Μονόλογος μιας παντρεμένης Αθηναίας που απατά

Μονόλογος μιας παντρεμένης Αθηναίας που απατά Facebook Twitter
Eικονογράφηση: Κώστας Στανέλλος/ LIFO
305

 

Είμαι ερωτευμένη, πετάω στα σύννεφα, βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη απ' αυτόν τού άντρα μου και της μικρής, υπάρχω χωρίς να υπάρχω στην ζωή τους. Ξύπνησε μέσα μου όλος ο πόθος, αυτός ο κοιμισμένος πόθος των παντρεμένων που έχεις ξεχάσει ότι υπάρχει. Που τα βρίσκεις ολα τέλεια πανω του, ακομα και τις ατέλειες του. Ζω την καθημερινότητα μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο, να βρω μια δικαιολογία να την κοπανήσω. Είναι ο παλιός αγαπημένος μου απ' το σχολείο, έρχεται να πάμε για τρέξιμο, κλεινόμαστε στο αμάξι μου και βγάζουμε τα μάτια μας.

 

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα το έκανα ξανά στην ζωή μου σε αυτοκίνητο και πόσο μάλλον τού άντρα μου με άλλον άντρα, αλλά δεν με νοιάζει τίποτα πια. Μόνο αυτος μετράει. Πότε θα ξεκλέψω χρόνο να τον δω, ούτε κουβέντα να κοιμηθούμε μαζί, οπότε ποτέ δεν χορταίνω, όλο περιμένω και περιμένω.

 

Νοιώθω όμορφα, νοιώθω θηλυκό, παύω να ΄μαι μάνα και σύζυγος, είμαι εγώ, η Κατερίνα γυμνή, με τον έρωτα μου. Και λιώνω. Και περιμένω να πάω τη μικρή στα γαλλικά, για να του πω να έρθει ως την γωνία, να παρκάρει και πάλι τα ίδια. Μια φορά πήγαμε σ' ένα ξενοδοχείο αλλά φοβήθηκα μην μας δουν, φοβήθηκα που τον είδα σε δωμάτιο, ούτε ξέρω, και δεν ξαναπήγαμε. Με τρελαίνει, τα έχω χάσει τελείως. Η μπάλα στην κερκίδα.

Νοιώθω όμορφα, νοιώθω θηλυκό, παύω να ΄μαι μάνα και σύζυγος, είμαι εγώ, η Κατερίνα γυμνή, με τον έρωτα μου. Και λιώνω. Και περιμένω να πάω τη μικρή στα γαλλικά, για να του πω να έρθει ως την γωνία, να παρκάρει και πάλι τα ίδια. Μια φορά πήγαμε σ' ένα ξενοδοχείο αλλά φοβήθηκα μην μας δουν, φοβήθηκα που τον είδα σε δωμάτιο, ούτε ξέρω, και δεν ξαναπήγαμε. Με τρελαίνει, τα έχω χάσει τελείως. Η μπάλα στην κερκίδα.

 

Ξέρω οτι δεν δίνει δεκάρα κι ότι απλά τον βολεύω, αλλά ούτε αυτό με σταματά. Τον έχω τόση ανάγκη στην ανιαρή ζωή μου, είναι το οξυγόνο μου, το αεράκι στα μαλλιά μου. Τρώω με τους δικούς μου και τον σκέφτομαι. Κρύβομαι και ψάχνω το κινητό μου, όπως ο σκύλος περιμένει το κόκκαλο. Η μέρα μου χαλάει ή φτιάχνει, ανάλογα με το αν θα μπορέσουμε να βρεθούμε. Νοιώθω ζωντανή. Και ξανά νέα.

 

Η μικρή μου ζήτησε να κάνω λιγότερη γυμναστική γιατί όλο με χάνει λέει στο γυμναστήριο. Μόνο αυτή μου έλειπε τώρα με την γκρίνια της, εγώ θέλω να πετάξω, να εκσφενδονιστώ απ' αυτό το σπίτι πού με τόση μανία διακόσμησα, θέλω για λίγο να χαθεί ο άντρας μου, να μ' αφήσει ήσυχη να το ζήσω και μετά να γυρίσει, να έχω την δική μου προσωπική παρένθεση ευτυχίας. Κι ας είναι στο αυτοκίνητο- κι ας είναι στο πάρκο- κι ας είναι οπουδήποτε, φτάνει να 'μαι μαζί του.

