Η Άννα Βίσση προχτές. Για γέλια και για κλάματα.

Η Άννα Βίσση προχτές. Για γέλια και για κλάματα. Facebook Twitter
50

Στο This.Is.Greece είδα πριν λίγο αυτή τη φωτογραφία. 

Είναι απ' το κέντρο που τραγουδά η Βίσση. 

Μου θύμησε παλιότερα ποστ που είχα κάνει με τους λουλουδοπόλεμους καθώς η χώρα βυθιζόταν στην ύφεση.

Θεωρώ αυτές τις εικόνες προκλητικές. Ας ξεκαθαρίσω όμως δύο πράγματα:

1) Όχι στον λαϊκισμό. 

Δέχομαι ότι το να κατηγορεί κανείς αυτούς που έχουν λεφτά είναι φτηνό. Όπως και το ότι τα ξοδεύουν έτσι απερίσκεπτα και μεθυσμένα. Είναι δικαίωμά τους!

2) Όχι και στον ελιτισμό.

Η ενόχλησή μου με την εικόνα δεν έχει και τόση σχέση με τα ίδια τα μπουζούκια αλλά με τη νοοτροπία.

Θέλω να πω, αν είχαμε εικόνες απ' το Μέγαρο Μουσικής, όπου στο πλαίσιο μιας σούπερ ποιοτικής όπερας οι θεατές έραιναν με χαβιάρι τους τενόρους και πετούσαν 100ευρα στον αέρα, πάλι θα ήταν εξωφρενικό. 

Το θέμα, στα μάτια μου τουλάχιστον, δεν είναι τελικά το αν υπάρχουν ξέγνοιαστοι πλούσιοι, ούτε το ότι η βραδιά τους στη Βίσση ή στο Ρέμο απέχει απ' την "ευγενέστερη" κουλτούρα που θα προτιμούσα να τους δω. 

Το ξέρω ότι δεν έχω δικαίωμα να τους κρίνω, αλλά στεναχωριέμαι όταν σκέφτομαι πως κάποια απ' τα χρήματα για το κάθε πανεράκι θα μπορούσαν να είχαν πάει αλλού, σε ανθρώπους ή φορείς που τα χρειάζονται στ' αλήθεια. 

Προχτές έλαβα δύο sms απ' την φίλη μου τη Μαρία - που είναι υπέροχος άνθρωπος.

Το πρώτο:

"Μόλις έδωσα μια μερίδα γύρο και νερό από το [γυράδικο] Plaza σε ένα γατάκι πεινασμένο που είδα στη στάση. Έχασα το λεωφορείο μου για την δουλειά και νιώθω υπέροχα!!! Δεν κλαίει πια."

Και το δεύτερο, δέκα λεπτά αργότερα:

"Και τώρα νιώθω σκουπίδι, γιατί είμαι στο ταξί προς τη δουλειά, και μόλις είδα έναν άστεγο σε εμβρυική στάση - κι ένα χαρτονάκι που γράφει ΠΕΙΝΑΩ. Ναι, θα του δώσω (που το κάνω συχνά) αλλά σε πόσους μπορώ να δώσω; Σε έπρηξα, σόρι. Φιλιά."

Και εγώ απλώς σκέφτηκα, τι άδικη που είναι η ζωή.

Και πόσο θα ήθελα η Μαρία να ήταν αυτή με τα άπειρα λεφτά που δεν θα ήξερε τι να τα πρωτοκάνει - κι όχι μόνο αυτοί απ' τα πρώτα τραπέζια πίστα της Βίσση...

