Στο σημερινό ‘Α, μπα’: για να λυθώ σα χείμαρρος

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: για να λυθώ σα χείμαρρος Facebook Twitter
16


________________
1.


Θέλω να ξεπεράσω τις φοβίες μου και αποφάσισα να δοκιμάσω και πάλι συνεδρίες με ψυχολόγο. Δυστυχώς η διαδικασία του να περιμένει κανείς να λυθώ μπροστά του ως χείμαρρος δε μου ταιριάζει. Είμαι πολύ περισσότερο δεκτική στον να ρωτά κανείς εύστοχες ερωτήσεις. Η ψυχολόγος μου κατέληξε ότι πιθανώς δεν είμαι έτοιμη για ψυχανάλυση σε αυτό το στάδιο. Η δική μου άποψη είναι ότι ο ρόλος του ψυχολόγου θα έπρεπε ως ένα βαθμό να είναι εκμαιευτικός. Τώρα αναρωτιέμαι: Να εγκαταλείψω εντελώς την προσπάθεια ή να δοκιμάσω με διαφορετικό/ή ειδικό;- lost in psychotherapy

Είσαι περισσότερο δεκτική να σου κάνει ο άλλος εύστοχες ερωτήσεις;


Φαντάζομαι ότι ο κριτής του ποια είναι η 'εύστοχη' ερώτηση, είσαι εσύ, σωστά;


Κανείς δεν περιμένει από σένα να λυθείς μπροστά του ως χείμαρρος. Ένας θεραπευτής όμως οπωσδήποτε θα περιμένει από σένα να συμμετέχεις, να έχεις τη δύναμη και το θάρρος να εκτεθείς, και να έχεις τη θέληση να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Δεν μπορεί κανείς να σου βγάλει τίποτα από μέσα σου. Αυτό είναι η μεγάλη ευτυχία του να είσαι αυτόνομο ον: κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να κάνεις κάτι που δε θέλεις. Και κατά τη γνώμη της συγκεκριμένης ειδικού, φαίνεται ότι δεν θέλεις.


Η ψυχανάλυση δεν είναι για όλους, και δεν την χρειάζονται όλοι. Η ψυχανάλυση είναι επίσης κάτι πολύ συγκεκριμένο, και για ανθρώπους που θέλουν να δουλέψουν πολύ και να ταλαιπωρηθούν στη διαδικασία. Τι περιμένεις να ανακαλύψεις με την ψυχανάλυση; Γιατί την ξεκίνησες; Αν δεν σου κάνει ως σύστημα θεραπείας, δεν φταίει η συγκεκριμένη ψυχολόγος.


Φυσικά μπορεί και να μην σου ταιριάζει. Μπορεί και να μην ήταν καλή στη δουλειά της. Δεν αποκλείεται. Αν εσύ ξέρεις τι θέλεις, και είσαι σίγουρη γι'αυτό, και είσαι έτοιμη να ματώσεις για να το αποκτήσεις («τίποτα δεν χαρίζεται. Για τα πάντα θα πρέπει να προσπαθήσεις. Ακόμα και για τα πιο αυτονόητα»), τότε θα βρεις και τον τρόπο, και τον άνθρωπο για να σε καθοδηγήσει.

________________
2.

γενικά στις σχέσεις μου ήμουν πάντα λογική και όποτε έβλεπα ότι μου έκαναν κακό, έφευγα. είτε ήταν φιλικές, είτε ερωτικές. Τον τελευταίο χρόνο είμαι με ένα παιδί, με το οποίο ξεκινήσαμε πολύ χαλαρά και μετά από ένα εννιάμηνο καταλήξαμε σε σχέση. γενικά ήμασταν πολύ καλά, μέχρι που άρχισα να χάνω τον εαυτό μου. νομίζω οτι αυτός ο άνθρωπος με έχει χαζέψει. σαν να με έχει μαγέψει και κάνω ό,τι θέλει. το άσχημο είναι οτι ενώ καταλαβαίνω πως δεν μου κάνει καλό, με καταστρέφει σιγά σιγά, δεν φεύγω. όλα μου φαίνονται ύποπτα, με πιάνει παράνοια, δεν μπορώ να ευχαριστηθώ τίποτα πια αν δεν τον δω, αν δεν μου στείλει κάτι. πρόσφατα έμαθα από έναν γνωστό μας, τον οποίο τον λένε hotmail, οτι το καλοκαίρι τσιτσίνιζαν στο ίντερνετ, ώσπου κατέληξε σε skype-sex θα το πω. όπου αυτός διέταζε και αυτή απλά εκτελούσε. δεν μπορώ να πω τίποτα. μουδιάζει το κεφάλι μου από τα νεύρα μου, ιδρώνω, καπνίζω. τέτοια πράγματα. νευριάζω με μένα που έφτασα σε αυτό το σημείο. με αυτόν που το έκανε. γιατί δεν φεύγω; δεν ξέρω αν έχω ουσιασική ερώτηση. μαλλόν ήθελα κάπου να τα πω. και για το τέλος, να πω οτι πολύ μ'αρέσει η στήλη σου. πάρα πολύ. – χαμέμηλο

Με μπέρδεψες λίγο με τον κοινό φίλο τον hotmail (καταπληκτικό νικ) και με το ποιος τσιτσίνισε με ποιον, αλλά πραγματικά, δεν είναι τρομερό μυστήριο γιατί σκας τόσο πολύ. Σκας επειδή έχεις καταλάβει πολύ καλά – γιατί δεν σου το κρύβει –ότι δεν δεσμεύεται μαζί σου και ψάχνει σε άλλες πορτοκαλιές, άλλα πορτοκάλια, χωρίς όμως να σε αποκλείει ως πιθανότητα. Έτσι έχεις μπει σε ένα μόνιμο καθεστώς ανταγωνισμού με φανταστικούς ανταγωνιστές και τώρα πια και πραγματικούς, και νομίζεις ότι θα ησυχάσεις αν βγεις νικήτρια.