 

χι ότι θέλω να χωρίσω, αυτό δεν το συζητάω καν. Τον αγαπάω τον άντρα μου, τόσα έχουμε περάσει μαζί, με ξέρει, τον ξέρω, αγαπιόμαστε, αλλά ο γάμος γίνεται αναπόφευκτα ανιαρός και το σεξ ανύπαρκτο. Ο έρωτας δεν χωράει σε λογική.  Δεν θέλω να μάθει κάτι, δεν θέλω να πληγωθεί, δεν θέλω να χαλάσω το σπίτι μου, αλλά να που γυρνάω σαν σκύλα σε οίστρο γύρω από ένα κινητό. Χτες πήγε να το πάρει η μικρή να παίξει και τα έχασα, της το βούτηξα από τα χέρια, και με κοίταξε με τα παιδικά της ματάκια άναυδη. Τι έπαθα; Τι να πω ότι έπαθα, τι; Η μαμά θέλει να υπάρχει και ως γυναίκα παιδί μου, δεν είναι μόνο η μαμά και η γυναίκα του μπαμπά, είμαι κορίτσι σαν κι εσένα που μόνο άμα μεγαλώσεις και γίνεις μαμά και σε χάσεις, θα με καταλάβεις; Αλλά δεν μπορούσα να της τα πω κι απλά της ζήτησα συγγνώμη για την άσχημη χειρονομία μου.

 

Να, να ΄το, μήνυμα! Είναι απ' έξω. Πλύθηκα  στα γρήγορα, είπα καληνύχτα και την άφησα στην τηλεόραση, λέγοντας ότι πάω για τρέξιμο, κλαμένη, για να προλάβω να τον δω, να νιώσω ξανά  γυναίκα, πριν γυρίσει ο άντρας μου και πέσουμε ξανά στον συζυγικό ύπνο.  

