Αυτό που δεν μπορείτε να κατανοήσετε οι νεώτεροι όταν εκφράζετε τέτοιου είδους επιχειρήματα, είναι ότι πριν από 30 χρόνια εν προκειμένω, υπήρχαν διαφορετικές προτεραιότητες, νοοτροπίες, κοινωνικές επιταγές, απαιτήσεις. Ναι, είχε μάθει από τους γονείς, τους παππούδες και την κοινωνία ότι η μέγιστη αποκατάσταση στη ζωή μιας γυναίκας είναι ο γάμος και η οικογένεια. Στα 20 της χρόνια είχε φάει τόσο κουκί, που μόνο κουκιά μολογούσε, που λέει και η παροιμία.Μπορούσε ναι μεν να διαπραγματευτεί το ένα έτος για να πάρει το πτυχίο της, επέλεξε δε για τους λόγους κοινωνικής αποδοχής που προανέφερα (άσε που δεν ξέρουμε κάτω από ποιες πιέσεις) να μη χάσει τον κελέπουρο τον πατέρα σου, που μπορεί και να 'ναι ο άνθρωπος στην τελική, αλλά δεν είναι αυτός το θέμα μας εδώ. Τώρα, εσύ και το κάθε 20χρονο, έχετε την ευχέρεια να μην διαπραγματευτείτε καν το πτυχίο σας και τις σπουδές σας για "χάρη" ενός γάμου. Θεωρείται αυτονόητο.Σκέφτηκες όμως ποτέ, γιατί έχεις αυτήν την ευχέρεια; Θα σου πω. Γιατί σε μεγάλωσε αυτό το 20χρονο που αναγκάστηκε να θυσιάσει τον αγώνα της για ένα πτυχίο 30 χρόνια πριν, ζει με τις συνέπειες έκτοτε και έκανε ότι μπορεί ώστε να μην έχει τέτοια πλασματικά διλήμματα η κόρη της.Και ενημέρωσε τη μαμά, ότι ακόμη και τώρα μπορεί να πάρει το πτυχίο της αν θέλει.