Έχεις χάσει προ πολλού, αλλά το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να σταματήσεις να βλέπεις το θέμα ως σκάκι. Ένας άντρας είναι, με τον οποίον μάλιστα δεν ταιριάζεις. Τι πας να αποδείξεις, και σε ποιον;


________________
3.

Γεια σου α μπα! Πριν σου κάνω μια γενική ερώτηση θα σου διηγηθώ μια συγκεκριμένη ιστορία. Υπήρχε ένα παιδί από το χωριό μου που ήταν ο ας πούμε παιδικός έρωτας του χωριού. Από την πόλη και αυτός και 6 χρόνια μεγαλύτερός μου. Δεν ήταν τίποτα φοβερό, απλά κάθε χρόνο πριν πάμε στο χωριό σκεφτόμουν αν θα είναι εκεί, ήλπιζα ότι θα μου πει κάτι παραπάνω από ένα πώς τα πέρασες αυτό το χρόνο κτλ. Βέβαια ποτέ δε γινόταν τίποτα, γυρίζαμε στην Αθήνα και τον ξανασκεφτόμουν την επόμενη χρονιά. Μια φορά όμως, πριν από κάποια χρόνια, τον είχα δει σε ένα κλαμπ με μια πολύ ωραία κοπέλα και στεναχωρήθηκα πολύ. Κυρίως επειδή ένιωσα σαν ηλίθια που νόμιζα ότι μπορεί να προσέξει ποτέ εμένα. Αλλά μου πέρασε. Φέτος τον ξαναείδα μετά από πολλά χρόνια με την σύζυγό του, φρεσκοπαντρεμένοι. Θα έλεγα ότι η κοπέλα είναι το ίδιο όμορφη με εμένα. Αρχικά λοιπόν σκέφτηκα, λες να είχα ποτέ ελπίδες, μετά όμως είπα ότι μάλλον διασκέδασε με τις μοντέλες και τώρα φτιάχνει την οικογένειά του με μια πιο γήινη. Σε ρωτώ λοιπόν, εμείς οι κοπέλες με την πιο γήινη ομορφιά, όταν κάνουμε σχέση με κάποιον αντικειμενικά πολύ όμορφο που πριν από εμάς διάλεγε μοντέλα πώς πρέπει να νιώθουμε; Να δεχόμαστε ότι είναι φυσικό να θέλει τις ομορφότερες και να είμαστε ευχαριστημένες που διαλέγει εμάς για τη σοβαρή σχέση; Ή να μας πειράζει που είμαστε η επιλογή νούμερο 2, μετά τις κουκλάρες; Σε παρακαλώ μη μου πεις ότι εγώ ξέρω πως νιώθω :) Εγώ θέλω να είμαι η τέλεια από όλες τις απόψεις για αυτόν που θα με διαλέξει να κάνει οικογένεια, αλλά γίνεται αυτό όταν αντικειμενικά στην ομορφιά δεν είμαι τέλεια;- Απορημένη

 

Πω πω, τι κυκεώνας άσχετων μεταξύ τους σκέψεων και δεδομένων είναι τούτος;


Απορημένη, αν βγάζεις ολόκληρες κοσμοθεωρίες από κάτι στιγμιότυπα στο χωριό, θα απορείς για πάρα πολλά πράγματα στη ζωή σου. Δεν ξέρω από πού να αρχίσω, γι' αυτό θα τα γράψω όπως μου έρχονται.


1. Το ότι τον είδες μια μέρα με μια πολύ ωραία κοπέλα δεν λέει απολύτως ΤΙΠΟΤΑ για τις προτιμήσεις του. Δεν έχεις ιδέα για το ποιες διαλέγει. Μια νύχτα τον είδες με μια ωραία, και μια μέρα τον είδες παντρεμένο. Για το Θεό, από αυτά έβγαλες συμπεράσματα για την ερωτική του ζωή;


2. Το ποια είναι κουκλάρα, ποια είναι γήινη, και ποια είναι όσο όμορφη είσαι εσύ, είναι τελείως υποκειμενικές θέσεις, εντελώς δικές σου, και σε καμία περίπτωση δεν είναι δεδομένα που πρέπει να δεχτούμε οι υπόλοιποι. Τα γούστα σου δεν είναι τα γούστα του άλλου, και σίγουρα όχι του σύμπαντος. Όσο και αν σου είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Όσο αυτονόητο και αν σου φαίνεται το ποια είναι μοντέλο και ποια είναι συνηθισμένη.


3. Θέλεις να είσαι τέλεια από όλες τις απόψεις, αλλά το πρόβλημα σου είναι μόνο στην εμφάνιση; Επειδή είναι το μόνο που μπορεί να κριθεί αντικειμενικά; Δηλαδή πιστεύεις ότι μπορείς να είσαι αντικειμενικά τέλεια στη συμπεριφορά, στην κοινωνική συναναστροφή, στην ευγένεια, στη συμπόνια, αλλά κολλάς στην ομορφιά σου, γιατί μόνο εκεί αντικειμενικά μπορεί να χωλαίνεις;


4. Έβλεπες κάποιον δέκα (το πολύ) μέρες το χρόνο, δεν έκανες ποτέ καμία προσπάθεια να τον γνωρίσεις, αλλά περίμενες να γίνει ως θαύμα από μόνο του, μετά το ξεχνούσες, το ξαναθυμόσουν, το ξαναξεχνούσες, και όταν τον είδες παντρεμένο, αναρωτήθηκες αν είχες ποτέ ευκαιρία.

