εξής: γνωρίζεις άνθρωπο εντελώς άσχετο, πας πρώτο ραντεβού κάπου μερα/νωρίς το βράδυ. Δεν ξεμοναχιαζεσαι. Ενημερώνεις φίλους για το που και με ποιον. Ανταλλασεις κανένα μήνυμα με φίλους κατα τη διάρκεια του ραντεβού και φροντίζεις να το δει αυτός, ώστε να ξέρει ότι εισαι ιν τατς με κόσμο. Μιλάς, κανεις αρκετές ερωτήσεις για τη ζωή, την καθημερινότητα του άλλου, για να δεις αν σου αρέσει και αν μπορει κρύβει σάικο καταστάσεις, Επαναλαμβάνεις κανα δυο φορές ακόμα και μετά το πας στο πιο πριβέ. Στο ενδιάμεσο τσεκάρεις φέισμπουκ ή άλλο σοσιαλ του άλλου να δεις τι και πως. Τσεκάρεις επίσης να δεις μπας και βρεις κανένα κοινό γνωστό, συχνά ολο και κάποιος θα υπάρχει εκεί που δεν το περιμένεις,Μερικά καμπανάκια συναισθηματικού, κυρίως, κινδύνου από τις προσωπικές μου εμπειρίες:- λέει ότι δεν εχει φέισμπουκ (= εχει, αλλα δε θέλει να τον κανεις αντ γιατι εκεί φαίνεται η πραγματική του ζωή) // από άγνωστο σε μπαρ- εχει κινητο παλιό, όχι σμαρτ (= στην πραγματικότητα εχει και σμαρτ, αλλα το παλιό το παίρνει μαζίι του όταν βγαίνει με σένα για να μην καρφωθεί ότι εχει φεις, σκάνε μηνύματα της γυναίκας του κλπ) // από άγνωστο σε μπαρ- μένει με τη μάνα του και γι' αυτό δεν μπορείτε να πάτε σπίτι του (= μένει με τη γυναίκα και το παιδί του) // από άγνωστο σε συναυλία, συνέβη σε φίλη μου- έρχεται κάτω από το σπίτι σου να δει αν εισαι καλα γιατι άργησες να απαντήσεις σε μήνυμα και ανησύχησε (= παθολογικός ζηλιάρης που δεν αντέχει την ιδέα ότι για λιγο δεν του δίνεις σημασία και μετά έρχεται σπίτι σου και από τα νεύρα του σπάει τα στόρια) // από πολυ καλό γνωστόΤο μόττο μου πλέον (αφού έφαγα τα μούτρα μου αρκετές φορές) ειναι: άμα κάτι βρωμάει από την αρχή κάποια βρώμα θα υπάρχει. Το μυστικό ειναι να φύγεις εγκαίρως, πριν πληγωθείς πολυ, γιατι αλλιώς λιγο λιγο θα αρχίσεις να πιστεύεις ότι όλοι εκεί έξω ειναι ψυχοπαθείς και το μικρό πόνυ του έρωτα δεν θα έρθει ποτέ για σένα.
Ενσταση ρε συ Zouker,ούτε εγώ έχω facebook.Τι ρατσισμός είναι αυτός με αυτούς που δεν έχουν facebook;Δεν μας κάνει κέφι,δεν είναι ότι είμαστε εγκληματίες!!!,άνοιξα 2 φορές και το έκλεισα,αδιανόητη χρονοφαγάνα.E mail και τα λοιπά και με ζόρι τα προλαβαίνω.
Μισό λεπτό φίλτατη στην Αθήνα 2017 ζεις όχι στο "How i met your mother":-Είναι πολύ πιθανό κάποιος να μην έχει f.b. Αρκετός κόσμος δεν έχει f.b. ή δεν θέλει να δώσει το f.b. σε κάποιον που μόλις γνώρισε εκτός. Για την ακρίβεια είναι πολύ συνετή λύση αφού με το f.b. "βάζεις" τον άλλον στην ζωή σου και ίσως να μην θές να κάνεις αυτό το πράγμα.-Αρκετοί διατηρούν δύο κινητά αφού μπορεί να διατηρούν το παλιό κινητό με άλλο συμβόλαιο. Δεν αποτελεί κριτήριο αυτό, δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις τεχνολογικές εξελίξεις.-ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ; Στην Ελλάδα ζεις όχι στο Μαχνάταν.-Δεν το σχολιάζω αυτό....
Παιδιά, αυτά ηταν προσωπικές μου εμπειρίες, όπως ανέφερα πριν τις αραδιάσω. Δεν ειναι θέσεις υπέρ ή κατα του fb.Σε καμία περίπτωση δε λέω ότι άμα δεν εχεις fb εισαι περίεργος, ΟΥΤΕ ΚΑΝ! Μαγκιά του οποίου το καταφέρνει χωρίς, εγώ είμαι τζάνκι και το παραδέχομαι και προσπαθώ να μειώσω. Αλλα όπως και να ´χει ειναι λιγο ύποπτο να ρωτάς τον άλλον αν εχει fb και να λέει όχι και να τον ψάχνεις και όντως να μην τον βρίσκεις, Κατόπιν να ψάχνει η φιλη σου και να τον βρίσκει, γιατι εσένα σε εχει μπλοκάρει. Πες ρε φίλε ότι εχεις και δε θες να το μοιραστείς, το ψέμα τι το θες;Και παρόμοια για το κινητο: ας εχει και 10 κινητά, κανένα θέμα. Αλλα ρε γαμωτο με τσίνησε που ο άλλος μου έσκαγε κάθε φορά με το 3310 (που λέει ο λόγος), υποστήριζε με πάθος πως ηταν ενάντια στα smartphone (δήλωνε αναρχικός) και μετά μαθαίνω από κοινό γνωστό ότι μια χαρα και τα whatsapp του και τα όλα του τα εχει. Νιώθεις ή δε νιώθεις μαλακας εκεί; Και ναι, αυτό με τη μάνα σοβαρά, δυστυχώς, Το μωρό μερικών μηνών, να σιχαίνεσαι δηλαδή και τον εαυτό σου μετά που βρέθηκες να εισαι το τρίτο άτομο σε μια νέα οικογένεια, Η αλήθεια ειναι πως αυτά δεν έγιναν στην Ελλάδα, ούτε βέβαια και στο Μανχάτταν, οποτε δε ξερω, μπορει να ειναι αλλιώς εκεί.