50

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

14 σχόλια
Δεν μπορω να καταλαβω... Πως γινεται απ τη μια πλευρα "καποιοι" να ειναι εναντιον του lifestyle που τους πασαραν "περιοδικα και εκδοτες", και απ την αλλη πλευρα να ξοδευουν -στην κυριολεξια- χιλιαδες ευρω πετοντας τα στα σκουπιδια, με την μορφη γαρδενιων σε φελιζολ; Το παραπανω δεν ειναι lifestyle; ή μηπως ειναι -κι αυτο!- αρχαια Ελληνικη παραδοση, και καποιοι απο εμας το αγνοουσαμε παντελως;;; Δυστυχως συντομα η γενικη κατασταση θα γινει ακομα χειροτερη, και θα υποφερει παρα πολυς κοσμος ο οποιος δεν εχει φταιξει σε τιποτα απολυτως... Σεβομαι την αποψη αυτων που λενε οτι δεν εχουν το δικαιωμα να κρινουν το πως καποιος ξοδευει τα χρηματα του, εγω ομως πιστευω οτι πολλα απο τα πεταμενα χρηματα σε μορφη γαρδενιων σερβιρισμενες σε φελιζολ, προερχονται απο φοροδιαφυγη... εκτος και εαν κανω λαθος, και ολοι οι φτωχοι πλην τιμιοι αποφασισαν να στερησουν τα παιδια τους απο το καθημερινο φαγητο και την καθημερινη θερμανση, και να πανε να πεταξουν χιλιαδες ευρω στα ποδια της καθε Βισσης για να ξεχασουν το νταλκα τους... (?!) Φοβερα ανατριχιαστικο το να βλεπει κανεις στην πραξη, και μαλιστα σερβιρισμενο σε φελιζολ (!), το οτι καποιοι "ΕΛΛΗΝΕΣ" στην κυριολεξια δεν δινουν δεκαρακι για το αν καποιοι αλλοι Ελληνες δεν εχουν φαγητο στο τραπεζι καθε μερα...
Παιδιά ας μου εξηγήσει κάποιος αυτό με τα γαρύφαλα στα μπουζούκια τι ακριβώς είναι γιατί δεν βγάζω νόημα πως κάποιος κάνει κέφι έτσι! Δεν κάνω πλάκα, στο εξωτερικό μένω και δεν έχω επαφή!
Ειναι εκφραση τριτοκοσμικου κιτς, το οποιο καποιοι ως μπαμπουινοι αναπαραγουν επειδη θεωρουν οτι ετσι πουλανε καλυτερα μουρη στην παρεα & στην γκομενα. Η αποθεωση του βλαχομπαροκ και η επιδειξη παντελους ελλειψης οποιασδηποτε κουλτουρας. Και μετα αναρωτιωμαστε γιατι εχουμε φτασει εκει οπου εχουμε φτασει.
-Οικονομικη αναγκη υπηρχε διπλα μας (σε γειτονικες ή οχι τοσο μακρυνες χωρες) και οταν η Ελλαδα δεν ηταν σε κριση αλλα δεν ειδα κανενα να διαμαρτυρεται τοτε ουτε να βαζει το χερι στην τσεπη. Οσοι τοτε λοιπον δεν εβγαζαν τσιμουδια και τον τελευταιο καιρο επαναστατουν ειναι υποκριτες. Τσεγκεβαροσυνη σαν τις εποχικες αλλεργιες και μετα τους περναει.-Αφηστε τον κοσμο να κανει οτι θελει, οπου θελει και οπως θελει. Οι εποχες ειναι δυσκολες για αλλους ψυχολογικα, για αλλους οικονομικα ή και τα δυο και εχει αναγκη ο καθενας να ξεφυγει. Το πως και γιατι δεν μας αφορα απο την στιγμη που τα χρηματα αυτα ειναι νομιμα και δηλωμενα.Βιωνουμε τον καρκινο του φασισμου σε ολους τους τομεις-οχι και στο πως θα τα ξοδεψουμε.-Και τελος η Εθνικη σχιζοφρενεια αγαπητε μου ειναι οτι αυτοι που κραζουν και αγανακτουν (με απλα μαθηματικα-να μαντεψω το 70% το λιγοτερο;) εχει ψηφισει μια φορα τουλαχιστον ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Οποτε δεν ειναι το πανερι, ουτε το μπουζουκι ουτε η Βισση και ο Ρεμος που μας εφεραν εδω που ειμαστε-ENOUGH said.
