Δημήτρης Ξυγαλατάς: «Οι άνθρωποι αντλούν νόημα και σκοπό από τα βάσανα»

Γιατί οι τελετουργίες είναι αναγκαίες στη ζωη Facebook Twitter
Η τρέχουσα δουλειά του επικεντρώνεται στο τελετουργικό των ινδουιστών Kavadi στον Μαυρίκιο. Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας
0

Ακραίες τελετουργίες, παράξενες τελετές, αρχαίες παραδόσεις, λατρευτικά έθιμα. Τι είναι αυτό που μας συναρπάζει στις ετήσιες ιεροτελεστίες και στις παραδόσεις των γιορτών; Πώς από την καταπόνηση, την πάλη και την ταλαιπωρία μπορείς να οδηγηθείς στην πλήρωση, στην κάθαρση και στη θεραπεία; Γιατί οι άνθρωποι συνεχίζουν να συμμετέχουν σε ήθη και έθιμα όπως τα Αναστενάρια, βαδίζοντας με γυμνά πόδια πάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα; Ο Δημήτρης Ξυγαλατάς είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και διευθυντής του Εργαστηρίου Πειραματικής Ανθρωπολογίας. Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις πιο ιδιόμορφες πτυχές της ανθρώπινης φύσης, όπως η τελετουργία, η μουσική, οι λατρείες καθώς άλλα πράγματα που βοηθούν τους ανθρώπους να συνδεθούν, να αντιμετωπίσουν δυσκολίες και να ζήσουν μια ουσιαστική ζωή. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι μελετά τις τελετουργικές συμπεριφορές στο φυσικό τους πλαίσιο, συνδυάζοντας τους παραδοσιακούς τρόπους έρευνας με τις πειραματικές μεθόδους. 

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το νέο του βιβλίο με τίτλο «Η δύναμη της τελετουργίας» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Σε αυτό ο πρωτοπόρος ανθρωπολόγος ταξιδεύει τους αναγνώστες στα πιο ενδιαφέροντα πεδία της ανθρώπινης τελετουργίας, δείχνοντας πώς και γιατί οι πιο παράλογες συμπεριφορές μας μπορεί να αποτελέσουν τον βασικό μοχλό της επιτυχίας μας. 

Οι άνθρωποι αντλούν νόημα και σκοπό από τα βάσανα, γι' αυτό ασχολούνται με μαραθωνίους, ορειβασία ή κολύμβηση στον πάγο. Τα ακραία τελετουργικά μπορούν να έχουν συναρπαστικά αποτελέσματα, πυροδοτώντας την απελευθέρωση χημικών ουσιών που παράγει το σώμα μας, και προσφέρουν μια αίσθηση ευφορίας.

Η συνάντησή μας έγινε διαδικτυακά, αφού ο ίδιος αυτό το διάστημα βρίσκεται στον Μαυρίκιο, όπου ο ίδιος και μια ομάδα δέκα φοιτητών από το Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ συνεργάζονται στενά με άλλους δέκα φοιτητές το τοπικού πανεπιστημίου. Καθημερινά επισκέπτονται κεντρικές γειτονιές, λαϊκές αγορές, συζητούν, ανταλλάσσουν εμπειρίες και φιλοξενούνται σε σπίτια ντόπιων. Αυτός είναι ένας τρόπος να μελετά διαφορετικά μοτίβα συμπεριφορών αλλά και να ιχνηλατεί την προέλευση των θρησκειών, των κοινωνικών εθίμων και συνθηκών. 

Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Ο Δημήτρης Ξυγαλατάς είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και διευθυντής του Εργαστηρίου Πειραματικής Ανθρωπολογίας.

