Συλλυπητήρια στο άτομο που έγραψε την εξομολόγηση και όσους άφησαν σχόλια που έχασαν το μπαμπά τους επίσης. Πριν δύο χρόνια ακριβώς, έχασα απρόσμενα και γω το μπαμπά μου ενώ τον περίμενα και εκείνος δεν ήρθε ποτέ. Δεν είχε καρκίνο, αλλά έπαθε αιμορραγικό εγκεφαλικό και είχε κολπική μαρμαρυγή στο τελευταίο στάδιο. Η κολπική μαρμαρυγή είναι ύπουλη και δεν έχει συμπτώματα άμεσα αντιληπτά παρά μόνο από κάποιον γιατρό. Ο πόνος, η ταλαιπωρία που ακολούθησε ήταν τρομακτική και επίπονη για μένα. Ακόμα δεν συνειδητοποιώ ότι έφυγε και νιώθω θλίψη. Είναι σκληρό πολύ σκληρό να φεύγει ένας άνθρωπος που αγαπάς και επίσης δύσκολο όταν παλεύεις μόνος σου χωρίς στηρίγματα. Θεωρώ ότι εξομολογούμενη/εξομολογούμενε, καλύτερα θα είναι να είσαι δίπλα του να του κρατάς το χέρι. Η δουλειά είναι σημαντική μεν, αλλά σκέψου πως ο μπαμπάς σου θα πάρει δύναμη για να αντέξει περισσότερο.