Κι όμως, εγώ θυμάμαι ότι στις καλές εποχές, μαζεύαμε στα σχολεία τρόφιμα και φάρμακα και τα στέλναμε σε οργανώσεις για την Αφρική ή για χώρες που είχαν πόλεμο, πάντα η Ελλάδα είχε πολύ δυναμικές πορείες και διαμαρτυρίες για την Παλεστίνη, τη Σερβία, τον Περσικό Κόλπο, υπήρχε (και υπάρχει έστω κ μειωμένη πια) στήριξη στη Unicef, στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα κλπ. Και τότε έδινες και πιο εύκολα (σχεδόν πάντα) χρήματα και σε αυτόν που θα ζητούσε στο δρόμο γιατί ήταν λιγότεροι και απλά μπορούσες. Τώρα δε σε παίρνει. Και υπάρχουν και πολύ σοβαρές οργανώσεις για τους άστεγους, τους ψυχικά ασθενείς και γενικά αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας. Πιστεύω είναι στην κουλτούρα μας να νοιαζόμαστε και για τον δίπλα. Το γεγονός ότι βιώνουμε πλέον και οι ίδιοι έναν οικονομικό πόλεμο, μας έχει αναγκάσει να κοιτάξουμε πιο πολύ προς τα μέσα και να γίνουμε όντως πιο ευαίσθητοι. Και ναι, είναι καλό που ωριμάζουμε σαν κοινωνία. Κάποια πράγματα για να τα συνειδητοποιήσεις πρέπει να τα ζήσεις ο ίδιος, τι να κάνουμε. Εσύ γεννήθηκες φορώντας μπλούζα Τσε Γκεβάρα και από βρέφος είχες ανησυχίες για τη φτώχεια; Μεγαλώνοντας (και το άτομο αλλά και η κοινωνία) συνειδητοποιείς πράγματα και αυτό είναι προσωπική ευθύνη του καθενός πρώτα απ'όλα. Εγώ δε βλέπω αυτή την ισοπεδωτική αδιαφορία που περιγράφεις και δεν την έζησα ποτέ. Δεν έχω ανάγκη να αυτομαστιγωθώ για τα λάθη άλλων και λίγων.
Προσπερνώντας (κι εγώ όπως ο wishes_breed_not) συνειδητά το περιεχόμενο του άρθρου σας με το οποίο συμφωνώ και αποφεύγοντας να σχολιάσω επ' αυτού, θα επισημάνω απλώς ότι αυτή η πρόταση:"Καταδικάζοντας και χλευάζοντας όσους καίνε τα λεφτά τους στα μπουζούκια δεν έχει και τόση σχέση με τα ίδια τα μπουζούκια αλλά με τη νοοτροπία."στα ελληνικά από συντακτική άποψη δεν είναι σωστή. Μια ενεργητική μετοχή δεν μπορεί να είναι υποκείμενο ρήματος. Στα αγγλικά η μετοχή και το απαρέμφατο είναι ο ίδιος τύπος, στα ελληνικά όμως άλλο είναι το "καταδικάζοντας" και άλλο το "το να καταδικάζεις" ή "το καταδικάζειν" επί το αρχαιότερον.. Φιλικά πάντα :)
Ακόμα και να δώσεις φαγητό στον φτωχό όμως το πρόβλημα δε λύνεται, αλλά μάλλον συντηρείται. Το ξέρω πως γίνομαι κοινότυπος (και σίγουρα αντιδραστικός), αλλά θα έπρεπε αντί να κοιτάμε το γατάκι και τον άστεγο και να λέμε "αχ τι κρίμα πεινάνε", να σκεφτόμαστε ότι σε μερικά χρόνια μπορεί να βρισκόμαστε εμείς στη θέση τους ή τα παιδιά μας. Ίσως τότε να καταλάβουμε πως τίποτα δεν είναι εξασφαλισμένο αν δεν αγωνιστείς γι' αυτό με νύχια και με δόντια. Τι θα κάνεις για να αλλάξεις την κατάσταση; Θα ταΐζεις γατάκια