Το πολυσυζητημένο status ιερέα για τα σημάδια από κραγιόν που αφήνουν οι πιστές στις εικόνες

Το πολυσυζητημένο status ιερέα για τα σημάδια από κραγιόν που αφήνουν οι πιστές στις εικόνες Facebook Twitter
16
Το πολυσυζητημένο status ιερέα για τα σημάδια από κραγιόν που αφήνουν οι πιστές στις εικόνες Facebook Twitter

Ο π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος μοιάζει να είναι απ' τους μοντέρνους της Εκκλησίας. Τα λόγια του (όσο τα είδα απ' τα status του) προωθούν την αγάπη και την κατανόηση. 

Πχ., πολύ ενδιαφέρον αυτό για τους «αναμάρτητους πιστούς»

Πριν από λίγο, δημοσίευσε ένα κείμενο για ένα ζήτημα που, πλάκα πλάκα έχει απασχολήσει την επίσημη εκκλησία. Τα κραγιόν στις εικόνες. (Μάλιστα το 2014, όπως διαβάζω στην είδηση εκείνης της περιόδου «Προσκυνάτε αλλά μη φιλάτε... με κραγιόν τις εικόνες» εγκύκλιος του Αγ.Ιωάννη Μαξίμοβιτς προς τον κλήρο της αρχιεπισκοπής του αναφέρει: «Σας αναθέτουμε το να υπενθυμίζετε στα άτομα που εισέρχονται στον ναό με βαμμένα χείλη να μην προσκυνούν τις εικόνες, το σταυρό και οτιδήποτε αγιασμένο για να μην αφήνουν επάνω τους ίχνη από κραγιόν... Να βάλετε αφίσες στην είσοδο της εκκλησίας και να υπενθυμίζετε στα κηρύγματά σας ότι αυτό είναι ασέβεια. Επίσης να μην πλησιάζουν των αχράντων μυστηρίων χωρίς πρώτα να σκουπίσουν τα χείλη τους από το κραγιόν».)

Το ζήτημα είχε γίνει και παρωδία στο Κουλούρι, πέρσι μετά το τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας:

Τώρα λοιπόν ο πατήρ Χαράλαμπος έγραψε ένα στάτους με την άποψή του επί του θέματος, και συζητήθηκε πολύ στο Facebook. 

To αναδημοσιεύω αυτούσιο, μαζί με την εικόνα που επέλεξε για να το συνοδεύσει:

Το πολυσυζητημένο status ιερέα για τα σημάδια από κραγιόν που αφήνουν οι πιστές στις εικόνες Facebook Twitter

Πολλές φορές σκουπίζω από τις εικόνες φιλιά ξεραμένα γεμάτα κραγιόν. Οι κυρίες της εκκλησίας οργισμένες μονολογούν:

-Δεν ντρέπονται λιγάκι; Μεγάλη αμαρτία. Ασέβεια.


Εγώ αμίλητος δίχως να τους απαντώ συνεχίζω να σκουπίζω φιλιά από κραγιόν. Σκέφτομαι ότι ο Χριστός, δεν θα κατέκρινε κανέναν. Oτι εκείνος θα αγκάλιαζε κάθε δυσκολεμένη ψυχή που έρχεται να τον συναντήσει, να του μιλήσει, να του ψιθυρίσει κάτι από την ρημαγμένη του ζωή. Σκέφτομαι οτι αυτά τα φιλιά με κραγιόν κρύβουν ψυχές, ανάσες ταραγμένες, λυγμούς. Φόβους και αναφιλητά που έγιναν μπογιές και μάσκες ζώντας το δικό τους παραμύθι, την δική τους φυγή.


Τι να κρύβει άραγε αυτό το έντονο κραγιόν στα χείλη σου; Τι θέλει άραγε να σκεπάσει; Τι διεκδικεί; Ποια ανάγκη υπεράσπισης του φοβισμένου; Ποια προβολή του λίγου που διψά το πολύ; Ποιος φόβος που επαιτεί κυριαρχία; Ποιο γέλιο ξεχασμένο; Ποια λόγια ανείπωτα; Ποια φιλιά που δεν σαρκώθηκαν ποτέ σε σχέση;


Κλείνω τα μάτια και προσεύχομαι, «εάν είναι να φιλήσεις, εάν αγάπη ζητάς να σκορπίσεις, εαν ζητάς Εκείνον που πραγματικά σου λείπει, φίλα, φίλα κι ας είναι και με κραγιόν, αρκεί να χορτάσει η δίψα σου ουρανό. Τότε θα λάμψεις...»

