Aπλοί, δικοί μας άνθρωποι. Από τον Χρήστο Χωμενίδη

Aπλοί, δικοί μας άνθρωποι. Από τον Χρήστο Χωμενίδη Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Ατελιέ/ LiFO
21

 

«... Ο κάθε αποτυχημένος Νταλάρας και Κιμούλης, αυτοί οι κοπρίτες που θεωρούσαν ότι είναι μουσικοί, συνθέτες, άνθρωποι των γραμμάτων και της τέχνης και εμείς είμαστε οι εργάτες, τα κορόιδα, οι απλοί άνθρωποι...Αυτή την Ελλάδα δημιούργησαν όλοι αυτοί. Εμείς θα την αλλάξουμε λοιπόν!»


Τάδε έφη μετά τον θρίαμβό του ο νέος Δήμαρχος Βόλου, κύριος Αχιλλέας Μπέος. Αλλά και πριν από τις εκλογές να τα είχε πει, πολύ αμφιβάλλω εάν θα έχανε περισσότερες από μια χούφτα ψήφους.


Όποιες ενστάσεις κι αντιρρήσεις και αν έχει κανείς απέναντι στον Γιώργο Νταλάρα, δεν είναι δυνατόν να του αμφισβητήσει ότι πρόκειται για τον πιο δουλευταρά, τον πιο τελειομανή Έλληνα τραγουδιστή των τελευταίων δεκαετιών. Για τον τραγουδιστή με το ευρύτερο και αξιολογότερο ίσως ρεπερτόριο.


Ακόμα και αν κάποιος δεν χωνεύει καθόλου τον Γιώργο Κιμούλη, πώς να αρνηθεί το ταλέντο του, το σκηνικό του χάρισμα, που τον τοποθετεί στην ίδια σφαίρα με τους κλασσικούς ηθοποιούς, που τον καθιστά μέγεθος συγκρίσιμο με τον Δημήτρη Χορν, με τον Αλέξη Μινωτή; Όχι απαραίτητα ισάξιο –προσέξτε- αλλά πάντως συγκρίσιμο.


Και βέβαια ούτε ο Νταλάρας ούτε ο Κιμούλης εξάρτησαν την καριέρα τους απ'τις κομματικές τους διασυνδέσεις κι από τις επιχορηγήσεις του Υπουργείου Πολιτισμού. Θυμηθείτε τα ασφυχτικά γεμάτα στάδια, τα θέατρα όπου δεν έπεφτε καρφίτσα.
Έως την χρεοκοπία του 2010 και τον Αρμαγεδώνα των μνημονίων που ακολούθησε, ο οποιοσδήποτε εκφραζόταν με το ήθος και με το ύφος του κυρίου Μπέου, θα παραδιδόταν ακαριαία στη δημόσια χλεύη.


Διότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια τζιμυπανούσια κατεδαφιστική σάτιρα. Δεν αντιμετωπίζουμε καν ένα φαινόμενο παρόμοιο με της εφημερίδας «Αυριανής» των 80ς, που κατακεραύνωνε τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Αλέξανδρο Ιόλα ως διαφθορείς δήθεν της νεολαίας. (Το αντίστοιχο είχε υποστεί –τηρουμένων των αναλογιών- ο Σωκράτης: Πρώτα τον έκανε ρεντίκολο ο Αριστοφάνης στις κωμωδίες του και έπειτα τον καταδίκασε νομότυπα σε θάνατο ο αθηναϊκός λαϊκισμός της εποχής.)


Οι φράσεις του κυρίου Μπέου εκφράζουν γνήσιο, απερίφραστο, θανατηφόρο μίσος. Ο Νταλάρας, ο Κιμούλης και ένα μάτσο καλλιτέχνες και διανοοούμενοι του ιδίου φηράματος κατέστρεψαν –κατά τη γνώμη του- την Ελλάδα. Ο ίδιος και οι περί αυτόν θα την ξαναφτιάξουν.


Οι δικαστικές εμπλοκές του κυρίου Μπέου, ο βίος και η πολιτεία του, θα μπορούσαν να φέρουν στον νου τον εμβληματικό Ντον Κορλεόνε, τον οποίον σκηνοθέτησε ο Φράνσις Φορντ Κόπολα αφού τον είχε επινοήσει –βασιζόμενος σε αληθινές μορφές Ντον της Μαφίας- ο συγγραφέας Μάριο Πούτσο.