Όχι, δεν είχες, και η εμφάνισή σου ήταν ο τελευταίος λόγος. Δεν είχες γιατί δημιούργησες μια ιδέα σα χαρτομάντηλο για περίπτωση ανάγκης, αλλά δεν σκόπευες να το χρησιμοποιήσεις.

________________
4.

Ρε συ Α Μπα, τι είναι αυτή η μόδα με τους ταχα μου χορτοφάγους-φιλοζωους ;;;
Πάτε μαζί για φαγητό και πας να παραγγείλεις ενα μπιφτέκι (με κρέας) και σου λέει η αλλη: "Αααα κρέας;;; Δεν τα λυπάσαι τα ζωάκια;;; Αυτο είναι απάνθρωπο, θα έπρεπε να νοιάζεσαι για αυτές τις ψυχούλες. Αποκλείεται να παραγγείλεις κρέας μαζί μου. Θα πάρεις κάτι άλλο."
Τελικά αυτή παραγγέλνει κάτι που μπορεί να έχει αυγό, τυρί, γάλα ή ψάρια. Φοράει ωραιότατα επώνυμα δερμάτινα παπούτσια και επώνυμη δερμάτινη τσάντα. Στο λαιμό αληθινό γούνινο γιακά.
Μα ειναι δυνατόν; Και μετα μου λέει η άλλη για τα ζωάκια και τις ψυχούλες;
Δεν ειναι υποκριτικό να μην τρώει κρέας αλλα να τρώει όλα τα παράγωγα του κρέατος και να φοράει πάνω της προϊόντα που έχουν γίνει απο δέρμα ή γούνα ζώου;;;;- Ανανας με χοιρινό

Οι 'χορτοφάγοι-φιλόζωοι' δεν είναι ένας άνθρωπος.


Μιλάς για μια συγκεκριμένη γυναίκα. Γιατί της κάνεις παρέα;

________________
5.


Αγαπητή Α μπα,
οι γονείς μου αποφάσισαν όταν ήμουν περίπου 8 να φεύγουμε κάθε (μα κάθε) σαββατοκύριακο και να πηγαίνουμε στο εξοχικό. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι όταν ήμουν περίπου 17-18 (τώρα είμαι 20 και 2ο ετος στο πανεπιστημιο), όπου λόγω φροντιστηρίων πηγαίναμε πιο σποραδικά.
Αυτό είχε σαν συνέπεια από μικρή να είμαι "στην απ'έξω" γιατί έχανα τα πάρτυ, τις βόλτες με τους φίλους και γενικά τη χαρά του Σαββατοκύριακου. Όταν κάπου στα 12 οι δικοί μου με έστελναν χορό, θυμάμαι τα άλλα κοριτσάκια να με κοροϊδεύουν γιατί δεν ήξερα τη χορογραφία που είχαν δείξει στο μάθημα του Σαββάτου. Ζητούσα απεγνωσμένα από τους δικούς μου να με γράψουν μπάσκετ σε έναν κοντινό όμιλο και αρνούνταν γιατί, μάντεψε: οι προπονήσεις ήταν πρωινά Σαββάτου και Κυριακής. (Σημειωτέον ότι ο αδερφός μου τώρα έχει αυτά τα προνόμια.)
Έχανα τα νέα των 2 κολλητών μου και αστείες στιγμές γιατί συνέβαιναν στον καφέ του Σαββάτου. Είχαν έρθει πιο κοντά γιατί εγώ έλειπα, οπότε ένιωθα απομονωμένη. Όταν στο λύκειο είχα αγόρι, δεν με έβλεπε γιατί έλειπα και αυτό πολλές φορές έφερνε σε ρήξη τη σχέση μας.
Πέρα από τα σουκου όμως, ήταν και τα καλοκαίρια, το πάσχα και τα Χριστούγεννα που βρισκόμασταν στο εξοχικό από τη μέρα που έκλειναν τα σχολεία μέχρι την προηγούμενη που ξανάνοιγαν. Όλο αυτο, όπως καταλαβαίνεις, μου κόστισε αρκετά. Αισθάνθηκα αποκομμένη και στερημένη από πολλά πράγματα. Και λέγοντας πράγματα εννοώ πιο πολύ ανθρώπους και γεγονότα.
Έφτασα 20 και ακόμα περνάω όλο το καλοκαίρι και όλο το πάσχα εδώ. Με εξαίρεση τις διακοπές των Χριστουγέννων, που κάνουμε Χριστούγεννα εδώ και Πρωτοχρονιά στην Αθήνα.
Δεν είναι ότι δεν ειναι ωραία στο εξοχικό λοιπόν. Είναι ότι είμαι ΜΟΝΗ ΜΟΥ. Δεν υπάρχει κανένας συνομήλικος στη γειτονιά μου. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει κανένας. Παρά μόνο γέροι.
Δεν έχω τι να κάνω εδώ πέρα και πολλές φορές κλαίω και κοπανιέμαι γιατί απλά βαριέμαι. Μόνη μου.
Περιμένοντας να γυρίσω Αθήνα ή στην πόλη που σπουδάζω.
Τα αδέρφια μου είναι πολύ μικρότερα οπότε παρέα δεν μπορώ να τα κάνω.
Δεν έχω έναν άνθρωπο να πάμε για ένα καφέ, για ένα ποτό, για ένα μπάνιο. Όταν πάμε για μπάνιο οικογενειακώς, ζηλεύω τις παρέες συνομηλίκων μου που κάθονται δίπλα και περνάνε καλά.
Φέτος το πάσχα βρήκα ένα γυμναστήριο και πήγαινα 2 3 φορές την εβδομάδα.
Το καλοκαίρι, φυσικά, πάλι εδώ θα τη βγάλω. Το θέμα μου είναι, πώς και πού να κάνω νέους φίλους; Πώς να βρω μια παρέα που να μπορούμε να κάνουμε 2 πράγματα μαζί;
~Τούφα.