305

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

20 σχόλια
Αγαπητέ-ή φίλε-η, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον προς το άτομό μου. Τυχαία μπήκα εδώ σήμερα και είδα το σχόλιό σου. Απο άποψη δεν έχω διεύθυνση στο FB, (δεν κατηγορώ όποιον έχει) αν σε ενδιαφέρει πάρε το mail μου απο την lifo, νομίζω οτι μπορεί να στο δώσει αφου δίνω γραπτώς την άδειά μου.
επειδη υπαρχει ο κινδυνος να γινει αντικειμενο κακης εκμεταλλευσης ο λογαριασμος μου στο facebook ποιος αλλος τροπος υπαρχει? απο την lifo μου εστειλαν email οτι σου εχει αποσταλλει email με τα στοιχεια μου για να επικοινωνησεις
"Η μικρή μου ζήτησε να κάνω λιγότερη γυμναστική γιατί όλο με χάνει λέει στο γυμναστήριο. Μόνο αυτή μου έλειπε τώρα με την γκρίνια της, εγώ θέλω να πετάξω, " Ελπίζω να την καταλάβεις και εσύ την μικρή σου, όταν μεγαλώσει και σου ρίξει όλο το φταίξιμο που θα διαλύσεις το σπίτι σου και θα την γεμίσεις κόμπλεξ. Ακόμη περισσότερο ελπίζω να μην την κάνεις σαν τα μούτρα σου! Άκους εκεί, ΓΚΡΙΝΙΑ η ανάγκη της κόρης να δει την μάνα και αυτή να την παρατάει μόνη σπίτι για να πηγαίνει να πηδιέται! Ευτυχώς που δεν είχα τέτοια μάνα, παρ'ότι ήταν σε έναν πολύ πιο δυσάρεστο γάμο από τον δικό σου
Σόρρυ κιόλας αλλά, η κυρία είναι για τον @. Αν έχεις δει ναυάγιο ανθρώπου μετά την ανακάλυψη προδοσίας, θα καταλάβεις τι εννοώ. Και είναι για τον @ για έναν και μόνο λόγο: Το πως θα ζήσεις τη ζωή σου είναι δικαιωμά σου και είναι ανθρώπινο να ερωτευτείς κάποιον άλλον εκτός του άντρα σου. Όμως το να το παίζεις γκόμενα και ερωμένη παρασύροντας τις ζωές των ανθρώπων που σ'αγαπούν είναι απάνθρωπο. Χώρισε αν θες κυρά μου και βγάζε τα μάτια σου όπου θες. Ξεκαθάρισε τη θέση σου και κάνε ότι γουστάρεις. Αλλά εκ του ασφαλούς, με τον ανήξερο άντρα και το ανήξερο παιδί το παίζει παθιασμένο θύμα του έρωτα. Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Δεν τη λυπάμαι καθόλου. Ένα ανεύθυνο πλάσμα που παντρεύτηκε, ούτε κι αυτή ξέρει γιατί, που έκανε ένα παιδί για τους ίδιους λόγους και που στα 38 της δεν έχει τα κότσια να αναλάβει την ευθύνη των πράξεων της. Επιεικώς απαράδεκτη και για τον ........@!
Αχ μπράβο....καλά που έγραψες κεφαλαία. Τα κεφαλαία σου μόλις μου άλλαξαν γνώμη. Θεωρώ πλέον ότι το να λες ψέματα ξέροντας και βλέποντας τις ολέθριες επιπτώσεις στους γύρω σου δεν σε καθιστά μουλάρα σε καθιστά γαμάτη. Εγώ καημένο μου λαμπάκι έχω τη δυνατότητα να κάνω ότι πουτανιές γουστάρω και τις κάνω. Είμαι ανύπαντρη και άτεκνη για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δεν ήθελα ποτέ να μπω στη σύμβαση ενός γάμου, με όσα αυτό συνεπάγεται. Δεν επέλεξα την ασφάλεια ενός γάμου για να έχω ισόβια δεμένο έναν σύντροφο και μετά να παραπονιέμαι για την βαρεμάρα που νιώθω μαζί του και να τρέχω σαν λιγούρα πίσω από το απαγορευμένο. Άιντε που μου μάθατε όλοι την ανευθυνότητα και την πουτανιά να την ανάγετε σε φιλελευθερισμό και ανωτερότητα.......
Δικαίωμα της είναι να κάνει ό,τι θέλει, στο κάτω κάτω της προσφέρεται ανέλπιστα μια συγκίνηση που παντρεμένοι εγκλωβισμένοι θα έκοβαν το χέρι τους να ζήσουν, και μάλιστα με ωωωω!! τον εφηβικό έρωτα, συγγνώμη, δεν τα προσπερνάς έτσι αυτά. ΑΠολύτως κατανοητό. Ο σύζυγος μάλλον εθελοτυφλεί, αγαπάει, φάση είναι θα περάσει, σκέφτεται. Ισως να κάνει και καλά. Όσον αφορά την κόρη, ελπίζω να μη χρειαστεί να καταδυθεί με ψυχολογόυς στα βάθη 30χρόνια μετά, εντοπίζοντας ότι αυτή η παράκληση για το γυμναστήριο διαμόρφωσε την ίδια και τη στάση ζωής της σε μεγάλο βαθμό.