Όμως όχι. Ο κύριος Μπέος δεν είναι ήρωας του Πούτσο. Διότι ο εμβληματικός «Νονός» -ενσαρκωμένος απ'τον Μάρλον Μπράντο- είχε ως προστατευόμενο του τραγουδιστή μια κινηματογραφική εκδοχή του μέγιστου Φρανκ Σινάτρα. Περιπτώσεις σαν του Παντελή Παντελίδη ή της Πάολας ο «Νονός» δεν θα καταδεχόταν ούτε καν να τις ακούσει. Ζήτημα καλού γούστου.


Ο λόγος του κυρίου Μπέου δεν θυμίζει Μαφία. Περισσότερο παραπέμπει στη φράση «όποτε ακούω για κουλτούρα, απασφαλίζω το όπλο μου». Μια φράση που εσφαλμένα αποδίδεται πότε στον Γκέμπελς και πότε στον Γκαίρινγκ ενώ την έχει γράψει ο Χανς Γιόστ, θεατρικός εκφραστής του ναζισμού, σε ένα έργο το οποίο ανέβηκε πανηγυρικά στο Βερολίνο του 1933 για τα τεσσερακοστά τέταρτα γενέθλια του Χίτλερ.

Ο λόγος του Αχιλλέα Μπέου αντικατοπτρίζει το αίσθημα των απλών –δήθεν- ανθρώπων που ανέκαθεν εχθρεύονταν ό,τι τους υπερέβαινε. Που ανέκαθεν σιχαίνονταν ό,τι τους προκαλούσε να ξανασκεφτούν.


Τις παραδεδομένες, «ιερές» αξίες τους, την καλορυθμισμένη τους καθημερινότητα, τον αδιαμφισβήτητο ανδρισμό, την όλο νάζια και τερτίπια –καταπιεσμένη στην ουσία- θηλυκότητα τους. Των ανθρώπων που μπορεί να στιβάζονταν στα μπουζούκια, να ξεπάτωναν τα ουίσκια, να έστρωναν την πίστα με γαρύφαλλα αλλά ποτέ δεν άνοιξαν τα αυτιά τους για να ακούσουν έναν στίχο του Άκη Πάνου: «...Η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω...» Εκείνων στους οποίους ο Τσέχωφ σε όλα του τα έργα, σε όλο του το έργο, έλεγε: «Πάρτε το χαμπάρι, ζείτε χάλια. Και όχι επειδή δεν έχετε λεφτά.»


Οι άνθρωποι αυτοί –τις καλές ημέρες- κοιτάζονταν με απίθανο ναρκισισμό στο καθρεφτάκι του καινούργιου τους αυτοκινήτου και μάρσαραν στις λεωφόρους του μέλλοντος. Ανάμεσα σε γυάλινα κτήρια, γιγαντοαφίσες με ημίγυμνα μοντέλα που διαφήμιζαν κινητά, στάσεις λεωφορείων αποκλειστικά για μετανάστες και αγάλματα της εθνικής συμφιλίωσης.


Και μόλις γύρισε ο τροχός, οι άνθρωποι αυτοί αγανάκτησαν. Και έστησαν κρεμάλες στην Πλατεία Συντάγματος και εντάχθηκαν στο κίνημα του «Ψόφα!» που έχει άλλοτε αριστερό, «επαναστατικό», κι άλλοτε δεξιό, «εθνικιστικό», βερνίκι.


Κι άμα περάσει κάποτε η κρίση, θα ξαναπέσουν με τα μούτρα στα "Big Brother" και στα πρωινάδικα, θα πλένουν κάθε Σάββατο το αμάξι τους, θα φοράνε κοστούμια ξεχνώντας να βγάλουν τις ετικέτες, θα διασκεδάζουν την ερωτική ανία τους διαβάζοντας κουτσομπολιά για έρωτες «επωνύμων».


Οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιούσαν πάντοτε, αδίστακτα, όλες τις κυβερνήσεις. Χουντικοί επί Χούντας, Εθνικόφρονες επί Δεξιάς, Σοσιαλιστές επί Πασόκ, δεν θέλει δα και σκέψη τι ψηφίζουν σήμερα. Και είναι ταυτόχρονα τόσο συμπαθητικοί, τόσο δικοί μας αυτοί οι άνθρωποι... Ο εξάδελφος που υπηρετεί οπλίτης πενταετούς θητείας και σε καλεί στους αρραβώνες του, η θεία που σου λέει στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι «ξέρεις προσωπικά τον Χάρη Ρώμα; Ζήτα του, σε ικετεύω, ένα αυτόγραφο!»


Είναι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι; Τόσοι ώστε να εκλέξουν, την περασμένη Κυριακή, δήμαρχο στο Βόλο.
Και έπεται συνέχεια.

Αρχείο
21

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

14 σχόλια
Μία μικρή παρατήρηση και ο Μπέος είναι δουλευταράς, πόσο μάλλον που η ζωή της νύχτας δεν είναι εύκολη :PΓια να γράψω σοβαρά μακάρι οι πολιτικοί και τα κόμματα που γεννήθηκαν από την κρίση να σβήσουν γρήγορα, αλλιώς ζήτω που καήκαμε!
Δυστυχώς δεν είναι μοναδική περίπτωση ο Μπέος. Υπάρχουν πολλοί σαν δαύτον. Αυτά που είπε και ο τρόπος που τα είπε είναι υπόκοσμος. Γιατί αν είχε στοιχεία θα πήγαινε στον εισαγγελέα. Δεν θα τα έλεγε στους οπαδούς από κάτω. Κατάντια!
Αυτή η δυναμική είσοδος του ποδοσφαίρου στην πολιτική (Βόλος, Πειραιάς) προσωπικά μου θυμίζει την Γιουγκοσλαβία, μετά την κατάρρευση το κομμουνισμού. Έτσι και εδώ, έχει καταρρεύσει η κρατική οικονομία συμπαρασύροντας τα πάντα, και κάποιοι φαίνεται πως αναζητούν ελπίδα ή και βοήθεια από μαφιόζους του ποδοσφαίρου, ή γενικά ψάχνουν να εκτονώσουν το μίσος τους έτσι. Στη Γιουγκοσλαβία, έναν χρόνο πριν την έναρξη του πολέμου, οι Σέρβοι και οι Κροάτες χούλιγκαν σκοτώνονταν (με αποκορύφωμα το ματς Δυναμό Ζάγκρεμπ-Ερυθρού Αστέρα, Maksimir 1990). Ο περίφημος Αρκάν ξεκίνησε ως χούλιγκαν με πρωταγωνιστικό ρόλο σε εκείνες τις ταραχές, και κατέληξε αρχιμαφιόζος πολέμαρχος και εγκληματίας πολέμου λίγα χρόνια αργότερα. Δεν υπάρχει βέβαια τέτοια δυναμική στην Ελλάδα, ευτυχώς--λόγω εθνικής ομοιογένειας, και γιατί το μίσος στοχεύει κυρίως τους ξένους, ή τους Ευρωπαίους, όχι κάποια μειονότητα. Όμως η είσοδος του ποδοσφαίρου στην πολιτική είναι πολύ κακός οιωνός. Ελπίζω η ΧΑ να μην ανακατευτεί και σε αυτό.
Αν και συμφωνώ με το κείμενο, διαφωνώ με την προσέγγιση του να σχολιάζουμε και άρα να κρατάμε στην επικαιρότητα απόψεις ή συμπεριφορές που κανονικά θα έπρεπε λόγω "επιπέδου" τους να έμεναν στην άκρη σαν ανάξιες για κάθε σχολιασμό.
