Το αναμενόμενο τέλος του face control

Το αναμενόμενο τέλος του face control Facebook Twitter
40

 

Μια από τις ευχάριστες αλλαγές που ήρθαν με την πάροδο του χρόνου στην νυχτερινή ζωή ήταν αν όχι η εξάλειψη σίγουρα ο περιορισμός του Face Control σε πολλά μαγαζιά. Μπορεί στην αρχή, ας πούμε την δεκαετία του ογδόντα η ιδέα της «πόρτας» να μην ήταν ενοχλητική. Ίσα-ίσα που έδινε το αλατοπίπερο στην νύχτα. Οι πλούσιοι με τους φτωχούς, οι διάσημοι με τους άσημους, οι gay με τους straight, οι γέροι με τους νέους. Ένα μωσαϊκό διαφορετικών προσώπων που συνυπήρχαν στον ίδιο χώρο. Αυτά τα ωραία αφιερώματα στην νυχτερινή Αθήνα της δεκαετίας του ογδόντα που διάβαζα στα περιοδικά έδιναν την εντύπωση ότι ο πορτιέρης ήταν κάτι σαν σκηνοθέτης της βραδιάς. Φαντάζομαι ότι οι άνθρωποι που τα έζησαν θα έχουν να λένε ιστορίες.

Αργότερα ζήσαμε την παρακμή. Ο πορτιέρης ήταν ένας μπρατσαράς που σου έλεγε με μπακαλίστικό ύφος «φίλε είμαστε γεμάτοι» αν δεν σε γούσταρε. Ο πορτιέρης ήταν το γομαράκι του γυμναστηρίου που δεν σου μιλούσε καν και σε άφηνε να περιμένεις μέχρι να αποφασίσεις να φύγεις. Και πόζα. Πόσα πράγματα στηρίχτηκαν σε αυτή την πόζα. Διότι ο πορτιέρης λειτουργούσε με εντολές του ιδιοκτήτη. Όσο πιο δύσκολος είσαι στην πόρτα τόσο πιο ψαγμένο θα φαίνεται το μαγαζί σου. Τώρα αν το μαγαζί έπαιζε μπαρούφες δεν βαριέσαι φίλε μου δώσε μερικά ευρουλάκια στο δημοσιογράφο-σελέμπριτι να σε βάλει στην στήλη του και όλα θα γίνουν.

Όλα αυτό βέβαια μεταδόθηκε σαν ιός από την Αθήνα στην επαρχία. Με την κατάλληλη υπερβολή. Μπράτσο ίσον «ξέρεις να κόβεις να ούμε τον κόσμο άρα προσλαμβάνεσαι».

Και μετά ήρθε η κρίση. Ποιον να «κόψεις» σε άδειο μαγαζί; Παραλίγο οι πορτιέρηδες να καταντήσουν σαν τους κράχτες στο Μοναστηράκι.

Κάποιοι φέρθηκαν έξυπνα. Άνοιξαν εντελώς τις πόρτες. Όλοι είναι ελεύθεροι να μπουν. Επένδυσαν περισσότερο σε αυτό που έχουν να προσφέρουν στον κόσμο παρά στην μούρη που θα του πουλήσουν. Είναι οι κερδισμένοι και αυτοί που διαμορφώνουν την αστική κουλτούρα του σήμερα.

Είναι αυτοί που δεν φοβήθηκαν μήπως μπουν «άνθρωποι εκτός φάσης» διότι ήταν αρκετά έξυπνοι για να καταλάβουν ότι όλοι χωράνε στην νέα φάση. Η έλλειψη πλαστικού χρήματος έχει αφαιρέσει την πόζα από την αγορά και στο μέλλον θα έρθουν ακόμα καλύτερα πράγματα χωρίς το περιτύλιγμα. Ζήτω αυτό που κρύβει μέσα το κουτί: live, θεματικές βραδιές, προβολές. Αρκετά από αυτά Free και ενδιαφέροντα.

Θα πει κάποιος: Δηλαδή οι πορτιέρηδες να πάνε στο ταμείο ανεργίας; Όχι βέβαια. Μπορούν να αναλάβουν τον σημαντικό ρόλο της διαφύλαξης της ηρεμίας της βραδιάς όταν υπάρξει κάτι «περίεργο». Δηλαδή με λίγα λόγια να πληρώνονται για την ασφάλεια των θαμώνων. Όχι δήθεν για να «κόβουν» φάτσες.