Ουαί υμίν Υποκριτές και Φαρισαίοι. Ουαί υμίν !!! Διάβασα ''φευγαλέα'' τα περισσότερα σχόλια. Τι φαρμάκι στάζουν!!!! Μια εξομολόγηση είναι και μόνο. Ούτε στάση ζωής εκφράζει, ούτε αξίες άλλων διακορεύει. Την τρέλα του έρωτα που βιώνει περιγράφει. Την τρέλα που θα γίνει αργότερα η ''θύμηση'' που περιγράφει ο Καβάφης στο ''Επέστρεφε''. Απλά οι παραπάνω σχολιαστές ή είναι αμετάκλητα ''Ορθόδοξοι'' ή απλά φτύνουν αυτό που θα ήθελαν και δεν μπορούν να κάνουν...
Η'μπορει και να εχουν υπάρξει 'ανορθοδοξοι'θυτες ή ορθόδοξα θύματα (η και το ανάποδο)κι εχουν αποφασισει ότι υπαρχει τεράστια διάφορα στο πως αντιλαμβάνομαι εγώ το δικαίωμα στην προσωπική μου στιγμη ηδονής,ερωτα,ευτυχίας,πως το εισπράττει ο άλλους που δεν ξερει/υποψιαζεται/αγωνιά /εθελοτυφλει/βολευεται και ποια μέσα χρησιμοποιώ για να την διεκδικησω..
Να σας πω και εγώ λοιπόν την δική μου εμπειρία. Ήταν παντρεμένοι με δύο παιδιά. Κάναμε παρέα στα πλαίσια μιας ευρύτερης παρέας χωρίς να έχω ιδιαίτερη σχέση με κανέναν από το ζευγάρι. Είχαν προβλήματα και ήταν γνωστό. Αποδείχτηκε ότι αυτή τον απατούσε για περίπου ένα χρόνο, νομίζω με κάποιον πρώην φίλο της. Αυτός έχασε τον κόσμο, χωρίσανε (προσωρινά) και όταν βρέθηκε μόνος με προσέγγισε. Ήμασταν και εμείς παλιοί γνωστοί από τα μαθητικά μας χρόνια. Ήταν πολύ γλυκός, πολύ τρυφερός, πολύ εκδηλωτικός μαζί μου ακόμα και δημόσια και πραγματικά ταιριάζαμε πολύ. Ζήσαμε για ένα διάστημα έναν τρελό έρωτα με πολύ πάθος που μας άλλαξε και τους δύο. Νόμιζα ότι ήταν αυτός που περίμενα στη ζωή μου όντας για αρκετά χρόνια μόνη. Ήμουν διαθετειμένη να κάνω πολλές θυσίες για αυτόν τον άνθρωπο. Τα παιδιά του δεν μου φαίνονταν εμπόδιο, αντιθέτως παρότι δεν είχα την ευκαιρία, θα ήμουν πολύ χαρούμενη να γίνω δεύτερη μητέρα τους. Όταν εκείνος άρχισε να δείχνει ότι είναι καλά, η γυναίκα του, την οποία είχε αφήσει και ο γκόμενος, έβαλε μπροστά τα παιδιά της και εκείνος που τους είχε αδυναμία, τη δέχτηκε πίσω. Με άδειασε με ταπεινωτικό τρόπο και εκτός των άλλων βρέθηκα εκτός της ευρύτερης παρέας και σχεδόν με την ταμπέλα "τρίτο πρόσωπο στο γάμο". Ενόσω είχε γυρίσει στη γυναίκα του, βρισκόμασταν σε αραιά διαστήματα και μας διακατείχαν πολύ έντονα συναισθήματα που τα εκδηλώναμε πλέον σε ιδιωτικούς χώρους, με έντονο σεξ, εξομολογήσεις και κλάματα. Κάποια στιγμή μετακόμισαν από την πόλη που μέναμε και όταν τον είδα για τελευταία φορά τον ρώτησα αν θα είναι ποτέ ξανά ευτυχισμένος. Μου απάντησε ότι ήταν ευτυχισμένος και ότι με τη γυναίκα του είχαν αποφασίσει ότι όλο αυτό "έπρεπε να τους συμβεί" καθώς και ότι εγώ ήμουν το "μόνο απόστημα που του είχε μείνει από αυτή την περιπέτεια". Όταν έφυγε πλέον, έπεσα σε κατάθλιψη με έντονες αυτοκτονικές τάσεις. Από τη μία είχα χάσει έναν άνθρωπο που αγαπούσα, από την άλλη μου είχε φερθεί ταπεινωτικά, ενώ είχε πάρει το καλύτερο από εμένα. Δύο χρόνια μετά το τέλος και αφού στο ενδιάμεσο μου είχε στείλει κάποια μηνύματα "σ' αγαπώ", "μου λείπεις" και "εσύ μόνο καλά μου έδωσες", με πήρε τηλέφωνο και τον άκουσα ερωτευμένο μαζί μου όπως παλιά. Μου εξομολογήθηκε ότι αν δεν υπήρχα εγώ θα είχε αυτοκτονήσει, ότι ήμουν η γυναίκα της ζωής του και ότι πιέστηκε να γυρίσει στη γυναίκα του. Το επόμενο που έλαβα από αυτόν ήταν ένα post "μαζί" στο FB σε μία φωτογραφία με τη γυναίκα του. Όταν μετά από κάποιο διάστημα τον πήρα τηλέφωνο για να μου δώσει εξήγηση μου είπε και πάλι με