Mικροπράγματα
16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

10 σχόλια
Ως προς την ουσία εχει δικιο. Πιστεύω το κραγιόν δεν είναι ασέβεια προς τα Θεία - αλίμονο αν ο Θεος κοιτούσε το κραγιον στην εικόνα του-, είναι ασέβεια όμως προς τον συνάνθρωπο σου, που θα έρθει μετά απο εσένα γιατί εχει την ιδια ανάγκη με εσένα να ασπαστεί την εικόνα.
Από πότε η ταπεινότητα έπαψε να είναι αρετή;Το κάνω λιγο πιο κατανοητό.Η Λειτουργία ως event απαιτεί dress code και savoir vivre manners.Το ντύσιμο, τους τρόπους, το έντονο μακιγιάζ.Άλλος είναι ο σκοπός της εκκλησίας και σίγουρο όχι η προώθηση του εγώ.
Έχω την εντύπωση ότι το κρίσιμο σημείο του άρθρου είναι ο ιερέας και όχι το κραγιόν, που μάλλον είναι απλά η αφορμήΩς προς τον ιερέα, λοιπόν, μακάρι να πιστεύει αυτά που που γράφει. Υπάρχει ελπίδα
Ο κόσμος καίγεται και στην εκκλησία ασχολούνται με τα κραγιόν πάνω στο τζάμι των εικόνων. Μεγαλύτερη ασέβεια μέσα σε Ναό είναι να απαντήσεις εν ώρα Θείας Λειτουργίας στο κινητό σου τηλέφωνο το οποίο μάλιστα δεν το έχεις ούτε στο αθόρυβο.Προσωπικά - αν και θρήσκος - θεωρώ ότι είναι μεγαλύτερη ασέβεια από το κραγιόν στις εικόνες το να πίνεις μπύρες και κρασιά πάνω στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως και ειδικά δίπλα στον Παρθενώνα.
Χμ, δε ξέρω. Στη ζωή μου έχω γνωρίσει πέντε πάτερ και όλους τους φώναζα πάτερ. Και πήγα στο σπίτι ενός πάτερ και είδα τη γυναίκα του πάτερ και του είπε 'α ήρθες πάτερ αγάπη μου;', και μετά που δώσαν ένα κουτί γλυκά να τα πάω σε έναν άλλον πάτερ.
Και κραγιόν φοράω και τα τζάμια από τις εικόνες δεν λερώνω. Πώς; Μα με φιλάκια "στον αέρα". Σμουτς! (γιατί σιχαίνομαι κιόλας τα προηγηθέντα φιλιά).
Η φωτογραφία που συζητάμε δείχνει ένα σκίτσο ενός γυναικείου προσώπου με πινελιές σαν από κραγιόν, κι ένα νεαρό κορίτσι να το φιλάει (προσκυνάει) σαν "άγια εικόνα”. Είναι σίγουρα αυτή μια εικόνα αποδεκτή από τον σκληρό πυρήνα της εκκλησίας [Σεραφείμ Πειραιώς, Άνθιμος κλπ] ή κάτι δεν καταλαβαίνουμε εμείς οι υπόλοιποι;;; Είναι μια ειλικρινείς και ρεαλιστική απεικόνιση του τι αποδέχεται η σημερινή εκκλησία, ή μια έμμεση αναφορά του τύπου «αν θέλετε κραγιόν ή σύγχρονη Τέχνη, τα κουβαδάκια σας και σε άλλη παραλία!».Δεν ξέρω! Κι εγώ προβληματίζομαι! Ας το συζητήσουμε!
Ένα γκουγκλάρισμα μακριά ήταν η απάντηση σας, αγαπητή!Η φωτογραφία του πίνακα όπου σας φαίνεται να προσκυνάει η κοπέλα είναι πάρα πολύ απλά μια εικαστική άποψη όπου η καλλιτέχνης που απεικονίζεται στη φωτογραφία δημιουργεί έναν πίνακα φιλώντας με κραγιόν τον καμβά αντί να χρησιμοποιήσει πινέλο. Θέλετε πραγματικά πλέον να συνεχίσουμε τη συζήτηση;