Ανοίξτε λοιπόν τις πόρτες σας όσοι τις έχετε κλειστές σε όλους και δέστε τα κόμπλεξ σας. Κερδισμένοι θα βγείτε.

40

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

18 σχόλια
Εχωντας δουλεψει στα ποζερατα 90s σαν πορτιερης/ασφαλεια μαγαζιου να σας πληροφορησω οτι το face control ειναι παρανομο.Θεωρειται 'αρνηση παροχης υπηρεσιων σε καταστημα δημοσιας χρησεως'.Ειχε τυχει να μας φερουν αστυνομια επειδη 'εφαγαν' πορτα.Η μοναδικη δικαιολογια που εστεκε ηταν οτι το μαγαζι ηταν πληρες,δλδ ειχε το μεγιστο προβλεπομενο απο την αδεια της πυροσβεστικης/δημου αριθμο θαμωνων.Ειναι το ιδιο με το να πας σε π.χ σουβλατζιδικο κ να μην σε εξυπηρετησει ο ιδιοτητης επειδη δεν του αρεσουν τα μουτρα σου.Τελος παντων τη πορτα την καθοριζε ο εκαστοτε ιδιοκτητης,αυτος σου ελεγε ποιους να κοβεις,να φροντιζεις να υπαρχει αναλογια αντρων γυναικων τετοια ωστε να υπαρχει 'παιχνιδι' και αλλα τετοια.Αλλα σε καποια φαση η κατασταση ειχε ξεφτυλιστει,ειχαν βαλει πορτα μεχρι κ σε καφε ή ακομα χειροτερα σε beach bar οπου απλουστατα αμα δεν ταιριαζες με το υφος του μαγαζιου σου λεγανε οτι οι ομπρελες-ξαπλωστρες ηταν ολες νοικιασμενες,η γνωστη γελοιοτητα με το μπουκαλι whisky στο τραπεζακι κατω απο την ομπρελα που εδειχνε 'κρατημενο'.
Ε δεν είμαστε γελοίοι όταν πάμε σε μαγαζιά που έχουν πόρτα; Και το λέω χωρις να έχω φάει ποτέ, ούτε όταν πήγαινα συχνά, στην εφηβεία μετά τη θάλασσα με σαγιονάρα στο μαρούσι και στην κηφησιά... Λοιπόν, τα πράγματα είναι απλά, αν είσαι σοβαρός άνθρωπος δεν μπαίνεις στη διαδικασία να σε κοιτάει στα δόντια κανένα πιθήκι. Τώρα όσο για το Κ44, ωραία άποψ έχετε για διασκέδαση... Να καταπατούν την αξιοπρέπειά σας και την ιδιοτικότητά σας και να σας ποτίζπυν δηλητήρια. Ναι μπόμπες είναι όλα σχεδόν! Σας τάραξα τώρα ε;
Πριν πολλά(αααα) χρόνια στο Green Door στη Καλλιδρομίου ένας φίλος μου πήγε να μπει όπως κάθε βράδι όταν με έκπληξη βρήκε στη πόρτα πορτιέρη που του είπε μάλιστα πως για να μπει πρέπει να συνοδεύεται (!)Τι να κάνει κι αυτός; Έδωσε 10 δραχμές σε μια γυφτοπούλα που πουλούσε λουλούδια και μπήκαν μαζί μέσα...
Παιδιά είναι απλό, ΔΕΝ πηγαίνουμε σε μαγαζιά με πόρτα. Σαμποτάζ. Ο πελάτης/καταναλωτής έχει τη τελευταία λέξη πάντα. Και για όσους έχουν όρεξη καλέστε εκείνη την ώρα την αστυνομία. Η πόρτα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ.
Η πόρτα δεν είναι παράνομη... Δες και απάντησή μου παραπάνω. Εξαρτάται ποια είναι τα ζητήματα κάθε κοινωνίας σε δεδομένη στιγμή.Όσο για το να μην πηγαίνει ο κόσμος σε μαγαζιά με πόρτα, νομίζω ότι αγνοείς μια σημαντική παράμετρο του ζητήματος. Η πόρτα στα μαγαζιά της Αθήνας πρόσφατα ή της χάι-κλας Νέας Υόρκης του κάποτε λειτουργούσε κι ως αναπληρωτής του αισθήματος επιτυχίας όσων την πέρναγαν τελικά. Γεγονός το οποίο συνεπάγεται ότι όσο υπάρχουν μαγαζιά με πόρτα, θα υπάρχουν και αυτοί που θα συνωστίζονται για να μπουν σ'αυτά...