Είσαι είκοσι χρονών. Πες στους γονείς σου ότι δεν θα πας στο εξοχικό και θα κάτσεις στην Αθήνα, και τελείωσε η υπόθεση.


Περιμένεις μήπως να σου το προτείνουν αυτοί; Δεν λειτουργεί έτσι η ζωή, εικοσάχρονη φίλη. Τίποτα δεν χαρίζεται. Για τα πάντα θα πρέπει να προσπαθήσεις. Ακόμα και για τα πιο αυτονόητα.


________________
6.

Γειά σου Α, μπα!

Σ' ευχαριστώ για όλες σου τις απαντήσεις.

Θυμάμαι που πριν καιρό είχες μιλήσει για το "What Alice Forgot", αν δεν κάνω λάθος, και είμαι περίεργη ποια βιβλία διάβασες τελευταία που σου άρεσαν και θα ήθελες να μας προτείνεις. Σωστά, ψάχνω για προτάσεις! Φιλιά!- otaku

Μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις!


Προτείνω τα


"the Girl Next Door", της Ruth Rendell. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ/αστυνομικό, πολύ κατάλληλο για το καλοκαίρι


"The Girl on the Train", της Paula Hawkins, στα χνάρια της Τζίλιαν Φλιν, που θα γίνει σίγουρα ταινία, οπότε διαβάστε το όσο προλαβαίνετε


'Η ένατη ζωή του Λουί Ντρα', της Λιζ Γένσεν, έχει μεταφραστεί από τον Κέδρο


Έχω κι άλλα, αν θέλετε, ρωτήστε.

________________
7.


Αγαπητή α, μπα.
Ξέρω οτι θα αργήσεις να απαντήσεις, αλλά νομίζω οτι έχω ερώτηση για σένα και τους αναγνώστες σου που δεν εχει απαντηθεί. Ο καινούριος μου συγκάτοικος μου είναι ο καινούριος μου κολλητός. Είναι χρυσό παιδί, εξαιρετικός χαρακτήρας, απ΄τα άτομα που αναρωτιέσαι αν έχουν κάποιο ελάττωμα. Ε, λοιπόν, τον ρώτησα. Και απάντησε: "Δεν ερωτεύομαι. Μια βασική διαφορά μας είναι οτι εσύ αφήνεσαι στις σχέσεις σου ενώ εγώ όχι."
Σε μια άλλη συζήτηση που είχαμε, μου εξήγησε ότι όλο το θέμα γυναίκες το έχει παραμελημένο. Τον τρομάζει να εκφράσει αυτό που θέλει, κλείνεται στον εαυτό του ή δε κάνει ποτέ κίνηση γιατι απ'ότι λέει, δε μπορεί να λειτουργήσει σεξουαλικά. Δε του άρεσε το 1ο του φιλί, δε του άρεσε το 1ο του σεξ (ούτε κι εμένα μου άρεσε) και έτσι αποφεύγει να κάνει κίνηση για να μην εκτεθεί και νομίσει η κοπέλα ότι δε τη θέλει. Ή σκέφτεται ότι δεν αξίζει σε καμία γυναίκα να περασει τέτοιο μαρτύριο, αρα ας βρεί την τύχη της με κάποιον άλλο. Είναι μόνος, αλλά δε το απολαμβάνει. Απ τη μια θα ήθελε να μπορούσε να κανει σεξ απ την άλλη λέει αφού έτσι είμαι δεν αλλάζει. Κι έτσι κάνει σεξ κατά μέσο όρο κάθε 10 χρόνια.
Ο λόγος που μου το είπε είναι γιατί κι εγώ μετά από μια ερωτική απογοήτευση, δεν είχα καμία διάθεση για σεξ για περίπου 9 μήνες. Κάποια στιγμή το ανέφερα σε ένα φίλο γιατρό, δε με πίστεψε, μετά φρίκαρε και τέλος μου σύστησε να πάω στο γυναικολόγο μου γιατί δεν είναι φυσιολογικό. Ήδη μιλούσα με την ψυχολόγο μου γι αυτό, αλλά ήταν (και είναι) κάτι πολύ καλά κρυμμένο απ' τους φίλους μου.
Ο φίλος μου όμως δε πιστεύει στην ψυχολογία, πιστεύει στον εγκέφαλο και τη χημεία του. Λέει ότι ο ψυχολόγος δε θα βοηθήσει σε τίποτα. Όμως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να καταλάβει τι είναι αυτό που του συμβαίνει και γιατί. Αν είναι όντως είναι έτσι όπως πιστεύει, ας συμφιλιωθεί με την κατάσταση. Ας σταματήσει να βασανίζεται.
Όμως, Α, μπα, μήπως κάνω λάθος και υπάρχουν άτομα που απλώς δεν ερωτεύονται; Που δε μπορούν να μοιραστούν σεξουαλική επιθυμία; Και απ την άλλη, γιατί είναι τόσο ταμπού η έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας; Μου κόστισε τόσο πολύ να το μοιραστώ με ένα φίλο, να παραδεχτώ ότι είναι πρόβλημα και να καταλάβω ότι υπάρχει λύση που στη δίνει ο γιατρός σου. Το γυρνάμε στο μυαλό μας και οι δυο και δε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί. Γιατί δεν είναι ταμπού να μιλάς για το σεξ ενώ είναι το να πείς ότι τα πράγματα δε πάνε καλά ή ότι δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε;- σπανακι