Όπως μου εξηγεί στα πρώτα λεπτά της συζήτησής μας, επισκέπτεται κάθε χρόνο αυτό το μαγικό μέρος με την ερευνητική του ομάδα με κύριο σκοπό την παρατήρηση διαφόρων ακραίων τελετουργιών. «Σκεφτείτε ότι σε μία από αυτές οι ντόπιοι ινδουιστές τρυπούν το πρόσωπο και το σώμα τους με βελόνες και σούβλες, σέρνουν κάρα με γάντζους περασμένους στο δέρμα τους και κουβαλούν στους ώμους τους βαριές κατασκευές από μπαμπού που ονομάζονται "καβαντί". Μάλιστα, αυτό είναι και το όνομα της τελετουργίας. Επίσης, όλο αυτό διαρκεί πολλές ώρες έως ότου φτάσουν στον ναό και ανεβούν 242 σκαλοπάτια μαζί με το φορτίο τους για να το προσφέρουν στον θεό Μούρουγκα. Πρόκειται για πραγματικό βασανιστήριο».

rituals
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Δημήτρης Ξυγαλατάς, Η δύναμη της τελετουργίας, εκδόσεις Διόπτρα

Πριν μπούμε στα επιστημονικά πεδία που γνωρίζει πολύ καλά, τον ρωτώ τι είναι αυτό που τον εντυπωσιάζει στην εποχή που ζούμε. «Καταρχάς, το γεγονός ότι οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες και συμπεριφορές δεν αλλάζουν, παραμένουν διαχρονικές. Αυτός είναι και ο λόγος που η έρευνά μου εστιάζει στις τελετουργίες. Άλλωστε, η ζωής μας διανθίζεται με τελετουργικές ενέργειες όπως ο γάμος, η βάφτιση, το τσούγκρισμα των ποτηριών, μια τελετή αποφοίτησης, οι παρελάσεις, μια πολιτική ορκωμοσία ή οι θρησκευτικές γιορτές, ειδικά τους θερινούς μήνες. Πρόκειται για μη συνηθισμένα γεγονότα τα οποία προσελκύουν τους ανθρώπους επειδή σπάνε τη ρουτίνα της καθημερινότητας».  

Στη συνέχεια τον ρωτώ τι τον παρακίνησε να ασχοληθεί με αυτό το επιστημονικό αντικείμενο. «Μεγάλωσα στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Φανταστείτε ότι μιλάμε για εποχές που δεν υπήρχε το διαδίκτυο. Θυμάμαι πόσο πολύ μου άρεσε τότε να παρακολουθώ τα ταξίδια του Ντέιβιντ Φρέντερικ Ατένμπορο και της Jane Goodall, η οποία είχα την τιμή να μου γράψει και κριτική για το νέο μου βιβλίο. Συγχρόνως, διάβαζα το "National Geographic" φανατικά και λόγω πολλών αντίστοιχων αφιερωμάτων προσπαθούσα να δώσω απαντήσεις στο ερώτημα γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι συμμετέχουν εθελούσια σε επίπονες ή ακόμα και βασανιστικές τελετουργίες. Επίσης, άκουγα αφηγήσεις από τους ηλικιωμένους για έθιμα όπως τα Αναστενάρια και συνειδητοποιούσα ότι παρόμοιες τελετουργίες υπάρχουν όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στη χώρα μας. Κάπως έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με την Ανθρωπολογία». 

Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας

Η τρέχουσα δουλειά του επικεντρώνεται στο τελετουργικό των ινδουιστών Kavadi στον Μαυρίκιο. Τι είναι αυτό που δεν μπορεί να σβήσει από το μυαλό του, βιώνοντας όλη αυτή την εμπειρία; «Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τη σκληρότητα των σκηνών που βλέπουμε με την ερευνητική μου ομάδα. Πολλές φορές, μάλιστα, υπάρχουν αρκετοί που δεν αντέχουν και λιποθυμούν μπροστά σε αυτό το θέαμα. Παρακολουθώντας αυτές τις σκηνές σού κόβεται η ανάσα, νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι. Πώς μπορείς να μένεις αμέτοχος όταν βλέπεις ανθρώπους να τραυματίζονται, να έχουν ουλές ή να τρυπούν μέρη του σώματός τους;». 

Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να περπατούν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να τρυπούν το σώμα τους με αιχμηρά αντικείμενα ή να χειρίζονται δηλητηριώδη φίδια; «Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα συμπεράσματα από τις έρευνές μας είναι ότι οι συμμετέχοντες, όταν τους ρωτάμε για ποιον λόγο συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο, δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη δικαιολογία. Συνήθως απαντούν ότι το κάνουν για λόγους διατήρησης της παράδοσης. Ότι ουσιαστικά λειτουργεί ως μια ασπίδα απέναντι στο άγχος, ενώ την ίδια στιγμή φαίνεται ότι προκύπτουν ψυχολογικά οφέλη. Οι άνθρωποι αντλούν νόημα και σκοπό από τα βάσανα, γι' αυτό ασχολούνται με μαραθωνίους, ορειβασία ή κολύμβηση στον πάγο. Τα ακραία τελετουργικά μπορούν να έχουν συναρπαστικά αποτελέσματα, πυροδοτώντας την απελευθέρωση χημικών ουσιών που παράγει το σώμα μας, και προσφέρουν μια αίσθηση ευφορίας». 