Φίλε μου, μην επιμένεις: Στην Ελλάδα, η "πόρτα", εμπίπτει στις αγορανομικές διατάξεις που ρυθμίζουν θέματα "άγρας πελατών" και αποτελεί πλημμέλημα με το οποίο διώκεται αυτεπαγγέλτως τόσο ο πορτιέρης, όσο και ο ιδιοκτήτης ή αγορανομικός υπεύθυνος. Συγκεκριμένα, αφορά "στην παρενόχληση προσώπου (ή ομάδας προσώπων) για να αποκρούσει υπηρεσίες εστίασης ή ψυχαγωγίας" (άρθρο 53 Ν.3498/06).
Με έχασες... Γνωρίζω ότι στην Ελλάδα δεν είναι νόμιμο -τουλάχιστον επισήμως-, αλλά το τι είναι νόμιμο και τι όχι το κρίνουν τελικά οι συνθήκες.Πουθενά δεν είπα ότι είχε σχέση στην Ελλάδα με οπλοφορία.Αλλά έδωσα παραδείγματα πόλεων και χωρών προς τις οποίες η χώρα μας αυτήν την στιγμή τείνει να ομοιάσει.
Το "καλός κόσμος" μπορεί να ακούγεται κάπως αλλά κυρίως μεταφράζεται σε "κόσμο όμοιο με μας". Δηλαδή αν πας σε ένα μαγαζί στο Κολωνάκι τέρμα καλοντυμένος, περιμένεις και θέλεις και οι υπόλοιποι να είναι έτσι. Αν πας σε ένα rockάδικο περιμένεις και θέλεις αντίστοιχα να είναι όλοι στην ίδια φάση. Το κόμπλεξ άρα είναι διπλό. Όσο κομπλεξικοί είναι αυτοί που θέλουν την πόρτα και μπαίνουν άλλο τόσο κομπλεξικοί είναι και οι πολέμιοι της που δεν μπαίνουν..
Ευτυχώς που η κρίση έλυσε (άλλο) ένα πρόβλημα της χώρας... Επιτέλους... Διότι βέβαια, αν δεν έχει πρόσβαση ο πολίτης σε όλα τα μπαρο/ξενυχτάδικα, τι είναι; Αντιδημοκρατικό είναι κύριοι... Απροπό, ο φατσοέλεγχος (μαζί με ανιχνευτές μετάλλων στην είσοδο, διότι κυκλοφορούν και σιδερικά) ζει και βασιλεύει στο Κίεβο, το Μινσκ και εν μέρει ακόμα και στην Σόφια... Άρα; Όπως λέγανε και τα Ημισκούμπρια κάποτε:"Είμαστε καλύτεροι, φτιάξαμε Παρθενώνες/ας αράξουμε λοιπόν άλλους δυο αιώνες..." Σοβαρά τώρα, και μόνον το γεγονός ότι ο κόσμος καίγεται και στην Ελλάδα συζητάμε για πόρτες, παράθυρα και λουτροκαμπινέδες, δείχνει ένα πράγμα μοναχά: Ακόμα δεν καταλάβαμε... Δυστυχώς...
Λάθος, λάθος.α) Ο έλεγχος για κατοχή σιδερικών γίνεται σε πάρα πολλές χώρες, προκειμένου να αποφευχθούν παρατράγουδα (στην Αγγλία μου έκαναν σωματικό έλεγχο ακόμα για να μπώ σε λαϊκό πανηγύρι). Και κάνουν πάρα πολύ καλά, έτσι ώστε να υπάρχει σχετική ασφάλεια. Το ίδιο ισχύει και για το face control - σκοπό έχει να κρατήσει εκτός, άτομα που ψάχνονται για φασαρίες, όχι να αποκλείσει αυτούς που το τζην τους δεν είναι Levis 501.β) Για να ξεπεράσουμε την κρίση (και να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον), θα πρέπει να διαγνώσουμε τί έφταιξε και φτάσαμε εδώ. Επομένως, η συζήτηση για το face control παραμένει επίκαιρη (και όχι μόνο για λόγους γούστου).