Καλογραμμένο το άρθρο και από τα καλύτερα σχόλια που έχω διαβάσει στην Lifo. Δεν έχει σημασία αν συμφωνούν ή διαφωνούν κάπου με το άρθρο, όλοι προσθέτουν.Το αρνητικό φαινόμενο του Βόλου, από τις πιο προοδευτικές πόλεις, αλλά περισσότερο του Πειραιά, δεν έχει να κάνει με το πόσο ικανοί και κατάλληλοι είναι αυτοί που εκλέχθηκαν για δήμαρχοι, αλλά πόσο απελπισμένος είναι ο ψηφοφόρος, πόση απαισιοδοξία έχει για το μέλλον του, πόσο αηδιασμένος είναι από τα συμβατικά κόμματα και τους παραδοσιακούς πατρόνες τους.Οι εκλογές είναι το χρονικό σημείο που μπορεί έμπρακτα να δείξει την δυσαρέσκεια του, τον φόβο και το μίσος του, είναι και αυτό. Είτε ψηφίζοντας, χωρίς να είναι, σαν χούλιγκανς στα λιμάνια ή νεοναζιστής κάπου αλλού. Θέλει να γκρεμίσει το κατεστημένο που τον έριξε σε τέτοια απόγνωση και ρίχνει αρνητική ψήφο. Ο Νταλάρας είναι ανάμεσα σε αυτό το κατεστημένο. Ο ίδιος και η οικογένεια του ήταν πολιτικά ευνοούμενοι για χρόνια και ιδιαίτερα με τον ΓΑΠ. Δεν πρέπει να μας ενδιαφέρει τι χρήμα έκαναν όλα αυτά τα αστεράκια από την δουλειά τους. Πρέπει να μας ενδιαφέρει τι φόρους πλήρωσαν και τι κρατικές επιδοτήσεις πήραν. Και εκεί υπάρχει μόνο ντροπή.Το 10% που δεν τους έχει αγγίξει η κρίση περισσότερο ενδιαφέρονται για το σε ποιο κοσμοπολίτικο νησί θα πάνε ή σε ποια πόλη του εξωτερικού για διακοπές ή το πολύ πως θα γλυτώσουν τις αξιολογήσεις στο δημόσιο, την εφορία, σε ποια καταπατημένη έκταση θα πάρουν οικόπεδο, τι αυτοκίνητο ή σεφ είναι της μόδας σήμερα. Δηλαδή η ζωή τους συνεχίζεται σαν να μην συνέβη τίποτα γύρω μας. Μεγάλο λάθος!Το μεταναστευτικό θέμα πρέπει να κλείσει. Δεν μπορεί η Ελλάδα και πιο πολύ η Αθήνα να "καλωσορίζει" 100 με 200 χιλιάδες ή και παραπάνω παράνομους μετανάστες κάθε χρόνο. Η αγροτική, κτηνοτροφική παραγωγή και οι ιχθυοκαλλιέργειες να αυξηθούν. Δεν μπορεί η Ελλάδα να εισάγει το 80% των τροφίμων της. Με τόσο επιστημονικό προσωπικό να μην έχει επενδύσεις σε τεχνολογία όπως η Ιρλανδία. Με τόσο σπουδαία γεωγραφική θέση μεταξύ Ευρώπης και Ασίας να μην έχει το διεθνές εμπόριο των μακρινών λιμανιών της Β. Ευρώπης. Με τόσες όμορφες παραλίες να μην έχει τόσο τουρισμό και συνταξιούχους κατοίκους από ξένες χώρες όπως η Ισπανία. Με τόσα λιμάνια κοντά σε σημαντικούς αρχαιολογικούς και θρησκευτικούς χώρους να μην έχει τόσα κρουαζιερόπλοια με αφετηρία την χώρα όπως η Ιταλία. Αρχαία Ολυμπία, Αθήνα, Ηράκλειο-Χανιά, Θεσσαλονίκη. Όλο τον χρόνο. Τέλος να πληρώνουν οι επιχειρηματίες στα νησιά το ΦΠΑ και τον φόρο εισοδήματος που τους αναλογεί.
