Σε καταλαβαίνω αλλά πρέπει σιγά σιγά να κάνεις μικρά βήματα για να βγεις μέσα από όλο αυτό το άγχος. Προσωπικά δεν φημίζομαι για την έντονη κοινωνικότητά μου, έχω περάσει μεγάλα διαστήματα που έχω κλειστεί στον εαυτό μου, αλλά όταν βλέπω πως δεν πηγαίνει άλλο αυτή η κατάσταση, προσπαθώ να βγω από αυτόν τον κυκεώνα. Παίζει πρώτιστο ρόλο και ο χαρακτήρας καθώς και οι καταστάσεις που κυριαρχούν, που πολλές φορές συμβαίνουν χωρίς να τις έχουμε επιδιώξει και διαιωνίζονται. Εσύ όμως στη προκειμένη περίπτωση που αναφέρεις, μοίραζε βιογραφικά και ψάχνε τις αγγελίες εργασίας. Σκέψου ότι η εργασία σου θα σου αποφέρει κάποιο μισθό και με αυτόν θα αγοράζεις αυτά που επιθυμείς. Εν ολίγοις να σκέφτεσαι τα οφέλη από όλη αυτή την εργασία. Οι επαρχίες είναι δύσκολες γιατί και γω από επαρχία είμαι και είναι πιο ζόρικα εδώ όσο αφορά τις δουλειές και τις δραστηριότητες. Το άγχος γενικά και την ένταξή σου στο κοινωνικό σύνολο θα τα καταπολεμήσεις, κάνοντας μικρά βήματα προς επίτευξη στόχων. Μπορείς να αρχίσεις να συνομιλείς με κάποια γνωστή σου για άσχετα πράματα, να μιλάς ακόμη και με κάποιον υπάλληλο στο ταμείο του σουπερμάρκετ. Μια καλημέρα έστω να πεις με χαμόγελο. Χτες έπιασα κουβέντα με ένα μικρό κοριτσάκι στο άσχετο και εκείνο με συμπάθησε πολύ. Δες το απλά σαν θεραπεία κοινωνικοποίησης του εαυτού σου. Σκέψου επίσης πως πρέπει να γίνεις ανεξάρτητη και όλα θα πάνε καλά.