#4 #4. Αυτός είναι μία χαρά αγενέστατος. Εσένα γιατί σε νοιάζει; άντε ρε από δω. Την άλλη φορά πες του "σε ρωτάω για να με βοηθήσεις. Αν μπορείς οκ αλλιώς κεν γιου πληζ γκόου εν φακ γιορσελφ μάι φρεντ;"
#6 Κατά περιόδους ήταν καλά.Εάν δεν δει σοβαρό ειδικό ,δεν προοιωνίζεται εξέλιξη καλή όπως μας τα γράφεις.Θα μπορούσε κάποιος αλλος να την πείσει ίσως;;
#7Συνεχώς ακούμε για σχέσεις που απέτυχαν ενώ ξεκίνησαν από γνωστούς γνωστού και είχαν θεωρητικώς όλα τα εχέγγυα ασφάλειας και συμβατότητας. Δεν υπάρχει "επενδυτική σιγουριά". Η επενδυτική σιγουριά μάλιστα είναι θεμελιώδης λίθος της αποτυχημένης ζωής που αναλώνεται σαν οι σχέσεις να είναι προϊόν χαρτοφυλακίου κι όχι συναισθημάτων. Συμβατικές ζωούλες τακτοποιημένες σε κουτάκια. Ξεκινάς με βιωματικό και κριτήριο Λογικής (εννοώ δομημένης σκέψης) και βλέπεις πώς θα πάει. Και φτύνεις και τον κόρφο σου. Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Όποιος λέει κάτι άλλο έχει πονηρούς ίδιους σκοπούς.
# 5 Καλά νέα.Μπορείς να γυρίσεις σελίδα.Το όνομά σου μπορείς να το αλλάξεις. Έχουμε συναντήσει τα πιο περιέργα ονόματα τα οποία αλλάχθηκαν με την μετάβαση σε άλλη ηλικία,πόλη,οικογένεια,σχέση,εργασία,χώρα. Το θέμα ξεκίνησε από το όνομά σου μάλλον και από το σχολείο και όχι από την εμφάνισή σου.Τα μικρά παιδιά είναι πολύ σκληρά και τα μεγαλύτερα ακόμη περισσότερο. Αλλά δεν είσαι πια παιδί,ούτε έφηβη για να αφήνεις τον κάθε συμπλεγματικό να σε πικάρει.Εάν δεν γουστάρεις τ όνομά σου το αλλάζεις σήμερα.Γνωρίζω Ελευθερία που έγινε Ελίνα,Αργυρώ που έγινε Σύλβια,Ευγενία που έγινε Βένια,Ελένη που έγινε Έλια και ό,τι μπορείς να φανταστείς,θα γράψουμε τηλεφωνικό κατάλογο και εγώ και οι άλλοι εδώ.Το επίθετο,αν αυτό ήταν το πρόβλημα ,επίσης μπορεί ν αλλάξει με συγκεκριμένες διαδικασίες.Οσον αφορά στην εμφάνιση,το ζήτημα είναι πώς νιώθεις ΕΣΥ μέσα σου.Η Μερυλ Στριπ ,δήλωνε στις πρώτες συνεντεύξεις της ότι γνώριζε πως δεν είναι όμορφη.Είχε όμως αυτοπεποίθηση,ψυχική δύναμη,εμπιστοσύνη στον εαυτό της και διάθεση για σκληρή δουλειά, Θεωρείται αν όχι ή καλύτερη,μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της με αναρίθμητες υποψηφιότητες ,βραβεία και εκπληκτικές ερμηνείες. Επίσης,με μία πολύ τραγική προσωπική ιστορία( ψάξτο στο wikip )που δεν είναι ευρέως γνωστή.Ανέλαβε εντυπωσιακά γρήγορα και σταθεροποίησε την προσωπική της ζωή.Ποτέ δεν έχει γράψει ο τύπος κάτι κουτσομπολίστικο για την οικογενειακή της κατάσταση.Θέμα οπτικής είναι αρκετά πράγματα.Πολλοί άνθρωποι που δεν είναι ωραίοι είναι ακαταμάχητοι και πολλοί ωραίοι είναι απωθητικοί.Τι εκπέμπει ο καθένας είναι το ζήτημα και αυτό εν τέλει μετράει.
#6To να είμαστε δεκτικοί στις αλλαγές που επιφέρει η ζωή στους ανθρώπους και στην προσωπικότητά τους είναι ίσως το κλειδί για να διατηρούμε τις φιλίες. Οι φιλίες επίσης δεν είναι απαραίτητο ότι είναι πάντοτε στην ίδια φάση ζωής. Ούτε ότι οι ίδιες επιλογές ζωής είναι κατάλληλες για όλους επειδή κάποτε τους ένωσαν κάποια κοινά (ποιά άραγε;ότι πηγαίνανε στο ίδιο σχολείο και έμεναν στην ίδια γειτονιά ή ότι ακούγαν την ίδια μουσική και αντιπαθούσαν την ίδια δασκάλα; υλικό για σκέψη).