Μπερδεύεις τον έλεγχο για προστασία από τρομοκρατικές ενέργειες με τον έλεγχο για προστασία από μεθυσμένους μαφιόζους... Έκανα Πρωτοχρονιά στις Βρυξέλλες φέτος και -φυσικά- με έλεγξαν όταν έμπαινα στην Μεγάλη Πλατεία για την αντίστροφη μέτρηση (με τον συνωστισμό, ακόμα και μια μικρή έκρηξη ή απλά η εμφάνιση ενός όπλου θα είχε εκατοντάδες θύματα). Στην Σόφια ή το Κίεβο, τέτοιος δημόσιος έλεγχος δεν υπάρχει, διότι το πρόβλημα είναι άλλο. Στη Νορβηγία (όπου μένω εδώ και κάμποσα χρόνια) υπάρχουν πορτιέρηδες σε ΟΛΑ τα μαγαζιά. Δεν χρειάζεται να γραψω υποθέτω το γιατί... Το ντύσιμο, η ηλικία, το φύλο είναι άσχετα γι'αυτούς. Το αν είναι κάποιος τύφλα ή όχι είναι το μόνο που μετράει.Ανέφερες την λέξη γούστο... Να μου επιτρέψεις να παρατηρήσω δυο πράγματα:α. το καλό γούστο δεν είναι απαραίτητα το δικό σου γούστο, ή της κοινωνικής φυλής στην οποία θεωρείς ότι ανήκεις. Τα μαγαζιά δεν είναι πριβέ λέσχες για να αποκλείονται άνθρωποι που δεν ταιριάζουν στο γούστο του χ ή του ψ. Σε κάθε περίπτωση, ο πορτιέρης είναι ο τελευταίος που μπορεί να αποφασίσει περί καλού γούστου...β. Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει πράγματι "καλό" γούστο, αυτό δεν έχει σχέση με τα ξενυχτάδικα της Γλυφάδας ή τις παμπ του Τρόντχαϊμ. Χτίζεται με παιδεία, πολιτισμό, και δεν αλλάζει είτε υπάρχουν πορτιέρηδες, είτε όχι...
@ Gerontas 6.3.2013 | 13:11 Συγνώμη, δεν μπέρδεψα τίποτα, το θέμα ελέγχου της οπλοφορίας εσύ το έθιξες και εγώ απλώς ανέφερα ότι όντως δικαιολογείται. Εξ άλλου στην Ελλάδα το face control ποτέ δεν είχε τέτοιο σκοπό. Ο μοναδικός λόγος ύπαρξής του ήταν για να δημιουργήσει ντόρο γύρω από ένα μαγαζί, το οποίο (ιδανικά) θα ήταν τίγκα σε αιθέριες γυναικείες υπάρξεις και ματσωμένους τύπους που θα φορούσαν πανάκριβα ρούχα και θα έκαναν τεράστιες καταναλώσεις. Από πλευράς οικονομικής θεωρίας, αποτελεί τυπικό παράδειγμα "σφάλματος σύνθεσης" διότι, προφανώς, πέραν των ηθικών/νομικών ενστάσεων, είναι αδύνατο αυτό να συμβεί σε επίπεδο συνόλου της αγοράς: 1 μαγαζί μπορεί να έχει μόνο θαμώνες που φοράνε πουκάμισο Armani. 50 ή 100 μαγαζιά δεν μπορούν να έχουν ταυτόχρονα μόνο "φορτωμένους" πελάτες, οπότε η λύση είναι προφανής: όλοι μαζί (μπατήριδες και πλούσιοι) αρχίζουν να συμπεριφέρονται, να ντύνονται και να καταναλώνουν ωσάν να ήταν "φορτωμένοι". Κάπου εκεί έρχεται και η χρεοκοπία των πελατών, και μαζί μ' αυτούς, η χρεοκοπία των επιχειρηματιών που συντηρούσαν αυτό το μοντέλο: από τους μαγαζάτορες της παραλιακής και τους εκδότες περιοδικών που προέβαλαν αυτή την υστερία, μεχρι τους εισαγωγείς ακριβών ρούχων που τώρα είναι στη φυλακή.β)Το γούστο είναι κατ εξοχήν υποκειμενικό θέμα, όπως αναφέρεις, αλλά νομίζω ότι εδώ μπερδεύτηκες. Δεν το ανέφερα σε σχέση με το αν αρέσει ή όχι ο θεσμός του face control. Το γούστο το ανέφερα σε σχέση με το άν αξίζει να το αναλύσουμε από κοινωνιολογική/ψυχολογική/σημειολογική/οικονομολογική άποψη. Είναι άλλο πράγμα να σου αρέσει η ανάλυση του φαινομένου του ναζισμού (ενδεχομένως, για να αποτρέψεις την επανεμφάνισή του) και είναι εντελώς διαφορετικό θέμα να σου αρέσει ο ναζισμός. Εάν πάλι, δεν το θεωρείς σημαντικό ζήτημα (έστω και σε επίπεδο κατάθεσης αναμνήσεων), μπορείς κάλλιστα να απέχεις από τη συζήτηση.