ταπεινωτικό τρόπο "με προκαλεί που εσύ δεν έχεις προχωρήσει τη ζωή σου", "εγώ έχω προχωρήσει τη δική μου". Η συνέχεια μάλλον αναμενόμενη: για άλλη μία φορά ταπεινωμένη δεν άντεξα και θέλοντας να δώσω οριστικό τέλος στην ιστορία τον προειδοποίησα ότι θα γίνουν γνωστά στη γυναίκα του πράγματα που θα τον εκθέσουν. Εκείνος, σε πανικό, είπε (προφανώς) στη γυναίκα του ότι τον προκαλώ και του στέλνω ερωτικά μηνύματα (τα οποία βέβαια ήταν μόνο σε απάντηση των δικών του). Τελικά είναι οριστικά "μαζί" και "ευτυχισμένοι". Αυτή είναι η απάντησή μου σε όσους θα με έλεγαν "ηθικολόγο"...
Όπως οι περισσότεροι άνθρωποι, έτσι κι εσύ δεν έχεις σε μεγάλη εκτίμηση τον εαυτό σου, δεν πιστεύεις σε σένα, δεν έχεις αυτοπεποίθηση, και δεν τον αγαπάς ιδιαίτερα μη πώ τον έχεις για φτύσιμο. Είναι ο τρόπος που μεγαλώνουμε που μας κάνει έτσι, πάνω σ΄αυτό βασίζεται το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, πρέπει να παράγει άβουλους και αδύναμους ανθρώπους, που να μη πιστεύουν στον εαυτό τους, οπότε θα χρειάζονται κάποιο θεό, ή αρχηγό, για να πιστέψουν και να τους κατευθύνει. Θα μου πείς που κολλάνε αυτά με τις σχέσεις μεταξύ αντρών γυναικών, αλλα αν το ψάξεις λίγο, θα δείς τις ομοιότητες της κοινωνικής λειτουργίας, με τις σχέσεις, θα δείς ποιοί επιβάλλονται σε ποιούς, θα δείς ποιοί υπομένουν τα πάντα χωρίς να αντιδρούν ουσιαστικά, και πόσο τους υπολογίζουν οι κυρίαρχοι, κι όσο πιο πολλά ανέχονται, τόσα περισσότερα τους κάνουν, και παρ΄όλα αυτά, λένε ευτυχώς που έχω κι αυτό, ζούν με το φόβο μη το χάσουν, να χάσουν τί όμως, τη σκλαβιά τους;Αν θές καλύτερη ζωή για σένα, είναι πολύ απλό, πρέπει να το αποφασίσεις, πρέπει να αγαπησεις τον ευατό σου, να τον εκτιμήσεις, να τον πιστέψεις, να μη αφήσεις ποτε κανέναν να σε μειώσει, πίστεψέμε, έχεις πολύ περισσότερα θετικά απ΄οσα μπορείς να φανταστείς κι απ΄όσα σου έχουν μάθει οτι έχεις. Πρέπει να βάλεις τις δικές σου αρχές και όρια στην ζωή σου, αν δεν τα βάλεις εσύ, θα τα βάλει κάποιος άλλος,και θα είσαι υποχείριό του. Μια βασική αρχή που έχω εγώ, και την έχω διδάξει στις κόρες μου είναι, οτι δεν ανέχομαι οτιδήποτε θίγει την αξιοπρέπειά μου, και πρέπει να παραδεχτείς, σ΄αυτή τη σχέση που περιέγραψες, δεν ήσουν και πολύ αξιοπρεπής.Ξέρεις, η ευτυχία ή η δυστυχία, είναι κυρίως ζήτημα επιλογής, είναι στάση ζωής, αυτό που ψάχνει αυτό βρίσκει ο καθένας. Αν θέλεις πραγματικά να είσαι χαρούμενη κι ευτυχισμένη, αν θέλεις μια σχέση όμορφη και γεμάτη, απλά πίστεψέτο, θα γίνει.Να χαμογελάς με το όμορφο χαμογελό σου, είναι μεταδοτικό, και κάνει την εξουσία να ανησυχεί.Σου εύχομαι τα καλύτερα, είμαι σίγουρος οτι δεν θα έρθουν, θα τα κερδίσεις μόνη σου.
Λάμπρο, σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου γιατί μου δίνουν αφορμή να πω πολλά περισσότερα. Επειδή δεν με ξέρεις να σε ενημερώσω ότι είμαι μία γυναίκα όμορφη, μορφωμένη και επιτυχημένη στη δουλειά μου. Έχω προσπαθήσει πολύ στη ζωή μου και έχω καταφέρει πολλά ειδικά στον επαγγελματικό τομέα. Επίσης οι έννοιες αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια είναι σύμφυτες του χαρακτήρα μου και των αξιών με τις οποίες μεγάλωσα. Ωστόσο το αδύνατο σημείο μου ήταν ότι ήμουν για αρκετά χρόνια μόνη χωρίς αυτό να μοιάζει αδυναμία παρά μόνο σε όσους βρίσκουν να πατήσουν πάνω σε αυτό. Οι υπόλοιποι με βρίσκουν απλά ανεξάρτητη ίσως και επιλεκτική. Η λογική του προηγούμενου post ήταν να δείξω τι καταστάσεις προκύπτουν από την απιστία με