Ναι, φυσικά υπάρχουν άτομα που δεν θέλουν σεξ. Οι ασεξουαλικοί ποτέ τους δεν ήθελαν, και ξέρουν ότι ποτέ τους δεν θα θέλουν, και δεν κάθονται να σκάνε, απλώς απορούν με τους υπόλοιπους που δεν τους πιστεύουν.


Αλλά δε νομίζω ότι ο φίλος σου είναι ανάμεσά τους, ή τουλάχιστον, έτσι τον παρουσιάζεις εσύ. Για κάποιους η έλλειψη επιθυμίας είναι πρόβλημα. Μπορεί να είναι ψυχολογικό ή σωματικό ή παθολογικό θέμα, και ένας γιατρός/ψυχίατρος μπορεί να βοηθήσει. Ο φίλος σου τα έχει εντελώς μπερδεμένα στο κεφάλι του, και η θεωρία του μπάζει σαν σουρωτήρι για τα μακαρόνια. Δεν ξέρω ποιο είναι το θέμα, από πού ξεκινάει και πού φτάνει, και είναι και κουβάρι, και νομίζω ότι δεν λέει και τα μισά από αυτά που σκέφτεται.
Το μπέρδεμα συνεχίζεται και στη δική σου ερώτηση: καταλήγεις στη φράση «Το γυρνάμε στο μυαλό μας και οι δυο και δε μπορούμε να καταλάβουμε γιατί. Γιατί δεν είναι ταμπού να μιλάς για το σεξ ενώ είναι το να πεις ότι τα πράγματα δε πάνε καλά ή ότι δε λειτουργούν όπως θα έπρεπε;»


Αυτή είναι η ερώτηση;


Καταρχάς, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ ταμπού να μιλάς για το σεξ. Μιλάμε για φαντασιώσεις, για το ιδανικό σεξ, για τις εκατό νέες στάσεις, για την πορνογραφία, για συνευρέσεις που δεν έγιναν ποτέ, αλλά δημόσια, ακόμα και ιδιωτικά, κανείς δεν τολμάει να μιλήσει ειλικρινά για το σεξ. Για την ακρίβεια, κανείς δεν τολμάει να μιλήσει για την δύσκολη πλευρά του σεξ: για τη ματαίωση, για το κενό, για τις δυσλειτουργίες, για την πίεση που νιώθει κάποιος να κάνει πράγματα που δεν θέλει, για το ότι είναι ανταλλάξιμο είδος για τις γυναίκες, για τα προβλήματα ταυτότητας που δημιουργεί στα νεαρά κορίτσια και αγόρια. Μιλάμε για το θέμα σαν παιδιά που έχουν καταναλώσει πολλή ζάχαρη, επιπόλαια, σαν να μη μας νοιάζει, και μόνο για τις «επιτυχίες». Όλα αυτά, ακριβώς επειδή είναι ταμπού.


Δεν ξέρω αν απάντησα στην ερώτηση, αλλά το κερασάκι στην αλλοπρόσαλλη, χαώδη τούρτα είναι το «Ο φίλος μου όμως δε πιστεύει στην ψυχολογία, πιστεύει στον εγκέφαλο και τη χημεία του».


Τι νομίζει ότι είναι η ψυχολογία; Η μελέτη της ψυχής; Πιστεύει ότι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι αγνοούν τον εγκέφαλο και τη χημεία του, και ασχολούνται με μια θρησκευτική έννοια; Ή ότι ασχολούνται με την φιλολογική υπόσταση της λέξης; Εσύ, που πας και σε ψυχολόγο, δεν μπορούσες να του εξηγήσεις;


Συμφωνούμε στο ότι ο φίλος σου πρέπει να καταλάβει τι του συμβαίνει και γιατί. Βλέπω ότι αντιστέκεται και ότι δεν έχει καμία όρεξη να καταλάβει, και δε νομίζω ότι είναι επειδή δεν ξέρει τι κάνει ένας ψυχολόγος. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό.

