Bernarr, δεν καταλαβαίνω σε τι διαφωνείς και μάλιστα "στα όρια του εξοργισμού"(sic.). Μάλλον δεν κατάλαβες τι γράφω (φαίνεται να νομίζεις πως γράφω ότι έκανα low carb diet, αν και low carb πιλάφι, βρώμη ή μπανάνα δεν μπορώ να φανταστώ); Ίσως επειδή δεν διάβασες τις αναφορές (πράγματι το δεύτερο link εμφανίζεται μισό και χρειάζεται να κάνεις copy paste μέχρι την αρχή της επόμενης γραμμής για να το δεις); Παρέθεσα αυτά: doi: 10.1186/1475-2891-3-9 doi: 10.1016/j.jada.2007.07.017 - από όπου και η εικόνα για το δείγμα από 80 έρευνες, όπου έλαβαν μέρος αρχικά 26.455, ολοκλήρωσαν για τουλάχιστον ένα χρόνο οι 18.199 - 69%doi: 10.1136/adc.2009.175927 Δεν ξέρω κατά πόσο καταλαβαίνεις την ανάλυση που παραθέτεις (και την ήξερα, αλλά δεν την είχα πρόχειρη), πάντως1) το να λες ότι "η διατροφη ηταν ταυτοχρονα high-protein οχι επειδη ηταν low-carb." είναι υπερβολή χωρίς νόημα (προσπαθείς να αναιρέσεις την πρόταση λέγοντας ότι διαφέρει από τον εαυτό της), γιατί όπως γράφει "Low-carbohydrate diets (LCD) - Defaults to higher protein intake." και "Ketogenic diets (KD) - Defaults to higher protein intake." Ξέρεις τι σημαίνει "defaults", έτσι; Αυτομάτως οι τροφές με λιγότερους υδατάνθρακες είναι τροφές με περισσότερες πρωτεΐνες - είναι τετριμμένο ότι με σταθερό το άθροισμα αναλογιών μείωση στον ένα λόγο σημαίνει αύξηση στο υπόλοιπο και νομίζω καταλαβαίνεις ότι κανένας δεν κάθεται να φάει με το κιλό σκέτα λιπαρά (τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν να μειώνει τους υδατάνθρακες και να κάθεται να πιει ένα μπουκάλι λάδι για να αυξήσει μόνο τα λιπαρά). Αναμενόμενο ότι με απουσία υδατανθράκων η μεγαλύτερη αναλογία σε πρωτεΐνες προκαλεί απώλεια βάρους, αφού α) δεν αποθηκεύονται τα λιπαρά (γιατί λόγω της έλλειψης υδατανθράκων εκκρίνεται πολύ λιγότερη ινσουλίνη) και β) απαιτείται ενέργεια για να σπάσει ο πεπτιδικός δεσμός (το "thermic effect of protein" στην ανάλυση που παραθέτεις), δηλαδή επιβεβαιώνει άλλη μια φορά αυτό που έγραψα στο πρώτο διαζευκτικό για "γεύματα με περιορισμένη ποσότητα υδατανθράκων".2) Εξίσου, στις "low-fat diets (LFD)" όπως αναφέρει και η παράθεση που κάνεις αυξάνεται η αναλογία σε υδατάνθρακες, όπως γράφει "it might be more accurate to call them high-carbohydrate diets". Δηλαδή, είτε μιλάμε για τροφές κατά βάση αμυλούχες (π.χ. ρύζι), είτε για τροφές με μεγάλη αναλογία σε υδατανθράκες και πρωτεΐνες (π.χ. φασόλια). Γράφει λοιπόν η ανάλυση ότι τρώγοντας αυτές τις τροφές σε φυσιολογικές ποσότητες παρατηρείται αργή αλλά σταθερή απώλεια βάρους, επιβεβαιώνοντας άλλη μια φορά αυτό που έγραψα στο δεύτερο διαζευκτικό ότι "γεύματα με περιορισμένο αριθμό λιπαρών και όσο το δυνατόν λιγότερους απλούς υδατάνθρακες". Γιατί, όταν τρως πολλούς υδατάθρακες αφενός επειδή ανεβαίνει απότομα το σάκχαρο υπάρχει ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας και η υπογλυκαιμία οδηγεί σε υπερφαγία (π.χ. το γλυκό του κουταλιού φέρνει λιγούρα), πράγμα που δε συμβαίνει όταν δεν έχεις τόσους απλούς υδατάθρακες (π.χ. μακαρόνια ολικής) και αφετέρου ένας υγιής οργανισμός όταν δεν μπορεί να εξισορροπήσει ή να καταναλώσει την υπερβολική ποσότητα υδατανθράκων προχωράει σε de novo lipogenesis, δηλαδή τους μετατρέπει σε λιπαρά και τα αποθηκεύει.Επίσης, δε θα μπορούσε να ειπωθεί καλύτερα από ότι στην ανάλυση που παραθέτεις ότι:* για απώλεια βάρους η μείωση θερμίδων ΔΕΝ αφορά τις θερμίδες που παρουσιάζουν οι τροφές στο θερμιδόμετρο, αλλά αυτές που τελικά απορροφά ο οργανισμός - "We differ from bomb calorimeters primarily due to our dynamic nature, which is based on the homeostatic drive toward survival."* επειδή ΔΕΝ είμαστε μηχανές, ΔΕΝ απορροφάμε ακριβώς ό,τι τρώμε και πρέπει να προσέχουμε ΤΙ τρώμε (ποιότητα-σύσταση) - "Involuntary adaptive shifts separate humans from machines.", "the challenge lies in programming the variables so that the desired energy balance is sustained over the long-term"* όταν υποσιτιζόμαστε (κοινώς: όταν πεινάμε), ο οργανισμός μπαίνει σε κατάσταση επιβίωσης και τείνει να αποθηκεύει ενέργεια, αντί να χάνει. - "When hypocaloric conditions are imposed, energy expenditure has a tendency to decrease.", "This asymmetry has been attributed to evolutionary pressures that selected the survival of “metabolically thrifty” individuals who more easily stored body fat during times of famine.", "Humans have a remarkable ability to maintain a relatively constant body weight through adult life despite wide variations in daily energy intake and expenditure." Αυτό το τελευταίο αστεράκι δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι η υπεραπλουστευμένη συμβουλή για απώλεια βάρους "φάτε λιγότερο, κινηθείτε περισσότερο": οι άνθρωποι που την ακολουθούν είτε μόλις αρχίζουν πάλι να τρώνε φυσιολογικά, παίρνουν διπλά το βάρος που έχασαν, είτε προσπαθούν να τρώνε όλο και λιγότερο για να διατηρήσουν το ρυθμό απώλειας και καταλήγουν με σοβαρά προβλήματα.Αυτά που (αντ)έγραψα προηγουμένως συμφωνούν με την ανάλυση που παρέθεσες, εσύ δεν ξέρω...