Επομένως, μήπως η πίστη σε θεούς-τιμωρούς ήταν αυτό που «έδεσε» τις πρώτες κοινωνίες; «Θεωρούμε ότι η πίστη σε έναν θεό που βλέπει και τιμωρεί την αδικία λειτούργησε καταλυτικά στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεσμών. Αισθάνεσαι ότι είσαι μέλος μιας κοινωνικής ομάδας. Επίσης, η συμμετοχή σε θρησκευτικές τελετουργίες λειτουργεί ως υπενθύμιση της συνεχιζόμενης συμμετοχής σε μια μόνιμη κοινότητα ατόμων που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα, αξίες και εμπειρίες». 

Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας

Άρα, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο εξαγνισμός είναι μια τεχνική αντιμετώπισης του άγχους και οι τελετουργίες ένας τρόπος για να ξεπεράσουμε τον μοναχικό μας εαυτό; «Αρχικά, πρόκειται για τελετουργίες οι οποίες χαράσσονται στη μνήμη μας ως ιδιαίτερα γεγονότα που έχει αξία να θεωρούμε πολύτιμα. Επίσης, οι τελετουργίες υπάρχουν σε κάθε πολιτισμό και μπορούν να παραμείνουν σχεδόν αναλλοίωτες για αιώνες. Από την άλλη, η λογική τους εξήγηση παραμένει ένα μυστήριο. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι σε ατομικό επίπεδο θεωρείται βέβαιο ότι αποτελεί ένα μέσο καταπολέμησης του άγχους, αλλά ταυτόχρονα αυξάνει και την κοινωνική συνοχή. Για παράδειγμα, σε ορισμένα μέρη της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής οι συμμετέχοντες στην τελετή Zār χορεύουν εξαντλημένοι για να ξεπεράσουν καταστάσεις όπως η κατάθλιψη και οι αγχώδεις διαταραχές. Παράλληλα, βάσει των εργαστηριακών μας δεδομένων έχουμε διαπιστώσει ότι όσοι υπέφεραν από χρόνιες ασθένειες και κοινωνική περιθωριοποίηση πριν συμμετάσχουν σε κάποιου είδους τελετουργία ήταν πιο πιθανό να είναι παρόντες σε πιο ακραίες μορφές της τελετής, για παράδειγμα να κάνουν στο σώμα τους περισσότερα τρυπήματα. Συγχρόνως, είδαμε ότι εκείνοι που υπέφεραν περισσότερο είχαν τα μεγαλύτερα οφέλη. Ένα άλλο σημαντικό εύρημα είναι ότι οι συμμετέχοντες στα τελετουργικά γίνονται στη συνέχεια πιο γενναιόδωροι και πιο δοτικοί». 

Ο ίδιος πιστεύει ότι είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος της εθνογραφίας στη ζωή μας προκειμένου να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα τους γύρω μας και κυρίως τον τρόπο συμπεριφοράς των ανθρώπων. Ουσιαστικά, μέσω της Ανθρωπολογίας επιχειρούμε να διερευνήσουμε το φάσμα της ανθρώπινης συμπεριφοράς και δραστηριότητας, να επιτύχουμε την πλήρη περιγραφή των πολιτισμικών και κοινωνικών φαινομένων», προσθέτει.

Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας

Οδεύοντας προς το κλείσιμο της συζήτησής μας τον ρωτώ τι είναι αυτό που έχει μάθει μέσα από την ενασχόληση του με τις τελετουργίες; «Το γεγονός ότι τελικά όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο, ότι οι πιο φρικτές τελετές μπορούν να φέρουν παρηγοριά, λύτρωση και ακόμη και θεραπεία», επισημαίνει. 