Χμμμ... Προφανώς δεν κατάλαβες γιατί έδωσα τα παραδείγματα Σόφιας, Κιέβου και Μινσκ...Εν πάση περιπτώσει, εξ ανάγκης ο φατσο-έλεγχος θα επιστρέψει στην Αθήνα. Μην ανησυχείς. Όπως πρότεινες, απέχω από την συζήτηση :)
Συνοικιακή καφετέρεια/μπαρ έχει στην πόρτα δυο τρεις κοπελίτσες, ντυμένες ελαφρά. Βρίσκονται εκεί ό,τι ώρα κι αν πας και ακόμα κι αν το μαγαζί είναι άδειο σου προτείνουν τραπέζι. Όταν δεν ανοίγουν την πόρτα στους πελάτες, κάθονται μαζεμένες στην είσοδο, μιλάνε δυνατά και χασκογελάνε.Δεν είναι, βέβαια, πόρτα αλλά είναι ενοχλητικό γιατί είναι τόσο παράταιρο, ειδικά αν πας το μεσημέρι για καφέ. Τι άλλο κάνουν παρά γλείφουν τον κομπλεξικό πελάτη, που νιώθει ανώτερος όταν του κάνουν τεμενάδες.
Πάντως αν πάτε καμιά βόλτα Αγγλία μεριά θα πεθάνετε στο γέλιο... καρμίρηδες Άγγλοι που περιμένουν ώρες ολόκληρες για να μπούνε στο club - βέβαια εκεί δεν είναι τόσο το face control αλλά και το πραγματικό πρόβλημα του συνωστισμού. αλλά ρε φίλε, πόση κατάντια να περιμένεις Σάββατο βράδυ πάνω σε ένα καρακιτσάτο κόκκινο χαλί για να μπεις σε ένα γαμωclub...
...και οι κοπελές στη σειρά με τα μαύρα strapless mini, χωρίς παλτό (πού να το αφήσουν μέσα στο club?), χωρίς καλσόν (στην Αγγλία είναι είδος άγνωστο στο 90% των γυναικών), καμιά φορά και χωρίς κάτω εσώρουχο (για λόγους statement-είναι ξέκωλ@ και το δείχνουν), να περιμένουν τουρτουρίζοντας (αυτο-αγκαλιαζόμενες), σε ατελείωτες ουρές πάνω στα ψηλοτάκουνα (που γλυστράνε στο χιόνι) και μέσα στο ψοφόκρυο (-5 C), για να περάσουν την πόρτα. Όντως όμως, όχι λόγω face control.
ναι ναι πολύ γέλιο... ουγκπεριμένουν γιατί ο δήμος και η πυροσβεστική έχουν δώσει ένα συγκεκρημένο capacity στο μαγαζί και όταν γεμίσει είναι "one in-one out". Οι πορτιέρηδες είναι registered bouncers με το τοπικό δήμο και πέρα από τα μαθήματα πρώτων βοηθειών ,croud control κλπ που πρέπει να περάσουν για να πάρουν άδεια, έχουν και την ευθυνη για ελέγχο με clickers τους αριθμούς ατόμων...Επίσης οτα το μαγαζί γεμίσει δεν μπαίνεις ούτε αν είσαι ο prince william...Αν σε επιθεώρηση το μαγαζί βρεθεί με 1 άτομο πάνω από το capacity στο σφραγίζουν επί τόπου. (τα παραπάνω δεν τα ξέρω από "μια βόλτα" αλλά είχα γνωστό μπαρ για χρόνια...)(Θυμάται κανείς την πίσω πόρτα στο Ροκ ή το dragoste με την μια είσοδο-έξοδο...? εε κάπως ετσι ένα πράγμα...)πολύ καρμιρίδες..καλύτερα πάντως από το να ναι κωλοβλαχοι...