Μερικές σκέψεις 1. Το ΚΚΕ ΔΕΝ στήριξε τον αντίπαλο υποψήφιο του Μπέου (καθότι ΣΥΡΙΖΑΙΟΣ) 2. Η περιοχή έχει ισχυρότατη αριστερή - προοδευτκή παράδοση. 3 ΟΚ, ο Μπέος δεν είναι του στυλ "μας" (δεν βοηθάει και το παρουσιαστικό του βέβαια), όμως κάθισε 18 μήνες μέσα, πρακτικά με μόνα στοιχεία κάποιες ασαφείς συνομιλίες σε ηχητικά αρχεία που υπέκλεψε η ΚΥΠ, πληρώνοντας ουσιαστικά όλη την φασαρία με τα στημένα τότε, καθόλου τυχαία δε δικάζεται. Επίσης, η ομάδα του τότε, ο Ολυμπιακός Βόλου είχε βγει ευρώπη και διαλύθηκε με τη σύλληψή του. Μια τοπική κοινωνία καθόλου εύκολα δεν τα συγχωρεί αυτά, ενώ να μην ξεχνάμε ότι οι φυλακισμένοι αποκτούν έξτρα συμπάθεια (αυτό ισχέυι και με τους ΧΑίτες). 4. Παρακάμπτω τη σύνδεση Μπέου με πλατεία (αντιλαμβάνομαι ότι όλα τα δεινά του τόπου πρέπει να αποδίδονται στους "αγανακτισμένους" και τέλος να καταλήγουμε στο ΡΥΡΙΖΑ και τη ΧΑ), αλλά δεν κατανοώ ότι στο άρθρο δεν αναφέρεται καθόλου η περίπτωση Πειραιά και ευλόγως γενιούνται ενδιαφέροντες συνειρμοί, όχι για τον οπαδική προτίμηση του αρθρογράφου πάντως.
Επί της ουσίας συμφωνώ 100%. Για την αποκατασταση της αλήθειας όμως, τα συγκεκριμένα ονόματα ο Μπέος δεν τα έβγαλε από το μυαλό του. Οι συγκεκριμένοι υπέγραψαν σε κείμενο της αντίπαλης παράταξης στο Βόλο κατά του Μπέου, χωρίς να έχουν σχέση με την πόλη, αλλά σαν "άνθρωποι του πνεύματος". Εδώ που τα λέμε, δεν είναι ωραίο...και δεν τους είδα να υπογράφουν για τον Μαρινάκη....εμ το Μώραλη. Αρα σαν Μπέος τους είχε άχτι. Αυτό. Κατά τ'άλλα μια χαρά τα λέει το κείμενο -ναι μεν ο Κιμούλης και ο Νταλάρας είχαν στενότατες σχέσεις με το κράτος αλλά και δεν τους "έφτιαξε" το κράτος.
Σωστά, στις τοπικές κοινωνίες συμβαίνουν και πράγματα που δεν τα γνωρίζουμε. Φυσικά κι ο Μπέος δεν έπαθε ξαφνικά "Κουβελίτιδα" (από τον Κούβελα, "οι ποιητές είναι λαπάδες") αλλά μέσα στην τρελή χαρά τα έχωσε στο στυλάκι που του προσήψαν. Πάντως μην είστε σίγουροι ότι Πάολες κλπ. δεν επιδοτούνται ήδη, μια ματιά στα πολιτιστικά διαφόρων δήμων θα σας πείσει.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι πράγματι πολλοί. Το θέμα είναι ποιοι είμαστε εμείς που νομίζουμε πως είμαστε οι άλλοι. Κάποιος ψάχνει στον Παντελίδη να βρει ταυτότητα κι άλλος στο πιο δύστροπο κουλτουριάρικο βιβλίο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι συμπαθητικοί στην κυριολεξία. Όχι πως είναι για λύπηση. Και δεν είναι απλώς πολλοί, είμαστε όλοι.Έτσι, το ότι κάποιοι ψήφισαν τον Μπέο, εγώ το χρεώνω και σε κείνους που θέλουν να πιστεύουν πως είναι οι άλλοι.
Τελικά εγώ δεν κατάλαβα. Η Αυριανή και ο Μπέος έχουν τον ρόλο του Αριστοφάνη της σύγχρονης εποχής; Και στον ρόλο του Σωκράτη ποιος είναι; Ο Χατζιδάκις και ο Ιόλας ή μήπως ο Νταλάρας και ο Κιμούλης; Να μου πεις βέβαια όταν ξεκινάμε γράφοντας ότι ο Κιμούλης, είναι συγκρίσιμος με τον Μινωτή, πες-πες θα φτάσουμε και στον Σωκράτη :)Δεν γνώριζα ποιος είναι ο Μπέος πριν εκλεγεί και δεν έχω επισκεφτεί ποτέ σκυλάδικο. Αλλά το να αρνείται κανείς ότι οι εν λόγω καλλιτέχνες (και πολλοί άλλοι βεβαίως) επιβλήθηκαν για δεκαετίες μέσω της διαπλοκής με το πολιτικό-μιντιακό σύστημα είναι αστείο.