θύματα ακόμα και ανθρώπους που δεν φταίνε ή έχουν καθαρά και αγνά κίνητρα. Αν πρόσεξες είπα ότι για αυτόν τον άνθρωπο θα χαιρόμουν να γίνω δεύτερη μητέρα για τα παιδιά του. Αυτό δεν σήμαινε για εμένα χαμηλή αυτοεκτίμηση, αντίθετα υπεροχή έναντι της πρώτης μητέρας τους που δεν δίστασε να ρισκάρει την οικογένεια της με την απιστία της. Επιπλέον, τον άφησα να αποφασίσει και δεν είπα τίποτα για την επιλογή του, ενώ ήξερα ότι έπεσε θύμα εκβιασμού από την γυναίκα που τον πρόδωσε. Δεν ήμουν αυτή που γύριζε πίσω και δέχτηκα την ήττα μου, όσο άδικη κι αν ήταν, με αξιοπρέπεια. Αυτό έκανε εκείνον να μην μπορεί να αντισταθεί, αλλά και πάλι υποκύπτοντας στον "ιερό σκοπό" των παιδιών να με ταπεινώνει ενώ εγώ του είχα φερθεί με ακεραιότητα. Όσο για το "μαζί" και "ευτυχισμένοι" που αναφέρω είναι σε αποσιωπητικά για τους ευνόητους λόγους. Επιπλέον, επειδή έχεις κόρες πρόσεξε τους τρόπους με τους οποίους τις αντιμετωπίζεις γιατί βλέπω κρυμμένο σεξισμό. Βλέπεις εμένα με καταδίκασες μόνο και μόνο επειδή βρέθηκα στη μέση μιας σχέσης χωρίς δική μου πρωτοβουλία και ενώ κάποιος με είχε πείσει με τον τρόπο του ότι δεν θα γύριζε στη γυναίκα του. Αν στη θέση μου ήταν ένας άντρας θα με έκρινες με τον ίδιο τρόπο;
Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου για τις σχέσεις και τον καπιταλισμό (γιατί αυτο είναι το σύστημα που περιγράφεις). Και όντως το τρίγωνο που συμμετείχε η θετις έχει τα χαρακτηριστικα των εξουσιαστικων-καταπιεστικων σχέσεων και η ίδια είχε τον πιο ταπεινωτικο ρόλο. Συγχαρητήρια επισης για την πορεία που είχες με την γυναίκα σου ως τώρα, ανήκεις στο 2ο/ο των παντρεμένων. Αλλά πιστεύω οτι η ιστορία της κοπελιάς εδώ (ανηκοντας στο 98ο/ο των υπολοίπων) είναι μια ιστορία του πως το πάθος δραπετεύει από τα μικροαστικά αναχωματα του γάμου, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχουν οι σταθερές βάσεις που έχεις εσυ στον γάμο σου. Πάντως τα 280 σχόλια δείχνουν πόσο μπερδεμένοι είμαστε. . .
Θέτις, αν και η αρίθμιση έχει γίνει πανηγύρι, θα σου απαντήσω απο εδώ.Μπήκα τυχαία σήμερα εδώ και είδα την απάντησή σου στο σχόλιό μου, που μου δημιούργησε μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη. Κατ΄αρχήν δεν καταλαβαίνω πού σε καταδίκασα, εγώ νόμιζα οτι είμαι με το μέρος σου, εκτός κι αν εννοείς καταδίκη την αναφορά μου σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και αξιοπρέπεια. Για την πρώτη όπως σου έγραψα, είναι κάτι που λείπει απο την πλειψηφία των ανθρώπων, και είναι αποτέλεσμα του τρόπου που μεγαλώνουμε, και εξηγώ τους λόγους (που πιστεύω εγώ) που γίνεται. Το οτι έχεις πετύχει πολλά πράγματα (και μπράβο σου) επαγγελματικά, δεν σημαίνει κατι ιδιαίτερο για την αυτοεκτίμηση, υπάρχουν πολύ αξιόπιστα τέστ αυτοεκτίμησης, που βασίζονται σε πολυετείς ψυχολογικές μελέτες, που το αποδεικνύουν. Μπορείς να ψάξεις να τα βρείς, το σίγουρο είναι οτι θα εκπλαγείς απο το αποτέλεσμα, αν το κάνεις εσύ, και το δώσεις και στους γνωστού σου να το κάνουν, θα δείς ανθρώπους πολύ πετυχημένος να έχουν απο χαμηλή έως καθόλου εκτίμηση για τον εαυτό τους.. Για την δεύτερη μιλώ καθαρά για την σχέση που περιγράφεις, και δεν έχει να κάνει συνολικά με το άτομό σου και τον χαρακτήρα σου, πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού όπως πολύ σωστά λές, δεν σε γνωρίζω, το συμπέρασμά μου το έβγαλα απο τα γραφόμενά σου. Γράφεις για την σχέση σου (μετα τα όμορφα) "ήμουν διατεθειμένη να κάνω ΠΟΛΛΕΣ ΘΥΣΙΣΕΣ για αυτόν