16

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
#5 Πρώτη περίπτωση : οι γονείς είναι φυσιολογικοί άνθρωποι που θα δεχτούν έναν λόγο με επιχειρήματα. Τότε τους λες όσα έγραψες εδώ. Χωρίς φωνές αλλά και χωρίς παράπονα. Δεύτερη περίπτωση : οι γονείς δεν παίρνουν από λόγια. Τότε ο πλάγιος τρόπος είναι να βρεις μια δουλειά που θα επικαλείσαι για να μένεις τα Σαββατοκύριακα στην πόλη. Όχι ότι είναι εύκολο να βρεις δουλειά ή είναι καλό να λειτουργείς με πλάγιους τρόπους, αλλά το βασικό θέμα δεν είναι αν θα καταλάβουν.
Θα γράψω κι εγώ το δικό μου χάος για την 7 με μια προειδοποιηση για την αναγνώστρια. Εμένα με προβλημάτισε η αρχή του κειμένου και παρακαλώ αν μπορεί κάποιος αναγνώστης της α μπα να με βοηθήσει σε αυτό το θέμα θα είμαι υπόχρεη. Θα με τρόμαζε να μου έλεγε ο κολλητός πως δεν ερωτεύεται και πως δεν αφήνεται στις σχέσεις του. Αφού ερωτικές σχέσεις δεν έχει, πως αφήνεται στις φιλικές; Άσε που σε έχει βάλει στο κουτάκι ότι εσύ αφήνεσαι. Είμαι σχεδόν σίγουρη ότι εσύ μοιράζεσαι περισσότερα απ όσα μοιράζεται αυτός. Είναι αμοιβαία η σχέση ή όταν ζοριστεί θα σε απομακρύνει;Νιώθω ότι έχετε βρει ένα κοινό σημείο, προσπαθείς να του δείξεις ότι για το πρόβλημα του υπάρχει λύση και ιατρική αν θελει και ψυχολογική και πέφτεις σε πόρτα γιατί το ταμπού είναι ριζωμένο και στον ίδιο. Είναι αυτό που λέει η Λένα. Δε μιλάμε για την "σκοτεινή" πλευρά του σεξ. Είμαι σχεδόν βέβαιη πως αφού αυτό το άτομο κάνει σεξ σχεδόν ποτέ, όλοι του οι φίλοι υποθέτουν πως είναι γκει και πως απλώς δε το παραδέχεται. Αφού είναι τόσο καλός και χρυσός αποκλείεται να είναι μόνος. Άρα δεν είναι μονος και απλώς έχει κάπου κρυμμένη μια σχέση που δε θέλει να μοιραστεί γιατί δεν είναι έτοιμος να βγει από τη ντουλάπα. Και τώρα συνεχιζω το χάος μου. Και οι δύο έχετε πέσει "θυμα" του κοινωνικού σας κύκλου. Οι φίλοι και οι γονείς έχουν μια συγκεκριμένη ιδέα για σας. όταν δεν είναι τα πράγματα όπως φαίνονται υπάρχει άρνηση στον κύκλο σας να δουν το πρόβλημα και να σας στηρίξουν. Πάλι καλά που η συγγραφέας μοιράστηκε το πρόβλημα της και με ένα φίλο και με τους ειδικούς για ξεπεράσει το πρόβλημα της. Ελπίζω να μην είχε κάποια τραυματική εμπειρία η κοπέλα αλλά χαίρομαι που έψαξε να βρει τη λύση. Οι δυσλειτουργιες πρέπει να αντιμετωπίζονται φυσιολογικά. Ας σταματήσει να είναι ταμπού. Όσο παρατείνεις τη λύση, τόσο χρόνο από την απόλαυση σου χάνεις. Δεν είναι μπαμπούλες οι γιατροί, είναι εκεί για να βοηθήσουν τον ασθενή με τα μέσα που διαθέτουν.
"Tίποτα δεν χαρίζεται. Για τα πάντα θα πρέπει να προσπαθήσεις. Ακόμα και για τα πιο αυτονόητα", η φράση της ημέρας. Σωστή, πραγματική. Ειρωνικά, πολλά πράγματα στη ζωή μας χαρίζονται. Αλλά βέβαια, ως άνθρωποι εστιάζουμε σε αυτά που δεν έχουμε, και που θεωρούμε αυτονόητο ότι θα έπρεπε να είχαμε. Και αυτό, λάθος δεν είναι: αν δεν εστιάζαμε εκεί, πώς θα θέλαμε να τα αποκτήσουμε; πώς θα αναπτυσσόμασταν;Το πρόβλημα ξεκινάει όταν ξεκινάμε να κηνυγάμε "αυτονόητα", τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τον εαυτό μας και το τί πραγματικά θέλουμε, και τόση ωραία προσπάθεια, δυναμικό σκέψης, ικανότητα, γίνεται πέτρα μες στο νερό.Ευκαιρίας δοθείσης ,#3, αν πραγματικά ένιωθες για τον τύπο παραπάνω πράγματα από μία προβολή του ανικανοποίητου "τέλειος άνθρωπος" "επιλογή Νο1", τόσα χρόνια ξέρεις τί θα είχες κάνει; Θα του είχες μιλήσει. Αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, από απλή περιέργεια να ανακαλύψεις τί παραπάνω έχει αυτός ο άνθρωπος που τόσο σε συναρπάζει. Αλλά προτιμούσες να τον κρατάς στη θέση "απλησίαστο αντικείμενο του πόθου", διότι αυτός ήταν και είναι ο ρόλος που έχει στη ζωή σου. Και, ενώ πάλι, καμιά φορά και αυτό χρειάζεται για να καταλάβουμε εσωτερικά που βαδίζουμε, πρέπει επίσης να καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό είναι αποκλειστικά δικό σου, και δεν έχει καμία σχέση μαζί του ή με τις επιλογές του, πράγματα για τα οποία δε γνωρίζεις απολύτως τίποτα.