και θα ευγνωμονείς τον Θεό που έχεις δουλειά και βγάζεις 600-700 ευρώ το μήνα, συγκρίνοντας τον εαυτό σου με τον μέσο φίλο σου που τον απέλυσαν και είναι άνεργος; Όσον αφορά την Βίσση και τον Ρέμο. Δεν καταλαβαίνω γιατί εκπλήσσεστε όλοι εσείς και θορυβείστε τόσο, λες και μου ήρθατε όλοι από τη Σουηδία. Όλα αυτά τα χρόνια οι Πασοκονεοδημοκράτες από το πανεπιστήμιο ακόμα που χάλαγαν τα ασπρόμαυρα λεφτά των γονιών τους; Για να μη μιλήσω για πενταήμερες εκδρομές επαρχιακών σχολείων, με απαραίτητη την επίσκεψη σε κάποιο σκυλάδικο (επίσημα ονομάζεται εκπαιδευτική εκδρομή). Απόδεχτείτε το ΔΕ ζείτε στο Βερολίνο/Λονδίνο, αυτή δυστυχώς είναι η (υπο)κουλτούρα του μέσου Έλληνα τα τελευταία 20κάτι χρόνια. Παλιότερα δε ζούσα για να θυμάμαι...
Τα ιδια γινοταν και παλιοτερα... Θυμαμαι πριν δεκαετιες οταν ειχα αρχισει την στρατιωτικη μου θητεια στα Ιωαννινα. Απεναντι απο το στρατοπεδο ηταν ενα "σκυλαδικο" (δεν θυμαμαι το ονομα του) και τα πρωϊνα βλεπαμε να καθαριζουν το "μαγαζι" και να βγαζουν, ιδιως τα Σαββατοκυριακα, στην κυριολεξια ολοκληρα βουνα απο σπασμενα πιατα... οχι μια, αλλα δυο νταλικες να μεταφερουν βουνα απο πιατα... ηταν κατι το απιστευτο...
συγνωμη αλλα αυτο το ξεφτυλικι με τα λουλουδια στα μπουζουκια ειναι απλα ΒΙΑ...βια...βια...και συνεχιζεται η κοινωνια και η ιδια η αξιοπρεπεια να βιαζεται ασταματητα....ΒΙΑ...και σε αυτο τον βιασμο συμμετεχουν και οι ιδιοι οι καλλιτεχνες...ΒΙΑ...νοιωθω το λιγοτερο οργη και ΛΥΠΗ για τουτον τον ΑΝΙΣΟ κοσμο!!!
Κάποτε είχα πάει στην Ιταλία καλεσμένος από μια φίλη. Ο αδερφός της δούλευε στη Benetton σαν απλός εργάτης. Όταν του ανέφερα πως οι πόλεις της Ιταλίας είναι πανέμορφες και τον ζηλεύω που ζει εκεί, μου απάντησε ότι θα τις έδινε όλες αρκεί να υπήρχε στην Ιταλία κάτι που έχουμε στην Ελλάδα. Ξέρεις τι ήταν αυτό Άρη; Ο Παρθενώνας. Αυτό ζήλευε ο ιταλός εργάτης. Πες μου τώρα αν ο αντίστοιχος έλληνας δημόσιος υπάλληλος (γιατί εργάτες σπανίζουν εδώ) πάει στην Ιταλία τι θα ζηλέψει; Τη Γιουβέντους, τη Μίλαν ή τις Φεράρι; Άντε τα φτηνά Benetton, αλλά αποκλείεται να ζηλέψει τη Σκάλα του Μιλάνου. Τότε συνειδητοποίησα πόσο πίσω ήμαστε σε κουλτούρα από τους ευρωπαίους. Όχι σε εκπαίδευση, καθώς από πτυχιούχους ΑΕΙ να φαν κι οι κότες, αλλά σε κουλτούρα. Έλλειψη παιδείας Άρη, αυτό μου δείχνουν εμένα οι στίβες τα γαρύφαλλα στα πόδια της Βίσση. Δεν είναι τυχαίο ότι στην όπερα δεν ραίνει κανείς με χαβιάρι τους τενόρους όπως λες, αλλά απλά χειροκροτούν. Όσο κι αν ακούγεται ελιτίστικο η διαφορά μεταξύ του μέσου θεατή στην όπερα από τον μέσο μπουζουκογλεντζέ είναι μια βιβλιοθήκη γεμάτη βιβλία...
Σκέφτομαι ότι όλοι αυτοί πετάνε την ψήφο τους όπως πετάνε τα πλαστικά κουτιά με τα ψόφια γαρύφαλλα. Αυτή η αναδυόμενη μαυροφορεμένη φιγούρα μέσα από τον σκουπιδοσωρό θυμίζει κάτι σαν σκηνή από έργο του Μπέκετ. Και είναι η νοσηρή επιτομή της χρεοκοπημένης μας αθλιότητας.
