Λυπάμαι που πρέπει να γίνεται διευκρίνηση ότι κάποιος άνθρωπος δεν κλαίγεται για κάτι που και να έκλαιγε, να ένιωθε άσχημα, να έβγαζε παράπονο θα έρθουν κάτι σκληρόπετσοι να του πουν ότι αυτοί άντεξαν καλύτερα ή ξέρουν άτομα με μεγαλύτερες δυσκολίες και δεν κάνουν έτσι. Η μάχη που δίνεις δεν είναι μόνο με τα κιλά και το ξέρεις, κι άλλοι αδύνατοι, μπορεί να έχουν διαταραγμένοι σχέση με το φαγητό και να κρύβεται πίσω από αυτό ένα συναισθηματικό υπόβαθρο. Και ναι, δεν ξέρει ο καθένας μας τι περνάει κάποιος. Αλλά και πεινάλας να είναι, για ποιον γμημένο λόγο μπορεί κάποιος να έρθει να κοροϊδέψει, δεν έχω καταλάβει τι ενοχλούν τα κιλά των άλλων αν δεν κάθεται πάνω σου! Υ.Γ. Το υστερόγραφο μου κάνει λίγο δείγμα ενοχικής προδιάθεσης, ειδικός δεν είμαι, ξέρω ότι είμαι τρομερά επεξηγηματική γιατί είμαι ενοχική. Μπορεί να μην σε αφορά, μπορεί και όχι, αλλά αν είσαι κι εσύ, εύκολα μπλέκεις με άτομα ακατάλληλα για σένα και φτάνεις στο σημείο να νιώθεις ότι φταις ακόμη και γι' αυτά που σου κάνουν. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην αλλαγή στάσης ζωής. :)