Αντίθετης ευκαιρίας δοθείσης, #5, σε πολλές οικογένειες, (και στη δική μου αν ποτέ αξιωθώ να αποκτήσω), θεωρείται αυτονόητο ότι από ένα σημείο και μετά, ας πούμε ενδεικτικά μετά τα 12, το παιδί μπορεί να μείνει μόνο του σπίτι, αφού μπορεί να διαχειριστεί 5 βασικά πράγματα, να σεβαστεί 2-3 κανόνες, και να μη βάλει, ξερωγω, φωτιά στο σκύλο. Οπότε, από εκείνη την ηλικία και έπειτα, το να έρθει ή να μην έρθει μαζί μου στο εξοχικό το σουκού, αποτελεί δική του επιλογή. Πολλές άλλες οικογένειες, δε λειτουργούν έτσι, και θα πω την αμαρτία μου, κρίνω πως κακώς. Βλέπουν το παιδί σαν ένα ατύχημα που περιμένει να συμβεί, ή σαν ένα μονίμως απροστάτευτο πλάσμα, το οποίο πρέπει σόνει μου και ντε να ακολουθεί ό,τι κάνουν γιατί "να είναι μαζί η οικογένεια". Και τότε καλείται αυτό το πλάσμα, να σκούξει, να τσιρίξει, να επιχειρηματολογήσει (ανάλογα τί αρμόζει σε κάθε περιβάλλον, γιατί εκεί που όλοι σκούζουνε το επιχείρημα πάει χαμένο), και, να προσπαθήσει για το αυτονόητο: θέλω το σουκού να παίξω με τα άλλα παιδάκια. Δεν είμαστε όμως όλοι χαρακτήρες που μπορούμε να σταθούμε αποτελεσματικά απέναντι στους γονείς (μεγάλη έμφαση στο αποτελεσματικά), και ξαφνικά εσύ καλείσαι να κατακτήσεις κάτι, τώρα στα 20, που θεωρητικά θα έπρεπε να έχεις στα, να μην πω 12, να πω 17. + η πίκρα που έχεις μέσα σου από όλο αυτό. Και κοίτα, δε μας λες και δεν ξέρω γιατί και πως αυτή η κατάσταση χρόνισε, όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνεχίσει έτσι...
#1Επειδή αγαπητή μου φίλη έχω κάνει κ γω ψυχοθεραπεία για 1,5 χρόνο κ σταμάτησα λόγω ανυπέρβλητων οικονομικών θεμάτων, όμως σκοπεύω να ξαναπάω, σε προτρέπω να πάρεις κ μια δεύτερη γνώμη, αν έχεις αμφιβολίες!!Καλή επιτυχία!!
1) Οι ψυχολόγοι ακολουθούν διαφορετικές σχολές τρόπους προσέγγισης της θεραπείας. Πιθανόν να βλέπεις κάποιον που ακολουθεί μια προσέγγιση που δεν σε βοηθάει. Αν κάνεις την κλασική ψυχανάλυση και δεν είναι για σένα γιατί δεν ζητάς από την ψυχολόγο σου να σου προτείνει κάποια άλλη σχολή που πιθανόν να σου ταιριάζει περισσότερο και να σε παραπέμψει σε συνάδελφο;
#6 α μπα και σήμερα αλλά και χθες προχθές (δεν θυμάμαι ακριβώς), πρότεινες μόνο γυναίκες συγγραφείς, και νομίζω κα μια φορά παλιότερα που είχες προτείνει κανα δυο βιβλία ήταν πάλι από γυναίκες. α. είναι τελείως τυχαίο;β. σου αρέσουν περισσότερο για κάποιο λόγο οι γυναίκες συγγραφείς, το έχεις παρατηρήσει και διαλέγεις πιο εύκολα γυναίκες;γ. υπάρχει κάποια θεωρία πίσω από αυτό; τύπου φεμινιστικο, δεν τις εκδίδδουν εύκολα οι εκδοτικοί οίκοι και πρέπει να τις στηρίξουμε;δ. κάτι άλλο που δεν έχω σκεφτεί;#4 επίσης θα μου άρεσε να ακούσω και την άποψή σου για τους χορτοφάγους-φιλόζωους, τους κανονικούς ή τους ιμιτασιόνή ό,τι εσύ θεωρείς οτι είναι, και ποια τελος πάντων πιστεύεις εσύ ότι είναι η σωστή προσέγγιση σε αυτό το θέμα.(επειδή είναι αύγουστος αν θες το θέμα με τη χορτοφαγία, πιάστο και από σεπτέμβρη,δεν θέλω να σε κουράσω)
αν δεις τις 2 βασικές λίστες βιβλίων που έχει δημοσιεύσει, οι περισσότεροι συγγραφείς είναι άντρες... πωπωωωωωωωωω λες να είναι αντιφεμινίστρια; ωχ και τι θα κάνουμε τώρα;..
Tυχαίο είναι. Όπως λέει και ο/η Acina, σε άλλες λίστες μου οι άντρες είναι περισσότεροι. Υπάρχει μια πιθανότητα να είναι λόγω του αλγόριθμου της amazon. Διαβάζω όλα τα βιβλία στο kindle, που μεταξύ άλλων μου προτείνει τι άλλο να διαβάσω βασιζόμενο σε τι έχω αγοράσει. Ίσως μέσα στις παραμέτρους να είναι και το φύλο του συγγραφέα. Μάλλον όμως είναι κυρίως τυχαίο, γιατί ψάχνω νέα βιβλία και από άλλες τρεις πηγές.