Σε αυτήν τη χώρα όποιος λέει κακή κουβέντα για τους πλούσιους είναι είτε παλιοκομμούνι είτε παλιοτεμπέλαρος που βγάζει φτήνια, μιζέρια και φθόνο γιατί ο ίδιος ΠΡΟΦΑΝΩΣ! δε δούλεψε αρκετά για ν' αποκτήσει όσα και οι πλούσιοι!Γιατί, επίσης ΠΡΟΦΑΝΩΣ, ζούμε σε άλλη χώρα με αυτούς που πιστεύουν ότι όποιος τα 'χει καλώς κάνει και τα 'χει. ΔΕ ζούμε στη χώρα που οι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες είναι οι μεγαλύτερες βιομηχανίες-πολυεθνικές-ναυτιλιακές, οι πλουσιότεροι ΔΕΝ είναι οι γνωστοί-άγνωστοι καγιενάτοι-μυκονάτοι-σκαφάτοι μιζαδόροι-συμφωνίες κάτω απ' το τραπέζι-αυθαίρετοι-βατοπαιδοβούβαλοι και πάσης φύσεως εμπΌροι.... όόόόόχι!!!!!, ιδέα δική μου είναι και όλων όσων δε μας αρέσει ό,τι βιώνουμε και ό,τι βλέπουμε γύρω μας σήμερα. Ναιιιι ναιιιι ναιιιι ναιιιι... όόόόόλοι αυτοί είναι λαμπροί επιστήμονες, μεροκαματιάρηδες που πετραδάκι πετραδάκι και από το μηδέν έστησαν επιχειρηματικά μεγαθήρια, αριστούχοι μαθητές που σπούδασαν με υποτροφίες στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου και πατένταραν καινοτομικά προϊόντα και έτσι χέστηκαν στο τΆλαρο. Κι όόόλα τα λοιπά ενάρετα. Κανείς να μη χαρεί σταλιά που τυχόν έχει στερήσει από άλλους, ευρώ που να το έχει βγάλει με εκδούλευση και εκβιασμό, χαρά που να την έχει μονοπωλήσει αυτός και το συνάφι του!Και αν ένας στους εκατό είναι ο τίμιος και ο καλός..., πάλι δε με αφορά. Γιατί δεν απευθύνεται σε αυτόν η κριτική μου. Ούτε προσπαθώ να πω ότι όποιος τα 'χει θα πρέπει να πέφτει για ύπνο με τις χίλιες δυο τύψεις κάθε βράδυ (ναι, σιγά που θα κάτσει να σκάσει...). Αλλά, εντάξει, μην τρελαθούμε κιόλας! Στη χώρα της βλαχογκλαμουριάς, του αμετροεπούς σόου-οφ και της απέραντης αναξιοκρατίας... γιατί σώνει και ντε πρέπει να βλέπεις το άσπρο μαύρο;; Μην και πεις κακή κουβέντα για κάποιον και γίνεις κατίνα;; Καμ όν!, δηλαδή... Μισή ντροπή δική τους μισή δική μας!Και, εν πάση περιπτώσει..., μια χαρά υπάρχουν και καρακονομημένα άτομα που ποτέ δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη ούτε να επιδείξουν το πόσο τυχεροί στάθηκαν στη ζωή τους ούτε να προκαλέσουν και κανείς δεν έχει να τους προσάψει και τίποτα.Αν ήταν το βιολί πουλί...
Προσπερνώντας συνειδητά το περιεχόμενο του άρθρου σας με το οποίο συμφωνώ και αποφεύγοντας να σχολιάσω επι αυτού,θα ρωτήσω μόνο αυτό, προφανώς με μια ελαφριά διάθεση: Η φίλη σας η Μαρία είναι ελεύθερη? Φίλες έχει αν εκείνη δεν είναι? Ευχαριστώ :)
http://www.spiegel.de/international/europe/the-crisis-has-yet-to-hit-the-wealthiest-greeks-a-866693.html ( Το δικό σας γιατί το κατεβάσατε ; ). Δε σε παραπέμπω σε όλο το άρθρο. Μόνο στο " Ο κόσμος είναι κακός και μας ζηλεύει " του Λέοντος . . .