τον άνθρωπο" γιατί να κάνεις ΠΟΛΛΕΣ (το τονίζω) θυσίες για ένα άνθρωπο που ουσιαστικά δεν γνώριζες; "θα ήμουν πολύ χαρούμενη να γίνω δεύτερη μητέρα για τα παιδιά του" γιατί δέν είχαν πρώτη; αυτά θα ήταν χαρούμενα; "η γυναίκα του που την είχε αφήσει κι ο γκόμενος, έβαλε μπροστά τα παιδιά, κι αυτός που τπους είχε αδυναμία (τί καλός μπαμπάς) την δέχτηκε πίσω (και τί μεγαλόψυχος). Με άδειασε με ταπεινωτικό τρόπο, και βρέθηκα εκτός της ευρύτερης παρέας, με την ταμπέλα,τρίτο πρόσωπο στον γάμο" παρ΄όλα αυτά δεν κατηγορείς αυτόν, αλλα την γυναίκα του, σε ένα άρθρο που έχει γραφτεί για την Κατερίνα, και κάποιες έχουν ξεσπαθώσει για την ανεξαρτησία και την χειραφέτηση των γυναικών, και τον φαλοκρατισμό και πουριτανισμό των αντρών. "Ενόσω είχε γυρίσει στην γυναίκα του, βρισκόμασταν σε αραιά διαστήματα (παρ΄όλο που σε είχε αδειάσει ταπεινωτικά) και μας (σέ λέω εγώ, πίστεψέ με) διακατείχαν πολύ έντονα συναισθήματα που τα εκδηλώναμε με έντονο σεξ, εξομολογήσεις, και κλάματα" ;;;;; " Μου απάντησε.........οτι όλο αυτό έπρεπε να τους συμβεί, καθώς και οτι εγώ ήμουν το μόνο ΑΠΟΣΤΗΜΑ που του είχε μείνει απο αυτή την περιπέτεια. Σταματάω εδώ, και η απορία μου είναι η εξής, Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΣΟΥ, Η ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΣΟΥ, ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΣΟΥ (που γράφεις εσύ, εγώ δεν την θεωρώ αξία, την συχαίνομαι) ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ; ή για να το πώ διαφορετικά, ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΙΓΟΝΤΑΙ; μιά και όπως μου γράφεις, αυτές οι ένοιες είναι σύμφυτες με τον χαρακτήρα σου και τις αξίες που μεγάλωσες. Ειδικά αυτό το "δεν ήμουν αυτή που γύριζε πίσω, και δέχτηκα την ήττα μου όσο άδικη κι αν ήταν, με αξιοπρέπεια" κι ενώ έχεις γράψει, οτι αφού γύρισε στην γυναίκα του, βρισκόσαταν σε αραιά διαστήματα και κάνατε έντονο σέξ, με ξεπερνάει, σίγουρα πολύ αξιοπρεπής τρόπος για να δεχτείς την ήττα σου. Λές οτι θα χαιρόσουν να γίνεις δεύτερη μητέρα των παιδιών του, χωρίς να τα ρωτήσεις βέβαια, και αυτό δεν σήμαινε για σένα χαμηλη αυτοεκτίμηση αλλα υπεροχή έναντι της πρώτης μητέρας τους (γιατί όχι απλώς μητέρα τους;), εγώ πάλι αυτό το λέω, ανύπαρκτη αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση, γιατι είσαι έτοιμη να δεχτείς τα πάντα, με μόνο αντάλαγμα, λίγα ψίχουλα ψεύτικης (όπως αποδείχτηκε, άλλο αν εσύ δεν θέλεις να το παραδεχτείς) αγάπης, αλλα το λέω επιπλέον και ανευθυνότητα και πλήρη άγνοια, για το πώς είναι η συμβίωση με δύο ξένα παιδιά που η μάνα τους ζεί, και πολύ περισσότερο σε περίπτωση που υπάρξουν και άλλο ή άλλα δικά σου. Χωρίς να θέλω να σε θίξω ειλικρινά, και μια και ανάφερες τις κόρες μου, (αλήθεια πού διέκρινες τον σεξισμό μου, γιατι εγώ δεν τον διακρίνω) τους έχω πεί οτι αυτό λέγεται φτύσιμο, άλλοι - άλλες βέβαια το ονομάζουν ψιχάλα ή και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, απόψεις είναι αυτές.Υ.