Επιβληθηκαν μ ε το ταλεντο τους κατ αρχας. Το αν πηραν και αυτοι επιχορηγησεις (οπως και παρα πολλοι αλλοι) ειναι αλλο θεμα.Και στο κατω κατω επιχορηγησεις καλο ειναι να παιρνουν οι ταλαντουχοι και οι νεοι, οχι ο καθε αταλαντος πικραμενος. Εκτος αν θελετε κι εσεις οπως ο Μπεος, απο δω και περα να επιχορηγουνται ο Ρεμος, η Παολα κι ο Παντελιδης, που βγαζουν τα τρελλα λεφτα στα σκυλαδικα οπου τραγουδουν.
Αγαπητέ κ. Χωμενίδη,Καλησπέρα σας.Σας εκτιμώ και θαυμάζω το έργο σας.Για τη σύγκριση Κιμούλη-Χορν-Μινωτή, θα σας παραπέμψω σε κάτι που όταν το θυμούμαι, αηδία με συνταράσσει. Θα σας παραπέμψω λοιπόν σε μια εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, προς τιμήν του Κιμούλη, όπου παρήλασαν πολλοί ηθοποιοί συναγωνιζόμενος ο ένας τον άλλο ποιός θα λιβανίσει περισσότερο τον άνδρα, ε ν ώ π ι ό ν του. Και αντί να τους σταματήσει, χαμογελούσε στωικώς.Επειδή ούτε ο Χορν, ούτε ο Μινωτής θα ανέχονταν μια τέτοια γαρδουμπίαση, ίσως θα ήταν περισσότερο στοχαστικό να μη διακινδυνεύατε τέτοιους είδους συγκρίσεις.Πολύ φιλικά,Γιάννης Μπάκας
Ναι αλλά δεν γίνεται ολόκληρος Αλέξανδρος Αντωνόπουλος να υπόκειται σε τέτοιον εξευτελισμό!Αυτός που έπαιξε στον Γιάννη Γαβριήλ Μπόργκμαν με τον Αλέξη Μινωτή!
ωραίες λέξεις, μαγικές, αγγελικά γραμμένες. Όμως τι κρίμα, χωρίς αλήθεια μέσα τους. Και εκεί είναι όλη η ουσία, στην αλήθεια...ήμουν στο κίνημα των αγανακτισμένων, αισθάνομαι και θα αισθάνομαι μέχρι το τέλος της ζωής μου υπερήφανος γι`αυτή μου τη στάση.Δεν ξέρω αν είμαι ακραίος αριστερός ή δέξιος, σίγουρα όμως αυτό που αντέδρασε μέσα μου εκείνη την εποχή, και που αντιδράει ακόμα εδω που βρίσκομαι στη ξενιτιά, το λέω ψυχή. Ξέρετε, εκείνο το κάτι που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι διαθέτουν όλοι...big brother και πρωινάδικα ήμουν απο τους λίγους που δεν είδα ποτέ. Τα θεωρούσα πάντα θέμα αυτοσεβασμού να μη τα παρακολουθώ. Δεν είχα καν αυτοκίνητο για να κοιτάζω τη φάτσα μου με ναρκισσισμό στο καθρεπτάκι όπως λέτε. Αλλά εγω σίγουρα θα ήμουν η εξαίρεση στον κανόνα σας έτσι ; Oλοι οι άλλοι γυρω μου θα ήταν σαν αυτους που περιγράφετε. Και γω που νόμιζα ότι οι ναρκισιστες, οπαδοί του big brother ήταν οι βολεμένοι του σήμερα, αυτό το 20% που παρακολουθεί με αδιαφορία το υπόλοιπο της κοινωνίας να αφανίζεται. Αυτό το 20% που δεν θέλει δα και σκέψη τι ψηφίζει σήμερα...ο Μπέος δεν μου αρέσει σαν άνθρωπος και σίγουρα δεν θα τον ψήφιζα ποτέ. Την ίδια άποψη ωστόσο έχω για το Νταλάρα. Ωραία φωνή μεν, ψεύτικος δε. Κάτι σαν το τέλειο μουσικό software σε κάποιο υπολογιστή του μέλλοντος. Κάτι σαν ωραία λόγια χωρίς αλήθεια μέσα τους...