<<Θυμάμαι πολύ γνωστό κλάμπ πολύ γνωστού ιδιοκτήτη νυχτερινών μαγαζιών και dj κ δε ξέρω κ γω τι άλλο, που για να μπείς μέσα στο μαγαζί, ακόμα και τραπέζι να είχες κλείσει έπρεπε η αναλογία αντρών γυναικών να είναι ίδια, την ίδια στιγμή για να μπεις, όχι απλά ο αριθμός αντρών γυναικών που είχαν κλείσει το τραπέζι να είναι ίδιος. Τι εννοώ: Κλείσαμε τραπέζι μεγάλη παρέα, φτάσαμε πρώτα 2 αγόρια, αφού περάσαμε ανάκριση, περάσαμε, ήρθαν άλλα 2 αγόρια μπήκαν αλλά ο 5ος έμεινε στην πόρτα! Δεν τον άφηναν να μπεί μέχρι να εμφανιστούν τουλάχιστον 4 γυναίκες. Παρόλο που είπαμε 100 φορές ότι οι κοπέλες έρχονταν και είχαν κολλήσει στην κίνηση, οι μπρατσάτοι ήταν ανένδοτοι. Δυστυχώς τώρα που ψιλομεγάλωσα οφείλω να το παραδεχτώ πανηγυρικά, οι καθυστερημένοι ήμασταν εμείς που πηγαίναμε!Όλη η κατηγόρια στα μούτρα μας!>> Ακριβώς το ίδιο έχει συμβεί και σε εμένα...Δεκέμβριος 2010...
Θυμάμαι πολύ γνωστό κλάμπ πολύ γνωστού ιδιοκτήτη νυχτερινών μαγαζιών και dj κ δε ξέρω κ γω τι άλλο, που για να μπείς μέσα στο μαγαζί, ακόμα και τραπέζι να είχες κλείσει έπρεπε η αναλογία αντρών γυναικών να είναι ίδια, την ίδια στιγμή για να μπεις, όχι απλά ο αριθμός αντρών γυναικών που είχαν κλείσει το τραπέζι να είναι ίδιος. Τι εννοώ: Κλείσαμε τραπέζι μεγάλη παρέα, φτάσαμε πρώτα 2 αγόρια, αφού περάσαμε ανάκριση, περάσαμε, ήρθαν άλλα 2 αγόρια μπήκαν αλλά ο 5ος έμεινε στην πόρτα! Δεν τον άφηναν να μπεί μέχρι να εμφανιστούν τουλάχιστον 4 γυναίκες. Παρόλο που είπαμε 100 φορές ότι οι κοπέλες έρχονταν και είχαν κολλήσει στην κίνηση, οι μπρατσάτοι ήταν ανένδοτοι. Δυστυχώς τώρα που ψιλομεγάλωσα οφείλω να το παραδεχτώ πανηγυρικά, οι καθυστερημένοι ήμασταν εμείς που πηγαίναμε!Όλη η κατηγόρια στα μούτρα μας!Αλλά μη το λέτε ακόμα παίζει πόρτα. Ειδικά κάποια συνοικιακά μαγαζάκια που κάνουν ξαφνικά όνομα την ψωνίζουν. Στάλιν, χαλάνδρι "δε μπορώ να σας εξυπηρετήσω κύριε, είμαστε γεμάτοι"! Μου το είπε φίλος και μετά απο λίγο καιρό μου το είπε και μια φίλη. Ωραία πράγματα.
Το VENUE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Πόσο τραγικό!να θές να διασκεδάσεις και να πρέπει να ισχύει αυτή η αναλογία,ειδικά όταν έφερναν και κανέναν dj της προκοπής ,που κατά κύριο λόγο τα κοριτσάκια δεν ήξεραν και δεν ήθελαν να έρθουν και μαζευόντουσαν μόνο άντρες!τραγικό!!!!και να σου λένε:ΑΑΑΑ αναλογία!και να σε κοιτάνε με υφάκι οι βλάκες!