Μελετώντας τους ανθρώπους έχει ανακαλύψει τι είναι η ευτυχία; «Ωραίο ερώτημα. Αυτό που σίγουρα έχω αντιληφθεί είναι ότι τελικά αυτά τα οποία θεωρούμε δευτερεύοντα και όχι πρωτεύοντα είναι όλα εκείνα που έχουν νόημα προκειμένου να κατακτήσεις το ευ ζην», λέει με ένα ήρεμο χαμόγελο. Τι θεωρεί σημαντικό στη ζωή; «Όλα εκείνα που δεν κοστίζουν, δηλαδή τα άυλα πράγματα που δίνουν ουσιαστικό περιεχόμενο στη ζωή μας. Οικογένεια, αγάπη, αγκαλιές, υγεία, όνειρα, εμπειρίες, ταξίδια», καταλήγει. 

Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας
Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας
Δημήτρης Ξυγαλάτας: «Οι τελετουργίες παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και βοηθούν στην αντιμετώπιση του άγχους» Facebook Twitter
Φωτ.: Δημήτρης Ξυγαλάτας
|article_full_no_portrait|

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 16.8.2022

Θέματα
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι πεχλιβάνηδες του Σοχού είναι μέρος του ελληνικού πολιτισμού

Φωτογραφία / Οι πεχλιβάνηδες του Σοχού είναι μέρος του ελληνικού πολιτισμού

Ο δημοσιογράφος Γιάννης Χατζηγεωργίου βρέθηκε στον Σοχό, στους μεγαλύτερους αγώνες πάλης με λάδι και «κιουσπέτια» στην Ελλάδα, οι οποίοι χρονολογούνται από τους Βυζαντινούς χρόνους.
ΚΕΙΜΕΝΟ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Ζούμε, ρε! / Πόσο φιλική είναι η γειτονιά της Κυψέλης για τα άτομα με αναπηρία;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τη σκηνοθέτιδα και σεναριογράφο Νάνσυ Σπετσιώτη, κάτοικο της περιοχής, η οποία καταγράφει την προσβασιμότητα της Φωκίωνος Νέγρη και άλλων γειτονικών δρόμων για τα άτομα με αναπηρία.
THE LIFO TEAM
Σκληρές Αλήθειες

Άρης Δημοκίδης / 10 Σκληρές Αλήθειες που σοκάρουν μέχρι σήμερα

Αδυσώπητοι εγκληματίες και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες, δολοφόνοι που παρίσταναν τους αθώους, παράξενες εξαφανίσεις και σοκαριστικές αποκαλύψεις σε 10 ηχητικά ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη που φωτίζουν ξανά πολύκροτες υποθέσεις.
THE LIFO TEAM
O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Αληθινά εγκλήματα / O παιδοκτόνος της Αιτωλοακαρνανίας: Η άγνωστη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ξεχασμένη ιστορία του προτελευταίου θανατοποινίτη στην Ελλάδα, που στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα δύο μήνες πριν από τον Βασίλη Λυμπέρη, το 1972.
Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Ζωή στα καλύτερά της / Υπάρχουν μυστικά για να πετύχεις στις Πανελλήνιες;

Mια συζήτηση με την παιδοψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου για το πώς μπορούν οι έφηβοι να διαχειριστούν καλύτερα το άγχος τους και να αναπτύξουν στρατηγικές μελέτης την περίοδο των Πανελληνίων, στο πλαίσιο της σειράς podcast «Ζωή στα καλύτερά της», με την υποστήριξη των συμπληρωμάτων διατροφής EVIOL.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
«Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Lifo Videos / «Το να λες “σε φτάνω στα όριά σου για το καλό σου” είναι κακοποιητικό»

Η ηθοποιός Ελεάνα Στραβοδήμου μιλά για την πορεία της από τη θεατρική ομάδα του πανεπιστημίου μέχρι την τηλεόραση, για τα όρια που χρειάστηκε να θέσει, τις κακοποιητικές συμπεριφορές που αντιμετώπισε και την ανάγκη για αυτοπροστασία που καλλιέργησε.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο Αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Ο Καβάφης ανάμεσά μας / Ο αναγνώστης Καβάφης (Μέρος Β’)