Γ - Στις ενήλικες σεξουαλικές σχέσεις δεν υπάρχουν αθώα θύματα με αγνά και καθαρά κίνητρα. Αδύναμα, άβουλα, μαζοχιστικά, κλπ, ναί, ΑΘΩΑ ΟΧΙ. Και μπορεί να μη είχες την πρωτοβουλία και να βρέθηκες στην μέση, ήξερες όμως πολύ καλά τι συνέβαινε, και ήθελες να πειστείς απο τον τρόπο του, όμορφη είσαι, πετυχημένη, και μορφωμένη, δεν είσαι (ήσουν) και λίγο ψιλιασμένη; δεν γίνεται να παρουσιάζεσαι σαν αθώα παιδούλα που δεν ξέρει απο αυτά, εκτός κι αν κατέβηκες απο το Κορακοχώρι. Και δεν σε καταδίκασα, ούτε σε καταδικάζω, ούτε καταδικάζω κανένα, (δεν έχω κανένα λόγο άλλωστε) ειδικά για τέτοια θέματα, την γνώμη λέω σε ένα ιστολόγιο ποικίλης ύλης, σε δυό τρείς μέρες θα έχει ξεχαστεί. Και ναί, αν ήσουν άντρας, με τον ίδιο τρόπο θα σε έκρινα, τις γυναίκες τις έχω σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, πολύ μεγαλύτερη απ΄ό,τι εσύ, κρίνοντας πάντα απο την συμπεριφορά σου, αλλα και απο το πώς δικαιολογείς τον για λίγο καιρό εραστή σου, και κατηγορείς την γυναίκα του, και θλίβομαι κάθε φορά που τις βλέπω να πέφτουν τόσο χαμηλά.
Θέτις, δεν έχω ξεχάσει τι είναι ο έρωτας, επειδή τον ένιωσα τουλάχιστον τρείς φορές μέχρι να γνωρίσω την σύντροφο της ζωής μου, και επειδή μου άρεσε αυτό το δυνατό συναίσθημα, σκέφτηκα να το κρατήσω οσο περισσότερο γίνεται με την σύντροφό μου, βασίζοντας την διάρκειά του, στην σεξουαλική μας απόλαυση, κι απ΄όσο αντιλαμβάνομαι πέτυχε.Μη μπερδεύεις τον έρωτα με την καψούρα, το ένα είναι ανυπότακτη ελευθερία, το άλλο είναι αδυναμία χαρακτήρος, υποταγή και σκλαβιά.Βέβαια υπάρχει και ο φόβος μπροστά στην ελευθερία, που τρομάζει τους ανθρώπους, και προτιμούν να είναι σκλάβοι.
Εγώ πάντως αν ήμουν παντρεμένος με μια γυναίκα που την λέγαν Κατερίνα, ήταν 38 ετών και είχα μαζί της κόρη που πήγαινε γαλλικά θα είχα ανασφάλειες μετά από αυτό το άρθρο :P
Πάρε ενα dildo (ελληνιστί) κυρα μου. Αφου δεν μιλάτε δεν περνάτε χρόνο μαζί ... ειναι πιο ασφαλές. Μετά όταν τελειώσεις πέσε και απο τα βράχια γιατί απλά δεν υπάρχεις ...
Δεν εχει καμμια σημασια το φυλο.Σημασια ειναι οτι ειναι κατι υπουλο, δειλο και ανηθικο. Αν θελει να ζησει τον ερωτα της η κοπελα, ας το πει στον αντρα της, ας τον χωρισει, ας του δωσει και την κηδεμονια του παιδιου και τελος. Αλλα θελει και την πιτα και τον σκυλο.Και αυτο ειναι το θεμα. Και ισχυει και για τα δυο φυλα. Αηδια και για λυπηση συναμα.
Ξεχνάνε μάλλον όλοι αυτοί που κράζουν οτι πολύ σημαντικό για ένα παιδί, ίσως το πιο σημαντικό, είναι ο γονιός -και ιδιαίτερα η μάνα- να είναι ευτυχισμένη, χαρούμενη στη ζωή της. Χωρίς αυτό, τι να το κάνω να περνάει χρόνο με το παιδί της? Η δυστυχία και η μιζέρια θα αντανακλάται σε κάθε βλέμμα και σε κάθε κίνηση.Επίσης απορρώ...η γυναικά αυτή δεν έχει δικαιώμα να αφεθεί στα ένστικτα της, να μπερδευτεί, να κάνει λάθη? Ή το μόνο που μας διαχωρίζει από τα ζώα είναι η στεγνή λογική μας όπως πολλοί λένε σε άλλα σχόλια? Μήπως επειδή προσπαθούμε τόσο πολύ να διαχωριστούμε από τα ζώα εχούμε καταντήσει ως ανθρωπότητα έτσι όπως είμαστε?Ε ρε υποκρισία και πουριτανισμός σε αυτό το ποστ!
Ναι ότι μας διαχωρίζει απο τα ζώα είναι η λογική και το μυαλό. Και αυτο το "υποκρισία και πουριτανισμός" είναι η κλασσική δικαιολογία ότι όλοι το κάνουν και ας μην το λένε για να δικαιολογουμαστε. Όχι δεν το κάνουν όλοι και όχι δεν ειναι σωστό. Δεν είναι θέμα κυρήγματος είναι θέμα ηθικής. Και όταν χαθεί η ηθική χάνεται το μέτρο. Απλά γίνεσαι ζώο .. και αυτο δεν ειναι τιμιτικό για τα ζώα. Τα ζώα δεν περνάνε ποτέ το μετρο. Τρώνε μονο όσο χρειάζονται για να επιβιώσουν. Το ιδιο ισχύει και για τα αγοράκια και τα κοριτσάκια. Αυτα τα !@#!@# εχει ο γαμος. Αν δεν το ήξερες όφειλες. Αν δε σου αρέσει φύγε πριν κάνεις παιδία. Μετά σκάσε και κολύμπα.
Να χωρισει γλυκε μου και μετα να κανει ο,τι θελει για να ειναι ευτυχισμενη και να μην αντανακλα μιζερια στο παιδι της. Δε λεμε να κατσει με το ζορι με τον αντρα της αλλα οχι και "μονα ζυγα δικα μου"