Πραγματικά ήταν απαίσιο να είσαι υποχρεωμένος να περιμένεις στην ουρά σαν πρόβατο να σου επιτρέψει ή όχι ο πορτιέρης τύπου νεάτερναλ που στην καλύτερη ήξερε να μουγκρίζει κάτι μασημένες λέξεις να περάσεις στα ενδότερα. Τις περισσότερες φορές δεν είχε σημασία το πρόγραμμα που μπορεί να ήταν εντελώς χάλια. Αρκούσε την επόμενη μέρα να περιγράφεις στην παρέα ότι δεν «έφαγες πόρτα». Πέραν αυτού υπάρχει και το άλλο που σίγουρα όσοι ζήσατε αυτές τις καταστάσεις θα το θυμάστε. Μαγαζιά που πριν τον πορτιέρη έμοιαζαν με την βραδιά του οπλίτη. Ήταν γεμάτα από αντροπαρέες οι οποίες μόνο ταμπέλες νέον δεν είχαν πάνω τους να αναβοσβήνουν ρυθμικά γράφοντας ΜΠΑΚΟΥΡΙΑ! Θλιβερή εικόνα. Σε πολλά από αυτά τα μαγαζιά υπήρχε και ο εξής νεοτερισμός: Οι αντρικές τουαλέτες διέθεταν αυτόματο πωλητή προφυλακτικών… Οι γυναικείες αυτόματο πωλητή οδοντόβουρτσων…
παρντον, αλλα αν εσυ δηλαδη θελεις να βγεις με τους φιλους σου (αντροπαρεα), τι θα μπορουσες να κανεις? εκτος και αν εχεις προνοησει και ειχαν αφησει την ταμπελα σπιτι
Είναι κάτι περισσότερο από το προφανές ότι δεν κατάλαβες τι έγραψα. Περιέγραψα την κατάσταση η οποία ήταν έτσι ακριβώς. Αλλά αφού ρωτάς να σου απαντήσω. Όταν λοιπόν ήθελα να βγω (το πολύ) με άλλους 2-3 φίλους (όχι 8-10) για ποτάκι και κουβεντούλα πηγαίναμε (όχι για μπάλα 5Χ5) και μπαίναμε σε κάποιο μαγαζί το οποίο όπως περιέγραψα ήταν κυριολεκτικά σαν την βραδιά του οπλίτη, αυτομάτως κάναμε μεταβολή και φεύγαμε. Δεν ήμασταν τίποτα «Greek Lovers» αλλά όπως και να το κάνουμε ο χώρος είχε χάλια ενέργεια. Το μόνο που έλειπε ήταν η μυρωδιά αντρικών αποδυτηρίων. Τα ίδια θα υποστήριζα αν το μαγαζί ήταν γεμάτο μόνο από γυναικοπαρέες και έμοιαζε σαν να περιμένουνε να εμφανιστεί ξαφνικά το «gogo boy»… Από το σχόλιο σου καταλαβαίνω πως ακόμη και σήμερα πρέπει να ανήκεις σε αυτή την κατηγορία της βραδιάς του οπλίτη... Διαφορετικά εσύ και όλοι οι υπόλοιποι που δεν συμφωνήσατε θα κατανοούσατε τι έγραψα και τι εννόησα. Διευκρινίζω πως είμαι κατά των μαγαζιών που έχουν πόρτα, face control ή όπως αλλιώς λέγεται αυτή η μαλακία. Το τι επακολουθεί όταν υπάρχει ή όχι έλεγχος στην είσοδο είναι άλλο θέμα.Χμμ;;;… ρε συ μήπως είσαι κανένας αναβολιασμένος-φουσκωμένος Νεάντερνταλ που δούλεψες ή εξακολουθείς να δουλεύεις πορτιέρης νιώθοντας σπουδαίος μέσα στην τεράστια ασημαντότητα σου;;; Κάτι (περίπου) σαν τον ηθοποιό που όταν κλείσουν τα φώτα νιώθει ένα τεράστιο κενό; Μόνο που στη δική σου περίπτωση δεν είναι φώτα αλλά πόρτα. Και το κενό υπάρχει από πριν… Στον εγκέφαλο!
...αλλά απ' ό,τι κατάλαβα έχω να κάνω με τύπους-πρόβατα που ξετρελαίνονται να τους ελέγχουν μαντρόσκυλα μυρίζοντας τους εξονυχιστικά… Νέοι σε ηλικία οι περισσότεροι, πραγματικά θλιβεροί.