Πώς το αρχείο υποδεικνύει τα αναγνώσματα του ποιητή. Η προσωπική του βιβλιοθήκη, τα ενδιαφέροντά του, η ανάγνωση στην ποίηση του Καβάφη και η θέση του στην «Ιστορία της Ανάγνωσης». Μια συζήτηση με τον Γιάννη Παπαθεοδώρου, Αναπληρωτή Καθηγητή Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο πλαίσιο της σειράς podcasts «Ο Καβάφης ανάμεσά μας» που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το Αρχείο Καβάφη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Lifo Videos / «Ο δαίμονας του τραυλισμού δεν φεύγει ποτέ – αλλά στη σκηνή σωπαίνει»

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας Στέφανος Κακαβούλης μιλά για το τραύλισμα που τον σημάδεψε από παιδί, το bullying και την απομόνωση που βίωσε, και για το πώς η υποκριτική τον απελευθέρωσε, βοηθώντας τον να το ξεπεράσει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ο δικηγόρος από την Κρήτη που κατηγορήθηκε για τη δολοφονία της γυναίκας του και της πεθεράς του

Αληθινά εγκλήματα / Υπόθεση Γερωνυμάκη: Ποιος σκότωσε τη γυναίκα και την πεθερά του δικηγόρου από την Κρήτη;

O Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται το θρίλερ της διπλής δολοφονίας της συζύγου και της πεθεράς γνωστού δικηγόρου, που συγκλόνισε και δίχασε την τοπική κοινωνία του Ηρακλείου το φθινόπωρο του 1996.
Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για τον Στράτο Διονυσίου

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την συναρπαστική, κινηματογραφική ζωή του αμφιλεγόμενου τραγουδιστή και την προσπάθειά του, μέσα από συνεχείς περιπέτειες, να παραμείνει στην κορυφή
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Αθήνα / Μπορεί η Αθήνα να λύσει το κυκλοφοριακό;

Ποιοι είναι οι μύθοι και οι αλήθειες γύρω από το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Αθήνας και πόσο σωτήριο μπορεί να είναι το όριο των 30 χιλιομέτρων; Η Ντίνα Καράτζιου συζητά με τον συγκοινωνιολόγο, καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Γιώργο Γιαννή για ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι Αθηναίοι.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Ζούμε, ρε! / Παίζουν video games τα τυφλά άτομα;

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συνομιλούν με τον τυφλό gamer Μιχάλη Αλεξίου, ο οποίος μοιράζεται την εμπειρία του και ρίχνει φως στις προκλήσεις και τις προοπτικές που υπάρχουν για μια κοινότητα παικτών που μέχρι πρόσφατα έμενε στο περιθώριο.
THE LIFO TEAM
«Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Lifo Videos / «Αν έχω αληθινούς φίλους; Ρώτα με ένα λεπτό πριν πεθάνω»

Ο Monozim, κατά κόσμον Ορέστης Μπαρσάκης, μιλά για τους δύο άξονες της δημιουργίας του –τη μουσική και το animation– και τη μοναχική πορεία που ακολουθεί, για τη δυσπιστία του απέναντι στις δισκογραφικές, καθώς και για τη δυσκολία βαθιάς σύνδεσης με τους ανθρώπους γύρω του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε στο σκοτάδι

Αληθινά εγκλήματα / Ο «δράκος της Θράκης»: Mια υπόθεση που έμεινε για πάντα στο σκοτάδι

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται την ιστορία του ανθρώπου που για τουλάχιστον δύο χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και αρχές του ’90, σκόρπιζε τον τρόμο και τον θάνατο στη βόρεια Ελλάδα, κατά μήκος του οδικού άξονα Καβάλα–Έβρος. Του ψυχρού δολοφόνου που, παρά το ανθρωποκυνηγητό από όλες τις αστυνομικές υπηρεσίες, παρέμεινε ασύλληπτος.
«Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Lifo Videos / «Αν δεν υπήρχε η Σελίν Ντιόν, κανείς δεν θα είχε καταλάβει την πάθησή μου»

Υιοθετήθηκε στα 5 της χρόνια, διαγνώστηκε με το σπάνιο σύνδρομο stiff person και κινείται με αναπηρικό αμαξίδιο. Η Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, χρυσή παραολυμπιονίκης στο Παρίσι, μιλά για την έλλειψη αναγνώρισης και την απογοητευτική υποδοχή μετά το μετάλλιο: «Κανείς δεν ήταν εκεί να με χειροκροτήσει».
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