Πολυ αληθινο το κειμενο, νομιζω οτι δεν εχετε δικιο. Και οσον αφορα το Νταλαρα, σαφως ο συγγραφεας διαχωριζει τον ανθρωπο απο την αξια του σαν καλλιτεχνη και καλα κανει.Εχει δικιο επισης σ αυτο. Η επιθεση δεν ειναι εναντιον προσωπων. Ειναι εναντιον της κουλτουρας και των πολιτισμικων αξιων γενικοτερα. Υμνος στην ισοπεδωση, την υποκουλτουρα και τη βλακεια. Αυτα.
Οι χαρακτηρισμοί "αληθινός" / "ψεύτικος" είναι υποκειμενικοί και διφορούμενοι. Εξαρτώνται άμεσα από τις φαντασιώσεις του καθενός. Με άλλα λόγια, μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.Για παράδειγμα, ο "ψεύτικος" Νταλάρας, είναι ο εκπρόσωπος του ελληνικού τραγουδιού που έχει πάρει σαν πολίτης τις περισσότερες και σημαντικότερες κοινωνικές/πολιτικές πρωτοβουλίες σε εθνικό & διεθνές επίπεδο. Από τους ξεχασμένους Έλληνες της Ίμβρου, της Οδησσού, της Τιφλίδας κλπ, τα ξεχασμένα ελληνικά σχολεία ή κέντρα σπουδών (π.χ. Λατινική Αμερική, Νότια Αφρική), μέχρι το βομβαρδισμένο Βελιγράδι και την Παλαιστίνη. Πράξεις και πρωτοβουλίες, που με εξαίρεση ίσως τον Μ.Θεοδωράκη, δεν έχει πάρει κανείς άλλος "αληθινός" ή "ψεύτικος" καλλιτέχνης.
Σίγουρα αντιφατικός και διπρόσωπος αλλά από την άλλη πλευρά δημιουργικός είναι αλήθεια. Οι πρωτοβουλίες όμως που παίρνει για συναυλίες στην Ομογένεια είναι γιατί δεν θέλει το όνομα του να χάνεται ούτε στιγμή από την δημοσιότητα. Δεν ξέρω για άλλες χώρες τι ευεργετήματα έκανε, δεν είναι γνωστός σαν μέγας ευεργέτης, μια που δεν έδωσε από την τσέπη του ούτε δεκάρα. Στα ξεχασμένα Ελληνικά σχολεία ή κέντρα σπουδών των ΗΠΑ δεν έρχεται ποτέ για να τα βοηθήσει ,έστω με μια τυπική συναυλία σαν στοιχειώδη ηθική υποστήριξη, αλλά πάντα έρχεται για τις συναυλίες του με τσουχτερό εισιτήριο, το συμφέρον του και την πιθανότατα αφορολόγητη τσέπη του. Α ναι και να μας κρίνει σαν υπερπόντιος κατής εν μέσω συναυλίας. Να μας πει σχεδόν ότι καλά πάθαμε από την τρομοκρατική επίθεση στους Πύργους της Νέας Υόρκης με θάνατο χιλιάδων αθώων και μεταξύ τους δεκάδες Ελληνοαμερικανοί, νέα παιδιά. Ένα από αυτά τα αθώα θύματα ήταν γνωστός μου και από τότε το όνομα Νταλάρα για μένα είναι συνώνυμο της φανατίλας, κομματικής προπαγάνδας, ανάμικτα με αλαζονεία και συμφεροντολογία.
Για να ακούμε Παντελίδη και Πάολα! Να μου λείπει προσωπικά αν και τα περί μουσικής είναι γούστα και δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο καθένας ακούει ότι θέλει αρκεί να μην το επιβάλλει στους άλλους και κυρίως να μην επιβάλλει στους άλλους το δεν θα ακούνε.