ημαρτον ρε ανθρωπε μου!!ουτε σε προσεβαλα με το αρχικο σχολιο, ουτε να σε υποβαθμισω ηθελα. το μονο που εκανα ηταν να διαφωνησω μαζι σου. αντιλαμβανομαι οτι δεν εχεις αναπτυξει ακομα την ικανοτητα να διαχειριστεις στιγμες που οι υπολοιποι ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ (!!!) μαζι σου. και δεν προκειται να κρυφτω πισω απο την ανωνυμια του ιντερνετ για να αρχισω να σε στολιζω και γω, ουτε ασφαλως να σου δωσω αναφορα για το τι ειμαι και που ανηκω. ελπιζω να μην σε στεναχωρησαμε τοσο πολυ οσο φαινεται οσοι διαφωνισαμε μαζι ή δεν αντιληφθηκαμε το βαθος της σκεψης σου.
"Όσο πιο δύσκολος είσαι στην πόρτα τόσο πιο ψαγμένο θα φαίνεται το μαγαζί σου"Πόσο αληθινή αυτή η φράση. Τη μία και μοναδική πόρτα που έχω φάει στη ζωή μου στην Ελλάδα ήταν στο μαγαζί του Κανάκη, ενός ανθρώπου που θέλει να αυτοπροβάλεται ως γαμάουα και αντι-συστημικός. Χάρηκα, γιατί κατάλαβα από πρώτο χέρι το ποιόν του.Η δεύτερη και τελευταία φορά που έφαγα πόρτα ήταν στη Νίκαια της Γαλλίας, σε ένα ακριβό club, Σάββατο βράδυ, την ίδια περίοδο που διεξαγόταν το φεστιβάλ Καννών. Το μόνο κοινό που είχαν αυτές οι δύο πόρτες ήταν το "Σάββατο βράδυ".
Όταν είδα το άρθρο το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ο Κανάκης. Και εγώ έχω φάει πόρτα εκεί. Δεν τον είχα ποτέ σε ιδιαίτερη εκτίμηση και μετά από αυτό επιβεβαιώθηκα για το πόσο ψεύτικος είναι. Τι περιμένεις από έναν άνθρωπο που σου παίζει ότι ακούω καλή μουσική και τον βλέπεις σε όλα τα σκυλάδικα πρώτο τραπέζι. Για πάντε μια βόλτα και απο Χαλκιδική να δείτε τις τιμούλες του. Σέβεται τον πονεμένο Έλληνα
Να προσθέσω και μια αστεία λεπτομέρεια: Στο Club που έφαγα πόρτα στην Κυανή Ακτή, είχε gay βραδιά (mainstream κατά τ' άλλα το club). Εμείς στην παρέα ήμασταν ένας gay, ένας απροσδιόριστων σεξουαλικών προτιμήσεων και 2 str8. Και 5-6 κοπέλες. Οι κοπέλες θεωρήθηκαν πολύ str8 για τα δεδομένα της βραδιάς, συν το μάλλον casual ντύσιμό μας, μας διώξανε άρον άρον, παρόλο που προσπαθήσαμε να μπούμε σε δυάδες. Αυτή η πόρτα θα μείνει στην ιστορία ως η πόρτα που ήθελε άντρες για να μπεις και όχι γυναίκες. Αξία ανεκίμητη.
Επίσης, κοντά στο 2000, υπήρχαν καφέ στην ένδοξη Γλυφάδα τα οποία μέρα-μεσημέρι δε σε άφηναν να μπεις αν φορούσες - άκουσον άκουσον! - τζιν!Δεν ξέρω για φέτος, κυκλοφορώ πολύ λιγότερο, αλλά μέχρι σχετικά πρόσφατα υπήρχαν πολλά μαγαζιά τα οποία δεν έβαζαν αντροπαρέες μόνους τους μέσα, δηλαδή μπορεί δυο άντρες φίλοι να μην μπορούσαν να περάσουν αν δεν είχαν και γκόμενα αγκαζέ. Και δε μιλάω ούτε για κωλάδικα ούτε για στριπτιτζάδικα.
Πες και για τις γκόμενες-"γλάστρες"-καλησπερατζούδες-βιζιτοφιγούρες που σε κοιτάνε με ύφος και απαξίωση και το Καλησπέρα βγαίνει απ' το στόμα τους με ξινίλα γκρέιπφρουτ... Αλλά ξέέέέέρεις τι θέλουν για να στρώσουν αυτέέέές....
Θυμάμαι ένα υπέροχο κόλπο να τρως τα γκρέιπφρουτ χωρίς την ξινίλα. Πασπαλίζεις λίγη ζάχαρη άχνη από πάνω αφού έχεις απομακρύνει την φλούδα και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό, χωρίς να παχαίνεις πολύ ή να χάνεις τις βιταμίνες. σαν γλυκάκι κουταλιού!