# 3 Σοβαρά τώρα; "Εγώ θέλω να είμαι η τέλεια από όλες τις απόψεις για αυτόν που θα με διαλέξει να κάνει οικογένεια".Και συγγνώμη δηλαδή, εσύ θα περιμένεις απλώς να σε επιλέξουν;
#4γιατι μιλας στον β ενικο για κατι που συμβαινει σε σενα?εγω δεν εχω τετοιες φιλες κι αν την γνωριζα τυχαια, θα γελουσα με τετοια σχολια.μηπως να αλλαξεις παρεες?
#2Εγωισμός φίλη μου. Εγωισμός. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δεχθείς την ήττα σου και να αποχωρήσεις με αξιοπρέπεια. Και το Εγώ σου κάποια στιγμή θα επουλωθεί. Δεν πειράζει να δέχεται και κανένα πλήγμα πού και πού, αλλιώς γινόμαστε αλαζόνες και υπερόπτες (και βλέπουμε τους άλλους σαν χαλάκια για να σκουπίζουμε τα πόδια μας που έλεγε και η χθεσινή).
#3κατ αρχας ειναι εξαιρετικα προβληματικο απο μονο του το οτι επι τοσα χρονια (εχασα το μετρημα), ησουν στο περιμενε για εναν ανδρα που δεν σου εδινε πραγματικα την παραμικρη αφορμη, περα απο τυπικες χαιρετουρες. κι επειτα, ποιος σου ειπε οτι ο ανθρωπος εχει τα δικα σου κριτηρια και την δικη σου "ματια", για τις γυναικες της ζωης του??εκτος του οτι δεν σε αφορα, ακομα και σε επιπεδο κουτσομπολιου να το συζητησουμε, μπορει καλλιστα την "γηινη" γυναικα του να την ποθει απο ολες τις πλευρες, εξωτερικες και εσωτερικες. και οι μικροαστικες αντιληψεις περι του "διασκεδαζει με τα κακα κοριτσια και παντρευεται τα καλα (αλλα "γηινα")", να ειναι μονο στο δικο σου μυαλο, οπως και η συγκριση σου μαζι της.κι απο που σου προεκυψε οτι ειναι "η επιλογη 2"??? ειναι η επιλογη ΤΟΥ, για την ζωη ΤΟΥ τωρα, συμφωνα με τα γουστα ΤΟΥ.πως σκεφτεσαι οτι ολα τα παραπανω μπορεις να τα υποθεσεις η να τα αποφασισεις εσυ για καποιον αλλον, κανεις δεν καταλαβε...το οτι εσυ βρισκεις να μοιαζετε, επισης δεν σημαινει οτι το βρισκει κι αυτος, ουτε οτι ειναι αντικειμενικο καν.γενικως, παρτο αλλιως, ειναι εντελως λαθος ολο το σκεπτικο σου αλλα κι ολλη η ενασχοληση σου με τον τυπο και την ζωη του.απλα δεν γουσταρε εσενα.ποιες αλλες και με ποια κριτηρια, δεν σε αφορα.
Πιθανότατα δεν αποτελεί απάντηση στο ερώτημα #7 το σχόλιό μου, αλλά έχοντας την αίσθηση ότι έχουν τεθεί και στο παρελθόν παρόμοια (επιμέρους) ερωτήματα, η σκέψη μου είναι η εξής:Τα αρχέγονα, όχι τα μεταγεννέστερα κοινωνικά επιβεβλημένα ταμπού, έχουν τις ρίζες τους στον εύλογο αγώνα του είδους για επιβίωση (άρα και διαιώνιση). Είναι συντριπτικά περισσότεροι όσοι ασχολούνται με το σεξ από όσους δεν ενδιαφέρονται γι΄αυτό, για λόγους γονιδιακούς: οι μακρινοί συγγενείς που δεν είχαν ορμές, δεν αφήναν και απογόνους - άρα δεν συνέβαλαν και στην αριθμητική ενδυνάμωση του χωριού/της φυλής, που χρειαζόταν κυνηγούς, τροφοσυλλέκτες, πολεμιστές (τσουπ, να το το ταμπού). Είμαστε γεμάτοι cookies από τα χαρακτηριστικά των προγόνων μας!Τώρα πλέον, έχοντας τιγκάρει τον πλανήτη ως είδος, επιτέλους μπορούμε να χαλαρώσουμε και να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητα.
#2ο κοινος φιλος ο χοτμειλς, υποθετω ειναι ο λογαριασμος του φιλου της στο χοτμειλ, τον οποιο χακερεψε και βρηκε τα πτωματα...οπως το βλεπω εγω, εχεις ορισμενα προβληματα..κατ αρχας, οποιος ψαχνει, μπορει να βρει.αν πηρες την αποφαση να προχωρησεις στην χμμ περιεργη αυτη πραξη, επρεπε να ειχες πριν ακομα ξεκινησεις αποφασισει τι θα κανεις τα πιθανα ευρηματα.οχι τιποτε αλλο, αλλα αν δεν το κανεις, εσυ την πληρωνεις παλι και κανεις αλλος.επισης, ειχες ηδη προβληματα και πριν βρεις το πτωμα. μας λες οτι δεν περνουσες καλα, φθειροσουν, αλλα δεν εφευγες.αρα, εισαι εξαρτημενη απο εναν ανθρωπο που σου κανει κακο.τωρα επιβεβαιωσες και μια απιστια, που ειναι ακομα περισσοτερο κακο.αν δεν παιρνεις εσυ τις αποφασεις σου για ολα αυτα, οι αλλοι τι μπορουν να σου κανουν?να βγει κανενας νομος να απαγορευει τον μαζοχισμο?